Þjóðviljinn - 25.05.1957, Blaðsíða 10

z
f seinasta blaði höfð-
um við grænlenzkt
ævintýri, sem Knútur
Rasmussen hafði skrá-
sett, en hann hefur
safnað fjölda ævin-
týra, sem Grænlend-
ingar segja börnum
sínum á löngum kvöld-
um í hlýjunni frá
lýsislampanum. Græn-
leindingar eru næstu
nágrannar okkar á-
samt Færeyingum og
alveg eins og við
lúta yfirráðum Dana
gerðum, þess vegna
finnst okkur auðvitað,
að þeir komi okkur
heilmikið við og við
munum segja betur
frá þeim í blaðinu
okkar.
Nú fáið þið annað
ævintýri, sem Knútur
Rasmussen hefur
skrásett. I>að heitir:
lítið fyrir, rak framan í
hana aðra stóru tána og
hrópaði: „Varaðu þig á
stórutánni, hún étur
menn“.
Þá varð ófreskjan svo
hrædd að hún flýtti sér
í dauðans ofboði langt
út á haf, en drengurinn
hljóp heim eins hratt og
hann gat.
Þar vildi hann
ekki vera
Nonni litli kom heim
mjög vonsvikinn eftir
fyrsta daginn í skólan-
BARNA-
RÆNINGINN
Langt niðri á hafsbotni
býr ógurleg ófreskja. Oft
kemur hún upp á yfir-
borðið og inn á strönd-
öna — þá mega börnin
vara sig, því ef þau orga
og láta illa þegar þau
eru að leika sér, þá tek-
ur hún þau.
Einu sinni var stór
krakkahópur að leika sér
niðri við fjöru. Þau æptu
bátt, svo undir tók í
klettunum. Þetta heyrði
öfreskjan og læddist inn
að ströndinni. Þegar
börnin sáu til hennar,
urðu þau yfirkomin af
hræðslu og flýðu eins og
Eætur toguðu upp í
klettagjóturnar. En eitt
barnið gat ekki flúið.
Það var lítill foreldra-
laus drengur, sem eng-
an átti að. Hann var svo
f átækur, að hann átti
ekki einu sinni sóla und-
ir skóna sína, og þess-
vegna gat hann ekki
Jhlaupið eins hratt í grjót-
ínu og hin börnin
Hann dróst fljótt aftur
úr og ófreskjan var al-
veg á hælunum á honum.
Þá datt snáða ráð í hug.
Hann fleygði sér niður
og sparkaði út í loftið
með fótunum, og allar
tæmar stóðu út úr skón-
um. Ókindin var nú kom-
in . fast að honum, og
ætlaði að grípa hann á
loft, en hann gerði sér
ORÐSEN
Ásdis: við munum bráð-
lega birta mynd af Ragn-
ari Bjarnasyni,
Agga Austurlandi og
litla manneskjan fyr;r
vestan, þið fáið textana,
sem þið biðjið um þegar
við fyrsta tækifæri
Anna í Grænuhlíð; Við
höldum að nóg sé að adr-
essa þetta heiðursfólk í
Hollywood, því þetta eru
einu manneskjumar í
heiminum með þessum
nöfnum, það er að segja
um.
„Eg ætla ekki að fara
á morgun", tilkynnti
hann.
„O, hvers vegna ekki
það“, spurði mamma.
„Ja,“ svaraði Nonni,
„ég kann ekki að lesa,
ekki að skrifa og þau
banna mér að tala —
svo til hvers á ég að
vera þar?“
D 1 N G A R
„frægu nöfnúnum".
Þá hafa ótal margir
látð 1 ljós að þeir vilau
mjög gjarnan fá fram-
haldssögu í blaðið og þá
viljum við gleðja með
því að við erum þegar
farin að svipast um eft-
ir heppilégri sögu.
GÁTA
Ég er ei nema skaft og
skott
skrautlega búin stundum.
Engri skepnu geri ég gott
geng í lið með hundum.
SVÖR VIÐ SPURNINGUM
Dagbjört sendir okkur
eftirfarandi bréf og svar-
ar spurningunum þrem-
ur, sem við birtum um
daginn:
1. Þegar ég verð stór
langar mig helzt til að
verða hjúkrunarkona.
einnig vildi ég verða góð-
ur og nýtur borgari, sem
getur orðið þjóð sinni til
sóma. Ef ég færi eitthvað
út, þá ætla ég að haga
mér skikkanlega.
Frelsisdegi fagna megum
frjáls og sjálfstæð ís-
landsbörn.
Þér ó, g'uð, við þakka
megum
þú ert lýðsins skjól og
vörn.
2. Ef ég ætti eina ósk,
þá vildi ég óska þess, að
það væru hvergi til í
heiminum betlarar eða
neinir fátæklingar og
emnig, að það væru
PÖSTHÖLFIÐ
Mig langar mjög mikið
til að komast í bréfa-
samband við dreng eða
stelpu á aldrinum 12—
14 ára. Ég vil helzt að
mynd fylgi. Utanáskrift
mín er:
Kjartan Þór Sigurðsson,
Grímsstöðum, Mývatns-
sveit Suður-Þingeyjar-
sýslu.
