Þjóðviljinn - 14.03.1961, Blaðsíða 10

;K> i<j
.. ÞJÓÐVILJINN — Þriðjudagur 14. marz 1961
r
Tfirlýsing Eögreglustjóra Keflavíkur
Eítirfarandi yíirlýsingar frá
lögregiuvarðstjóranum í Kefla-.
vík og b'leiganda eintim þar í
í‘æ hefur hefur Helgi S. Jóns-
;m beðið Þjóðviljann að tirta,
vegna íregnar sem kom í blað-
ir.u fyrir viku.
Herra ritstjóri.
Vegna ósvífinna umraæla um
núg undirritaðan í nainlausum
efnislega samhljóða greinum í
Alþýðublaðinu, Timanum og
Þjóðviljanum, hinn 5. þ.m. í
sambandi við írumrannsókn á
banaslysi, sem varð í Kellavík
hinn 11. janúar síðastliðinn,
vildi ég mega biðja um rúm í
llaði yðar fyrir eftirfarandi
greinargerð:
Af framburði vitna, sem voru
Framlia’d af 7. síðu.
reyndi á þann veg að ná
'írausti og vináttu fanganna.
Gerhard Isup, fyrrum aðstoð-
: rmaður yfirmanus gæzluliðs-
ins í fangelsinu, liefur upplýst
ihvernig á þessu stóð:
„Sjálfur stjórnði ég njósn-
arkerfi í fangelsinu, sem
fylgdist með föngunum, hler-
oði samtöl þoirra osfrv. En
í>ar eð ég var sjálfur mjög
önnum kafinn, þá kom mestur
Jiluti starfsins á herðar að-
uloðarmanns mins, fangans
ISvalds Miksons, fyrrv. starfs-
snanns lögreglunnar. Hann
•útvegaði sjálfur agenta úr
Peugeotmálið
Framh. af 5. síðu
feenni að það geti svo sem
toieira en vel verið að húrj hafi
feynnzt Rolland: „Maður hittir
svo margt fólk á vetraríþrótta-
Btað. . . “.
'Einn allra frægasti lögmaður
Frakka, Floriot, sá hinn sami
Betn varði svissneska, lögfræð-
inginn Jaccoud, hefur tekið a’ð
sér vörn 4 af 5 ákærðum í
rnálinu út af ráni Erics Peu-
greot.
Áfmælisgrein
Framh. af 4. síðu
om góða félaga mínum og
nágranna, en iþess var enginn
. ikostur. Við hjónin og fjöl-
r'cylda okkar sendum Guð-
j.iugi Sigurðssyoi okkar beztu
hamingjuóskir í tilefni 70
ára afmælisins og þökkum
•honum og fjölskyldu hans
rnargra ára ágætan kunnángs-
rskap.
Það er mannbætandi að
kynnast góðu fólki. Eg tel
Guðlaug góðan mann í orðs-
ins fyllsta skilningi, og ég tel
raig hc.fa mikið lært af kynn-
’um rnínum v:ð hann.
G. Jóliannsson.
börn. fékkst upplýst, að bifreið
sú. sem sennilega hafði valdið.
siysinu, væri,4ra manna Volvo-
-fciíreið biágræn að iit. Slýsið
skeði laust fyrir kl. 19:00 um
kvöldið og var skyggni ekki
gott. enda dimmt og rigning.
Var því ekki öruggt að treysta
framburði barnanna um lit bil'-
reiðarinnar. Megin áherzla var
því strax lögð á það. að heíja
leit að bilreiðum þessarar teg-
undar hvaða lit, sem þær báru.
Ég var einn á vakt, er til-
kynning kom um slysið og brá
ég strax við og náði í sjúkra-
bifreiðina og ók henni þegar
á slysstað eftir að hafa haft
samband við sjúkrahússlækni,
sem sagði mér að ílytja mann-
inn á sjúkrahúsið. Er ég kom
hópi fanganna. Staða hans við
bókasafnið gerði honum auð-
velt. að hafa samband við
agenta sína, hlusta á skýrsl-
ur þeirra. Þannig tókst Mik-
son að afla ýmissa mikil-
verðra upplýsinga. Eg man að
einu sinni kom Mikson upp
um þriggja manna hóp, sem
hugði á flóttatilraun. Fyrir
það fékk hann peninga,
brennivin og tóbak.. Fangarn-
ir þrír voru hengdir. Skömmu
síðar kom hann upp um fjóra
grunsamlega fanga í viðbót.
Þeir voru hengdir líka.“
Að lokum leystu fasistar
hinn dygga þjón sinn Mikson
úr lialdi. . .
Nokkrir Eis^endingar, bú-
settir i Svíþjóð, urðu varir
við Evald Mikson þar í landi.
Þeir vissu að þar fór ræningi
og morðingi og kröfðust dóms
yfir honum. Árið 1946 kom
mál Miksons fyrir sænskan
dómstól. Njósnarar af sama
sauðahúsi og Mikson, sjálfur
(Kures og aðrir) björguðu
honum með fölskum vitMs-
burði. Samt var Miksan svift-
ur landvistarleyfi í Sviþjóð.
