Þjóðviljinn - 21.03.1958, Blaðsíða 11

ERNEST GANN:
ur á keipum
68. dagur.
„Kenndu mér ekki um hana. Þú hefðir fa-riö hvoi't sem
var.“
Hamil færði Taage yfir að ísbryggjunni strax og hann
kom vélinni í gang og Brúnó gat leyst landfestar. Hann
pantaði tvær lestir og pöntunin sjálf virtist endurvekja
orku hans. Brúnó fór í stígvél, gúmmíbuxur og hanzka og
fór niður í lest. Þetta var nú orðið þægilegt, gamalkunnugt
starf. Hann fjarlægði fáein borð ur hólfunum og Hamil
rétti honum þunga, svarta slönguna. Mennirnir á trukkn-
um settu mulningsvélina í gang og þegar ísinn þrýstist
niður beindi Brúnó ísstraumnum í hólfin á víxl, stappaði
stöku sinnum ofaná þau með stígvélunum. Uppi á þilfar-
inu þokaði Hamil slöngunni til svo að Brúnó gæti auðveld-
-rúegar stýrt henni niðri. Slangan titraði og slóst við líkama
Brúnós eins og i-eið slanga og ekkert heyrðist fyrir hávað-
anum nema hæstu öskur.
Þegar Brúnó flutti slönguna í aftari hólfin, vai'ð hlé á ís-
rennslinu, meðan meiinirnir á trukknum sóttu nýjar ís-
blakkir að mulningsvélinni. Brúixó lagði slöixguna á hnéð
og var að stinga hendinni í skyrtuvasann til að fá sér
sigarettu, þegar hann sá dálítið á bryggjunxxi sem lamaði
hann andartak. Cai’l stóð á bryggjumii og hSritt var að
tala við mann í gráum fötum. Það var eitthvað í fari
mannsins, svipur hans, hvernig fötin fói’u á vissum stöð-
um, hvernig hann stóð, hvernig hatturinn sat beinn á
höfðiixu. — Brúnó gat ekki útskýrt beinlíixis hvað var svo
óvenjulegt við mamxinn, en hann skauzt samstundis niður
í lestina og snei’i baki að bryggjunni. Pjaixdixxn sjálfur.
Hann var tuttugu fet fi’á lögregluþjóni. Og meira að segja
góðum lögregluþjóni. Brúnó vissi það eins öxugglega og
hoxxum var Ijóst að Carl hafði gert einhvei*s konar skyssu.
Andlitið á maixninum ljósti’aði upp um stöðu hans, rétt
eins og hann væri með lögreglunxei’ki á nefinu.
Bxúnó sxxeri höfðinu eilítið til að sjá þá. Þeir hreyfðu
varirnar, en bannsett ísmulningsvélin di’ekkti orðum þeirra.
Maðurimx tók hendina upp úr x’asaxxunx. Hamx handlék
smápening, stakk honum síðaxx aftur í vasaxxn. Um leið
og hann leit í áttina til Brúnós, byrjaði ísi’ennslið aftui’.
Hamingjunni sé lof. Brúnó laut yfir slöngxma. Hugur hans
; vai' á fleygiferð’ og’ það' var eins og hjartað' hentist tii í
brjósti hans á sanxa hátt og gúmmxslangan í höndurn
hans. Hvernig stóð á þessu? Hvei’nig gat staðið á þessu?
Hvernig stóð á ferðum þessa ilfeta hér íxiður frá? Hvað
hafði komið honum á sporið? Meix’a að segja Connie vissi
ekki með vissu hvar Brúnó Pelkin var, nema Carl sagðist
hafa minxxzt á bát í sambandi við hann. Þessi heimski og
vitlausi Carl!
Þegar ísinn sti’eymdi niður í afturlxólfiix, steig sagga-
þefur upp úr þeim. Það var eins og fangelsisþefur. McNeil
eyjan. Brúnó, þú hefðir átt að hypja þig meðaix tækifæri
gaf st!
Þegar mulningsvélin stöðvaðist, gaf Brúnó sér góðan
tíma við að lyfta slöngunni upp til Hamils aftur. Hann
sneri andlitinu fx’á bryggjunni og um leið og Hamil var
búimx að taka við allri slöngunni, flýtti hann sér úr aug-
sýn aftur. Hann þreif af sér vettlingana og þreifaði upp
í andlit sér. Var breytingin nægileg? Tveggja daga skegg,
útitekið og veðurbarið andlit og síða hárið gæti bjargað
hónum. En þó tæplega ef unx reglulega slunginn lögxeglu-
þjón væii að ræða — tæplega.
