Þjóðviljinn - 04.01.1958, Blaðsíða 10

%
Pabbi tók í öxlina á
mér og dró mig inn í
eldiviðarkofann. Þar
hýddi hann 'mig, svó að
ég fann til í marga daga.
Fn þó sveíð ímg meíra
undan því, '■ sem hann
sagði við. . :Tiig þegar
hann sleppti .mér:
, „JLáttu .. mig ekki sjá
hvað auntinginn Htli
hafði vaxið um sumarið.
Hornin á því höfðu ekki
verið stærri en baunii
um vorið, þegar þvi vai:.
sJeppt, en nú voru þetta
e>ðin regluíég' hörn.
Gimbrin vár ’ fjarska-
lpga manne'.s.'í óg það
i ’.tið ekki á iöngu, áður
eins og hann væri hund-
eltur.
Lambið mítt var ekki
með.
Eg lagði aí stað með.
hálfum huga að leita að
heifnáalningnum. Þegar
ég' kom upp í skóginn
mæ’tti ég nonum Óia,
vinnumanninum okkar.
Hann hafði verið að
höggva við. Hann rak
upp stór augU, þegar
hann sá mig.
„Nú veit ég það“, kall-
aði hann. „Nú veit ég,
hvaða bitvargur er að
gera usla í fénu Það ér
hundkvikindið Englend-
ingsins. Eg sá hann sjálf-
ur“.
Per Sivle:
Saqa aí hundi
Zj
þig stela oftar“, sagði
hann.
Við fréttum það seinna
cftir sýslumanninum, að
hann hefði komið Lubba
heim slysálaust. Síðan
hnfði hann tjóðrað hann
ú*í á túni, því að hann
átti að vera vnrðhundur.
Morguninn eftir hafði
l'ann slitið sig lausan jg
var horfinn.
Eg- fór tyisvar upp i
fjall til að 1ei|‘a að hon-
um en varð hans hvergi
V£I.
— — Skömn’n seinna
va. féð rekið af f.ialli og
>,v; slennt i heimahag-
rna. Mér halði verið
ftfið lamb um vor-
ið. 'Hún Ingihjörg gamla.
guðmóðir mín, gaf rnér
það. Lambið var móður-
I, ust og ég ól það heima
íiam eftir sumri Nú var
eg farinn að hugsa
irinna um Lubba. Á-
stáeðan var sú. &ð larnbið
vai komið af fjalli.
Það var garnan að sjá,
en hún var orðm alveg
eins hænd að mér og
hún hafði verið um vor-
ið Hún kom hlaupandi.
þegar hún sá mig, diil-
aði rófunni og sníkti sér
t'ta.
Menn urðu varir við
bitvarg á heiðinni þet'a
haust. Það fréttist, að
t.7Ö lömb og meira að
fegja fullorðin geit. hefði
fundist sundurvifin og
nærri því uppétin.
Þá fór ég sð verða
hræddur'um 'arhbið mitt.
C imbrin var vön að vera
út af fyrir sig, eins og
1 eimaalninga er siður,
cg fylgdi ekki öðru fé.
Þess vegna var ég enn
hræddari um hana og
hét því með sjálfum mér
að fara dagmn eftir og
leita að henni i högun-
um.
Ót*i minn vax ekki á-
stæðulaus. rJm kvöldið
kom kindahópur á
tleygiferð heim að bæn-
um, móður og másandi,
„Hann Lubbi!“ sagði
ég. „Það getur ekki ver-
ið“
„Ójú. Farðu bara út
að Hvítasteini, karl minn.
Þá færðu að sjá lambið
þitt steinda’’.tt og rifið
á hol. Það var varla að
hundóþokkinn ætlaði að
hafa sig Kuit, þó ég"
reiddi upp ’ öxina, fyrr
en ég var rétt kominn
að honum,. þar :sem hann
stóð yfir an)binu“.
