Þjóðviljinn - 25.02.1961, Blaðsíða 7

/
6) — Þ-TÓÐVILJINN — Laugardagur 25. febrúar 1961
Laugardágur 25. februar 1961 — ÞJÓÐVILJINN — (7
þJOÐVIL
Útgefandi: SameinjnRarflokkur alþýðu - Sósfalístaflokkurinn. - ^
Ritstjóran' Maömís Kjartansson táb.i. Magnús Torfi Ólafsson, Sig-;:
urður Guömúudoson. — Fr.éttarifcsmrar- ívar H. Jónsson. Jónf
BjarnasonV — ' A'uglýsingastjóri: Guögeir Magnússon. — Ritstjórn,-
afgreiðsla. auglýsingar, prentsmiðja: Skólavörðustíg 19. — Sími:
17-500 ^5 línur). - Askriftarverð kr. 45 á mán. - Lausasöluv. kr. 3.00 ~
Prentsmiðja Þjóðviljans. =
Seðlabankastjóriim
Ijegar Vilhjálmur Þór vék úr embætti sínu í júlí í
fyrra töldu menn einsætt að hann ætti ekki aftur-
kvæmt í Seðlabankann. Þótt hann hvrfi úr starfi sínu
með formlegum rökstuðningi vissu allir að hin raun-
verulega ástæða var sú, að hann hafði reynzt uppvís
að alvarlegum lögbrotum; rannsókn hafði leitt í ljós
að hann bar sína miklu ábyrgð ó miíljónasvikum Ol-
íufélagsins h.f. og því afskiptaleysi opinberra aðila' sem
gerðu svikin framkvæmanleg. Varkárustu lögfræðing-
um bar saman um að ekki yrði hjá því komizt að hcfða
mál gegn Vilhjálmi og dómur gæti ekki orðið nema
á eina lund. Sekt hans var augljós o óvéfengjanleg,
þótt kvörn réttvísinnar mali svo hægt að endanlegur,
formlegur dómur láti á sér standa. Því þótti almenn-
ingi augljóst að hann gæti með engu móti lengur
skipað stöðu sem þyrfti að vera kenr.d við flekkleysi
og grandvarleik, ef vel ætti að vera. Kngu að síður
hefur ríkisstjórnin nú tekið þá ákvörðun að afhenda
Vilhjálmi að nýju æðsta embætti þjóðárinnar á sviði
efnahagsmála; hann á að halda áfram að móta stefnu
og framkvæmdir í peningamálum og ríkia yfir gjald-
eyriseftirlitinu: hann á að koma fram inn á við og út
á við sem holdi klæddur fulltrúi íslenzks heiðarleika
og siðgæðis í fjármálum. Og raunar kunna ýmsir að
segja að ekki fari með öllu illa á því.
l/'aldataka Vilhjálms Þórs vekur að vonum npargar
" spurningar: Táknar ákvörðun ríkisstjórnarinnar það
að hún hafi þegar ákveðið að mál skuli ekki höfðað
gegn Vilhjálmi Þór fyrir hlutdeild hans í svikum Olíu-
félagsins? Eru ráðherrarnir fyrirfram að kveða upp
þann sýknudóm sem allir vita að yrði dómstólunum
ofraun? Eflaust er tilgangurinn sá, þótt öðruvísi kunni
að fara; ríkisstjórnin hefur áður orðið að hopa fyrir
almenningsálitinu í þessu máli. Hitt er víst að al-
menningur fær aldrei frá stjórnarvöldunum neina
þreinskilna greinargerð um það hvað valdi þessari sér-
stgeðu ráðsmennsku. Þarna eru semsé að verki þjóð-
félagsöfl þau sem nefnast „sambönd" og ráða stund-
um úrslitum á hinn kynlegasta hátt, þvert ofan í
staðreyndir þær sem blasa við öllum á yfirborðinu.
Og Vilhjálmur Þór hefur kunnað manna bezt að tryggja
sér slík sambönd; annar þáttur þeirra er spunninn úr
fjárhagslegum toga, hinn er fléttaður úr vitneskjunni
um ávirðingar og samsekt annarra; þau sambönd ná
langt út fyrir landsteinana og til hinna ólíklegustu
aðila.
'F'róðlegt er til þess að vita að það voru fyrst og
1 fremst ráðherrar Alþýðuflokksins sem beittu sér
fyrir því að Vilhjálmur fengi öll völd 9Ín á nýjan leik.
