Þjóðviljinn - 03.10.1961, Síða 3

Aksturskepprti Binctindisfélags ökumanna fór frani á Iaugardag.
Allir þátttakendur luku keppninni og varð sigurvegari Geir I>er-
steinsson, forstjóri, Skeiðarvogi 37, er ók Mcrcedes Benz 220 R-1623.
Næstur varð l'Jifar Sveinbjörnsson Óðinsgötu 2, starfsmaður hjá
ríkisútvarpinu. Hann ók Volksvvagen R-3625. í þriöja og fjóröa
sa'li voru Kristinn Snæland, Ryrarvegi 3 Selfossi, er ók X-1229 og
Villijálmur S. Vilhjálmsson (sonur VSV) er ók bifreiöínni R-7403.
Á cfri myndinni er Volkswagen R-1624 aö bakka inn í afmarkaöan
lúlskúrsreit við íþróttavöllinn á Melunum og á neðri myndinni er
R-61 að aka inn á milli kassa sem hafa verið settir á víð og drcif
ú Egilsgötunni. Þarna átti að aka á 25 km hraða. — Kcppnin
fór fram víðsvegar um bæinn og voru lagðar um 60 þrautir fyrir
hvern og einn. — (Ljósm. A.K.).
Þjóðviljanum barst í gær svo-
hljóðandi yfirlýsing frá Lækna-
félagi Reykjavíkur:
1 tilefni bráðabirgðalaga dags.
30. sept. ’61 varðandi samninga
lækna og s.iúkrasamlaga vill
stjórn Læknafélags Reykjavíkur
taka fram eftirfarandi:
1. Læknafélag Reykjavíkur
mótmælir bráðabireðalögum þess-
um, sem gerræði. f því samþandi
vill félagið þenda á, að vinnu-
stöðvu.n skyldi alls ekki hefiast
hiá læknum hinn 1. október
1961, heldur féllu bá aðeins úr
gildi samningar við ákveðna að-
ila. Slíku verður alls ekki iafnað
til vinnustöðvunar. Þekkist það í
náerannalöndum vonim t.d. Sví-
þióð, að engir sa.mningar séu á
milli siúkrasnmiaga pg lmkna,
en siúkrasamlögin greiða félaes-
mönnnm s;num hluta af læknis-
kost.naðinum. Telia margir, að
með slíku fvrirkomulagi fáist.
betri læknisþjónusta fvrir al-
menning. Félacinu er eigi kunn-
ugt u.m, að fyrr hafi- löggiafar-
valdið skint sér af einkaréttar-
samninaum á vinnusviðinu, nema
um vinnustöðvun væri að ræða.
Af hendi félaesmálaráðherra
var alls ekki rætt við fyrirsvars-
menn félaasins fvrir set.ninau
bráðabirgðalaganna oe er í-.tæða
til að æ+la að siónarmið í d®ihi
hessari hafi aðeins verið sk.vrð
fyrir féiaasmálaráðherra af öðr-
urp aöiiannm.
2. f forsögn fvrir bróðabirgða-
Inpnnurri pr pprt fvrir ,.að
greiöslur til lækna haridd ming
mik:ið eda um oe vfir 100a/„.“ Hér
er málinu þiandaö. Siúklingur,
sem pkk.i var í siúkrasamlapi pt'
samninaa hofði. við Læknaféiag
Pevkipvi'knr burfti að preiða rvá-
kvæmlsitTa sa.ma fá fvrir heim.iiis-
Imknishiónust.tt fram fil 30. sept.
1961 ng po-t var ráð fvrir af
félaginu pð hanrt þurfti að areiða
pftir hann t-'ma. Þá var af hendi
lækna g°rt ráð fvrir vorulegum
endurbotum í lækn.ahiónu*stunni
frá OP með 1. okt. 1QR1, t.d. med
S+Óraukinni VarðhíónUStu Og
skvndihiálmrhiónustu.
3. Af hendi Siúkrasamlpgs
Revkiavt'knr og Tryggingqstofn-
tmar ríkisins. ha.fi. pkki komið
frqm neinar ákvefinar tiiJösur eð.a
t’ibnð um hrevtingar a sa.mninps-
kinrum bessara aöfiq og læknq
pð fráski’dtt tilhnði um bráða-
hirpðahækkun á greiðslum til
fækna.
