Þjóðviljinn - 19.06.1958, Blaðsíða 11

Fimmtudagur 19. júni 1958 — ÞJÓÐVILJINN — (11
t>|S'
DOUGLAS RUTHERFORD:■ af stólnum. Stúlkan í svarta pilsinu lyfti brúnum til
' hans um leið og liann gekk til dyra, en hann þáði ekki
boð hennar.
Hann gekk út í nóttina og hélt enn í áttina að gömlu
Þrír aukaleikir
Framhald af 10. síðu.
37. clagiir ’
in til náða. Alls staðar var hátíðasvipur. í einum
skemmtigarðinum var flugeldasýning í þann veginn að
hefjast. Svarblár himinninn fylltist af grænum og rauð-
'um stjörnuhröpum. Smellirnir og skellirnir gerðu Tuek-
ef feginn því að hann var ekki að reyna að sofna.
Hann gekk yfir götuna fyrir framan ,,Splendide“ og
gekk hæs't af stað eftir gangbrautinni í áttina að
gömlu höfninni í austurhluta borgarinnar. Hann gat
rétt heyrt og séð í sjónum til hægri handar. sem niðaði
lágt við ströndina og stöku öldur földuðu hvítu í bjarm-
anum frá borgarljósunum.
Einhver kom út um hótelhliðið á eftir honum og fór
að ganga með sama hraða hinum megin á veginum.
Tucker hafði orðið miög snortinn af gjöf F-ionu. Hann
hafði haft áhyggjur af henni og verið að velta því fyr-
ir sér hvort hann hefði verið henni ráðhollur. En hún
og Wilfred virtust nú raunverulega hamingiusöm. Það
var ánægjuleet að horfa á þau, vitandi bað að hann
hafði haft dálitla hönd í bagga með að leiða þau sam-
an aftur.
Röð af skrevttum bílum kom út úr einni hliðargöt-
unni og beygoi niður á strandveginn á móti honum.
Á eftir þeim kom hópur hlæjandi og svngiandi fólks.
Hann stóð á gangstéttarbrúninni og horfði á það ganga
framhjá. Sumar stúlkurnar í enda göngunnar gáfu
þessum hávaxna, einmana manni auga og vögguðu
miöðmunum til hans um leið og þær fjarlægðust.
Tucke’- horfði kímileitur á eftir þeim. Svo fékk hann
áhuga á baríjósum handan við götuna. Hann gekk yfir-
um. tyllti sér á einn háa stólinn og pantaði bjór. Dökk-
hærð, frönsk stúlka í þröngu svörtu pilsi vfir myndar-
legum mjöðmum og blússu sem virðist verða að hanga
niður af annarri hvorri öxlinni, Ivgndi á hann augun-
um yfir grænan Perrier-Mente vökvann í glasi. Tucker
virti hana fyrir sér íhugandi á svip eins og hann værí
að brióta heilann um það hvort það tæki því að reyna
við hana.
Bareigandinn virtist hafa mikinn áhuga á kappökstr-
um. Á veggjunum voru allmargar áritaðar mjmdir af
frönskum og ítölskum ökumönnum.
„Hver heldurðu að sigri á sunnudavinn?"
„Romalfa eða Gordini“, sagöi eigandinn án þess að
hika.
„En Daytonarnir?“
„Davton?“ Hann fussaði fyrirlitlega. „Geta Englend-
ingar búið til nothæfan kappakstursbíl? Hvemíg var
með B. R. M?“
„Það er longu liðið“.
Frakkinn yppti öxlum og fór að afgi’eiða viðskipta-
vin. Tucker lauk viö bjórinn sinn og renndi sér niður
Móoir pkkaí',
PETRÍNELLA PÉTURSDÓTTIK
verður jarðsungin frá Grindavikurkirkju laugardaginn
21. þ.m„ og hefst athöfnin að heimili hennar, Borg,
kl. 1.30 siðdegis. — Bílferð úr Reykjavik verður frá
B.S.l. kl. 12 á hádegi.
Þeim, sem vildu minnast hennar er bent á að láta
Grindavikurkirkju njóta þéss
Svavar Árnason og.systkíni
höfninni.