„Hundk\Hkindi! Ó, þetta
hundkvikíhdi. Æ, elsku
h.mbið rhitt“ sagði ég.
Salomon hló, þegar ég
kom heim. „Þarna laun-
aði seppi þér vel fyrir
sig, Pétur“, sagði hann.
Eg var ekki seinn í
fötin um morgujiinn. þeg-
ar mér var sagt að fara
til sýslumannsins og
biðja hann að hirða
hundinn sinn. En hvað
ég hafði verið heimskur
— óskaplega heimskur.
SAMTAL
Pabbi, mamma, Dóra, Dísa og
Bjössi eru að Ijúka við mið-
degismatinn og sitja enn við
matborðið í eldhúsiiiu
Mamma: Hjálpaðu
henni Uísu að þvo
upp, Dóra.
Dóra: Hvað liggur
á?
Pabbi: Er ekki til
kaffisopi?
Mamma: Hánn er
að hitna.
Dísa Hjálpaðu mér að
þvo upp, Dóra, því ég
aitla að sauma A eftir.
Dóra: Já, já.
Pabbi: Bjössi, þú get-
ur komið með mér að
iáta út hroisin; hann
Blesi er svo óþægur.
Mamma: Þú verður að
klæða þig vel, Bjössi.
Dísa Nú er ég búm að
}ivo upp.
Mamma: Það er gott,
Dísa mín.
(Dísa fer p.ð sauma).
Dóra: Er gaman að
sauma?
Dísa: Það er ekkert
leiðinlegt.
Dóra: Bráð'>m verð ég
tð fara í skólaun.
Dísa: Er klukkan hálf
tvö?
Dóra: Hana vantar
tuttugu mínútur
Dísa: Það vcrður leið-
inlegt þegar bú ferð.
Mamma: K'ukkan or
ao verða tvö,- þú verður
að flýta þér í skólann.
Dórg: Verið þið bless-
aðar.
Dísa: Dón, tókstu
landafræðina þína?
Dóra: Nei, Hvar er
hún?
Óskastundin óskar öll-
um lesendum sinum góðs
nýárs og pakkar fyrir:
öll bréfin á gamla árinu. |
Dísa: Inni i stofu.
Mamma: Finnurðu nú
ekki landafræðina þína,
Dóra?
Dóra: Jú.
Dóra tekur Ir.ndafræð-
»na sína og fer.
ENDIR.
Lilja Oskarsdóttir
Brú, Bis.cupstungum.
3
Þau eru nú orðin fá bitt
glæsilegu seglskip sent
eitt sinn sig’.du um öll
böf. Þau sem enn eru
c.fansjávar eru nú flest
notuð sem skólaskip fyr-
ii- unglinga sem læra
vilja sjómennsku. Þetta
fallega skip som myndin
er af var eínnig skóla-
skip. Það liét Pamir og
var þýzkt. Á síðasta ári
hieppti það óveður a
Atlanzhafi miðju og sökk.
Adeins örfáir af þeim 89
sem á þvi voru björguð-
10) — ÞJÓÐVILJINN — Laugardagur 4. janúar 1958
Alþjóðasamtök stúdenta
Framhald af 4. síðu.
aðdáunarverðri nákvæmni“ og
,,alla tíð sýnt sjónarherrunum
i Moskvu takmarkalausa und-
irgefni og aldrei tekið afstöðu
til nokkurs máls, sem sýnt
gæti „sjálfstæði“ þeirra og
„hlutleysi“.
