Þjóðviljinn - 19.09.1961, Blaðsíða 11

[ Budd Schulberg:

es,“ sagði ég. „Mér datt dálítið
í hug —• þessi keppni milli
Corbetts og Jacksqns, var hún
ekki árið á undan keppninni
milli Slavins og Jacksons, sem
þér haíið áður sagt mér frá?“
o o
¥
llp
(The horder fhey fall)
<?náðuðu hann ekki.
í>að var tiltölulega rólegt á
fearnum. Þar sátu aðeins fá-
einir ókunnugir gestir og
nokkrír slæþingjar. Siðdegis-
Ösin og kvöldösin voru fram-
undan. ýi£j barinn sat ég einn
fif:.n^ilSit.?ern sýnist vera að
tlWittöF ,\i^ir :að verða versti
:óvi.nur >sín. Húskötturinn
við fæturna á
h.onnp; ogjjþann strauk honum
YÍ$út?n ,Qg. starði framfyrir
sig. Tvær fstúlkur sátu í einum
básnnm.,.,
Chafles bgr, mér hið venju-
og Tóí- að þurrka af borð-
ir.u í náuci, við mig og það
var upphaf að samtali eins og
yanalega,-,, .-n
..Hvemig' líður yður í dag,
herra Lewis?“
„Ljómandi, ljómandi,*1 sagði
■ég. ..Einn j. viðbót og ég er
kominn á .fjóra fætur.“
...Ég hef aklrei séð yður fara
yfir strikið,“> sagði Charles.
Hann tók alltaf þannig til orða
ef einhver af viðskiptavinunum
drakk sig útúr.
„Ég er að halda daginn há-
fe'.öiegan," sagði ég. „Ég er ;að
fara til Caiiforníu á morgun.“
„Californíu?‘,‘ sagði Charles.
-,Þar vann ég fyrir mörgum
árum. Það var í barnum á
gamla Californíu íþrótta-
klúbbnum. Það var áður en
þér íæddu5fc.“
V Hann'isótti' -tvo bjóra handa
fveim; nýjurh '.gestum og hélt
síðan áfranr með sögu sína. „Já
Caliíorníu '■‘íþróttaklúbbnum. í
boxsalnufn • í þeim klúbbi var
háð' merkasta boxkeppni sög-
rinnar ■ i' • þungavikt. Ég gleymi
henni aldréí. þótt ég yrði
hunarað árá, Corbett og Jack-
son kepptu. Stærsta hvíta
kempa gegn stærstu svörtu
kempu ’Sem nókkurn tíma hef-
ur sett upp boxhanzka. Getið
þér ekki séð það fyrir yður?
Svarti Pétur prins og Jim
sentitmaður. Ja, þeir kunnu
svei mér að boxa báðir tveir.
Þeír ’voru léttir og kvikir eins
og fjaðuíviktarboxarar og í
sextíu og 'eiríá 'lotu upp á þrjár
mínútur, fjóra tíma og þrjár
mínútur í. allt, boxuðu þeir
sv.o að dugað hefði til að kála
tó]f meðalboxurum. Þegar dóm-
arimn sleit loks keppninni, af
ótta við a& þeir hnigju niður
af , þrey.tu, , þá hafði hvörugur
fengxð svo nukið sem aðvörun,
svo; . snilldarléga boxuðu þeir.
Þeir voru- eins og’ -kvikasilfur,
þeir héldu báðir hraðanum
fyrstu þrjátíu loturnar, hröð-
ustu og jöfnustu lotur sem ég
hef nokkurn t'ma horft upp á“.
Charles fægði barborðið
vandlega, þar sem glasið mitt
hafði gert hfcing á það. „Og
viðstaddir þessa keppni voru
fimm hundrrí'ð^Hiaíms og pott-
urinn var tíú ’þúsund dollarar,
sem sigurvegarinn fékk ó-
skerta.‘‘ Hánú';'leit til mín tal-
andi augríaráði.1 ,.f dág gæfi
svona keppni tvær milljónir í
aðra hönd. En í þá daga voru
peningarnir ekkert aðalatriði.
Sá sem tapaði fékk ekki ann-
■að en farmiða heim til sín.
Þegar ég var ungur, herra
Lewis, .þá voru hnefaleikarnir
hörð íþrótt — en það var
íþrótt. Ekki bamaleikur eins
og nú til dags, begar jafnvel
boxararnir í Madison Garden
dangla hvor í annan og þykj-
ast vera að leika Þyrnirós var
bezta barn.“
„Bíðið nú andartak, Charl-
Námskeii fyrir
enskukennara
Þessa dagana stendur yfir
námskeið fyrir enskukennara í
framha'.dsskólum. — Fyrri hluti
námskeiðsins fór fram í Aber-
deen frá 28. ágúst til 9. sept-
ember, en síðari hlutinn hófst
í gær, 18. september, í Gagn-
fræðaskólanum við Vonar-
stræti og stemtlur til 28. þ.m.
