Þjóðviljinn - 17.10.1956, Blaðsíða 11

Miðvikudagur 17. október 1956 — ÞJÓÐVILJINN — (11
16. dagur
hið innra með honum. „Fljúgum við mjög hátt?“ spurði
hann afsakandi, eins og honum fyndist óviðeigandi að
bera fram slíka spurningu.
„Sjö eða níu þúsund fet, herra. Þaö fer eftir leiðbein-
ingunum, sem við fáum.“ Orðið „herra“ vakti meiri
undrun hjá honum en Spalding hefði grunað. Hún
skildi við hann vandræðalegan og brosandi.
Herra Briscoe sat beint á móti hinum megin við gang-
inn. Hann sat ekki vð gluggann, þó það sæti væri autt.
Briscoe var mjög veikindalegur. Hann var að horfa á
gljáburstaða skóna sína, þegar Spalding gekk að hlið
hans.
„Viljið þér ekki heldur sitja við gluggann, herra
Briscoe? Það eru svo fáir með í dag.“ Hann leit strax
upp. Örvæntingin, — sem Spalding hélt sig hafa séð
— hvarf úr augum hans. Spalding sýndist þau full af
góðlátri kímni.
„Á ég að segja yður nokkuð, ungfrú? Gamla hræið
komst svei mér þá ekki iengra. Eg vil líka miklu heldur
horfa á yður erf það, sem er fyrir utan.“ Hann sagði
þetta án þess nokkurrar ástleitni gætti í rómnum, og
Spalding fann, að henni mundi geðjast vel aö herra
Briscoe.
„Þér hafiö ekki fest öryggisbeltið. Nei, nú þykir mér
týra.“ Hann vatt sér til í sætinu og teygði sig eftir
beltinu, en sársaukagretta kom á andlit hans og hann
féll aftur niður í sætið. Hann brosti, en Spalding var
viss um, að hann átti erfitt með það. Hún náði í beltið
og spennti það yfir keltu hans.
,,Handleggurinn á mér,“ sagði hann og brosti enn,
„hann beygist ekki eins og hann á að gera. Þeir segja,
að það séu holur í beinunum á mér.“
„Eg sé ekki neinar holur, herra Briscoe.“ <5>
Hann hló og rödd hans varð aftur styrk. „Á ég aö
segja yður eitt, ungfrú? Þáð geri'ég ekki heldur“.
Maðurinn, sem sat fyrir aftan Briscoé, var sáriiari-
hnipraður í sæti sínu. Hann starði á eitthváð framar í
vélinni og Spalding fór að horfa þangað líka, en hún
gat ekki séð neitt, sem vekti slíka athygli. Þetta var
maðurinn, sem hafði komiö hlaupandi á seinustu stundu
.... Andrews? . . nei, Agnew. Humphrey Agnew, með
skjálfandi, tóbaksblettótta fingur. Nú sá hún, aö hann
var með litla bindisnælu, perluskreytta, og augu hans
virtust enn útstæðari en þau voru, þegar hann kom að
afgreiðsluborðinu. Þaö var eitthvaö við þennan herra
Agnew, sem gerði Spalding óttaslegna. Hann leit út eins
ogjhann ætlaði að stökkva upp úr sætinu. Farþegar, sem
flúgu í fyrsta sinn, voru stundum svona rétt fyrir flug-
tak, en það var eitthvað annað, sem olli herra Agnew
áhyggjum. Spalding braut sína eigin reglu, gekk fram
hjá honum án þess að heilsa.
Hice-hjönin og Joseph-hjónin sátu í fjögurra sæta
röð þvert yfir farþegaklefann. Það sást rétt á höfuðið
á herra Joseph upp úr þeim mörgu blómsveigum, sem
hapn hafði um hálsinn, og hann veifaði höndunum
máli sinu til skýringar, þegar hann var að ræða við
Hóward Rice hinum megin við ganginn. Spalding
farinst, að herra Joseph væri sá maður, sem hún sízt
vildi verða skipreika með. á fleka. Sulturirin yröi ekki
aðal vandamálið, ef svo stæði á, leiðindin mvndu <gera
út: af viöíhana áöur. Hann hafði verið sítalandi frá
þvi hún sá hann fyrst og nú ha'fði hami hremmt herra
Rice, sem augsýnilega var ekki nógu skynsamur að<setj-
asi fjær.
