Þjóðviljinn - 13.12.1958, Blaðsíða 11

Laugardagiir 13. desember 1958 — ÞJÓÐVILJINN
(11
Ernest K. Gann:
Loítpóstarnir
3. dagur.
Þ-æi' renndu sér niöur aftur hlið við hlið, og þeg'-
ar þeir voru yfir miðjum hópnum, hreyfðu Colin og’
Roiand hendur og fætur samtímis. Colin dró stýris-
stöngina til baka og' um leið steig hann fast á fóthem-
ilinn með vinstra fæti. Vélin beygði upp á við og yfir
til hægri. Á nokkrum sekúndum snerust vélarnar tvær
um ósýnilegan ás, unz þær sneru réttri hlið upp að
nýju. Þegar þær voru svo sem mílu hvor frá annarri,
hnituðu þær hæga hringi, eins og fálkar í vígahug.
C'olin horfði niður á mannfjöldann. Hann vissi að nú
beið fólkið í ofvæni og um ieið óþolinmótt. Hann hataði
þennan mannfjölda og allan mannfjölda. Hann hataði
tilefnið til veru hans þarna. Ef eitthvað mistækist úr
þessu, yrði það bani Tads eða Keith — kvalalaus að
sjálfsögðu að hinu langa falli undanskildu — en það
yrði bani þeirra. Colin vissi að hópurinn yrði ekki sér-
lega vonsvikinn, þótt það kæmi fyrir.
Nú góndi fólkið og skimaði eftir hugsanlegum mis-
tökum. Þá fengi það um eitthvað að tala við osta- og
smjörsýningarnar. Enginn í hópnum myndi fella eitt
einasta tár eða hugsa um sársauka eða kvalir. Stöku
kvenmenn fengju ef til vill sting, karlarnir mundu
kreppa hnefana og gapa, en þótt Tad eða Keith hring-
snernst í loftinu og fálmuðu eftir einhverju sem ekki
var þar að finna, eyðilegði það ekki matarlystina fyr-
ir neinum, ekki einu sinni þegar þeir lægiu á jöröu
niðri; sem blóðugur óskapnaður. Colin hataði þann
hluta flugsins sem nú fylgdi á eftir.
Tad klifraði út úr framsætinu og stóð þar sem neðri
vængurinn sameinaðist skrokknum. Loftsogið togaði í4>
hvítan samfestinginn. Hann spennti vöðvana í löngum
leggjunum og sneri baki í vindinn með fyrirlitningu.
Hann hallaði sér afturábak og hélt annari hendi 1
vélarhiálminn rétt fyrir framan Colin. Með hinni hend-
inni ýtti hann gleraugunum upp og Colin sá að það var
hlátur í dökkum augunum. Hann hallaði sér nær Col-
in og hrópaði svo hátt að hann yfirgnæföi vindinn:
„Sérðu stúlkuna í stúkunni þarna niðri, Colin?“
Þegar Colin leit ósjálfrátt niður, sló Tad flötum lóf-
anura á hjálm hans svo að undir tók. Tad var aldrei
mjúkhentur. Þegar Colin leit upp var hann bæði reið-
ur og ringlaður, en Tad hló.
,,Há, ha, láttu þér þetta að kenningu verða, drengur
minn. Horfðu hér eftir aðeins á það sem kemur þér við.
Frestaðu draumum þínum og þönkum um kvenmenn
þangað til við komum niður á jörðina aftur.“
Án þess að bíða eftir svari mjakaði hann sér fram
með skrokknum þangað til hann kom að lykkju sem
þeir höfðu fest í yfirplanið og sveiflaði sér upp á það.
Meðan hann mjakaði sér hægt upp gegn vindinum,
reif hann upp tvær ræmur af heftiplástri, sem héldu
niðri belti og fjórum mjóum vírum. Hann spennti um
sig beltiö, svo að stríkkaði á vírunum út að vængnum
og svp mjakaði hann fótunum niður í tvö ístöð sem
fest vcru á trékubba. Síðan reis hann á fætur. Hann
beygði hnén vitund og veifaði handleggjunum.
Það var merki hans til Colins um aö hann væri til-
búinn. Colin ýtti stýrisstönginni fram og vélin renndi
sér niður að mannfjöldanum. Þegar þeir voru tæp
fimmhundrúð fet yfir veðlúaupabrautinni, dró Colin
stöngina hart til baka. Honum var ekki um að fara svo
langt niður áður en hann fór aö velta vélinni, en Tad
krafðist þess alltaf.
Vélin þaut upp aftur og iagðist á bakið. Fætur Tads
vom fyrst þungir, síðan léttir 1 ístöðunum — hann
hafði enga tilfinningu fyrir hreyfingunni, en fann
hræðilegan þrýsting. Vindurinn reif í magann á honum
og holdið milli fingranna. Veðhlaupabráutin og hljóm-
sveitarpallurinn hreyfðust eins og .þau snérust hægt á
risastóru hjóli. Hann veifaði í hvert skipti sem hann sá
litfagran kjól og Colin renndi vélinni niður í lok sveifl-
unnar.