Námskeiðið er haldið ;að til-
hlutan fræðsliíröálástjórnar og
British Council, og er forstoðu-
maður þess Dr. W. R. Lee,
kennari við Uppéldisfræðistofn-
un Lundúnaháskóla. Auk þess
kenna á námskeiðinu Donald M.
Brander. sendikennari við Há-
skóla íslands, ungfrú Joan
Hincks, kennari hjá British
Council og Heimir Áskelsson
dósent.
Á námskeiðinu er lögð áherzla
á nýjuslu aðferðir við ensku-
kennslu, og er einn þáttur henn-
ar sýnikennsla, þar sem enska
verður m.a. kennd 11 ára börn-
um, sem ekkert hafa lært í mál-
inu áður.
Síininn á skrifstofu Afmælis-
hnnpdrættis Fjóðviljans er
22399.....
Étfijr .mannsins míns og föður okkar
SIClfRJÓNS SKtÍLASONAR
n\) ió'.eiauJöji , .-.•;■• .. ■ .
fér fr-am frá Neskirkju miðvikudaginh 20. séptember
klukkan 13.30.
rilálfriður Asmundsdóttir og synir.

útvarpið
12.55 Við vinnuna: Tónleikar.
18.30 Harmonikulög.
20.00 Tónleikar: Konsertsinfónía
nr. 5 fyrir flautu, óbó, horn.
fagott og hljómsveit eftir I.
Pleyel.
20.20 Erindi: Endalok konung-
dæmisins í Israel (Hendrik
Ottósson fréttamaður).
20.45 Hnotubrjóturinn, svíta eftir
Tjaikovsky (Hollywood Bowl
leikur; Felix Slatkin stj.).
21.10 Úr ýmsum áttum (Ævar R.
Kvaran leikari).
21.30 Pólskir söngvar: Þjóðkórinn
„S’ask'.‘ syngur.
21.45 Iþróttir (Sig. Sigurðsson).
22.10 Lög unga fólksins.
23.00 Dagskrárlok.
r'.i'tií'.l
mL
Leikdómur
Framhald af 7. síðu.
öllu minna kveður að þriðju
höfuðkempunni, en það er
Benni lagsbróðir Villa, svipaður
honum að gáfnafari og góð-
mennsku, en annars fullkomin
andstæða aldavinar síns. Jóhann
Pálsson lýsir honum skýrt og
skilmerkilega og mjög sennilega
— pasturslítill, huglaus og vand-
ræðalegur piltur og næstum
aúmkunarverður fremur en
broslegur. Af minni hlutverk-
um ber fyrst að minnast hins.
bráðskemmtilega sálfræðings
Rúriks Haraldssonar, enda eru
stutt samskipti þeirra Villa
einna bezt samið atriðanna
alh-a. Með öx-fáum strikum dreg-
ur Rúrik upp snjalla háðsmynd
taugaveiklaðs sérvitrings, skop-
ið hittir beint í mark. í siðari
þætti kynnumst við leikaranum
að nýju í gervi sofandi flug-
stjói’a.
Það sópar að Vali Gíslasyni
í ágætu gcrvi Bush hershöfð-
ingja, leikarinn gerir það lýð-
um ljóst að þarna er lítt hæf-
ur embættismaður á fei’ð, sér-
góður og hóglífur, dx-ambsamur
og treggáfaður. Jón Sigurbjörns-
son er líka á í’éttum stað sem
hershöfðingi í fótgönguliðinu,
ungur maður mikill á velli og
skeytingarlaus um allt og alla
nema sjálfan sig. Ævar Kvai’-
an er knálegur og málsnjall
höfuðsmaður og Gestur Pálsson
vix’ðulegur ofui’sti og ósvikinn
heimsmaður.
Á meðal þoirra sem fara meö
tvö hlutverk eru Erlingur Gísla-
son, Jón Aðils, Benedikt Árna-
son og Indriði Waage. Ei-lingur
nýtur sín vel sem nýliðinn.
montinn piltur og ráðn’kui’, en
ekki karlmenni að sama skapi.