,,Á ég ekki að taka kápuna yðar, frú Rice?“ Litla
konan rétti Spaldirtg kápuna eins og hún væri að
fleygja henni frá sér. Önnur minkaskinnskápa, jafngóö
eflekki betri en sú, sem frú Pardee hafði fengið henni.
Spalding ’lagöi hana' yfir handlegginn, en í þetta sinn
fann hún ekki til neinnar ánægju. Hún var að velta því
fyrir sér, hvort þessi skyndilega óbeit hennar á minka-
skinnum stafaöi af öfund einni saman.
:?,Viljið þér ekki að ég taki blómsveigana yðar, herra
Joseph? Eg skal setja þá á kaldan staö og það fer rrriklu
betur um þá þar.“
„Jú, þetta er einhver sriiöugusta hugmynd, sem ég hef
nokkurn tímá lieyrt“, sagði Ed Joseph. „Eg ætla'ði áð
láta þá endást eins lengi og ég' gæti .... ég fer aftur
í gömlu saltnámurnar á morgun.“, Hann fór að lyfta
sveigunum af höfði sév og kona hans gerði hlýðin slíkt
hið sama. Hún rétti Spalding sína sveiga og skríkti.
„Mahalo nui .... þaö er Hawaimál og þýðir: þakka
yður fyrir“.
„Þennan hérna sendi framkvæmdastjórnin mér að
gjöf meö beztu kveðjum“, sagði Ed Joseph og sýndi stór-
an sveig úr pikakiblómum. Síðan sagði hann svo hátt,
að heyrðist nær því um endilangan farþegaklefann:
„Viö bjuggum á Royal Hawaiian."
„Mér þykir vænt um, að þið skylduö skemmta ykkur
svona vel“, svaraði Spalding.
„Já, ég er nú hræddur um það. Heyrið mér, ungfrú
.... rétt sem snöggvast.“ Hann tók um úlnliðinn á
Spalding og dró hana að sér, svo andlit hennar snerti
næstum kinn hans. Hann talaði í lágum hljóðum eins
og samsærismaöur, en þó svo hátt að kona hans og
Howard Rice gátu heyrt það.
„Eg skal segja yður nokkuð. Ef við lendum í vandræðii
um .... já, slæmum vandræðum, sem flugstjórinn getur
ekki ráðið fram úr .... þá biðjið hann að senda eftir Ed
Joseph. Eg mundi með ánægju fara fram í og hjáipa
honum, ef á þarf aö halda. Skiljið þér mig?“
Um leið og hann klappaöi á hönd Spaldingar og
sleppti henni, fór Clara Joseph að skríkja svo mikið, að
Spalding hélt að hún mundi kafna. Howard Rice
brosti dauflega.
„Eg skil yður, herra Joseph. Eg skal láta yöur vita, ef
þörf gerist.“ Hún gekk frá honum og varpaði öndinni
léttara. Það yrði að minnsta kosti erfitt fyrir Joseph
að bregða sér í úlfshaminn, þegar konan hans sat rétt
hjá honum.
Spalding hengdi upp kápurnar í fatageymsluna aftast
í vélinni og fór síðan með blómsveigana inn í sérstakan
klefa rétt hjá kvennasnyrtingunni. Hún kom til baka
rétt um það leyti sem flugvélin nam staöar og settist
við hliðina á ungfrú Chen.
„Er yður sama þó ég sitji hjá yður meðan við förum
á loft?“
„Já, já. Með mestu ánægju“.
Þær virtu hvor aöra fyrir sér eitt andartak. Við erum
jafn gamlar, hugsaði Spaldíng, og þó lítur hún út fyrir
aö vera miklu eldri en ég og miklu fallegri.
„Það gleður mig, að þér skuluð setjast hjá mér“, sagði
i faf't
msmmev m&a-
PERLU
þvottaduft
kr. 3,70 pr. pk.