Honum tókst að festa fjöl, svo að hann gæti fengið til-
efni til að tefia dálítið. Svo skreið liann til baka yfir ísinn,
tróð honum niður með höndununx — allt til að tef ja tínx-
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug
við andlát og jarðai’för
TRYGGVA VALDEMARSSONAR.
Bjamey Magnfríður Bjaradóttir,
Valdemar Tryg.gvason,
Vilborg Tryggvadóttir,
Svavar Tryggvason,
Sigurður Tryggvason,
Axel Tryggxason.
ann.
„Brúnó! Ætlarðu að vera þanxa niðri í allan dag?“
Það var Hamil sem kallaði í hann, og hann hafði notað
nafpið haxxs. „Carl er hérna. Nú förum við!“
.,,Eg’ þarf að losa eitt boi’ð til. Aðeins andartak.“
Brúnó heyrði vélina fara í garig. Ef hann gæti aðeins
dökað þarna við örstutta stund í viðbót. Hann gekk yfir
hólfin þangað til hann sá í bryggjuna yfir lestai’opið. Hann
dró andann léttar. Maðurinn var farinxx. Carl, sem enxx var
klæddur í sparifötin, var við landfestarnar og Hamil stóð
við stýiáð.
Brúnó fór til baka og hallaði sér upp að borðunurix við
afturhólfin. Það hafði ekkert gerzt. Heppni Brúnós Felk-
ins hélzt ennþá, en þessi skjálfti yrði nokkra stund að fara.
Þegar Taage stefndi út víkina og gegnum Gulina hliðið,
setti Brúnó fjalii’nar yfir lestaropið og yfirbreiðsluna yfir.
Hann fór úr gúmmistígvélunum og brókinni og hengdi
hvort tveggja aftan á stýrishúsið. Hann kveikti í sígarettu
og beið eftir Carli. Hann stillti sig um að elta Carl niður
í káetuna. Þá þyxfti hann að fara framhjá Hamil við stýrið
— og hann kærði sig ekki um að sjá Hamil núna, ef hægt
væri að komast hjá því. Nú þurfti hann aftur að virkja
heilasellurnar, endurvekja snilligáfuna án nokkurra utan-
aðkomandi áhrifa.
Þegar Cai’l kom upp á þilfarið eftir að hafa skipt imx
föt, var Brúnó aftur orðinn rólegur. Hann sagði við sjálf-
an sig að Felkin væi'i aftur kominn í essið sitt. Svona ná-
lægur lögregluþjónn gat breytt þankagangi manns á einu
augabragði.
„Carl. Komdu hingað."
„Halló laxi.“ Carl var brosandi. Hann var glaðhlakkaleg-
úr þessi þorskhaus. "Harin virtist. hafa skemmt sér vel í
landi. „Pabbi segir að ferðin niður eftir hafi gengið ágæt-
lega.“
„Hugsaðu ekki um það. Hvaða náungi var þetta á bryggj-
unixi?“
„Hver?“
„Þessi sem þú vai’st að tala við meðan við voi’imx að caka
ísinn.“
„Eg veit það ekki. Einhver jólasveiixn. Hann vildi selja
mér einhverja tryggingu.“
„Tryggiixgu?“
„Já. Hvað um það? Af hvei’ju ei’tu svona æstur?“
„Hvers konar tryggingu, dreixgur minn?“
„Bíltryggingu. Er xxokkuð athugavert við það?“
„Síðan hvenær átt þú bíl?“
„Eg keypti bíl. Eg gleymdi víst að segja þér það.“
„Þú gerðir það víst. Hvernig tókst þér að eignast bíl?“
„Eg borgaði fyi’ir haim. Með peningum sem ég fékk
fyrir snattið fyrir þig. Hugsaðu nú bara um þín eigin mál.
Eg vil hvort sem er ekki koma nálægt þeim framar.“
„Hvernig geturðu fengið skrásettan bíl, þegar þú ert
nxeð skilorðsbundinn dóm yfir þér. Eru engin lög lengur
til í þessu fylki?“
„Hamx er á íxafni Tappa Mullings. Haixn var fús til þess
fyi’ir smáþóknun."
„Haxxn þaxf ekki lengur á henrii að halda, en það er
sennilega það bezta. Og þxi skráir bílinn á íxafn annars
manns, og þessi náungi á bryggjunni reynir að selja þér
womMs x? æfrisg? 21. «
Verkamaiuisbréf
Höndlin í |>vottuvinduna
Framhald af 6. síðu
hver gervihagffæðingrir. aftué-
haldsins logið þessu 6' mið-
stjórnarfundinum tií þess eiris
að grafa uridan ríkisstjórninni.
Hitt er ljóst að þámV: héfur
afturhaldinu tekizt, irieð'áðstoð
Framsóknar, að blekkfá :vesa-
lings bóndann. En hvað1 iriyhdi
gengislækkun þýða?