Jón er ágætur hex-kvaðninga-
maður og gerir furðumikið úr
lifclu efni, og Benedikt sannfær-
andi í stöðu hins samvizkusama
gáfnasljóa siglingafræðings. —
Indriði hefur örlítil híutverk
með höndum; gei’vi pi’estsins er
miþg, gqtt, en raun.ai’ vii’ðist
Villi Stockd.ale einfær um að
kynna sig í upphafi léiksins.
Góð skemmtun er að föður
Villa, það er Haraldi B.iöi’ns-
syni, sýnilegt er að þessi fá-
fi-óði kotbóndi hefur.enn ki’afta
í kögglum þótt gamall sé; og
aðstoðai’flugstjóri Gunnars Eyj-
ólfssonar sómir sér pi-ýðisvel á
sínum stað. Um frammistöðu
leiknemanna, hinna óþekktu
liðsmanna, skal ekki rætt að
sinni, við eigum eftir að kynn-
ast þeim betur þótt síðar verði.
A. Hj.
Fiskimól
Framh. af 4. s:ðu
ganga undir þeirra fjármála-
stjórn innan Efnahagsbanda-
lagsins". Þá lætur hann í ljós
megna vantrú á því, að inn-
ganga Noregs í bandalagið
greiði úr erfiðleikum norskra
fiskimanna á nokkurn hátt. Hitt
telur hann öllu líklegra, að
inngangan mundi þi'engja kosti
þeirra, og Noregur vei'ða sem
peð á skákborði þeirra mill-
jónaþjóða sem í'áði yfir öfl-
ugum fiskiskipastól í Vestur-
Evi’ópu. Að síðustu segir hann
að fiskimenn í Nor'ðui'-Noi'egi
séu hræddir við inngöngu í
Efnahagsbandalagið sökum
þeirra í’éttinda sem hinar stóru
milljónaþjóðir mundu fljótlega
hi'ifsa til sín innan fiskveiði-
landhelgi Norður-Noi’egs. Hann
endar svo mál sitt með því að
láta í ljósi þá skoðun. að inn-
gangan mundi beinlínis skapa
hættuástand í freðfiskútflutn-
ingi Noi'ðui’-Noi'egs.
Þá er eítir síðasta svarið, en
það er frá fiskimanni úr
Þi’ændalögum, og er svona:
„Það verður að leggja málið
undir þjóðaratkvæðagi'eiðslu“.
Þessi fiskimaðúr er meira en
vantrúaður á, að norskar fisk-
veiðar og fiskiðnaður haíi hagn-
að af inngöngu Noregs í Efna-
hagsbandalagið. Hann telur að
þjóð eins og Noi’ðmenn geti ekki
flanað að neinu í þessu efni,
því að allt of mikið sé í húfi.
Hann óttast samþykktir gerðar
af þeim stóru í bandalaginu og
til hagsbóta fyrir þá á kostn-
að smáþjóða eins og Noregs.
Niðui'staða þessa fiskimanns úr
ÞrændaJögum er sú, ef Noregur
gengur í Efnahagsbandalagið að
þá vei'ði staða landsins innan
þess lík stöðu manns, sem er
í húsmennsku á heimili stói'-
bónda, sem hefur öll ráð hans
í hendi séi'.
0 Hvað þá uni
okkur íslendinga?
Hér að ofan hafið þið fengið
að heyra raddir fimm norskra
fiskimanna um afstöðu þeii'ra
til inngöngu Nox-egs í Efnahags-
bandalag Evi'ópu. Ég hefi að-
eins getað stikiað á nokkrum
höfuðatriðu.m sem birtast í
samtölum þeirra við blaðið
Fiskaren. Fjórir af þessum
fimm fiskimönnum eru á móti
inngöngu Noregs í Efnahags-
bandalagið, en aðeins einn með
því. Ef ótti þessara norsku
fiskimanna við inngöngu Nor-
egs í bandalagið er á rökurn
reistur, hvað mundi þá bíða
okkar íslendinga, margfalt
minni þjóðir innan slíks
bandalags? Valdamenn okk-
ar munu rri^slci svara: Is-
land gengur ekki í Efnahags-
bandalagið nema að tryggja áð-
ur pieö samningum, að það
nýti ‘ícostánna af því, án þess
áð kvábii' og skyldur fylgi með.
Við’erum svo lítil þjóð, og það
mu.nu bandalagsþjóðir okkar
skilja.
Komi svona rök fram a sjón-
ársviðið; þá er okkur hbllt að
muha inngöngu í ánnað’ hánda-
lag senvkennt cr við Allanzhaf.
