Þjóðviljinn - 29.06.1956, Blaðsíða 11

•?.xy?í í.nítf
■— V.'4> vlVf<kMA
. m
il?
>fl021D£.
'WT&T
Föstudagur 29. júní 1956 — ÞJÓÐVILJINN — (11
James M. Cain
Mildred Pierce
43. dagur
gera. það í fyrrádag — en svo gleymdl ég því.“
„Það var gott að þér geröur þaö ekki. Reglan er sú aö
snerta aldrei við svona bólum, einkum þegar þær eru
á efri vör. Eg opnaöi bana ekki. Eg límdi plásturinn yfir
hana, svo aö hún káfaöi ekki í henni. þaö er allt og
sumt.“
Mildred tók Vedu meö sér heim og bjó til sögu um
fólkiö sem komiö heföi viö á laugardaginn og boöiö
henni upp að vatninu. Hún nefndi engin nöfn én gætti
þess aö fólkiö virtist ríkt og glæsilegt. Hún var háttuö
og búin aö slökkva þegar hún mundi eftir tertunum.
Klukkan var þrjú þegar hún komst í rúmiö og hún var
örmagna.
Allan næsta dag haföi hún þá öþægilegu tilfinningu
að hún færi á mis við þaö sem innsta eöli hennar krafð-
ist: réttinn til aö sitja hjá barninu sínu, vera hjá því
þegar þaö þarfnaöist hennar. Og samt gat hún ekki
séö áf meiri tíma en nokkium mínútum um morguninn
og klukkustund eftir kvöldverö'. Hún haföi korniö
snemma á sjúkrahúsiö og uppörvandi orö hjúkrunarkon-
unnar gátu ekki bægt kvíöanum frá henni: Og hún haföi
' fengiö sting í hjartaö þegar hún sá Ray, daufa og fjör-
lausa, rjóöa í andliti og meö andþyngsli. En hún gat
ekki veri.Ö kyrr. Hún varð aö fara og afhenda tertm*.
borga málurum, sjá um auglýsingar, semja um afhend-
ingu á -hænsnum, baka fleiri tertur. Hún fékk ekki
hvíldarstund fyrr en um miödegisverö og þá haföi hún
enga matarlyst. Hún var eiröarlaus meöan Letty bar
Vedu mat, tók síðan Vedu meö sér út í bílinn og inn á
sjúkralifcsiö til aö sitja þar um stund.’.Þegar heim kom
hjálpaöi hún Vedu aö hátta, en þegar hún fór sjálf í
rúmiö, gát hún ekki sofiö.
*í': .'ikl • , ’ /’ . ;$■/*
Húfi hringdi á sjúkrahúsi'ö klukkan átta morguninn
eftir, og þegar hún fékk hagstæöar fréttir, notaöi hún
símann í viöskiptaerindum næstu tvær stundirnar. Um
tíuleytiö bar hún tertumar út í bílirrn, ók þeim til viö-
skiptavinanna og var komin á sjúkrahúsiö um ellefu-
leytið. Hún varð hissa þegar hún hitti Gale lækni þar í
lágum samræðum viö stórvaxinn, ioöinn mann á nær-
skyrtunni meö tattóveraöa handleggi. Hann kallaöi á
Mildred. ,,Nú megiö þér ekki veröa óröleg, en hitinn hef-
„Mamma.“
Ray var undur mjói'óma og Mildred langaöi mest til
aö taka haná í. fang &ér, én hún tók aöeins um aðra
litlu höndiná' og strauk hana. Svo kom Gale læknir inn
og aðrir læknar í hvítum sloppum og hjúkrunarkonur
og blóögjafinn meö uppbrettar ermar og í ljós komu
tattóveraðar myndir. Hann settist og Mildred stóö eins
og steingervingur meöan hjúkrunarkona gekk frá hand-
legg hans. ðvo fðr li'ún frani gánéinn og fór aö gahga
