Þjóðviljinn - 10.01.1958, Blaðsíða 11

Föstudag-ur 10. janúar 195S — ÞJÓÐVILJINN -— (11
ERNEST GANN:
Sýður á keipum
M«e«HMí«5ecf/öiiocecoco
7. dagur.
sem liafa svo rnikla ílöngun í peninga, aö þeir stela
þeim. Þegar ég kom úr skólanum, þá haföi ég kollinn
fullan af draumum. Eg hef þaö enn. Eg hleyp yfir
ástæöuna, en nokkru seinna sendu þeir mig á vinnu-
hæli ríkisins á McNeil eyju í þrjú ár. Eg slapp með
tvö vegna góðrar hegðunar.“
Brúnó teygöi sig yfir boröið og tók upp kampavíns-
teininn. Hann fitlaði við hann góöa stund, sneri hon-
um frarn og aftur milli sterkra fingranna. „Sjáðu til,
Connie .... það sem ég vil aö þú skiljir, ei’ að ég er
enn viö sama heygarðshorniö. Ég er forstjóri dálítils
verzlunarfélágs, Vestur-Sölufélagsins. Heimili og varn-
arþing San Francisco — í hattinum mínum. Aöal verzl-
unarvaran er marijuana, heroin og stöku sinnum dá-
lítiö ópium. Þetta lætur ekki sérlega vel í eyrum, er
þaö? Nei, þaö er ekki fallegt heldur. Ég hata það. Ég
hata mennina sem útvega mér það, og ég vorkenni fólk-
inu sem notar þaö. En ef ég útvega þaö ekki, þá gerir
einhver annar það. Og fyrir náunga eins og mig, sem
aldrei hefur fengið almennilega menntun er það eina
leiðin til að koma undir mig fótunum. Þetta kjaftæði
um aö' byrja með tvær hendur tómar og vinna sig upp
er tóm vitleysa, nema einhver annar hjálpi til. Og sjálf-
ur verö ég að vera sérlega útsmoginn til aö vega upp
á móti öllu þvi sem var mér andstætt þegar ég byrjaði.
Þaö sem mig langar til og þig ætti líka að langa til,
kemur ekki fyrirvaralaust til fólks eins og okkur. Viö
veröum aö beita hörðu til aö ná í þaö, einkum í fyrstu.
Og svo seinna meir færöu ef til vill tækifæri til aó láta
til þín taka, skilurðu? Og ég er að safna mér peningum
í rólegheitum, og það líöur ekki á löngu áður en ég get
lagt fé í heiðarleg fyrirtæki og farið að sjá ýmislegt
af því sem ég hef alltaf þráö .... til dæmis London
eöa Paris .... án þess aö þurfa að hafa áhyggjur af
hótelreikningnum".
Þannig byrjaði það og Brunó hélt áfram klukku-<i’
stundurn saman og áður en langt leið var auðvelt að
taka þátt í draumum hans. Og allt í einu voruð þiö
Bnmó eins og tvær halastjörríur sem dragast hvor að
ánnarri. Brúnó var ágætur náungi sem þurfti umönn-
un og bú varst einmitt rétta stúlkan til þess. En þaö
kom bai a á daginn að umönnunin kom einkum í hlut
Brúnós. Þaö gekk fram af honum, þegar hann komst
að því aö' þú hafðir strokið frá Nebraska eftir aöeins
tveggja ára nám í miðskólu.
„Tuttngu og þriggja ára“, sagöi hann, ,,og þú veizt
ekki neitt! Viö verðum aö kippa bví í lag“. Tveim dög-
um seinna var kominn nýr nemandi í Grove skólann
í Rush. stræti í San Francisco. Það var ekki hraðritun-
ar 'éöa verzlunarskðfi, heldur rbgiulegur skóli. Brúnó.
sagðist vilja skóla, sem gæti veitt trausta undirStööu-
menntun. Þarna þurftu nemendurnir nieira að segja
aö vinria heima. Það var dálítið hlægilegt, Connie
Thatcher var aö lesa lexíur heima tuttugu og þriggja
ára gömul; en Brúnó vildi þetta og hann fékk að ráða
því. Þaö vav reglulega ánægjulegt að gera Brúnó til
hæfis.
Brúnó fleygði bolluniun og bjúgunum yfir girðingu
og fór aftur að hlaupa. í fimm dýrmætar mínútur hafði
hann staöið fyrir utan íbiið Connie, rétt við tröppurnar.
