Þjóðviljinn - 07.02.1959, Blaðsíða 11

Laugardagnr 7. febniar 1959 — I>JÓÐVILIIN~ (21
Ernest K Gann
Loítpóstarnir
44. dagur.
,,Ég býst við að ég ætti að skrifa henni það allt
saman," sagði hann. „Hún.... var á sínum tíma góö
vihkona okkar.“
Lucille langaöi mest til aö segja, að hún gæti ekki
skilið hvernig hægt væri að telia kvenmann sem
bæri fram eitrað áfengi, góða vinkonu, en henni
tókst að þegia.
„Langar þig ekki til að hitta hana?”
„Nei.... það er allt löngu liðið.“
„Þú ættir kannski að gera það. Það væri kannski
bezt!“
Þaö væri bezt fyrir hama, ef þessi draugur sem hét
Poppý yrði kveðinn niður að eilífu. Hún tefldi á
tvær hættur ef hún sendi hann, en áhættan var þó
enn meiri, ef hann langaði til aö fara en vildi ekki
viöurkenna það.
„Ég ætla að skrifa henni bréf.... þegar ég er í
skapi til þess.“
„En þú getur ekki látið hana sitja þarna og bíða
eftir þér.“
„Því ekki það?“
Já, það var einmitt það — hún gat ekki sagt
hvers vegna. Hún gæti eytt heilu ári í útskýringar,
án þess þó að geta sagt Colin hvers vegna. Það voru
eins konar kvennarök — leyndardómsfull og óútskýr-
anleg. Þau náöu til tilfinnmga sem Colin gat ekki
fylgzt með. Þaö var hægt aö rekja þau aftur í tím- _
ann — búsund ár eða lengra — og þau voru eins
nauösynleg nú og þá.
„Mér finnst þú ættir aö fara og tala við hana„“
sagði hún ákveöin.
Oa- svo fór hann — tregur, en þó nógu snemma til
aö koma á réttum tíma. Luciúe var alein með messing-
stöngunum sem festu dregilinn í stiganum og brons-
styttunni af kringlukastaranum á fótstallinum í and-
dyrinu — en í þetta sinn var hún alein á annan hátt,
og það var Poppý aö kenna.
Hvernig sem hún streittist á móti, þá geröi jafn-
vel nafn’ö henni órótt. Popnv. Dökkhærð sennilega —
dökk og lokkandi. sennilega lítil og þrýstin. Nafnið
vakti hjá henni umhugsun um kvenmann, sem var
alltof aðlaðandi. Sjálfsagt gæti Poppý látiö sem hún
vissi ýmíslegt sem hún vissi. engin deili á og hún
fylgdi honum í hvaöa átt sem væri og Colin mvndi
falla það vel. Og bví skvldi honum ekki lítast, vel á
hana? Þau höfðu lifaö v’ö sömu aðstæður. Sjálf stakk
hún sér í vatnsker og hafði því skilning á því hvaö
hætta var, og baö var óveniulegt um konur og það
færöi þau nær hvort öðru. Orv svo gætu þau 'talað um
gamla daga, skemmtilegar minningar.
Colin kæmi ekkí snemtna heím. Hún gæti alveg!
eins gert sér það ljóst, st.rax. farið að hátta og lagzt ;
í rúmið — og beðið þar til hún hevrði fótatak hans
í anddyrinu. Gleymdu hessavi Poppý! Hún hafði sent j
hann til hennar, haidið því til streitu. þegar hann
sagðist ekki viiia fara — og nú gat hún upþskorið j
ávextina af fljótræði sínu.
Povvý var blávygð. Fvn var feitari en Colin minnti
að hún vcprí. Hún sagðht ekk.i fá, næna hreyfingu, og
henni virtist ðlneg standa á sa.rrw. Hún hló meira að
segia að pví og hláturinn savð v^ðri i henni á hennan
smitandi hátt sem Colin ha.fði alltaf fundirt syo
skémmt'degur. Hún hélt að hún væri orðin svona feit
vegna pess að hún borðaði nú reglvlegar. Colin var
nœstum búinn að gleyma hlá.tri hennar og hvernig
hún talaði v.m sjálfa sig í brVffjv. versómi — Poppý
gerði petta og Poppý gerði hitt. Eri hárið á henni va.r
rautt eins og það hafði verið, rauðgullið að Vt og pað
hafði gefið henni nafnið Poppý eða Valmús.
Colin stikaði inn í herbergið og þurrkaði í leyni
með handarbakinu af sér k.ossinn sem hún gaf honum
i dyrunum. Hún tók. við hattinum h.ans og henadi
hann varlega upp milli tveggia post.uHnsstyttna í gang-
inum. Svo tók liún undir handlegg hans og leiddi
hann inn í herbergið. Hún sagði að það kœmi honum
á óvart og svo varð einnig, pví að í herberginu vvru
dýrindis húsgögn. Einn veggurinn var ekkert nema
speglar og pað hafði Colin aldrei áður séð. Á gólfinu
var pykkt teppi og hann tók eftir pví að pað drakk
í sig rödd lians á kynlegan hátt. Fyrst í stað sat hann
stirðlega á sófanum, einmitt par sem hún hafði vís-
að lionum til sœtis, og hann sagði. fátt. Hún gaf
honum sígarettu og kveikti í henni fvrir hann og
spurði, hvernig honum litist á herbergið.