^i*i*lll jsþáoriir
Vl
I
íL,
UGGUB LEIDIN
Þrír klæðnaðir frá
Sovétríkjimum
Á þessum
myndum, sem
teknar eru úr
blaðinu Die Sov-
étfrau, má sjá
hve miklum
framförum
búningur mun fara vel á ung-
um og grannv"xnum konum.
Sama er að segja um kjólinn,
sem hneppt er í annarri hlið-
inni. Hann er með kínversku
sniði í hálsinn, en hugmyndin
i að kápunni með sjalinu, sem
skorið er í eiriu lagi, er ind-
versk, tekiri eftir þjóðbúriingi
kvenna þar í iandi.
Dökkleit dragt eða frakki,
sem farinn er að upplitast, lag-
ast mikið við að vera burstaður
upp úr kaffi, einkum ef litur-
inn er dökkblár, og farinn að
fá á sig grænleitan blæ.
Ef blettir af nýburstuðum
skóm koma á stólfætuma, er
gott að ná þeim af með stein-
kolsna'ta.
4 Vi;. ; iiJ 'úl
Það má- sjá á iðnaðarsýning-
um nútímaus, hve geisihaglegir
h'ut'r vélar geta verið. Það er
fróðlegt fyrir húsmæður að sjá
hve þrifalega er farið að við
tilreiðslu á fiskdeigi, og hve
þrifalega er farið að við fisk-
flökun, en þetta má sjá á sýn-
ingum þá er þær em haidnar,
svo sem var í Forum í Kaup-
mannahöfn í vor.
Það er bæði skemmtilegt og
fróðlegt að horfa á fiskflökun-
arvél þá er hún er í gangi við
að flaka smáa fiska, svo sem
makríl og síld. Fyrst er höfuð-
ið tekið af fiskinum með hnifi
þeim, sem í sífellu snýst fremst
á vélinni, en um leið gripur
með þessu hann fiskinn og sendir hann
skemmtilega belti, en treyjan ýfir í vél sem ristir hann á
er hvít og auðveld í sniði. Þessi kviðinn og tekur innyflin út og
kvenfatasnið er
að taka í Sov-
étríkjunum. Það
er ekki verið
að spara efnið
í þetta víða,
plíseraða pils
hreinsar að lokum og skilar
honum svo hreinsuðum af blóði
og innyflum. Síðan fara þessi
þriflegu flölc gegnum hrærivél,
sem blanda saman við þau
kryddi, smjörlíki og mjólkur-
dufti.
Því miður er ekki orðið al-
gengt, að sett sé í fiskflökin
mjólkurduft í stað mjöls. En
það, sem húsmæðrunum mun
koma bezt, eru ísgeymarnir
sem geyma djúpfreðin flök.
Það er leiðindaverk að hreinsa
fisk í eldhúsum, og veldur ef-
laust nolckurri sölutregðu á
þessari ágætu fæðu. Xsland er
stærsti framleiðandi á hrað-
frystum fiski, enda er óvíða
meira um framleiðslu, og fjöl-
breytni mikil, svo sem kunnugt
er.
.'Ppmmmimi'ritfeefandi: Sameiningarflofckur aiþýfíu — Sósialistaflokkurlnn. — Ritstiórar:1 Magnús Kiartansson
” Mtb.), iSigurður Guðmundsson. — Préttaritstjóri: Jón Bjarnason. — Blaðamenn: Ásmundur Sigur-
jónsson. Bjarni Benediktsson, Guðmundur Vigfússon, fvar H. Jónsson, Magnús Torfi Ólafsson. —
ðuglýsingastjórl: Jónsteinn Haraldsson. — Rltstjórn, afgrelðsla, auglýsingar, prentsmiðjai'Skólavórðustig 19. — Símí 7500 (3
Unur). — Askriftarverð kr. 25 á mánuðl í Reykjavik Qg nágren ni; kr. 22 aunarsstaðar. — Lausasöluverð kr. 1. — Prentsm'ðja
Þjóðvlljans b.f.