Hann hafði reynt aö rifja upp öll smáatriði og reynt
að gera sér í hugarlund hvernig morðdeildin myndi
starfa. Svo leit hann niöur hlíðina og horföi á ljós-
bletlina á Embarcadero, en þá sá hann tvennt sem
varð til þcss aö hann hætti viö að bíöa eftir Connie.
Tvenn oílljós mjökuðust um í þokunni. Bílarnir fóru
mjög hægt. Þeir stönzuöu, sneru við og fóru sömu
leið til baka. Svo mættust þeir aftur, námu enn staöar
stóðu þétt saman eins og bílarnir sjálfir væru aö skipt-
ast á upplýsingum. Brúnó vissi hverjir óku þessu bílum.
Það voru ekki óbreyttir borgarar á leið í rúmið.
Hann hljóp niöur Kastaníustræti, sneri til hægri á
Powell og -fann með hverri mínútu að hin undarlega
staðsetning San Franciscoborgar var honum fjötur um
fót. Nú væri bíll við endann á Embarcadero, við rang-
an enda, vegna þess aö það var endi Brúnós. Þáð var
veriö að hrinda honum út í höfnina.
2
Þótt lúðrarnir á Gullna hliös brúnni væru nógu sker-
andi til að þeyta manni beinlínis út úr stýrishúsi hans,
þá var Barney Schriona, formanni og eigandi Kapell-
unnar, lítiö um að fara meö þungar dragnætur sínai'
inn til San Francisco, þegar þokan var svona þétt. En
þetta var aö loknum löngum degi. sem haföi byrjaö
fyrir sólarupprás — og í fyrsta skipti í mánuö sem þeir
höföu árangurslítið rótað eftir botni úthafsins, haföi
nú samfcinaö átak Barnevs og áhafnar hans loksins upp-
skoriö sæmileg laun. Þaö voru tuttugu kassar af sand-
kola, löngu og jafnvel dáJítiö af þorski sem staflað var
á afturþiljur Kapellunnar. Það var góð veiöi á hvaða
tungumáli sem var — líka á júgóslafnesku. Barney haföi
fyrir löngu af ásettu ráöi gleymt hvernig átti aö segja
það á júgóslavnesku, en að minnsta kosti gæti hann
nú fariö heim og brosað innilega framan í konu sína
til tilbreytingai'.
Kapehan sai ofaná sjávarfallsstraumnum og röstinni
sem streymdu inn um Gullna hliöið, meö skutinn niöur
eins og ánægð hæna. Þegar brúin var aö baki og hættan
á árekstjum iiöin hjá, þurfti Barney Schriona litlaj' á-
hyggjur að hafa. Auðvitað gat enn komiö fyrir aö liann
rækist utaní vöruskip við akkeri og til frekara öryggis
breytti Barnev stefnu Kapellunnar lítið eitt á stjórn-
borða. Hann hafði gluggana í stýrishúsinu opna og
hlustaði vandlega eftir lúðrunum á Alcatraz eyju. Þeg-
ar hann hey.'ði hann hvína framá á bakboröa, gat
hann óhræddur stefnt beint á borgarljósin og lert.aö
fyrir sér í myrkrinu aö bátabryggjunni og heimkynna
sinna.
Til fjandans meö þokulúðurinn á Alcatraz! Brúnó var
viss um aö meö hverju skrefi sem hann tók minnti
hann meira á sjúkan hval. Þaö var miklu auöveldara
að hlaupa niðurímóti, en til hvers voru þeir aö setja
þokulúðra út um allt? Þaö væri hægt aö hlæja aö því
eins og allt var í pottinn búið, nema lúörarnir voru aö
kalla á Brúnó Felkin, og þeir voru ekki einu sinni búnir
að velja kviðdóminn. Eitt var að gæta þess aö hugsa
ekki tóma vitleysu, og annað að hugsa um hvern fjand-
ann ætti nú að taka til bragðs. Þessi hlaup gáfu ekki
haldiö áfram, hvaö sem allri mæöi leiö. Þú gætir kom-
izt í hæli, kannski faliö þig í trjánum — og hvaö svo?
Verðlagið
Framhald af 3. siðu.
— Blue goose 20.65
Grape fruit 12.90 18.20
Epli. Delicious 17.00
— Winesaps 18.10
— Jónatan 18.85
—;■ Delicious 19.50
Ymsar vörur:
Olía til húsa pr. 1. 0.86
Kol pr. tonn 570.00
Kol, ef selt er minna en
250 kg., pr. 100 kg. 58.00
Sement, 50 kg. pk 31.10 31.45
— 45 kg. pk. 28.10 28.30
Reykjavík, 7, jan. 1958.
Verölagsstjórinn.