Þarna kom loksins hugsjónamál handa flokknum sem
kepnir sig við alþýðuna, og Gylfi Þ. Gíslason hefur
eflaust verið upp með sér þegar hann beitti embættis-
valdi sínu í þágu heiðarleika og réttlætis. Ekki þarf
getum að því að leiða að þar hefur hin dularfulla
fjármálasaga Alþýðuflokksins ráðið úrslitum; allir vita
hvern hlut Vilhjálmur átti að því að tryggja Alþýðu-
flokknum og Alþýðublaðinu tekjur meðan þær voru
innlendar, og trúlega hefur hann einnig haft hönd í
bagga þegar aðrar og enn ríkulegri uppsprettulindir
opnuðust stjórnarflokknum. Enginn skyldi þó ætla að
þakkarskuldin hafi íþyngt leiðtogum Alþýðuflokksins;
þai-na er að verki hin gagnkvæma vitneskja og ótt-
inn við uppljóstranir. Þannig er komið stjórnmálasið-
gæði og fjármálaheiðarleik á íslandi.
ryrir allmörgum árum var Vilhjálmur Þór dæmdur
* fyrir hlutdeild sína í fyrra svikamáli Oliufélags-
ins h.f. Sama daginn og dómurinn var kveðinn upp
var hann sæmdur stórriddarakrossi íálkaorðunnar,
æðsta heiðursmerki íslenzkra stjórnarvalda. En valda-
mönnum þjóðarinnar er altaf að fara fram. Nú ætla
þeir að sýkna Vilhjálm áður en hann er ákærður,
veita honum uppreisn æru áður en hann er dæmdur.
Vont er þeirra ranglæti, verra þeirra réttlæti. — m.
Hinn stóri og glæsilegi
fiskiskipafloti Vestmannaey-
inga bundinn í höfn, hvergi
unnið á nokkurri bryggju.
Allar vinnslustöðvar lokaðar,
hvergi vinnuönn í nokkru
frystihúsi. Og þó eru 7 vikur
liðnar af árinu og vertíð í full-
um gangi I öðrum veiðislöðv-
um.
Hvað veldur ?
Kommúnistar! hrópar
Morgunbiaðið. Kommúnistar,
heyrist „rödd húsbóndans“
enduróma í Alþýðublaðinu.
Kommúnist ar! b ergmálar
Guðlaugur bæjarstjóri íhalds-
ins í Vestmannaeyjum.
Miklir menn eru þessir
bölvað'r kommúnistar — væri
nokkurntima hægt að treysta
því að fyrrnefnd blöð segðu
satt. En er málið nú svona
einfalt?
Útgerðarmannaverkíall
Þegar farið er að rifja upp
og rekja gang deilunnar í
Vestmannaeyjum kemur í Ijós
að hún er töluvert óvenjulfeg.
Verkfall hófst í Vestmanna-
eyjum þegar 1. janúar. Það
voru það v&rkamenn. Það
voru heldur ekki verkakonur.
Samt lágu allir bátar bundnir
í höfn, öll frystihús lokuð,
engina fiskur barst á land í
V estmannaey jum.
Hverjir voru J á í verkfalli?
Það voru sjálfir útgerðar-
mennirnir í Vestmannaeyjum,
Cftvegsbændafélag Vest-
mannaeyja.
Verkíall qegn hverjum?
Verkfall útgérðarmanna var
iraunar gert undir nafninu:
róðrarbann. En hversvegna
vcru útgerðarmenn í verk-
falii? Gegn hverjum gerðu
þeir verkfall?
Verkfall þeirra, róðra-
banni þeirra va.r stefnt gegn
eigendum frystihúsanna. Þeir
neituðu að fallast, á verð-
flokkunarregiur þær á fiski
sem frystihúsaeigendur kröfð-
ust, því verðfloklíunarreglur
þessar voru við það miðaðar
a,ð f rystihúsaeigendu r gætu
féfiett útvegsbændur og sjó-
menn.
Verkfall útvegsbænda g&gn
frystihúsaklíkunni stcð réttar
bænda, eða frá 15.—25. jan.
Með hinuni nýju samning-
um milli sjómanna og vit-
vegsbænda í Eyjum fengu
sjómeim 25% kjarabpútu-.
Að íorða írá stöðvun
Verkamenn og verkakonur
í Vestmannaeyjum höfðu, eins
og önnur verkalýðsfélög, séð
sig tilneyd.d að krefjast bællra
kjara og höfðu sent. atvinnu-
rakendum kröfur sínar.