fram .og aftur, hægt og liljóðlega. MeÖ einstöku vilja-
þreki tókst henni að láta tímann líöa. Svo komu tvær
h,júkrunarkonur út úr stofpnni, síöan læknir,, þá blóð-
gjafinn ogt nokkrir starfsmenn. Hún :fór inn. Samai
hjúkrunarkonan og' áöúr haföi talaö viö hana var við
höfðalagiö á rúminu meö hitamæli og úr. Gale læknir
beygöi sig yfir Ray. „Hitinn hefur lækkaö', Iæknir.“
„Gott.“ - ’
„Hundrað og eitt.“
„Þaö er ágætt. Hvernig er púlsinn?“
„Lækkaö líka. Níutíu og sex.“
,,ÞaÖ er afbragö. Mildred, ég hef sennilega bakað þér
óþarfa útgjöld. Samt sem áöur —“
Þau gengu saman fram í ganginn, komu aö horni og
héldu áfram. Hann hélt áfram aö tala rólegri röddu:
„Mér var illa við það, Mildred, illa viö aö baka þér þessi
fjárútlát — þótt ég sjái um aö kröfur þeirra séu tiltölu-
lega sanngjarnar. En ef ég stæöi aftur í sömu sporum,
myndi ég gera hiö sama.. Þetta getur verið mjög alvar-
legt. Eitrun ofan við munninn gétur hæglega borizt
upp í heila. Og vegna þessarar litlu bólu á vörinni á
henni uröum viö aö hafa vaðið fyrir neðan okkur. Hún
sýndi öll flensueinkenni, en samt sem áöur heföu þessi
sömu einkenni getaö stafaö af eitrun, og ef viö hefðum
beöiö meöan gengiö var úr skugga um þaö, hefðu allar
aögerðir oröiö um seinan. Viöbrögö hennar við blóð-
gjöfinni sýna aö þetta var ástæöulaus ótti — en ég get
sagt þér þaö aö ef um eitrun heföi veriö aö ræöa og viö
hefðum ekki reynt öll ráð, hefði ég aldrei fyrirgefið
sjálfum mér og þú ekki heldur.“
„Þetta gerir ekkert til.“
„Þetta gengur svona, og það'ek'ekkert viö því aö gei*a.“
Einhvers staö'ar á hæðinni hringdi bjalla, hringdi sið-
an aftur, hvellt og skerandi. Mildred fannst Gale lækn-
ir snúa sér snöggt viö og þau gengu ekki lengur hægt
og rólega. Þegar þau nálguöust stofuna hraöaöi hjúkr-
unarmaður sér framhjá þeim me'ö hitadunka. Hann fór
inn í sjúkvastofuna. Þegar þau kornu inn var hjúkr-
unarkonan að' stinga þeim undir rúmfötin sem búið var
að hlaöa ótal ábreiðum ofaná. „Hún er meö köldu, lækn-
ir.“ . .
„Starfsmaöur, sækið Collins lækni.“
„Já, herra.“
Mildred fann ískulda umlykja hjarta sitt og á því
fann hún aö nú var ekki um neinn ástæöulausan ótta
aö ræ'öa. Hún settist niður, horfó'i á andlitiö á Ray veröa
ur hækkaö. Háhn er kominn upp i hundrað og fjóra hvítt, síöan bláleitt; þegar litlu tennurnar fóru aö
og mér líkar þaö ekki og mér líkar ékM 'bðlan sem hún glamra, leit hún undan. Starfsmaður kom inn meö fleiri
er me'ð á vörinniú ’ ‘ .. hitadunka og þeim stákk hjúkrunarkonan undir ábreið-
. „EigiÖ þér-viöiaö eitrun háfi komizt í .hana'?“. umar án þess aö líta upp. Á eftir honum kom Collins
,,Eg veit þaö ekki og það er ómögulegt um það aö læknir, lágvaxinn, þrekinn maöur sem beygði sig yfir!