Helzti prófsteinninn á þetta
síðan síðasta þingi laulc mun
án efa tel.iast Ungverjalands-
málið. Allir vita, hver var af-
staða „stjcmarherranna í
Moskvu“ til þess máls, og
flest stúdentasamtök í A-Ev-
rópu nefndu atburðina fasist-
iska gagnbyltingartilraun,
Hefðu þeir haft „tögl og hagld-
ir“ i IUS, hefði ályktun sama
sinnis án efa verið samþvkkt
í framkvæmdanefnd IUS í
marz s.I. Hins vegar héldu
fulltrúar íslands og Ecuador
þar fram gagnstæðri skoðun
og fulltrúar nýlendustúdehta,
arabiskra, inverskra, jap-
anskra o.fl. tóku yfirleitt
heldur hlutiusa afst "ðu og
var að lokum sætzt á álýktun,
sem enga afstöðu tók til í-
hlutunar sovéfhersins og hún
samþykkt með 12 atkvæðum
gegn 2, en 4 sátu hjá, sumsé
tekin hJutlaus afstaða: Það
sem Magnús o.fl. mundu telja
sjálfstæða afstöðu er væntan-
lega að stúdentasamböndin í
framkvæmdanefhd IUS héldy
fram þveröfugri afstöðp við
það, sem þau gera heima. hjá;’
sér!
Úm „liatursfull níðrit úm
þjóðir Vesturlanda en áróð-
ursbæklinga um Sovétrikin"
er mér ekki kunnugt en fyrir
hartnær 10 árum mun sendi-
nefnd frá IUS hafa verið
boðið í kynnisför til Sovét-
ríkjanna og skrifaði hún bæk-
ling um förina eftirá. Þvi mið-
ur hef ég ekki lesið hann, en
ég trúi varla svo slæmu upp
á h"funda hans, að hann hafi
verið skrifaður í Morgunblaðs-
stil og undrar mig því ekki að
Mogginn kalli það að syngja
öllu lof og dýrð. IJins vegar
voru á síðasta starfsári gefnir
út tveir bæklingar, annar
skrifaður af alsírskum stúd-
entum um baráttu þeirra fyr-
ir sjálfstæði lands síns, hinn
skrifaður af japönskum stúd-
entum um baráttu þeirra gegn
atóm- og vetnisvopnum og er-
lendum herstöðvum i landi
þeirra. Ef þetta eru haturs-
full níðrit um þjóðir Vestur-
landa, þá fer að verða erfitt
fyrir stúdenta þessara landa
að haga sér svo Vökumönn-
um líki.
Þá srgir Magnús,. að IÚS
sé „fjárhagslega algerlega
háð Sovétríkjunum, og eng-
inn skyldi ætla, að þau vildu
ekki fá eitthvað fýrir snúð
sinn“. Ég tel ástæðu ti! að
vekja athygli ■ á þessari setn-
ingu, því að hér grillir hann
meir í sannleikann en nokkru
sinni fyrr eða síðar, að þvi er
IUS varðar. Méð!ipna,sambönd
IUS. greiða nefnilega árgjald'
sín í samræmi við höfðatölu
og af þvi leiðir, að sovézkir
stúdentar, 2 milljónir að tölu
hljóta að greiða langtum
meira en stúdentar nokkurs
annars lands. Að þeir vilji
hafa nokkuð fyrir snúð sinn,
liggur í augum uppi og ér
ekki nema mannlegt enda er
öllum það ljóst, að orð Sovét-
stúdentanna með 2 milljónir
að baki sér, hljóta ævinlega
að vera þung á metunum, þótt
þeir hafi aðeins eitt atkvæði,
er til slíks kemur.
En í þessu sambandi lang-
ar mig til að hlaupa yfir í
greinina hans Bensa míns
Blöndals, þar sem svo segir
um ISC og' COSEC: „Stúd-
endasamböndin greiða skrif-
stofukostnað að mestu leyti
og í hlutfalli við höfðatölu.
En COSEC er falið að leita
styrkja hjá alls kyns sjóð-
um til að borga kostnað þann,
er leiðir af framkvæmd ISC.
Til dæmis fékkst allt féð til
að halda þingið í Nígeríu
úr slikum sjóðum.