I höfuðborg íslands, Reykja-
vík, í húsinu númer 15 við
Bogahlíð, býr maður sem
borgarbúar þekkja undir
nafninu EðvaH Hinriksson.
Við vitum, að þet.ta er Evald
Mikson.
Eftir að Mikson kom til
íslands, var hann um nokk-
urra ára skeið þjálfari í
Reykjavík, en nú vinnur hann
í fatagerðinni „Föt“. Öðru
hvoru birtir hann greinar
gegn hinu sovézka Eistlandi
í hægri b'öðum staðarins. En
vita ritstjórar þessara blaða,
að hendur ‘höfundar ‘þessara
greina eru blóði ataðar? Veit.
starfsfólkið í ,,Föt“, eð með-
al þess er maður, sem hefur
líf hundraða saklausra manna
á samvizkunni ?“
(Heimild: „Grímum svift af“.
Ants Saar tók saman. Tailin
1961.). I
á slysstaðinn athugaði ég strax
hvort biíreið sú, er olli sjys-
inu heiði skiiið - el'tir nokkur
vegsummérki, éh 'tvo var ekki,
engin hjólför eða önnur vegs-
ummerki voru sjáanleg, enda
malbikið blautt. Læknir kom á
staðinn rétt eí'tir að ég kom
þar og ók ég hinum slasaða
strax í sjúkrahúsið. Strax á
ei'tir íór ég aítur á slysstað-
inn og mældi afstöðu bif-
reiðar þeirrar. er hinn slasaði
lá við og aðra staðhætti. Ég
gerði þá ekki strax uppdrátt
aí slysstað, enda ekkert tæki-
i'æri til þess, þar sem megin-
áherziu varð að leggja á það.
að haía uop á bifreið þeirri.
sem olli slysinu. Uppdráttur af'
slysstað undir þessum kri'ng-
umstæðum gat aldrei haft
neina þýðingu fyrir rannsókn
málsins. þar sem einu vegsum-
merkin á slysstaðnum var
hinn slasaði maður.
Lögreglumaður nr. 4 kom
á vakt kl. 20.00 og hófum við
strax leit um bæinn að bií-
reiðum af Voivotegund, en þær
eru margar í Keílavik, en
flestar í eigu Bandar'kjamanna.
Leitin stóð t'ram á nótt og
skoðuðum við marga Volvobíla
um kvöklið og nóttina, ýmist
báðir saman eða hvor í sínu
iagi. Um kl. 21:30 ókum við
eftir Hringbrautinni og sáum
þá Vo’vobifreiðiria Ö-385
standa í sundi fyrir framan
bílskúr við húsið nr. 83. Ég
stoppaði bílinn og fékk lög-
reglumanni nr. 4 vasaljós og
sagði honum að í'ara út og
skoða bJ þenna. Ég var öku-
maður bifreiðar þeirra, sem
við vorum í og beið ég undir
stýri á meðan. Er'tir drykk-
langa stund kom lögreglu-
þjónninn aftur og var þá í
fylgd með honum eigandi bíls-
ins, en það skal tekið fram,
að hann ók ekki bil sínum, .
er slysið varð. Lögreglumað-
urinn og eigandinn settust upp
í bílinn til min og .spurði ég
eigandann um ferðir hans um
eftirmiðdaginn og kvöldið. Að
þeim upplýsingum fengnum,
sem ég fékk síðar um kvöldið
staðfestar annarsstaðar frá,
ókum við lögreglumennirnir í
burtu. Er við ókum af stað
áttum við tal um biíreið þessa
og sagði lögreglumaðurinn, sem
er Björn Jóhannsson, mér. að
hann hefði ekki fundið neitt
athugavert við bílinn. Ekki
minntist hann einu orði á það
við mig, að framrúða bílsins
hefði verið brotin. Ég hafði
enga ástæðu til að ætla ann-
að, en lögreglumaðurinn hefði
skoðað þennan bíl, eins og
aðra, sem hann skoðaði einn
þetta kvöjd, en sjálfur leit ég
aldrei á bílinn og var með
öllu ókunnugt um ástand hans,
þar til 10. janúar, að hafðist
upp á ökumanni hans.
Eí yfirlögregluþjónninn
spurði mig í viðurvist annarra
lögreglumanna a varðstofunni
2 dögum síðar urri árangur af
leit okkar Björns Jóhannsson-
ar. og ■ 'þ.á.m.i. hvort biíreiðín
0-38,5 hefði .vérið skoðuð. svar-
aði ég Jiví játandi, jai'nt varð-
andi þennan bíl eins og aðra,
sem Björn Jóhannsson hafði
skoðað einn um kvöldið, en
Björn var i'jarverandi þegar ég
var spurður um þetta. Að ég
hafi verið að dylja eins eða
neins í sambandi við þetta er
fjarstæða. Ég skýrði ieit okk-
ar Björns i'.h. okkar beggja og
þá að sjélt'sögðu i i'ullu trausti
þess, að hann hefði sagt mér
satt um sinn þátt í skoðun
bílar.na.
Yflrlýsing eiganda bíhsins.
sem hér birtist i'yrir ai'tan
tekur af allan vafa um. að
haf'i ieinhverju verið levnt í
sambandi við ástand bíls hans.