Þegar útvegsmenn, fyrstir
allra í Eyjum, voru komnir
í verkfal! gegn frystihúsaeig-
endum hugðu verkamenn bezt
að nota tímann til að semja .
um kjör sín. Með því að nota
e’nmitt tímann sem útvegs-
mcnn voru í verkfálli var
liægt að koma í veg fyrir að
til stöðvunar þyrfti að koma
síðar á vertíð'nni.
Allir í Vestmannaeyjum
voru sammála um að þetta
væri sameiginlegur hagur
allra þar.
Barði sagði stopp
Samningaviðræður
milli
voru ekki sjómenn sem gerðu
það verkfall, hvorki hásetar,
skipstjórar né vélstjórar. Ekki
Einar ríki

5 vikur, eða frá 1. jan. til 4.
febrúar.
Fyrstu 5 vikur vcrtíðarinn-
ar glötuðust vegna verkfalls
útvegsbænda gegn frystihúsa-
eigendum. — Og svo eru út-
vegsbændur sagðir aðaleig-
endur tveggja frystihúsa af
4 í Vestmannaeyjum! —
„Eitthvað er rotið í ríki
Dana“.
Fengu 25 % hækkun
Meðan stóð á verkfalli út,-
vegsbænda gegn frystihúsa-
eigendum náðu sjómennsamn-
ingum um bætt kjör. Að visu
ekki án verkfalls, en verkfall
þeirra stóð ekki nema litinn
hluta af verkfalli útvsgs-
verkamanna og at.vinnurek-
enda hófust fyrstu dagana í
janúar. En þeir fengu ekki að
semja í friði. Hönd ríkis-
stjórnarklíku Vinnuveitenda-
sambandsins seildist fijótlega
til Eyja. Á öðrum eða þriðja
samningafundmum mætti
Barði Friðriksson, sendimaður
Vinnuveitendasambandsins og
sagði: Nei, þið semjið eldti
um eyris kauphækkun!
Hlýðinn arðuruxi
Atvinnurekendur í Eyjum
reyndust ekki stærri kariar en
það, að þeir hlýddu auðmjúk-
legast banni rikisstjórnar-
klíkunnar. Á næstu fundum
„Og hann leit yfir allt sem hann liafði gjört, og sjá það var harla gott“! — Þessa mynd af
Sighvati Bjarnasyni forstjóra Vinnslustöðvarinnar cg afrekmn hans birti Morgunbl. 21. þ.m. 1
Jressum vinnusal er á vertíðinni iðandi líf og starf, oft mikinn hluta sólarliriugsins, en með
hlýðni sinni nú hefur þessi maður er þarna stendur leitt liina dauðu hönd ríkisstjórnarklík-
unnar yfir fyrirtæki sitt og Vestmannaeyinga. — Sannarlega liöfðu Vestmannaeyingar vænzt
an,nars af hommr
ar, ásamt tveimur öðirum.
Sighvatur Bjarnason fram-
kvæmdastjóri Vinnslustöðvar-
innar, en aðaleigendur hexrnar
kváðu vera 40 eða fleiri út-
vegsbændur, sem stofnuðu
fyrirtækið á sínum tíma.
Einar Sigurjónsson forstjóri
Isfélags Vestmanuaeyja, en
flestir eigendur þess munu
vera útvegsbændur. —
Fimmti maðurinn 1 nefndinni
er svo einskonar sameigin-
legur starfsmaður stöðvanna.
verkamönnum um eyris kaup-
hækkun? Hafa kannski út-
vegsbændurnir sem nýbúnir
eru að semja við ‘••jómennina
um 25% hækkun harðbannað
þeiin að liækka kaup verka-
manna óg verkakveima nm
eínn eyri?
Hverjum er ætlað að trúa
slíku?-
Nei, þeir gera það sam-
kvæmt skipun ríkisstjórnar-
ldíkunnar í Vinnuveitenda-
sambandinu, sem liræddir og
hlýðnir húskarlar hennar.
Kéfðu þó margir Vestmanna-
eyingar vænzt. annars af
þeim.
Fyrir hverra íé
Fyrir hverra fé eru svo
hraðfrystihúsin í Vestmanna-
eyjum byggð? Eru fyrrnefnd1-
ir heiðursmenn svo óskaplega
miklu duglegri en aðrir Vest-
mannaeyingar að þeir hafi
kemið þeim upp fyrir kaup
sitt, fyrir heiðárlega vinnu?