Allure höfnin hafði næstum fallið í gleyhisku þegar
borgin hafði orðið nýtízku skemmtistaðúr. Hún hafði kunnáttu að blöð halda því
fengið rothöggið í loftárásunum og engum hafði fundizt fram að sjálfur Matthews
það svara kostnaði að byggja hana upp. Tucker roíti um ■ að .segja i saman-
meðfram hafnargarðinum. Það var flóð og fáeinir smá-
báttai’ vögguðu við akkeri. Öldurnar gjálfruöu við slím-
ugá, græna steinana. Tucker stóð barna og horfði niður,
sá litskrúðuga flugeldana speglast í sléttu, -kolsvörtu
vatninu.
Fyrir aftan hann þokaði maður sér í áttina til hans
í skugga hafnarveggsins. Þegar Tucker sneri við, hörf-
aði hann. Tucker gekk framhjá honum án þess að sjá
hann. bví að um leið var skotið upp nýjum flugeldum
sem blinduðu hann sem snöggvast.
Þröngu göt-urnar í gamla fiskiþorpinu vöktu athygli
Tuc.kers. Eins og Bandaríkjamönnum er títt hafði hann
mikinn áhuga á öllu sem var reglulega gamalt, og hann
bevgði því inn í þessa krákustiva. Hann gekk eftir
bröttum, steinlögðum gjötmn. með„húsjn þétt á báöar
henduv Göturnar voru illa upplýstar og ekki laust við
óbef. íbúarnir voru annaðhvort farnir í rúmið eða voru
að horfa á flugeldana. Enginn sást á ferli. Hann beygði
niður stíg sem hann vonaðí að lægi niður að ströndinni,
en sá fljótlega að hann lokaðist af byggingu sem orðið
hafði fyrir sprengju fyrir tíu árum og var enn með
ummerkjum.
Hann gekk til baka. Þegar hann kom fyrir hornið
og beygði inní götuna. rakst hann næstum á mann sem
var að bevg'ia inn i blindgötuna. Ljósker var fest í vegg-
inn vfir höfðum þeirra.
,.Hæ“, sagði Tucker brosandi. „Þú gerðir mér hverft
V’Ö. Ég hélt ég væri eina mannlega veran í þessu hverfi.
Hvernig stendur á því að bú ert hér?“
,.Ég — ég gat ekki sofnað. Það var svo mikill hávaði
í bessum árans. flugeldum. Og ég fór út að genva. Mér
fannst ég bekkja á þér baksvipinn. Ég ætlaði að reyna
að ná þér“.
Tucker sagði: „Ertu nokkuð lasinn? Mér finnst þú
svo fölur“.
„Mér líður ágætlega. Það er sennileva birtan".
„Ég var að revna að rata til baka niður á strandveg-
inn. Hér er ekki mikið að sjá. Við erum eiginlega í
miðiu holræsakerfinu þeirra“.
„Má ég ekki vera samíerða þér?“
..Þó bað nú væri. Komdu. Þessi stigur er blindur, en
það hlýtur bráðum að koma annar.“.
Mennimir tveir gengu stundarkom áfram eftir ó-
jafnri vötimni. Eftir svo sem hundrað metra komu beii’
að mjóu sundi milli húsanna. Fiölmargar tröppur lágu
niður á við op neðst grillti í Ijósin á strandvesrinum.
..Hvað segirðu um þetta?“ sagði Tuckér. „Dálítið
skuvvalegt".
„Við skulúm revna".
Tucker lagði af stað niður þrepin, hinn var rét.t r
eftir honum Skuggalegir, gluggalausir húsveggimir
gnæfðu yfir há báðum megin.
„Gættu að hvar bú stigur“, sagði Tucker aðvarandí.
„Hér er býsna óslétt“.
,.Ég fer -varlega“, sagði maðurinn fvrir aftan hann.
Blóðið baut fyrir evrum hans. Hann leit, um öxl og sá
að enginn kom á eftir þeim. Strandvegurinn fyrir neð-
an bá virtist mannauður. Hann tók upp úr vasa sínum
snkk fvlltan af málmbútum — skrúfum, boltum ög
járnstykkjum.m. Höfuðið á Tucker var fyrir framan
hann og neðan. Hann sveiflaði vopninu og lét það falla
með óhupnanlegu urghlióöi niður á höfuð Tuckers.
