Þjóðviljinn - 24.12.1957, Page 7

JÓLABLAÐ ÞJÓBVILJANS 1957 (7
*
Jólaskórnir
á börain
Drengjaskór
iir iakki og leSri
ur
skinni, rauðir,
Telpnaskór
gráir, briinir
Kaupið jólaskóna tímanlega
Að'alstræti 3 — Laugavegi 38 — Laugavegi 20
Sncrrabraut 33 — Garðastræti 6
skó sem fundust í öskutunnu.
Fornrncnn eru nœsta óveru-
legir. Þó standa tóttir þeirra
enn og nafngiftir þeirra höfum
viö fengið að ei’fðuna en tímatal
þeirra virðist ætia að gægjast
fram á nýjan leik og storka
þeim sem tala um framfarir, bó
að við höfum tekið fram úr
hljöðinu i hraða.
Glugga-
fjaldalausi
Einu sinni voru alltaf kind-
ur á beit í hrauninu og í skóg-
inum. Nú sést engin kind. Þó
má sjá eftir hana þræðinga í
mosanum. Sauðkindin var fyrri
alda vegamálastjóri. En nú á
gróðurinn að fá að dafna í friði
fyrir henni.
Nú má sjá gamlan gróinn stíg
um hraun og skóg og grænar
tæsur í hrauninu sem vitna um
að þar liaíi eitt sinn verið búið.
Á einu þessara býla þurfti
að sækja vatn klukkutíma veg
i stórar tunnur. Oft var grafið
í landareigninni eftir vatni en
aldrei kom upp deigur dropi.
Hálftíma gang frá býlinu vella
klungur og Xitla haga fyrir
hrossin en Öxará oft duttl-
ungafull. Þegar við höfum and-
íekið fegurðarhugtakið er erfitt
að losa sig við það aftur. Satt
að segja er hægt að vera hér
alveg verklaus af náttúrufeg-
urðar sökum. Eg reyni að
byi'gja gluggann minn eins lítið
og hægt er og fæ þá jurtaríkið,
fjailahringinn og veðrabrigðin
í fangið og þó að mér sé illa
við að tala um fegurð af því
hvað það er breytilegt hugtalc
Af þessu má s_iá að fegurða'r-
hugtakið er ekki allt að einu.
Það finnst ekki öllum jafn-
fallegt á Þingvöllum. Stundum
koma túristahópar i stríðum
straumum í regni og sudda. svo
ekki sér útúr augum. Þeir borða
i Valhöll og snúa síðan heim
á leið um borð í lystiskipið sitt.
Eitt sinn voru hér englend-
ingar á ferð og fengu íslenzkan
túlk austur á Þingvöll, óku í
leigubíl og regnið lamdi. Túlk-
urinn benti fjáigur ut um
upp mestu linöir landsins og
safnast í stærsta vatn landsins.
Bóndinn á býlinu fiutti burt,
bæði sökum vatnsleysis og svo
vegna skógarins. Vegrta maðks-
ins, liggur mér við að segja.
Náttúrufegurð mun kannski
hafa verið jafn fráleitt liugtak
á dögum forfeðranna sem á dög-
um Picassó, okkar dögum. Þeim
hefur eflaust þótt fallegt þegar
vel veiddLst en ólifandi eins og
nú er þegar ekki veiðist branda.
Landslagsómyndin hefur verið
þeim til trafala með gjár og
og mér hefur verið kennt nð
hún sé alls ekki til. þá liggur
mér samt við að kalla þessa
sveit þá fegurstu sem . ég hef
séð (og ekkert ef til vil!,
kannski nc máski), og svo horfi
ég á þessa sundurgerðarlegu
sveit á hverjum tíma dags og
á hverjum degi mánaðarins allt-
a’f í nýju og nýju ljósi. i
En ef einhver kemur úr bæn-
um í heimsókn er gengið út að
glugga og sagt: hvað er þetta
manneskja, hefurðu engin
gluggatjöld!
gluggann á hitt og þetta mark-
vert í regninu, stærstu hrauji-
gjá i heimi, Lögberg hins clzía
lýðveldis, sagði frá fornura
hetjum sem hér tjölduðu búðir
sínar. Englendingarnir tóku því
með jafnaðargeði. í Va'höll
fengu þeir sér síðdegiste. Þá
tók að hýrna vfir englending-
unum. Teið er gott, sögðu þeir.
Við bjuggumst ekki við að fá
gott te á íslandi.
En þrátt fyrir allan þennan
hreytileik á neðri Völlunum cg
góða teið og túristaysinn. sem
mörgum þykir svo æskilegur en
öðrum ekki, kem ég ekki á fal-
legri stað en þar sem gamli
troðningurinn liggur sem sauð-
kindin tróð öld eftir öld um
hraunið. Þá vár líka ort á Alfta-
nesinu:
Hoer iráð hcr brautir?
Trault sér þcirra sjior
snn grundir þessar yrktu i ótal vor
og öttu Itaþp við hraun og skort og
þrautir.
Hér burstir stóðu,
horðu inannleg negg.
Móriticrlan vcrpir enn i vegg
scm vinnlúnar mundir citt sinn
h lóOu.
■fí fótataki
fcstist lcid uin hraun.
Eg inan hve gleymdi ég pá gráli ag
raun
cr gckk Ucr hófadýr ntcð krakka á
' 1 baki.
Svo troðast vegir,
vcrpast niosa og sltóf.
ÍHtð sést riin jorinlausl keif af klauf
og hóf
scm hom og fór, svo piigul braulin
segi r.
Itústum fornuin frá
fcr upp Uljóðlaust 'óp
i/r Uorfnri tið. / hiindum pess ir
skóp
cr lirafnaklukka í brekku, í tóttuin
strá.
I.öngunt órajtt ár
i aurinu byltii
og flétta rótar fyrnskn brautar
Uylicr
mcO föslum gróori yfir ólal sár,
(Þingviillura 195)).