„Ágætlega. Þú hlýtur að hafa orðið ofaná. Það er
ekki eins og í gamla daga.“ Hann fór að hugsa um
sígeunavagninn sem Poppý átti heima í mpð fööur
sinum, sem var fimleikamaður. Poppv — með pvottinn
hanaandi út uvi bakgluggann á vagninum.
Hláturinn sauð í henni og dökkblá augu hennor
loguðu af glettni. „Ég er bersyndug, Colin,“ sagði liún.
„Poppý hefur alltaf verið syndug. Hann er ríkur og
gamall og mjög einmana — en hann greiðir alla
reikninga.“
Ef Poppý lék í einhvers konar revíu, þekkti hún
sjálfsagt ósköpin öll af spennandi fóllci. Og fiölleika-
fólk borðaði seint — þaö vissi Lucille. Þau færu
kannski út aö borða. En Colin liefði ekki áhuga á þessu
fólki nefna þaö gæti talað um fiug. Og þó svo væri
ívndist bví hann kvnlegur fugl — sennilega hafði það
aldrei áður séð póstflugmann. Athygli þess myndi
beinast að honum. Hann yrði beðinn um að segja frá
ævintvrum sínum, sem hann fengist ekki til aö gera,
en samt sem áöur gleddi þaö hann, því að hann var
nú einu sinni mannlegur. Fyrr eða síöar snyrði ein-
hver henn hvort hann heföi nokkurn tíma hrapað og
Colin myndi svara iátandi, og þá myndi einhver af
þessum spennandi manneskium spyria hvort hann væri
kvæntur, svo var líka hægt að snvrja hann, hvort
konan hans hefði áhyggiur af honum og hvar hún
væri— og Lucille velti fyrir sér, hverju hann myndi
svara.
4 systkini gefa ...
FramhaW af 7. síðu.
Kjarvalsluiidur
Önnur stórgjöf fecxm frá
Ingibjörgu og Þorsteim Kjar-
val fyrir nokkrum árum g g
hefur verið gróðursert 1 álit-
legt landssvæði fyrir ihana á
Stálpastöðum. Ýmsir aðiár
hafa gefið fé til gróðuneetning-
ar bæði þar og annarsstaðar,
og er ekki ósjalíáan að menn
bjóðast til þess að kosta gróð-
ursetningu á ákveðið lands-
svæði.
^ Minningarlmidur
Halldórs
Vilhjálmssonar
Oftast éru slíkar gjafsr
nafnlausar af skiljaniegum á-
stæðum, og það er í sannleika
hart að mega ekki gefa sjálfri
fósturjörðinni smáskilding átt
þess að eiga á hættu c.ð vera
eltur af skattheimturníinnum.
Þá eru menn byrjaðír á að
gróðursetja minningarL. adi um
merka menn, er þjcðin íitendui'
í þakkarskuld við. Þannig var
gróðursettur mkiningaiiundur
Halldórs Vilhjálmssonar skóla-
stjóra á Hvanreyri á s.'l. stunri,
og gerðu það gamlir nemendur
hans.
I þrótf ir
Framhald af 9. síðu.
eignar. í dag fara fram úrslita-
leikirnir í íþróttahúsi Vals við
Hlíðarenda og hefst keppnin kl.
15. Eftirtalin þrettán fyrirtækj
keppa lil úrslita:
1. Verðandi h.f.: Haukur Gunn-
arsson og Sigurgeir Jónsson; 2.
Kristján Siggeirsson h.f.: DavíJ
Sch. Thorsteinsson og Vt:gn Ott-
ósson; 3. Guðmundur E Svein-
litörnsson: Þórir Jónsson og Al-
bert Guðmundsson; 4. Leðuriðja
Stefáns Ólafssonar: Kar, Maack
og Júlíanna ísebarn; 5. Ramma-
gerðin: Kristján Benjernínsson
og Einar Jónsson; 6. Bókíell h.f.:
Haildóra Thoroddsen og Lárus1
Guðmundsson; 7. Heilóverzlun
Alberts Guðmundssona^: Páil
Ándrésson og Jónína Kieljóníus-
dóttir; 8. Vefarinn h.f.: Guðlaug-
ur Þorva’dsSon og Pétur Niku'J-
ásson; 9. Gamla Kompavrið h.f :
Sjgnður Guðmundsd, og Huldn
Guðmundsdóttir; 10. Ohufélagið
h.f: Þorvaldur Ásgeirsson og
Rafn Viggósson; 11. Samvinnu-
tryggingar: Finnbjörn Þorvaids-
son og Ámi Ferdinantssón; 12.
Ljósmyndastofan Loftur h.f.:
Óskar Guðmundsson og Gunnar
Petersen; 13. Kristján G. Gisla-
son h.f.: Jón Jóhannc >n og
Leifur Múlier.
egnr og lát-
laiis síðdegiskjóll
Þessi kjóll er úr frönsku
t.ízkublaði og þar er líka sýnt
itvernig aðferð á að nota við
að húa hann til. Efnið er ull
og í kjólinn þarf 3,20 metra af
140 sm breiðu efni.
vm&mmB
Minningarspjöld ern seld i
Bókabúð Máls og menning-
ar, Skólavörðustíg 21, Af-
greiðslu Þjóðviljans, Skóla-
vörðustíg 19, og skrifstofti
Sósíalistafélags Rcykjavik-
ur, Tjarnargötoi 20.