Þegar þeir flugu aftur lárétt, leysti hann ólamar,
klifraði niður af vængnum og mjakaði sér niður, þar
til hann gat komið sér þægilega fyrir á grindinni sem
þeir höfðu útbúið milli hjóianna. Hann tók trjákvoðu
uppúr dálitlum tóbakspung sem hann hafði um háls-
inn og' neri hendurnar með henni. Svo vix’ti hann fyrir
sér „Travelaii'e“-vélina, sem renndi sér undir hann.
Keith stóð á yfii’planinu með hendur á mjöðmum. Jafn-
vel úr fjarlægð mátti sjá að hann brosti.
Vélarnar tvær stefndu í sólarátt og flugu síðan aftur
í áttina að pallinum. Tad sveiflaði sér niður á milli
hjólanna og hékk á hnjánum. Nú flugu vélarnar sarnan.
Roland hækkaði „Travelaire“-vélina svo að hún var
mjög nærri Standai’dinum, en ögn aftar.
Tad sveiflaöi höndunum niður og krenpti hnefana.
Roland flaug vélinni mjög hægt fram á við og upp.
Keith teygði handleagina upp. Andartak var aöeins
fet milli handanna á þeim, í næstu andrá sex fet. Snert-
ing — það var vandinn; þetta útheimti þolinmæði og
það í’eyndi mjög á bæði Tad og Keith. Þeir urðu að
vera öldungis öruggir um að grípa ekki um handlegg-
ina hvor á öðrum fyrr en þeir voru öruggir um fast
tak; það mátti ekki vera nein hætta á að þeir yrðu
slitnir hvor frá öðrum. Þessi fáu andai'tök var Tad
mjög varkár; ef það var nokkúð sem honum þótti vænt
um, þá var það Keith, yngsti bróðir hans.
Vélarnar xiálguðust meö hægð, svo fjarlægðust þær
aftur. Síðan saman, en það var of seint. Þær voru
komnar framhjá pallinum. Tad veifaði til Rolands aö
hann skyldi fara burt. Vélarnar beygðu og flugu aftur
móti sól til að gera eina tilraun enn. Tad sveiflaði
sér uon á slána til að láta blóðið í’enna frá höfðinu
og hvíla fæturna. Þótt það væri betri sýning fyrir hóp-
inn áð fyi’sta tilraun mistókst, hefðu bræðurnir heldur
kosið að það hefði gengið betur í fyrsta sinn. Hverja
mínútu sem þeir voru á lofti eyddu þeir benzíni sem
HEIMiUSÞ ATTUR
fttttmratmawmmnnnflmtfflraimnmri
ILv.it nr
o r 1 o n "
j a k k i
Skemmtilegur búningur á
ungar stúlkur eru hvítir jakk-
ar úr hlýjum ullarefnum. Jakk-
inn á myndinni er alveg bein-
sniðinn, og er -mjög snotur og
klæðilegur. Hann er úrhvítuer-
lendu orlonefni. Hann er
hnepptur niður og ermarnar
falla þétt að' úlnliðunum með
breiðum líningum. Þessi jakki
fer jafn vel við síðbuxur og
pils. -
GOLF-SKYRTUR j
margir litir
allar stærðir j
TERYLENE-SLIFSI '
Þola þvott i
krumpast ekki. j
TERY LENE-SLIFSI '
Þola þvott i
krumpast ekki. j

Iíeflavík —
Suðurnes |
Innlánsdeild Kaupfélags ♦
Suðurnesja greiðir yður !
hæstu fáanlega vexti af !
innstæðu yðar.
Ávaxtið sparifé yðar
hjá oss.
Svik Alþýðuliokksms
Framhald af 12. siðu.
sókn að sögn Framsóknar. Á
Alþýðusambandsþingi sveik Al-
þýðuflokkurinn svo íhaldið sam-
kvæmt yfirlýsingu þess. Þá
samdi Alþýðuflokkurinn við Al-
þýðubandalagið m.a. um sameig-
inlega stefnu i efnahagsmálunum.
Daginn eftir sveík Alþýðuflokk-
urinn svo þetta samkomulag og
samþykkti allar kröfui' Fram-
sóknar um kauplaekkun.
Þannig er Alþýðuflokkurinn
„ábyrgur“ flokkur, sem ekki
skýtur sér undan vandanum
heldur lítur „raunsæjum aug-
um á viðfangsefnin".
Bæjarpósturiim
Framhald af 4. síðu
má’inu og hvetja þau til að
standa á rétti okkar. Ef
þetta er svo líka skemmtilegt
spil, þá finnst mér ekkert at-
hugavert við að framleiða það
og selja það núna, þótt það
sé vafalaust rétt hjá bréfrit-
ara að landhelgisdeilan við
Breta hafi örvandi áhrif á
söluna. Það væri ekki fjöl-
breytt leikfangavalið hjá okk-
ur, ef aldrei kæmu til ný leik-
föng, nýjar hugmyndir í leik-
fangaframleiðslu, og ég held,
að margt óþarfara sé fram-
leitt en góð leikföng.
Góð bók er bezfa ]ólag]öfin
¥<._
Jólavörurnar fáiÖ þiS h]á okkur
Bókabúð Máls og menningar, SkálavörÓustig 21
t