Hafa þeir kannski byggt
frystihúsin með eigin höndum
í eftir- og helgidagavinnu —
lélu þeir hiklaust í ljós að
þótt þeir vildu gjarna semja
mættu þeir það ekki þeim
væri bannað það!
Einn v&r sá atvinnurekandi
er hafði a’gera sérstöðu:
Vestmannaeyjabær. Þass hefði
mátt vænta að bæjarstjórinn
vildi geira sitt til að greiða
fyrir samningum, stuðla að
bættum kjörum almennings í
bænum og firra bæjarfélagið
Ijóni af langvarandi stöðvun.
Enginn sem hlustaði á ræðu
Guðlaugs Gíslasonar bæjar-
stjóra á fundi verkfallsmanna
18. þ.m. er í vafa um að í stað
þessa valdi hann sér það hlut-
skipti að gerast þægur arð-
uruxi ríkisstjórnarklíkunnar.
— Vestmannaeyingar munu
ekki strax gleyma því.
Hverjir eru þeir
Hverjir eru þeir, þessir at-
vinnurekendur í Vestmanna-
eyjum sem harðneita verka-
mönnum um eyrís kauphækk-
un eftir að samið hefur verið
um 25% hækkun til sjó-
manna?
Fyrstan skal telja Einar
rilia, eiganda Hraðfrystistöðv-
arinnar, vikapiltur hans í
samninganefndinni 'er Óskar
Gíslason framkvæmdastjóri
stöðvarinnar.
Ágúst Matthíasson forstjóri
Fiskiðjunnar og eiganii henn-
í hverra umboði
í hverra umboði harðneita
þessir herrar verkamönnum
um eyris kauphækkun ?
Skuldakóngurinn Einar ríki
og einkaeigsndurnir gera það
í sjálfteknu umboði í því
augnamiði að auka enn sem
fyrr gróða sinn á fátækt al-
mennings.
En þeir Sighvafur Bjarnason
og Einar Sigur jónsson ? í
hvers umboði þverneita þeir
Kaus sér hlutskiptt arðuruxans.

B
B
13
H
rt
H
H
H
B
H
H
H
H
H
n
H
H
H
H
H
H
H
a
H
H
H
H
H
H
H
H
M
H
a
u
H
H
H
g
Ríkisstjórn íslands hefur
lagt fyrir Alþingi frumvarp tii
laga um lánasjóð stúdenta.
Ákvæði þess gefa til&fni til
nckkurra athugascmda.
Á síðustu árum hafa flestir
stúdentar, scm nám stunda
erlendis, notið nokkurra
styrkja og lána af opinberu
fé. Stuðningur þessi hefur yf-
irleitt jafngilt. þriggja mánaða
náms- og tívalarkostnaði
þeiiTa, sem er nokkuð breyti-
l&gur eftir löndum. Miðað við
fimm ára nám hefur reglan
verið sú að veita styrki og
lán að jöfnu, þ.e. hvort um
sig í tvö og hálft ár.
Samkvæmt fyrrnefndu
frumvarpi er sú breyting-fyr-
irhuguð, að námsstyrkir t—
að undanskyldum nokkrum
verðlaunastyrkjum — verði
afnumdir með öllu, en stú-
denfum verði hins vegar gef-
inn kostur á hærri lánum en
áður eða allt að 25 þús. kr.
á ári. Lán þessi skulu endur-
greiðast með jöfnum afborg-
urium í 15 ér (í stað 10 áð-
ur) og skulu þær hafnar eigi
síðar en þrem árum eftir að
lántakandi hefur lokið há-
skólaprófi. Frá þeim tíma
STYRKI?
reiknast 3 'A % ársvextir af
láninu.
Það er Ijóst, að um grund-
vallarbreytingu er að ræða
frá því fyrirkomulagi, sem
haft hefur verið á opinberum
stuðningi við íslenzka há-
skólastúdenta um nokkurra
ára skeið. Það er því ómaks-
ins vert að athuga hvort frum-
vairp þetta sé líklegt til að
firra þeim fjárhagsvandræð-
um, sem stúdentar eiga við að
stríða, hvort það verði þeim
til raunverulegra hagsbóta, ef
löggjafinn leggur yfir það
blessun sína.
Fiaimvarpið er runnið und-
an rifjum þeirrar ríkisstjórn-
ar, sem hefur ekki þreytzt á
því allt frá upphafi að rýra
lífskjör íslenzks almennings.
