Þjóðviljinn - 15.11.1958, Blaðsíða 11

— Laugardagur 15. nóvember 1958 — ÞJÓÐVILJiNN — (11
PETER CURTIS:
39. dagur.
hahn í eigin persónu. Sjö ár og hæfileg andlitssnyrt-
ing gæti útskýrt þær breytingar sem hann kynni a'ö'
veröa var við.“
,;Þakka þér fyrir,“ sag'öi ég. Ég verö aö segja aö ég
gengst mjög upp viö þa'ö, að þú skulir alltaf vera a'ö
hamra á hversu líkar við erum.“
„ÞaÖ er staöreynd. Læknirinn. lét blekkjast. Hann
star'öi á Eloise og sagði aö honum heföi fundizt frú
Meekin ljómandi lagleg kona, en hann heföi ekki tekiö
eftir hversu mögur hún var. Þá heföi hann gefiö henni
fáeinar ráöleggingar varöandi mataræöi. Ég sagði aö
frú Meekin hefði ekki veriö aö megra sig. Satt a'ð segja
held ég a'ö til þess þyrfti meiri sjálfsafneitun en þú
hefur til a'ö bera.“
„Og’í livaÖ mm undirskriftir?“ spuröi ég. „Kefuröu
hugsað út í það?“
„Góða Antonía. þú mátt ekki halda. að ég sé hálf-
viti. Ég hef undirskrifað ávísanir með nafni Eloise að
minnsta kosti fjórum sinnum upp á síökastiö og hún
tók ekki einu sinni eftir því sjálf. Ef þú villt nú bara
vera svo væn a'ö heröa upp hugann og líta skynsömum
augum á tilveruna, þá sérðu strax að vi'ð erum á
grænni grein. Viö ver'öum aö vísu a'ð vera hér um
kyrrt fyrst um sinn og þú verður aö sitja á strálc þín-
um. Þú getur ekki byrjað á því allt í einu að aka bíln-
um eöa stika um þorpiö, vegna þess aö alkunnugt
er aö Eloise er svo veikbyggö. Ég varö aö halda henni
frá kerlingunum tveimur sem komu hinga'ö til aö gera
hreint og hjálpa til v’ið flutningana. En það þarf ekki
aö vera lengi. Viö getum fariö héðan og byrjaö að
skemmta okkur innan tíðar. Og þetta verður ekki svo
afleitt, þegar við erum búin að ná í þjónustufólk. Fólk
hér bíður í ofvæni eftir því aö viö opnum húsiö. Ég
skal segja þér, að þetta er engan veginn óundirbúiö.“
„Þú ert býsna slunginn,“ sagöi ég.
„Einu sinni sagðir'öu allt annaö. Þá sagöirðu aö
ég hef'öi hvorki peninga né skynsemi."
„Þú getur veriö slunginn án þess aö hafa skynsemi.
Ég játa alls ekki aö þessi hugmynd sé byggö á skyn-
semi. Hún er eiginlega fáránleg. En það kemur stund-
um fyrir að menn geta komið fáránlegum hugmynd-
um í framkvæmd, og ég vona aö þér takist þaö. Skál
fyrir því.“ Ég lyfti glasinu mínu.
Dickon kom og settist á stólbríkina hjá mér, tók
utan um mig og lagði vangann að hálsinum á mér.
Hann fór aö tauta eitthvaö um þaö, aö hann heföi
gert þetta allt mín vegna. Aö hann gæti ekki lifaö
án mín. Aö viö hefðum sóaö sjö árum af æfi okkar og^
mættum ekki sóa lengri tíma. Ég fann sælukennd fara
um mig og nú fann ég fyrst til gleöi yfir því aö ég
hafði slitiö mig burt frá Flitchkránni og Skákboröi
gamla. En um leiö og ég ætlaöi að kyssa hann, flaug
mér dálítið í hug sem varð til þess aö ég stirðnaði af
skelfingu. Ég ýtti honum frá mér og sagöi:
„Hvaö um barni'ö, Richard? Og Emmu Plume?“ •
Hann fölnaöi. „Harningian góöa,“ stundi hann. „Því
haföi ég alveg gleymt; og þaö er von á þeim eftir fáa
daga. Ekki svo að skilja að barniö sé neitt hættulegt.
Hún veiður ekki sex ára fyrr en í næsta mánuöi og
hún hefur veriö í burtu síðan fyrstu vikuna í júlí. Hún
m?n varla eftir mömmu sinni. En ööru máli gegnir um
þessa bannsetta fóstru. Þaö er sagt að fóllc gleymi
alkaf mikilvægu atriði og þetta sannar þaö. En þú
minntir mig á þetta, blessuð, og við getum kippt þessu
í 'sg. Ég skrifa henni vingjarnlegt bréf og segi henni
aö Díana þurfi a'ö fá kennslukonu. Þaö sér fyrir henni.