Það sem þátttökusambönd-
in í ISC áttu að greiða til
COSEC á síðasta fjárhágisári
voru um 48.000 gyllini. Aðeins
11.000 höfðu þó verið greidd
í lok þess, og hefur það
væntanlega ferið til að „greiða
skrifstofukostnað að mestu
leyti". Þó skýtur hér nokkuð
skökku við, þar sem laun að-
stoðarritara (5—6) éru
27.743.97 gyllipi, og eí-u þau
fengin frá ,,Foundation for
Youth and Student Affairé" í
New Yorh, c-n_ aðalgefendur. í,
þann sjóð eru Ford og Rocké-
feller. Þessi laun aðstoðarrit-
aranna eru þó ekki nema
smámunir einir því að alls
námu veitingar stofnunar
þessarar til COSEC á síðasta
ári 1.029.145.69 — einni mill-
jón tuttugu og níu þúsund,
hundrað fjörutíu og fimm
gyllinum — eða um 90% af
heildartekjum COSEXJ. Og
þeir, sem ætla, að Ford og
Rocefeller vilji ekki fá eitt-
hvað fyrir snúð sinn, eru
beðnir að gefa sig fram.
Að lokum rakst ég á þetta
hjá Magnúsi: „Þótt samtök
indverskra stúdenta hafi lýst
því yfir, að þau vilji ekkert
samband hafa. við IUS og ekki
einu sinni senda áheymarfuH-
trúa á mót eða þing, sem
IUS stendur að, var því blá-
kalt haldið fram á „Fesivai“,
að 10 fulltrúar frá fyrrgreind-
um samtökum væru á mót-
inu".
Hér er sem oftar, að Magn-
ús fer eftir ótryggum heim-
ildum, og í þetta sinn trú-
lega Mogganum, því þar birt-
ist s.l. vetur frétt þessa efn-
is með fyrirsögninni: „Stúd-
entabandalag Indlands hafn-
ar samstarfi við konimúnista".
Það er því ekki úr vegi að
segja lítiliega frá hinum ind-
versku stúdentasamtökum.
Víðast hvar í hinum þróaðri
löndum eru landsambönd stúd-
enta byggð þannig upp að
stúdentaráð er við hvem há-
skóla og hvert ráð tilnefhir
fulltrúa í ráð fyrir alít land-
ið. Meðan Indland var ný-
íenda, Jeyfðu Bretar ékki að
stúdentaráð störfuðu við há-
skólana. Því tóku indverskir
stúdentar það ráð að stofna
landsamband, sem hver ein-
stakur stúdent gerðist beinn
aðili að. Þetta samband, sem
að sjálfsögðu var ólöglegt í
fyrstu, varð til í kringum
1936 og nefnist All India
Student Federation (AISF).
Það hefur verið aðili að IUS
frá stofnun þess og telur um.
120.000 stúdenta. Það ber þó
mörg merki þess, við hvílíkar
aðstæður það var stofnað og
er heldur illa skipuiagt. Þetta
samband átti að sjálfsögðu
fulltrúa í Moskvu og miklu.
fleiri en 10.
Þegar Indland varð sjálf-
stætt eftir striðið og farið v&r
að leyfa stúdentaráð við há-
slcólana, var tekið að stpfna
þau, en það gekk mjög hægt,
og enn eru ekki starfandí
stúdentaráð nema við nokkra
háskóla.
Árið 1952 var þó stofnað
landsamband slíkra ráða. og
nefndist það Natíonal Union.
of Students of India. (NUS).
I>að mun nú telja um 40-—50
þúsund meðlimi. Þetta sam-
ba.nd tók þátt í ISC og sendi
yfirleitt áheymarfulltrúa á
þing og ráðsfundi IUS. Fyrir
rúmu 4ri klofnaði þetta NUS
í hinu svonefnda Hyderabad-
og Delhiflokk.* Réttara mun
þó að segja, að Dehliflokkur-
Lnn hafi klofið sig út úr NUS
því ?.ð þár er aðeihs um að
ræða „stúdentaráðið" í Dehii,
Framhald á il. siðu.
. . *> Baeði {calla sig NUS ' of 1
India.