Gengislækkun myndi 1 sgtja
allt núverandi efriahagskerfi
úr skorðum. Gengislækkun
myndi grafa undan öllum á-
vinningum í baráttunni ’ gegn
dýrtíð og verðbólgu. Það v‘ er
rétt að skjóta því hér inn í, að
margir bændur á Suðurlands-
undirlendinu og víðar á la'nd-
inu hafa ekki ennþá náð se'í á
strik efnahagslega eftir hina
glæpsamlegu gengislækkurr-frá
1951.
Bændumir lifas> fyrst i og
fremst á innanlaridsmarkaðin-
um. Ef gengislækkun verður
framkvæmd eyðileggja þeir
fyrir sér innanlandsmarkaðinn
og grafa þar með undari sinum
hagsmunum. Þjóðin myndi
bókstaflega ekki vera þess
megnug .að borga með landbún-
aðarvörum til þess að yinna
érlérida markaði. Gengislækk-
un mun færa olckur nær
kreppu og atvinnuleysi.
í kreppu og' atvinnuleysi líð-
ur auðmönnum bezt. Auðmenn-
ina dreynxir um fávísa og' áuð-
mjúka alþýðu, þvi að: „meðai
hinna blindu verður sá ein-
eygði konungur".
Grundvallaratriði
Það er verið að sernja um
smíði á nýjum atvinriutækjum.
Við vonum að þau komi sem
fyrst inn í landið. Fleiri togar-
ar, fleiri vérbúðir og fisk-
vinnslustöðvar þýðir aukin út-
flutningsframleiðsla. . Menning
okkar sfendur og fellur
með þeirri framleiðslu. En
gengislæklcun er dauðadómur
fyrir atvinnulíf á breiðum
grundvelli.
Við verðum að kynna okkur
störf ríkisstjórnaririnar á raun-
l'.æfáh há'tt cn ekki láta neina
tervi'iavf-æíinga, þjóna affur-
haldsins, liúga okkur fúlla.
Rík'ssti5frin er ekki feig.
Ð xx r Yria r veriuunaðu r
tfHalK l
Ef þú sjálf eða einhver nær-
staddur fonjú höndina í raf-
magxisþvottavindu, dytti þér þá
ekki fyr' í hug að stöðva vind-
una í skyndi eða rejnia að fá
hana til að vinna til baka?
Og þegar hendin losnaði og
virtist í fijótu bragði ósködd-
uð, bá styndirðu sjálfsagt af
feginleik og segir við sjálfa
þig: „Sem betur fer lxlauzt
ekkert slys af í þetta sinn“.
En þetta hvort tveggja er
í’angt ■-'g hættulegt, segir
danski læknirinn Dr. med. Jör-
gen Lund í grein í dönsku
hjúkrunarkverinablaði.
Pest.ist hendin í hvottavindu á
að þrýsta á ö'-vggislckuna sem
á að vera á hverri einústu
ivindu, og léttir samstundis á
þrýstingnum á völsunum. Sé
vélin stöðvuð eða henni snúið
til baka, gerir maður aðeins
illt verra. Þótt hönd eða handleggur
sem klemmzt ha.fi í vindu, líti
eð’.ilega út fyrxt stað. þá
líða aðeins nþfel rar kbxkku-
stc Ur ái* ■" e.i kemur i Ijós
a? alvarier sködr1’ hefur orð-
ið, og ótt mei ðslin virðist
minniháttar, eirre allir sem
Samkamvla'- hefur tekizt milU
flugmanna og stjór.xar hollenzka
flugfélagsins K1.M cg Hkur ídak
verkfalli flugmánnánria, sem
staðið hefur í fjóra daga. Flug-
menn fóru í verkfall til að mót-
mæla því að tveinx starfsbræðr-
um þeifra hafði verið sagt upp
fyrir að skýra blöðum frá. kröf-
um þeirfa um bætl kjör. Stjórr
félagsins hefur fallizt á að taka
þá aftur.
meiðzt hafa á þonnan hátt að
leggjaist á sjúkrn.hús, seepr
læknirinn. Annars getur það
leitt til þess að meiðslin valdi
örkuml. Rafmangsþvottavindur
eru mjög algengar hér á landi,
svo að aðvöx-unarorð danska
læknisins eiga einndi inn á
flest heimili.
RSsdíst á
barizt'itm
Óljósar fregnir berast* af- bar-
“f
dogum í Indonesíu miili -
arhersins og uppreisnarmann i.
í gær var tilkynnt að flugvöU-
urinn við Medan heíði aftur
verið opnaður venjulegum far-
þegafiugvélum, en síðar kom
frétt um að enn værr barizt í
nágrermi borgarinnar og ijlug-
vellinum cerið lokað aítur.