Ég gæti jafnvel sent nenni ávísun til að blíðka hana.“
„Þú ættir aö hringja í Hjálparklúbbinn á morgun.
Þær útvega þér góðan kvenmann undir eins. Eg held
þær geymi þær í ísskáp “
, Og hún getur sótt Díönu til Hunstanton. Hamingjan
góða, þaö veröur sæla »Ö losna viö Emmu Plume af
heimilinu. Ég held ég hr.fi aldrei haft jafn mikla and-
styggð á nokkurri manneskju. Ég kenndi henni alltaf
um uppistandið nóttina sem telpan varö veik. Eölileg-
ast hefði veriö aö fara fyrst til herbergis Eloise, finnst
þér ekki?“
„Henni fannst þaö ekki. Þaö er bezt þú skrifir í
kvöld, er þaö ekki? Svo að þú gleymir því ekki aftur.“
„Alveg rétt. Geröu bara gys aö mér,“ sagöi hann. En
hann sótti skriffær-' og samdi bréf, sem mér fannst
snilldarlegt, þegar hann .las þaö upp fyrir mig. Þaö
var hæfilega hátíölegt og fööurlegt. Þegar hann var
búinn að skrifa fór hann aö leita og fann sjálfblekung
Eloise til aö útfylla ávísunina meö. Hún notaöi alltaf
þessa feitu penna sem skrifa eins og hár sé fast í þc-im.
Þaö gerði þetta auöveldara.
Daginn eftir var aö sjálfsögöu nóg aö gera. En hann
mundi eftir að hr’ngja í klúbbinn og síðdegis var
hringt þaöan aftur og tilkynnt aö ungfrú Myra Duf-
fiold gæti komiö undir eins. Þeir gáfu upp heimilis-
fang hennar og furðulega upptalningu á kostum henn-
ar. Dickon skrifaöi henni samstundis og sagöi henni
hvenær cg hvar hún ætti aö sækja Díönu. Kann kom
því þannig fyrir aö Fóstra og kennslukonan heföu ekki
tækifæri til aö talast. við.
„Gamla nornin gæti sagt eitthvaö um Eloise sem
væri ekki í samræmi við þá frú Curv/en sem ungfrú
Duffield hittir hér,“ útskýrði hann.
„Góö' hugmvnd,“ sagöi ég. „Ég óska þér til hamingju
meö hana. En ég krefst þess, Richard ,aö þú tilkynnir
mér þaö í tíma þegar þú þreytist á ástarsælunni meö
mér. Ég skal fara mótþróalaust. Ég hef ekki áliuga á
aö vera bruöur í baðkeri — eöa húsfrú í virkisgröf.“
„Þú ert illa þenkjandi,“ sagöi hann. „Og þaö sem
meira er: með hárið í þessum hnút og í þessum ljóta
slopp, ertu svo lík hinni burtgengnu, aö ég er hvaö
eftir annaö kominn á fremsta hlunn með aö bjóöa þér
lyktarsalt.“
„Ég veit um betri hressingu," sagöi ég.
Ráðageröin virtist ætla aö ganga aö óskum. Jaröar-
förin fór vel og eölilega fram. Ég sendi sjálfri mér stóran
krans! Ég heföi víst ekki fengiö hann annarsstaðar frá.
Þjónustufólkiö kom og í vikulokin var allt komiö í
fast form, og helzt virtist sem ég væri í rauninni orö-
in Eloise og.heföi búiö meö Dickon í heil sjö ár.
Tveim dögum áöur en von var á Díönu kom undarlegt
símskeyti útaf asna.
„Fóstra hefur sjálfsagt skrifaö Eloise um þaö,“ sagöi
Richard. „Athugaðu hvort þú finnur nokkurt bréf. Mig
minnir aö viö höfum fengiö eitt rétt áöur en við fór-
um frá Copham. Eloise sýndi mér aldrei bleðlana frá
Fóstru, eft!r aö ég hló aö einu bréfinu."
Ég leitaöi um allt en fann ekkert bréf í dóti Eloise.
„Sendu henni svarskeyti og segöu henni aö gera þaö
sem henni sýnist. Hún gerir þaö hvort sem er.“
Og hann sendi skeyti, og þegar hann lagöi frá sér
símtóliö sagöi hann: „Jæja, guði sé lof, þá er Emma
Plume úr sögunni. Og þetta er viöeigandi grafskrift:
HÚ5i geröi þaö sem henni sjálfri líkaöi en engum
öörum.“
Dickon ók til Notham St. Mary til aö taka á móti
lestinni og kom fljótlega aftur meö Díönu, sólbrúna
og fallega, en svo líka Eloise eins og ég mundi eftir,
hcnni frá því í gamla daga, aö mér brá, og meö þeim
var ungfrú. Duffield.