' segja. Eg er búinn áö taka prófun úr bóitóni og sömu-^“
, leiöis úr rennslinu úr nefinu á henni og blóöinu. Þetta
er allt á leiðinni' á rannsóknarstoíuna. Þeir.hringja í
mig strax og þeir hafa oröiö einhvers vísari. En Mildred,
, það er annaö sem mestu máli skiptir. Ef þetta er ill-
kynjað, þá megum viö ekki bíöa eftir úrskuröi rannsókn-
arstofunnar. Hún veröur aö fá blóögjöf undir eins. Eg er
búinn að ná í þennan. mann sem vill láta blóð, en liann
lifir á því og hann fer ekki inn í herbergiö fyrr en hann
er búinn aö fá tuttugu og fimm dali. Það er þitt aö á-
kveða það, en —“
Án þess aö hugsa hið’ minnsta um hvaöa skarð tuttugu
óg fimm dalir hyggju í hinn dýrmæta varasjóð, var
Mildred farin aö útfylla ávísunina áöur en hann 'háfði
lokiö máli.sínu. Máöurinn fór fram á tryggingu. Gale
lælcnir skrifaöi upp á og Mildred fór inn í sjúkrastofuna,
sveitt af skelfingu. Hún var grípin sömu tilfinningunni
i og á breiðgötunni sællar minningar. Augu telpunnar
voru sljóleg, andlit hennar heitt, hrööum andardi*ættin-
!..r um fylgdu sífelldir kveinstafir. Á vör hennar voru nýjar
f; umbúðir og nú stærri, með eldrauöum áburði. Hjúkr-
unarkona leit upp en hætti ekki aö setja ís upp í litla
' munninn. „Þetta geröist eftir að ég talaöi viö yöur, frú
Pierce. Henni leiö vel.í nótt, hitinn yar stöðugúr og viö ^
héldum aö hún yröi góö eftir nokkrá tfaná. Én .svo hækk-
aði híti'nn allt í einu.“

tUtt0tGCÚ0
GtauBmatmméotL
Minúinííarkortin eifa 'tii díílu 1
í skrifslofu Sösíalistafíokks-
ins, Tjá(rn£irg6ttí'*2f6; afgreiðsin'}
Þjóðvifjans; Bókabuð Kron;
Bókabúð Máls og menningar,!
Sbólavörðustíg 21; og i Bóka-!
verziun Þorvaldar Bjarnason-
ar i Hafnarfirði.
Laugaveg 36 — Sími 82209
Fjiilbreytt úrvai af
steinhringuni. — Póstsendum.
Bragi Asgeirsson
Framhald af '10. siðu
Þetta er duglegur og alhliða
listamaður, sem að vísu hefur
varla fundið sig ennþá, ea
þjálfar hæfileika sína af ein,-
beitni og kannar leiðir málara-
listarinnar. — Fjöldi tré-
slungumynda styður og þá
skoðun, að hér sé um að ræða
listræna hæfileika og eðlisgáf-
ur“.
.
f' • &V.Ú!
|!
ÍP^;
DálifiS hornpláss
Ef þröngt er í eldhúsinu er staðar sé ekki hægt að koma
rétt að aðgæta hvort einhvers fyrir smáhillum. f horni milli
j skáps og hurðar er stundum
hægt að koma fyrir röð af litl-
.um hillum, sem krukkur geta
ataðið á. Á myndinni er sýnt
hvernig tvær allstórar krukkur
komast fyrir á hverri hillu. Á
neðstu hillunum er hægt að
hafa það sem maður notar
oftast, svo sem sykur, hveiti
og þess háttar. Á efstu hillun-
um má hafa það sem sjaldnar
er notað en þó gott að hafa
á vísum stað;
Prjónablússa sem hnepþt er
að framan eins og golftreyja
má víst teljast mitt á milli
golftreyju og peysu. Hún er
girt niður í pilsið, en nú er
talsvert, farið að bera á peys-
um með þessu sniði eítir að
peysur hafa lengi verið síðar
og víðar. En þessar peysur
mega ekki vera of stuttar til
þess að maður „losni ekki
sundur“ í mittið.
Ray fór aö væla og hjúkrunarkonan fór áð tala viö
hana, sagði áð mamma hennar væri komin og hvort hún
þekkti ekki mömmu sína. „Þaö er mamma, elskan rhín.“
1 Útgefondt: Sameinthearflofckur alþíBu — Sósíailstanokkurínn — HStstíórar: Magnfls KSartanssoa
íáb.l, 8igurSur Quðmundsson. -- Fréttar.itstSflri: Jón Blarr.ason — Blaðamenn: Ásmundur Slaur-
jflnsson, Bjarni Bcnedlktsson. Óuðmundúr VJgíusson, fvar H. Jínsson, Magnús Toríl Ólafsson. —
Auglýsingastjórl: Jónstetnn HaraSdsson. — RitsUórn. afgretSsla auglýsingar, rrentsmlðia; Skúlavðrðustíg 19. — Simi 1500 Ct
llnur). — Asknftarvcrð kr. 25 á mánúðl i Rcykjavtk og nágrennii kr. 22 »nn»r»taðar. — I^iuaaöluverð kr. l. — PrcutsmiU*
Þióðvlljana h.f.