Tucker riðaði við og féll niður fimm brep. Hann revndi
að brölta upp aftur. en morðinginn elti hann, sló aft-
ur og aftur með æðisgengnu afli.
Svo velti hann hreyfingarlausum manninum við og
horfði á andlit hans. Hann leitaði í vösunum og tök upp [
. komu rneð vinstri útherja.sem
ýndi svo mikla Ieikni og
burði við hann. Hann var sá
sem með „galdrabrögðum“
sínúm tókst 'hvað eftir ann-
að að koma'st innfyrir rúss-
nesku vörnina ov rue?a hana.
Allir beittu Brasilí.umenn-
ir undrsvérðri leikni, hraða
og samleik og við þessu gátu
hinir ágæt.u og sni"llu sov-
ézku knattspyrnumenn ekki
séð og réðu þeir ekki við
þe«sa ,.galdrameon“. Þeir'
urðu næstum staðir. Þó börð-
ust þeir eins og h°tiur við
bessar „eldinvar“. Það var
þó ekki svo að Rússar hefðu
ekki möguleika til að skora,
þeir á,tt,u mörg áhlaup en þau.
heppnuðUst aldrei og sluppu
Brassar naumlega á 36. mín-
útu, þegar Iva^off akaut og
mQrkma.ður hálfva.rði.
Sem ábæti á þennan frábæra.
leik fengu áhorfendur smá
,.senur“ úti á vellinum eftir
að mörkin voru sett. Vava
'se— -’-oraðí varð endilega að
hlaucn inn í markið og hanva
í netmöskvunum og rykkja
þeirn til.
Ennfremur '""í svo mikill
mannlraugur. ef svo mætti
segja. að sagt var að einn
leikmaður P^silíu hefði
meiðrt á hné í þessum fagn-
aðarlátnm.
Leikurinn var samt frá upp-
hafv prviður og vel leikinn, og
eftir leikinn sögðu Bra.silíu-
mennirnir að beir hefðu búizt
v;ð bví að Rússar léku fast-
ara en i’avm varð.
Snm blöðin &"gðvv í dag að
betta hefði verið bezt leikni
Ieikurinn sem leilbnn hefði
verðið til þessa í Svíþjóð.
Erlenc! tíðindi
Framhald af 9. síðu.
til Líbanons til.að skipuleggja
starf eftirlitssveita SÞ. í þeim
eru að svo stöddu aðeins 20
menn, flest Norðurlandamenn,
en Hammarskjöld hefur farið
'þéss 4 leit við 14 rík'i að þau
Irggi til manhafla svo að hsegC'
vérði að kcrria' úpp bftirliti méð-
fr'am ölbim iandamœrum Liíb-
önori, en þau eru um 300 km
lö'ng og liggja víða um fjall-
lendi. SÞ geta ekki sáttmála
önum samkvæmt haft bein af-
~kipti af innanlandsófriði eins
r-íi þeim sem geisar í Líbavion,
erv það er í verkahring samtak-
anna að ganga úr skugga um
hvort erlend íhlutun á sér stað.
Búast má Við að Hammarskjöld
geri óformlegar tilraunir til að
sætta Líbanonsmenn, enda sýn-
ir viðbúnaður Vesturveldannai
að innan1andsófriður þeirra
getur fyrr en varið orðið milli-
ríkjamál og það æði alvarlégt,
Saeb Saalam, foringi uppreisn-
armanna í Beirut, hefur lýst
yfir að Hammarskjöld sé ævin-
lega velkominn á sinn fund.
M.T.Ó.
Ót'vfi
í kvöld kl. 8.30 hefst íyrsti leikur íslaridsriiötsins á Melavellinum
4 ■.•.'v . trííftVj.v;
Þá leika
AKRANES og HAFNARFJÖRBEIR
Dórnari: Heigi Helgason. — Línuverðir: Páll Péhirsson og Gunnar AoaisSeinsson.
Spennaiidí
út á völl. —- , Mótanefndin;
- . ' ; - ,
miÚplTAÍf