HElHIUSÞÉTTUa :
Tffífti ttttHttttjttttttttirttt ntntti tt mttttnttitttttlnT
rtnnititifitiiífiTT?fifi-i11 iiiuuij.iiiiiiuiuiiMuiTuiii
AS s]oSa stlfurhorSbúnaS
Suða á silfurborðbúnaði og
pletti getur verið heppileg
hreinsunaraðferð, svo framar-
lega sem munirnir eru ekki
límdir. Þó er ekki ráðlegt að
nota aðferðina á oxýderað silf-
ur (með svörtum skuggum til
að undirstrika mynstrið), því
að oxýderingin hverfur við
suðuna.
Notaður er emaljeraður pott-
ur og 3-4 lítrar sjóðandi vatns
sem í eru látnar tvær matskeið-
ar af sóda. — I vatnið er sett-
ur hlutur úr aluminium, annað-
hvort bútur af aluminíum-
pappír, venjulegum eilfur-
pappír, mjólkurtappar, gamalt
pottlok eða sérstök aluminíum-
plata sem útbúin er í þessum
tilgangi. -— Silfunnunirnir eru
settir í sjóðandi blönduna,
þannig að þeir snerti aluminí-
umhlutinn. Eftir nokkrar mín-
útur er silfrið orðið skínandi
hreint, því að elektrólýsa hefur
flutt það sem fallið hefur á
silfrið, yfir á aluminíið. —
Silfurmunirnir siðan þvegnir úr
sápuvatni og þerraðir. —
Silfurmunir sem sjaldan eru
notaðir haldast hreinir og gljá-
andi, ef þeir eru geymdir í
þéttum plastpoka, sem lokað
er við hita.
Sjónvarps-
hneyksSi
Framhald af 5. síðu
varpi, sögu sína. Rannsókn
leiddi í ljós að keppendur í
þættinum höfðu nær allir.feng-
ið bendingar frá stjómen-dum
þáttarins um spumingarnar
sem átti að leggja f-yrir þá.
Að biekkja áhorfendnr
Sá sem felldi Dan Enright og
Tuttugu-og-eitt heitir Herbert
Stempel. Hann hafði unnið 49.
000 dollara í þættinum, en tap-
aði svo fyrir yfirsnillingnum
Van Doren. Stempel skýrði
saksóknaranum í New York frá
hvernig Enright falsaöi þéttinn
til að auka spenninginn og
blekkja áhorfendur.
Fyrst var Stempel kennt að
„brjóta heilann“ frammi fyrir
sjónvarpsmyndavélunum 'með
miklum grettum og handapati.
Síðan voru honum látin fyrir-
fram í té svör við spumingun-
um sem hann átti að svara rétt.
Jafnframt, yar honum skipað að
gata á einföldustu spuraingun-
um. Því bragði var beitt til að
auka sjálfsálit sjónvarpsáhorf-
enda, icoma inn hjá þeim þeirri
hugmynd að þeir gartu etaðið
sig vel í svona spurningaþætti.
Undir sömu sö'r selcl
Enright bar á mf ti ásökun-
um Stempeis og kvaðhannvera
að reyna að hefna s’n fyrir að
hafa orðið undir í keppninni.
Þá gáfu aðrir keppendur s:g
fram og staðfestu sögu Stemp-
els, skýrðu frá sinni eigin,
reynslu af falskeppni og svik-
um. Sömu sakir voru bornar
á stjórnendur elzta, ■ stóra
spurningaþáttarins 64.000 doll-
ara spumingin. Sjónvarps- og
útvarpsfélagið Columbia Broad-
casting System hefur nú lagt
þann þátt niður. Sakeóknarinn
í New York hefur hafið um-
fangsmikla rannsókn og búizt
er við að margir aðrir spurn-
ingameistarar en Dan Enright
fái að kynnast fangelsum að
innanverðu þegar ssga sjón-
varpssvindlsins mikla er á
enda sögð.
Milljónir sjónvarpsáhorfenda
sitia uppi með sárt ennið,
revnslu ríkari að þeir
hafa 'átið bragðarefi og fals-
"ra leika á sig árum og mán-
nðumv saman. Sjónvarpsgagn-
’■’-uendur hafa látið þá von í
lj's að spurningaþáttahneykslið
vr-ði tii be'ss að sjónvarpsfélcg-
in r"ri sér frekar hér eftir en
hinvað til að efni sem hefur
menringargildi en forðist ó-
merkilega æsiþætti, sem skír-
skota til fégræðgi og stjörnu-
dýrkunar hjá áhorfendum.

Minningarspjöld ern seld 1
Bókabúð Máls og menning-
ar, Skólavörðustig 21, af-
greiðslu Þjóðviljans, Skóla-
vörðustíg 19, og skrifstofu
Sósíalistafélags Reykjavík-
ur. Tjarnargötu 21).