Þjóðviljinn - 17.06.1956, Side 3

Suimuda.gnr 17, júní 1956 — ÞJÓÐVIUINN — (3
— Taktu þessa tösku! Hérna,
taktu við þessum kassa! Taktu |
þenna poka af mér! Það eru
ótal margar hendur á lofti með
allskonar farangur. Uppi á þakij
leiðarbílsins við Ferðaskrifstof-
una er maður sem reynir af
fremsta megni að raða far-
angrinum í rétta röð eitir við-
komustöðum. En farþegar
streyma að á síðustu mínútun-
um, ótal hendur rétta fram
töskur, poka og pinkla, kliður-.
inn fyrir neðan bíhnn hækkar. pag var grænt á Arnarhóli um morguninn, en vestur á Þorskafjarðarheiði ríkti vetur.
Loks biður maðurinn á bílþak-
inu fólkið að staldra við meðan'___________________________________________________________
hann sé að hlaða úr hrúgunni.
En fólkið lætur sér ekki segj-
ast. „Taktu þennan kassa,“
kallar einn valdsmanslega. ,,Þú
tekur þenna poka af mér,“
segir annar og gerir sig blíð-
legan og ísmeygilegan.
A
Haifn flgtur jtau heim
í sáimm O0 vorid
• Morgunn við
langferðabíl
Og maðurinn á bílþakinu er
of greiðvikinn til þess að horfa
aðgerðalaus á allar þessar rétt-
andi hendur og heldur áfram
að taka við. Loks segir hann
ákveðið: Nú tek ég ekki meira stýrið, — og bíllinn rennur af vina og
upp. „En ég þarf endilega að stað. Slík lota er ekki sem | Yfirleitt
Hermann. Augabrýr Brynjólfs
lyftust hátt upp og það kom
óræður glampi í augun er hann
sagði upphátt: Við ættum
kannski að reyna að gista hjá
kölska í nótt e.t.v. gætum við
fengið álagningarstjóraemb-
ættið er maðurinn sem við
mættum áðan sagði að yrði
veitt þar í fyrramálið. Á samri
stundu var Eysteinn sprottinn
á fætur, hafði þrifið skíði sín,
skellt reikningunum á bakið og
var horfinn út í hríðina. Her-
mann og Brynjólfur hreiðruðu
um sig á bekknum og Sankti-
Pétur breiddi föðurlega yfir þá
Gefjunarteppi. Ekki höfðu þeir
sofið út þegar þieir hrukku upp
við háreisti mikla við gullna
hliðið. Frammi fyrir Sankti-
derhúfu, næsti honum hefur
derhúfu með bláum kolli, þriðji
; niðurbrotna derhúfu úr skinni,
| hinn fjórði er berhöfðaður.
! Einn er með' myndavél, tveir
| með veiðistangir og þeir ræða pétri stóð urmu]1 af púkum ^
; fjörlega saman um væntanleg skóku hornin og hristu klauf.
I ævintýri sumarsins, líklega irnar og beiddust allðmjúklega
þeir að veiða „þann
Einstaka sinnum
olnbogaskot og
ert hafa með okkur að „.
sig lítt að því en les sögu í lengur þvi allar 0kkar tengur
einhverju þeirra tímarita sem^ Qg pislartól væru hlægileg sam.
sprottið hafa upp eins og anborið við aðferðir nýkomna
koma þessu“, gellur við í mörg- heppilegastur undirbúningur stundum
um munnum, og enn rétta ótal undir daglangan akstur, en
hendur upp farangur: „Þetta þannig er starf áætlunarbíl-
verður að komast!“ Sumar stjórans.
stundum ókunnugra.
vegnar þeim vel,
mjög vel. Sum þau
stálpuðustu fá kaup. Önnur
ókeypis dvöl, en til eru bændur
sem taka gjald sem á barna-
ætla
stóra'
gefin
ásjár. Pétur bað þá fara til
eru Fjandans. En hann rak okkur
hlegið sðgðu þeir fjann gagðist ekk-
tölíivert. Sá berhöfðaði gefur prt hnfn nlrtlir gera
sjoppurnar og gorkúlurnar
haugunum.
Daginn áður hafði ýta rutf snjónum af veginum, en um nóttina hafði skeflt í slóöina.