Ræða Eisenhowers
Framhald af 12. síðu.
riskra landvarna yrði endíir-
skipulögð til að binda endi á
stöðugar erjur milli landhers,
flughers og flota.
Fátt nýtt
Annars var fátt nýtt i öðrum
tillögum hans, sem voru í
stuttu máli á þessa leið: End-
urbæta þyrfti radarkerfi þau
sem vara eiga við árás, dreifa
þyrfti enn meir flugstöðvum og
hraða smíði flugskeyta. Halda
yrði áfram aðstoð vio önnur
ríki, og lieldur auka hana en
minnka. Framlengja þyrfti lög
um viðskiptafríðindi og tollaí*-
vilnanir lianda vinveíttum ríkj-
um, og breyta lögum til að auð'-
velda. samvinnu við vinamki ‘á
sviði tækni og vísinda.
Hann fór fram á að þingið
veitti 1000 milljónir dollara á
næstu 1 árum til að fjölgá
vísindamönnum og tæknifróðu'nji
í Bandaríkjunum.
Að lokum lagði hanu til ap
Bandaríkin beittu sér fyrir af-
þjóðasamvinnu, og þá fyret og
fremst samvinnu Bandarikj-
anna og Sovétríkjanna, í bar-
áttunni við sjúkdóma sem hrjý
mannkynið og nefndi þaþ
mýrarköldu, krabbamein og
hjartasjúkdóma.
Engar nýjar tillögur um-kf-
vopnun voru i ra;ðti hans og
i eklci tekið undir tillcguna um
jfund æðstu man.na.
V.enjulegar vinnandi konur
g'eta að sjálfsögðu ekki haft
lúxushendui', en allar viljum
við hafa fallegar, vel hirtar
hendur; þær eru merki um
snyrtimennsku og það útheimt-
ir ekki mikia fyrirhöfn né
tímfl.
Fyrst og i'remst þarf að j vo
hendurnar vandlega með góðri,
feitri sápu og sparið ekk* nagla-
burstann. Sítrónusafi er ágætt
hjálparlyf, sem bæði hreinsar
og bleikir og það á aldrei að
flej-gja sítrónu, heldur leggja
hana hjá sápuskálinni til að
nota liana við handþvottinn.
Þurrar, hrjúfar hendur hafa
gott. af' að vera nuddaðar með
volg'ri olífuolíu 'scm í er sett
ögn af giyceríni. Sé þetta gert
fyrir hát'tatima. er bezt að sofa
með gamla bómullarhanzka til
aö hlífa i'ú.'nfötunum.
Geymið dýra pensla ó
réttan hátf
Pensla á, að setja í vatn strax
og búið er að nota þá, og
hreinsa þá síðan vandlega
strax og hægt er. Vatnslitur,
límfarfi og plastmálning er
skolað úr penslunum með vatni.
Notið mörg vötn eða skolið
undir rennandi vatni. Ef til vill
er nauðsynlegt að nota sápu-
vatn, en munið þá að skola með
hreinu vatni áður en penslarnir
eru lagðir til þerris.
Penslar scm notaðii’ hafa
verið í oJímnálningu og synt-
etíska málning-u, eru skolaðir
vandlega úr terpentínu eða
steinolíu. Síðan eru þeir þvegn-
ir úr volgu sápuvatni og skol-
aðir úr hreinu vatni. Á sama
hátt á að hreinsa pensla sem
notaðir hafa. verið í gólf-femis
og lakk.
ganíns
Framhald af 1. síðu.
inn í Gen.f, að þvi tilskyidu að
svissneska stjórnin veiti leyfi
sitt tii þess..
Ölluni aðildarríkjum Samein-
uðu þjóðanna og nokkrum ríkj-
um öðrrnn hefur verið sent nf-
rit af þessu bréfi.
líevan samþyklmr funtli
æðstu manna
Aneui'in Bevan, utanríkisráð-'
hcrraefni brezka Verkamanna-
flokksins, sagði í gær i fjar-
skiptaviðtali í brezka útvarpinu
við blaðamenn í London, Mosk:-
va, New York, Pnrís og Miino-
hen, að hann væri samþykkur
tillögunni um að haldinn yrði
fundur stjórnarleiðtoga.
Hann sagði ennfremur að
taka ætti upp viðræður um til-
lögu pólsku stjórnarinnar um
kjamorkulaust svæði í Evrópu.
Slíkar viðræður myndu ekki að-
eins di-aga úr viðsjám, heldur
myndu þær einnig leiða í ljós
einlægni hinna ýmsu ríkis-
stjórna sem hlut ættu að máli.