Ég óska að komast í
bréfasamband við dreng
eða stúlku á aldrinum 9
til 11 ára.
Elín Ásta Skúladóttir
Hveratúni, Biskups-
tungum, Árnessýslu.
aldrei nein strið eða ill-
indi í heiminum.
Mín ósk til þín er innileg
þú unga vorsins rós,
að mörgum síðar vísi veg
þitt varnia trúarljós.
3. Þriðju spurningunni
get ég því miður ekki
svarað. En ég vildi að
hitt tvennt kæmi fram,
en það gerir það víst
ábyggiiega ekki.
Dagbjört
Ásdís Jónsdóttir, 10 ára
svarar einnig spurning-
unum:
1, Ég mundi ferðast um
öll lönd.
2 Ég mundi óska ]>»s a3
öllum í heiminum liði
vel.
3. Ég vil verða flugmað-
ur.
Spurningin, sem Dag-
björt svarar ekkj en Ás-
dís svarar nr. 1 er. Hvað
mundir þú gera ef þú
værir ósýnilegur?
Gerðu það sjálf
Stóra systir: „Spurðu
mömmu hvort við meg-
um fara í bíó?“
Litli bróðir: „Það get-
ur þú gert, þú hefur
þekkt hana lengur".
Krókur á
f veitingahúsi einu í
Álaborg á Jótlandi, sátu
eitt sinn fjórir ungir
menn að drykkju. Þeir
j urðu að lokum talsvert
ölvaðir og lentu í áflog-
um, eins og oft ber við,
og brothaði þá hjá þeim
stólfótur.
Einum þeirra dettur þá
snjallræði í hug. Hann
stingur upp á því, að
þeir fari allir fjórir til
læknis eins í grenndinni,
og biðji hann að binda
um brotið. Hinir féllust
á þetta, og svo lögðu
þeir af stað. Þeir vöktu
lækninn og báðu hann
að koma sem skjótast,
því að einn félagi þeirra
hafi fótbrotnað.
Læknirinn tók um-
búðatösku sína og fór
með þeim.
Þegar þeir komu í veit-
ingahúsið, bentu þeir
móti bragði
honum skellihlæjandi á
sjúklinginn.
Þetta er nú inngangur-
inn, en svo byrjar sorg-
arleikurinn.
Lækninum dettur lika
snjallræði í hug. Hann.
tekur stólinn með mestu
alvörugefni, rétt eins og
væri hann maður, þvær
sárið vandlega, bindur
um fótinn og afhendír
þeim þvi næst sjúkling-
inn og segir:
„Gerið svo vel herrar
mínir, ég hefi nú lokið
starfi mínu. Það eru
fimmtíu ki’ónur eftir
næturtaxtanum".
Gárungarnir voru fyrir
löngu hættir að hlæja
og urðu daginn eftir að1
gera svo vel að borga
reikninginn til þess- að
losna við frekari óþæg-
indi. En læknirinn sendí
góðgerðarfélagi einu upp-
hæðina.
10) — ÞJÓÐVILJINN — Laugardagur 26. maí 1957
Íþróttir
Framhald af 9. síðu.
leik. Skúli Nilsen og Jón
Pálmason áttu hvað eftir ann-
að skemmtilegar skiptingar sem
rugluðu vörn landsliðsins, og
ihefði verið gaman að sjá slíkt
hjá landsliðinu. Skúli er líka
úthcrji, sem ekki er langt frá
jþví að fara í landsliðið, og
Bvipað má segja um Einar í
Hafnarfirði, það er varla annar
eem er nær því að vera vara-
imaður. Er það undravert hvað
honum hefur farið fram á einu
ári.
Högni Gunnlaugsson kunni
Býnilega ekki við sig í þessum
félagsskap og komst ekki í
nógu gott samband við sam-
herjana, hann hafði heldur ekki
íag á því að losna við Halldór
Halldórsson, sem sagt ekki
nógu hreyfanlegur, en hefur
Býnilega margt í góðan mið-
iherja. Hann átti tvö hættu-
leg skot sem fóru rétt utan
við störig. Sem heild féll lið
þetta nokkuð vel saman og
frammistaða þess er góð, þegar
■tillit er tekið til þess að nokkur
ihluti þess hafði ekki mikla
leikreynslu, og það lék viö
landslið.
Björgvin í markinu varði vel
og er sjálfsagður varamaður í
landsliðið. Ragnar sýndi enn
að hann er furðu sterkur mið-
vörður, miðað við leikaldur
hans. Albert hafði litla yfir-
ferð, en gerði margt vel og
stjórnaði liði sínu vel.