þessar fullyrðingar eru kannski
ekki nákvæmlega sannleikanum
samkvæmar, en aðrir geta ekki
sannara sagt. Þarna eru föt
Jjarnanna sem þetta fólk er að
senda í sveit o. fl„ ómissandi
hlutir. Loks réttir maðurinn á
hílþakinu úr sér og segir: Seg-
ið mér nú hvað af þessu þarf
endilega að komast. Hitt verð-
• Röð eftir röð
af litlum kollum
Bíllinn er nær fullsetinn, en
það eru ekki nema 4—5 full-
orðnir — en 30—40 börn! Sum
eru ofurlítið alvarleg á svipinn,
nýbúin að kveðja mömmu og
pabba. En því lengra sem sæk-
ist vestur landið því léttara
ur látið í kjallarann. — Það er verður yfir þeim, bráðum koma
orðið fullt þar, segir einhver Þau a ákvörðunarstað og heilsa
sem fylgzt hefur með því að gömlum vinum og kunningjum,
geymslurnar undir bílgólfinu sum ömmu og afa, önnur
eru orðnar' fullar. — Nei, það frændum eða vinum, — sum
verður látið í afgreiðslukjallar-
ann og sent með næstu ferð,
segir maðurinn á bílþakinu. Þá
vex kliðurinn fyrir neðan um
þekkja kannski engan, ef til
vill er þetta þeirra fyrsta ferð
út í lífið.
En þótt létt hafi verið yfir
allan helming. Einn vígreifur hópnum eru engin ærsl á ferð-
síðustumínútumaður hefur í
hótunum um að kæra. Fyrir þá
greiðvikni að vilja taka sem
mest af öllum, og meira en
þeim ber, er maðurinn á bílþak-
inu kominn í þá klípu að koma
því síðasta hvergi fyrir.
• En þannig er
Maðurinn uppi á bílþakinu
bindur yfir farangurinn og er
fámæltur. Enn standa einhverj-
ir milli vonar og ótta með
pinkla sína. En áður en langt
um líður hefur hann troðið öll-
um pinklum og töskum ein-
hversstaðar í bílinn og síðan
um. Þetta litla fólk, röð eftir
röð af litlum kollum, er prútt
og kurteist. Allt í einu hefur
þetta smávaxna fólk orðið
stórt: ber ábyrgð á sér sjálft.
Og litlu andlitin eru skemmti-
lega ábyrgðarfull, en gersneydd
merkilegheitum þeim er sumt
ómerkilegasta fólk tileinkar sér
með aldrinum. Þetta er líklega
sá kurteisasti hópur sem ég hef
orðið samferða í áætlunarbíl.
• Meta börnin meira
en moldina
Það er mikill fjöldi kaup-
staðarbarna sem á því láni að
sezt Júlíus Dalabílstjóri, því fagna að komast af götunni á
þetta var einmitt hann, við sumrin upp í sveit til ættingja,
• Sá berhöfðaði
byrjar að tala
En þegar lengra leið á dag-
inn fór sá berhöfðaði að spjalla
og sagði mér ýmsar skemmti-
legar sögur. Ein var af því
þegar Stalín fór til himnaríkis
og Sánkti-Pétur úthýsti honum.
Morguninn eftir vaknaði Pétur
við högg á hliðið, var kölski
þar kominn og baðst hælis sem
pólitískur flóttamaður. Stalín
hafði nefnilega strax fyrstu
nóttina gert byltingu. Eða sag-
an af búnaðarfrömuðinum sem
var að ávíta bændur fyrir slæ-
lega frammistöðu og sagði:
Það er enginn bóndi sem ekki
getur gert aðra hvora á tví-
heimili væri. En hvað sem því lembda
líður er það staðreynd að eins
og nú er háttað starfsfólki í
sveitum geta bændur ekki tekið
á móti öllum þeim börnum
sem þess þyrftu, þótt þeir
vildu. Og stór hópur barna
kemst ekki 1 sveit, stundum
þau sem helzt þyrftu þess með.
Mörgum finnst það íhugunar-
efni að í löndum alþýðulýð-
veldanna austantjalds, þar sem
Mogginn og Tíminn segja að
djöflar í mannsmynd ráði ríkj-
um, er það enn sjálfsagðara
að fólk geti áhyggjulaust, fyr-
ir ekkert eða lítið gjald, sent
börn sín á barnaheimili upp í
sveit á sumrin en það er hér í
landi helmingaskiptaflokkanna
að bændur fái ræktunarstyrk.