Fátæktarhugsjón sú, sem rik-
isstjórn þessi virðist hafa að
leiðarljcsi, hefur ekki hvað
sízt komið óþyrmilega við
afkomu íslenzkra slúdenta er-
lendis: gengisfellingin hækk-
aði kaupverð erlends gjald-
eyris um 80—90% og að
sama skapi lækkaði f járhags-
l&ga risið á stúdentum. Það
sem áður var kleift í góðæri:
að vinna fyrir 2/3 hlut-
um námskostnaðarins í ,,sum-
arfríinu", varð á svipstundu
óframkvæmanlegt. Stúdentar
mótmæltu, héldu fund í
Reykjavík á s.l. hausti, báru
vandræði sín upp við mennta-
málaráðh&rra og kröfðust.
þess, að þeim yrði gerl, fært
að halda náminu áfram þar
sem frá var horfið; til þess
þyrftu styrkir og lán að
hækka svo, að þau næmu til
samans tveim þriðju hlutum
námskostnaðarins. Fyrir af-
ganginum mundu þeir reýna
að vinna, ef guð og Ólafur
gæfu. Þetta voru hógværar
kröfur, enda lofaði ráðherr-
ami að stuðla að réltlátri lattsn
á málinu.
Lausnarorð ráðherrans og
rikisstjórnarinnar felast í
þessu frumvarpi. Þau eru
því miður ekki í samræmi við
kröfur stúdenta. Þeir báðu al-
drei um, að námsstyrkjimum
yrSi fórnað fyrir hækkuð lán.
Þeir kröfðust hækkaðra
styrkja og lána. Þeir fóru
þannig aðeins fram á, að
kjör þeirra og námsaðstaða
héldust í sama horfi og fyrir
gengisfellinguna. Kröfur um
raunverulegar kjarabætur
set.tu þeir ekki fram af J>ví,
að þá grunaði, að þær fangju
ekki samþýðst þeirri tegund
viðreisnar, sem ríkisstjórnin
strilast við að framfylgja.
Hins vegar báðu J cir alls ekki
um nýja k,jaraskerðingu ofan
á gengislækkunarskellinn.
Annaðhvort er, að ríkisstjóm-
in hefur misskilið þá eða hún
er með þeim ósköpum fædd,
að svara öllum ertingum öf-
ugt við það sem almennt ger-
ist í ríki náttúrunnar.
Engum ætti að blandast.
hugur um, að þær breytingar,
sem í frumvarpinu felast,
mundu leiða af sér versnandi
afkomu fyrir stúdenta, þegar
öllu er á botninn hvolft. Það
er því miður ekki sama með
hvaða skilmálum ríkisféð er
reitt af höndum. Frumvarpið
kemur að því leyti til móts
við kröfur þeirra, að það
býður hærri lánveitingar en
hið tvíþætta fjárframlag rík-
issjóðs hefur numið saman-
lagt hingað til. Þannig má til
sanns vegar færa að stúdent-
um er gert hægara að bjarga
sér meðan á framhaldsnám-
inu stendur. En það eru göm-
ul sannindi, að náðiu endist
snauðum lánlakanda ekki
l&ngur en gjaldfresturinn.
Eftir 5—6 ára nám kemur
hann heim með um 150 þús.
kr. skuldabagga á herðunum,
sem hann er skuldbundinn til
að létta fljcllega á, samtímis
því sem hann hlýtur að afla
sér þaks yfir höfuðið — kost-
ar það ekki milli 300—400
þús. kr. á viðreisnargengi?
Og reikni nú hver sem getur
hvenær þessi maður verður
orðinn bjargálna í riki
okurkarla og auðvalds. Skyldi
honum ekki verða fyrir beztu
að segja sig til sveitar jafn-
skjótt og hann stígur á land.
Hvort. pétur eða páll verði
að sveitarlimum fyrir til-
verknað þessa frumvarps, það
er máski ekki aðalatriði
málsins. Alvarlegra er, að
Loff Guttormsson
með því er kastað fyrir ætt-
emisstapa sjónarmiði, sem
nokkurs hefur mátt sín á
undanförnum árum, þ.e. að
hinu opinbera sé skylt að
styrkja þcgna sína, ekki að-
eins til að læra að skrifa,
heldur einnig til sérhæfðs
náms. Vissulega hefur náms-
styrkjakerfið verið ófullkom-
ið, en reglan sem það bygg-
ist á gaf vonir um að hún
yrði smám saman gerð al-
gi’d. Sú staðreynd, að aftur-
haldinu á íslandi þykir nú
hæfa að nema hana úr gildi,
er í fullu samræmi við hina
almennu stefnu þess: að gera
auð'inn að því afli sem öllu
valdi í lífi Islendinga. Nú skal
sú ósvinna fei lengur líðast
að kotbændasynir og vsrka-
manna geti skipað sér á bekk
með höfðingjunum!