þá hafi það verig annar en
ég, sem gerði það.
Áminnztar blaðagreinar bera
það glögglega með sér, að ann-
arlegar ástæður eru íyrir því.
að nú allt í einu — 2 mánuð-
um eftir slysið — ér þetta gert
að árósarefni á mig og einnig
reynt á lævísleg'an hátt að
bianda störl'um mínum fyrir
bæjaríógetann undanfarna
daga inn í þetta mál.
Er í því sambandi talað um,
að bæjaríógetinn hafi falið
mér aukin trúnaðarstörf og
ég annist fyrir hann störf á
skrifstoíunni, sem mikil levnd
sé yfir. Á þetta að heita laun
til mín frá honúm fyrir að ég
vildi ekki ljá nafn mitt undir
kæru 5 félaga minna og eiga
samstöðu með þeirn um hinar
hóflausu árásir á hann. Bera
greinar þessar þess ljósan vott,
að nú eigi hinsvegar að
,,launa“ mér, að ég kaus að
vera utan samtaka þeirra um
kærumálin.
Störf mín fyrir bæjarfógeta-
embættið undaní'arna daga
hafa ekki v.erið neinn leynd-
ardómur. Svo „leyndarhjúpn-
um“ sé svipt af, skal ég upp-
lýsa, að bæjarfógeti hefur ósk-,
að eftir, að ég yrði á daginn
viðloðandi skrifstofu hans til
að annast boðanir manna til
viðtais á skrifstofuna, bæði
fyrir hann sjálfan, fulltrúa
hans og innheimtuna á alm.
skrifstofunni. Er ekkert dul-
arfullt við þetta starf.
Trúnaðarstarf það, sem bæj-
arfógeti hefur í'alið mér nú.
er í því íólgið, að telja sam-
an aukavinnutima og staðnar
næturstundir lögreglunnar eí't-
ir hvern mánuð. Starf þetta,
sem í eðli sinu heyrir beint
undir varðstjóra, haíði ég áð-
ur lengi með höndum. Þessu
starfi fylgja engar auka-
greiðslur, en ástæðari fyrir
því, að bæjarfógeti tók það
nú úr höndum þess, sem með
það hefur farið undanfarið, er
mér ókunnug og óviðkomandi.
Það eru alvarlegar sakir,
sem á mig eru bornar í á-
minnztum blaðagreinurn og
mun ég gera ráðstafanir til að
leita réttar mins, gagnvart
blöðum þeim, sem birt hafa
greinar þessar.
Kefiavík, 7. marz ,1!ÍG1
Jens Þórönrson (sign)
lögregluvarðstjóri,
Kel'lavk.
fFIRLÍSING
Að gefnu tilefni vottast hér
með. að miðvikudagskvöldið
11. janúar síðastliðinn urn kl.
21:30 v.ar ég staddur á heimili
íöðursystur minnar, að Hring-
braut 83 hér í Kefiavik. Bif-
reið mín Ö-385, sem o!li bana-
slvsinu ó Faxabraut fyrr um
kvöldið stóð í sundinu við hús-
ið fyrir framan bílskúrinn.
Barið var að dyrum og var
þar kominn Björn Jóhannsson,
lögregluþjónn nr. 4 í Keflavík,
og spurði eftir mér. Er ég kom
að tali við hann. bað hann mig
að koma út í b,'I og tala yið
sig. Er við genguin fram hjá
bíl mínum Ö-385 spurði hann
mig með þessum oröum: ,.Er
nokkuð að h.já þcr Svabbi
minri?“ Ég þóttist vita, að hann
væri að meina bílinn og svar-
aði ég þá. að framrúðan væri
brotin og væri það vegna
steinkasts. Ekki spurði hann
mig í'rekar um þetta, en íór
með mig út í b:J Jens Þórð-
arsonar, varðstjóra, sem var á
götunni, og sat Jens inni í
bilnum undir stýri.
Settumst við Björn inn í bil-
inn tii Jens og spurði Jens
mig þá um ferðir minar um
eftirmiðdaginn. Er ég hafði
svarað spurningum þeirra. fór
ég út úr bílnum, en þeir óku
í burtu.
Hvort Bjöm Jóhannsson hef-
ur sjálfur skoðað bíiinn áður
en hann barði að dyrum, get
ég ekki borið um, en hann
gerði það ekki eftir að ég kom
út.
Keflavík, 7. marz 1961.
Svávar Geir Tjörfason,
Hringbraut 85.
Keflavík.
Kóngóráðstefna
Franih. af 5. síðu
Gizenga lagði áherzlu á það
í dag að stjórn hans væri eina
löglega stjórnin í Kongó. Hann
sagði stjórn sína ekki vera á
rnóti þannig lausn á Kongó-
vandamálinu sem gæti tryggt
sjálfstæði þjóðarinnar. En slík
lausn yrði að taka tillit til
sannra hagsmuna landsins.
Til sölu:
16 mm Cinemascope-linsa
á sýningarvél.
Upplýsingar í síma 18970.
PLRSTMÁLNIN& um