Þar eystra kváðu þeir að vísu
rækta jörðina — en meta börn-
in meira en moldina.
• Sá berhöfðaði
og hinir
Það er aftur morgunn hjá
Ferðaskrifstofunni. Hlaup, köll,
troðningur, töskur, pokar, full-
orðið fólk, börn. Og enn sezt
ég inn í bílinn lijá Júlíusi Sig-
urðssyni. Enn sem fyrr koma
börn, en nú eru þau í minni
hluta. í röðinni fyrir framan
mig eru 4 strákar, á að gizka
9—11 ára. Og þetta eru nú
karlar í krapinu. Sá yzti til
mannsins með stóru eyrun. Síð-
ast þegar við heyrðum ræddu
þeir um helmingaskipti.
• En hendur
mannsins
er ók þeim
En nú eru skemmtilegm
strákarnir með veiðistengumar
löngu farnir heim á bæina-
1 Hægt og jafnt þokast bíllina
sneiðingana upp Þorskafjarðar-
heiðina. Það hafði verið sólskin
í Reykjavík og Arnarhóil
grænn, en hér vorum vié
skyndilega komnir langt aftur
fyrir sumarmál. Og þar kora
að ekki varð lengra haldið að
sinni. Vegurinn hafði verið
ruddur með ýtum daginn áður,
en það hafði skeflt í förin um
nóttina. Júlíus seilist eftir
skóflu og mokar af kappi. Tveir
Vestfirðingar fara honum til
aðstoðar; var sérstaklega
ánægjulegt að sjá handatil-
tektir annars þeirra. En tveir
menn um tvítugt sátu sam-
vizkusamlega inni í bíl yfir
alla skaflana. Eftir tveggja
stunda mokstur er síðasti
• Síðast þegar
heyrðist ræddu
þeir um
helmingaskipti
En það var annar en hann
sem sagði mér eftirfarandi j skaflinn að baki Qg þá sígur
sögu: Svo undarlega vildi til að; á seinni hlutann niður að
þeir Brynjólfur Bjarnason og Djúpi. Loks nemur JúlíUs stað-
Hermann Jónasson urðu sam- ar a leiðarenda. Börnin sem
ferða í hina síðustu
Lentu þeir í hörkubyl og komu
eftir síðasta háttatíma að hinu
reisu. hann flutti út í vorið og sól-
gullna hliði. Sankti-Pétur kvað
svo þröngt orðið að hann gæti
ekki hýst þá, nema síðastkomni
maðurinn, sem fengið hafði
tveggja manna bekk, vildi lofa
þeim að sitja á öðrum. Hleypti
Pétur þeim inn og sáu þeir
þá hvar Eysteinn Jónsson lá á
bekk í yzta herberginu og hafði
látið skíði sín og feykimikinn
doðrant á annan endann.
Fleygðu þessu drasli, svo að
við getum tyllt okkur, sagði
Hermann kunnuglega. Það get
ég ekki, svaraði Eysteinn ó-
lundarlega. Láttu nú ekki eins
og kjáni, þú ert ekki lengur
þingmaður Sunnmýlinga, þú ert
í himnaríki, sagði Hermann.
Ég get ekki fleygt reikning-
unum á gólfið, sagði Eysteinn
með ótta í röddinni. Bíðið við,
skinið í dag er sjálfsagt fariS
að dreyma vært, en hendur
mannsins er ók þeim hafa vafa-
laust verið þreyttar orðnar er
hann lagðist til hvíldar þaS
kvöld.
I. B.
Sjóbaðstaðurinii
Sjóbaðstaðurinn verður opn-
aður 19. þ. m. Baðvörður hef-
ur í sumar eins og undaafarin
ár eftirlit á staðnum frá kl.
1—7 e. h. alla daga.
Sjóbaðstaðurinn hefur veriií
standsettur eins og tök en: á,
fjaran hreinsuð frekar, stigar
og skýli máluð. Einnig hefur
verið komið fyrir vistl. bún-
ingsklefum með salernum fyrir
karla og konur. Sjóbaðstaður-
inn er hinn vistlegasti, og sjá
bæjarbúar vonandi sóma sinn
hægri er með rauða niðurbretta I sagði þá Brynjólfur lágt við í að gana vel um hann.
Kjósið G-listann í Reykjavík og tv ímenningskj ördæmunuin