I þessu efni sem fleirum er
íslenzka auðmannastéttin og
ríkisstjórn hennar öðrum
argari.
I flestum auðvaldsr'kjum er
við lýði all-víðfækt náms-
styrkjakerfi, sem efnalitlir, en
gáfaíir unglingar njóta af.
Markalínan milli stéttamia er
Framh. á 10. siðu
H
fcS
H
H
m
m
H
H
H
H
H
H
H
H
H
H
H
H
H
H
H
H
H
H
H
H
H
H
H
H
H -
H
eins og verkamenn og sjó»
menn í Eyjum íbúðir sínar?
Nei, hraðfrystihúsin eru
byggð fyrir arðinn, gróðarm
af vinim i jóinannaniia á liaf-
inu, verkamannanna og verka-
kvennanna í landi, — að svo
miklu layli sem þau eru ekki
byggð fyrir lánsfé frá þjóð-
inni.
Héraðsbrestir
Þannig hefur verið komið
upp fjórum milljónafyrirtækj-
um í Vestmannaeyjum fyrir
arðinn af striti verkafólksins.
Forráðamenn þessara fjög-
urra fyrirtækja koma nú fram
sem einhverjir einvaldsherrar,
rétt eins og þeir einir ættu
þessi fyrirtæki, og nota þau í
hsrferð ríkisstjórnarklíkunn-
ar til að reyna að svelta
verkalýð Vestmannaeyja til
hlýð.ni. Þ&ssi framkoma
þeirra hefur endurvakið um-
ræður um það hvort ekki sé
tími til kominn að hvíla þá frá
áliyggjum af stjórn þessara.
fyrirtækia. Eða hvort myndi
verða héraðsbrestur í Eyjum.
ef þessir menn mættu t.d.
Sem flatningsmenn einhvern
góðan veðurdag, en samtök
fólksins tækju við stjórn fyr-
irtækjanna? Eða halda menn
að Vestmannaeyingar eigi
enga í röðum sí'num er að
hæfni og þekkingu jafnist á
við pungapróf þessara herra?
Ekki íresiað öllu lenaur
Það er ekki aðeins gróði
hraðfrystihúsanna í Eyjum
og afkoma almermings þar
sem byggist á því að flotinn
og frystihúsin séu í fullum
gangi heldur er talsverður
hluti af gjaldeyristekjunn
þióðarhmar fenginn fyrir
strit B.iómanna og landverka-
fólksins í Vestmannaevjum.
Fyrrnefndan forstjórakvartett
í Vestmannaeyjum varðar
auðsjáaulega ekkert um hags-
muni þjóðarinnar. Þeim det.tur
ekki í hug að ha’da því fram
að það myndi hafa n&in úr-
slitaáhrif á afkomu hrað-
frystihúsanna þótt landverka-
fólkið fengi kauphækkun einsi
og sjómennimir. Samt hi.ýða
þeir enn fyrirmæhim um að
neita allri kauphækkun.
Fyrir þessa. framkomn
þeirra er það nú orðiri
hrennandi umræðuefni,
ekki aðeins í Vestmanna-*
eyjum heldur hvarvetna
um 'and, að ekki sé seinna,
vænna a.ð breyta rekstri
og stjóm hraðfrystihús-i
anna.
Menn snvria: Hvernig
væri síldveiðum lands™
manna komið ef það væri
undir duttlungum einhverra,
lirokagikkja komið hriorí;
sildarverksmiðjumar værw
í gangi á sumrin? Nei,
sUkt myndi enginn vM
leggja.
Er I á nokkuð vit í h\ i
að bað sé komið undiít
dúttlungum f.ámennrar,
skammsvnnar klíku hrolra -
fullra stóratvinnureke'ul \ í
Fevkjavík hvort liraðfrveti-
húsin í verstöðvum lanus-'
ins eru í gangi og hvorsi
nokkur f'skur er veiddu;; ^
á vertíðinni? '
Svarið er aðeins e’U;'
J>ióð'n á siálf að eiga frvsti-
hús sín og starfrækja þant
með hagsmuni h.ióðarhe'-!d->
arhmar fyrir augum.