Því miður var of lítil knatt-
spyrna í þessum leik og mikið
af liáum, hugsunarlitlum send-
ingum að kalla útí loftið og
gerðu bæði liðin sig sek um
þetta, og landsliðið þó sínu
meir. Er þetta alvarlegt þar
sem að ætla má að þarna hafi
veríð að leik 22 beztu leikmenn
Islands, og að • 16 þeirra á að
senda til Belgíu og Frakklands
til þess að leika vió þrautþjálf-
aða atvinnumenn í knattspyrnu,
sem leggja mikið kapp á að
komast til Svíþjóðar næsta ár.
Við skulum vona það bezta og
að norrænn kraftur megi sín
nokkurs, þó ekki sé alit eins
og við hefðum óskað.
Dómari var Þorlákur Þórðar-
son. Áhorfendur voru mjög
margir. Stormbræla var en
þurrt veður.
Eitt er nauðsyn:
Framhald af 7. síðu.
Áhrifavald verkalýðshreyf-
ingarinnar yfir atvinnuleysis-
tryggingunum hefur verið auk-
ið frá því sem áður var. Fjár-
veitingar til félags- og rnenn-
ingarstarfs alþýðusamtakanna
hafa værið auknar mikið á aðra
milljón á þessu ári.
Á þessu sumri verður undir-
búin löggjöf um lífeyrissjóð
sjómanna.
Landhelgi verður stóraukin
á þessu ári. En þar er um að
ræða eitt stærsta hagsmuna-
mál okkar í nútíð og framtíð og
mikilvægan þátt í sjálfstæðis-
baráttu þjóðarinnar.
ÚfbreiSiB
ÞJóSviljann
S ý ii i n g
á myndum úr barnadeildum Myndlistaskól-
ans í Reykjavík í Bogasal Þjóðminjasaínsins
opin klukkan 2 til 8 e.h.
►■■■■■■■■■■■■•■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■^■■■^■■■■■■b ■■■■■■■■■*■ '■■■■i
Bæjarpóstnr
Framhala af 4. síðu.
hér, komst hann upp í 105-
145 frídaga á ári hjá vinn-
andi fólki. Eg vil ekki gera
ráð fyrir að hagfræðingurinn
hafi verið að telja eftir
þriggja vikna orlof vinnandi
fólks, en skilja mætti. orð
hans þannig. Þegar launþegar
„mæta ekki til vinnu“ á laug-
ardögum, þá hygg ég það sé
oftast vegna þess að þeir eru
búnir að vinna af sér daginn,
hafa unnið þeim mun leng-
ur aðra daga. Það má vera,
að sá draumur lifi ennþá í
hjörtum sumra atvinnurek-
enda, að þeir geti látið fólk
vinna eins og þeim hentar;
einn daginn til hádegis, næsta
dag til miðnættis, og alltaf
fyrir sama kaup; jafnt helga
daga sem virka. Sem betur
fer er þessu ekki þannig var-
ið. En það eru önnur „frí,“
sem hagfræðingurinn hefði
gjarnan mátt minnast á; það
eru hin ólögboðnu frí, sem
ýmsir menn í háum stöðum
hafa tilhneygingu til að taka
sér, þegar þehn sýnist. Það er
ekki ósjaldan, þegar maður
kemur í opinbera stofnun og
þarf að fá fyrirgreiðslu ein-
hverra mála að maðurinn sem
hefur með þau mál að gera
er því miður ekki við þann
V0 02
daginn. Og það er ekki alltaf
inflúenza sem veldur fjarveru.
hans. Það er og alkunna, að
forstjórar ýmsir og aðrir
framámenn fyrirtækja eru
iðulega fjarverandi misseris-
langt eða meira, án þess að
neinar skýringar séu gefnar
á fjarverunni. Sömuleiðis ev
vitað að margir embættis-
menn hafa varla tíma til að
gegna sínu aðalstarfi vegna
ýmissa aukastarfa, sem þeir
hafa tekizt á hendur; vinnu*
gleðin virðist þannig hafa
leitt þá í gönur. Þessi atriðí
mætti vel taka til athugunar
t. d. í útvarpserindi.
Hershöfðingmn
Framhald af 6. síðu.
hefði hindrað virka þátttöku
hans.“
•
Þessi yfirlýsing birtist S
þýzkum blöðum 1945, tit
dæmis í Allgemeine Zeitung £
Berlín 3. október. Deilumar
út af skipun Speidels í eitfc
æðsta embætti A-bandalagsins
hafa minnt á hana á ný. Hanm
er ekki aðeins sannur að sök
að hafa undirbúið árásar*
styrjöld og framið stríðs*
glæpi bæði í Vestur- og Aust-
ur-Evrópu. Vitnisburður Mau-
frieds Rommels, sem ekki hef-
ur verið mótmælt, sýnir að
hann sveik Rommel, vin sinnt
og yfirboðara, þegar á reyndi,
og varð með því valdur aS
dauða hans. . >