Þegai’ verið várraÁ’ÍÍéllá ‘okii-
ur inn í þá; saiWku'ndu. þá ' vár
sagt: Islend -gengst' aldi'ói u.id-
ir það að hér á 'landi verði
erlehdur her á 'friðartimum. Og
þegar svó samningamennirnir
komu frá því að undirskrifa
inntökusamninginn þá sögðust
þeir geta i'uilvissað þjóðina um
að hér mv.ndi aldrei dvelja er-
lendur her á friðartímum.
Bandalagsþjóðir okkar hafa
fullvissaö okkur um það. Þær
skilja mjög vel sérstöðu hinnar
íslenzku þjóðar, og fara aldrei
fram á neitt því líkt.
Fyrir nokkrum árum skrifaði
einn af valdamestu stjórnmála-
( g
foringjunum í dag, grein
sem hann sagði réttilega að Is-
lendingar ættu að selja öllum
fisk sem vildu, en þó því að-
eins að því fylgdu engir undir-
málar. Hér eru undirmálar sett-
ir fram af þjóðunum í Efna-
hagsbandalaginu. Sál og sann-
færing og algjör hlýðni verð-
ur að fylgja með ef við eigum
að kaupa af ykkur fisk. Þann-
ig hljóðar þeirra boðskapur,
þegar búið er að svipta af
honum umbúðunum. Það mun
áreiðanlega skapa erfiðleika að
selja fisk til Vestur-Evrópu
þegar búið verður að hækka
innflutningstoll á honum úr
5".o í 18" I, í Vestur-Þýzkalandi
og úr 0° o í 18" o í Hollandi og
Belgíu og tollur á innfluttri
skreið til Italíu hækkar úr
0% í 13%. Þetta eru þær vina-
gjafir, sem von er á, eftir þvi
sem sjávarútvegsmálaráðherra
Noregs hefur upplýst. Þessa
sendingu fá þær fiskveiðiþjóðir
sem utan við koma til með að
standa. En þær sem leita skjóls-
ins innan Eínahagsbandalagsins
verða að hlýða sameiginlegri
stefnu bandalagsþjóðanna gagn-
vart þeim sem utan við standa
í tollamálum, svo viðskipti t.d.
okkar íslendinga við Austur-
Evrópu geta orðið mjög erfið
eða jafnvel útilokuð af þeim
sökum. En í Vestur-Evrópu er
ekki til markaður nema fyrir
lítinn hluta þess fisks sem
kemur frá Noregi, Danmörku
og Islandi ef öll þessi lönd
gengju í Efnahagsbandalagið.
En þó eiga þjóðirnar sem inn
ganga að afsala sér með inn-
göngunni einkaréttinum til
fiskveiða innan landhelginnar,
því að það er eitt af því sem
milljónaþjóðir bandalagsins
vilja fá fyrir að kaupa fisk af
vinaþjóðum sínum.
Það er ekki undarlegt þó
Tító Júgóslavíuforseti segði á
ráðstefnu hlutlausu ríkjanna
um daginn, að hér væri á ferð-
inni illa þokkuð nýlendustefna
í nýju gervi. Það er varla á
því vafi, að aðstaða okkar til
fisksölu í Vestur-Evrópu versn-
ar frá því sem nú er, eftir að
stórveldin fara að beita þung-
um innflulningstollum gegn
þeim sem utan við standa. En
þó gæti orðið ennþá erfiðara
að standa innan Efnahags-
bandalagsins fyrir þjóð eins og
okkur, sem eingöngu þurfum
að lifa af fiskúti'lutningi. Hvar
gætum við l.d. selt okkar salt-
síld, ef Svíþjóðannarkaðurinn
og markaðurinn í Sovétríkjun-
um lokaðist vegna tollstefnu
Efnahagsbandalagins, en slík
gæti þróunin orðið í þessum
málum. Það er fyrirsjáanlegt,
að innganga í Efnahagsbanda-
lag Evrópu getur haft í för með
sér mjög örlagaríkar afleiðing-
ar um langa framtíð, fyrir
dvergþjóð eins og okkur Islend-
inga. Af þessum sökum væri
það algjörlega óforsvaranlegt
gagnvart íslenzkri þjóð, ef Al-
þingi og ’ríkisstjórn sæktu um
inngöngú í Efnahagsbandalag
Evrópu án þess að hafa áðrír
fengið;’til þess' umböð fr'áirkjós-
éndurn'lanctsins.
V 0 P N I
Regnklæðin sem fyrr á gamla
hagstæða verðinu, fyrir haust-
rigningarnar.
Einnig
svuntur og crmar í hvítum og
gulum lit í sláturhúsin, mjög
ódýrt.
Gúmmífatagcrðin
V0PNI
Aðalstræti 16. r
Þriðjuáagur 19. septemWer 1961 — ÞJÓÐVILJINN — (111