4. Þpö er s’-n^ttn fó’aprjnt, að
hessi hrónn mála tnrve’di m.iög
aUa samninga miRi lækna n»
s’úkraeamlaga hins vegar, til
tjóns fyrir alla aðila.
5. Læknafélag Reykjavíkur vé-
fengir stjórnskipulegt gildi
bráðabirgðalaga þessara og á-
Framhald á 10. síðu.
Sú tilhögun, sem nú er á
læknaþjónustunni í Reykjavík,
hefur staðið óhögguð í 25 ár. Á
þeim tíma hefur bærinn stækkað
mikið og íbúatala hans meira en
tvöíaldast, og á sama tímabili
hafa orðið í læknisfræði stór-
stígar framfárir, sem gert hafa
breytingar á allri heilbrigðisþjón-
ústu næsta nauðsynlegar. En til-
högun laeknaþjónastunnar í Rvík
hefur til .sta’ðið af sér allar
umbyltingar tímanna, enda löngu
orðin á eftir tímanum í veiga-
miklum atriðum.
Almennir lasknar hafa ekki
þrifizt í ReykjíVík síðasta aldar-
fjórðunginn og sérfróðir læknar
hafa aldrei haft lífvænleg skil-
yrði til starfa. Sérfræðingar
verða, afkomunnar vegna, nauð-
ugir viljugir að taka að sér heim-
ilislæknisstörf og almwinir heim-
ilislæknar vinna eftkl fyrir sér,
nema þeir séu sérfróðir í einni
eða annarri grein og geti á þann
hátt drýgt tekjur sínar. Það er
ekki einsdæmi, að sami maður-
inn sé í senn heimilislæknir,
spítalalæknir, skólalæknir, sér-
fræðingur við störf utan sjúkra-
húss og trúnaðarlæknir eins eða
fleiri fyrirtækja eða stofnana, en
hitt er algengt, að sami læknir-
inn verði að tví- og þrískipta
kröftum sínum til ólíkra starfa.
Slík tilhögun sem þessi felur
í sér óhemj’i sóun verðmæta.
Tími og kraftar fara forgörðum,.
og hæfileikar og þekking nýtast
miklu ver en skyldi. Þetta skilja
engir betur en læknar sjálfir, og
beir hafa lengi bent á þörfina til
breytinga, en ætíð fyrir daufum
eyrum.
Enginn mun treysta sér til að
afneita berum orðum þörfina á
breyttu skipulagi læknaþjónust-
unnar í bænum, og þó er staðið
gegn henni af hinni mestu
hörku. Samtök lækna hafa sagt
sitt álit á ótvíræðan hátt. Þau
telja núverandi ástand með öllu
óþolandi lengur og krefjast
breytinga.
Stjórn Sjúkrasamlags Reykja-
víkur telur sig hlynnta einhverj-
um breytingum á skipulaginu og
þó með þeim gallharða fyrirvara,
að þær breytingar hafi engan
kostnað í för með sér. í reynd-
inni jafngildir það, að samlags-
stjórnin kjósi óbreytt ástand.
Stjórnarvöld landsins hafa
Effir
AlfreS
Gíslason
einnig látið í ljós álit sitt og
það á allhastarlegan hátt. Sinn
boðskap hafa þau birt í sérstakri
tilskipun að sið Danakonunga á
einveldistímunum. Með þeirri til-
skipun eru læknar lögþvingaðir
til að starfa áfram við óbreytt
vinnuskilyrði í þjónustu Sjúkra-
samlags Reykjavíkur. Eitt sinn
Voru bændur í Gullbringusýslu
ánauðugir menn. Nú hafa læknar
búsettir á sömu slóðum hlotið
um sinn svipað hlu.tskipti. Sagan
endurtekur sig, og með nokkrum
blæbrigðum þó.
f mannréttindaskrá Sameinuðu
þjóðanna er ákvæði um, að hver(
maður eigi rétt á réttlátum og
hagkvæmum vinnuskilyrðum, og'
í vinnulöggjöf landsins er stétt-
arsamtökum tryggður réttur til
frjálsra samninga. Frá þessu má
víkja, ef almanna heill er í húfi,
ella ekki. Var velferð almennings
í hættu vegna afstöðu læknafé-
lagsins til óbreyttra samninga
við sj'úkrasamlagið? Nei, því fev
fjarri.'
Læknar. ætluðu ekki aðeins að
halda áfram störfum sínum, þótt
upp úr stitnaði samningum við
sam’aeið, heldur höfðu þeir og
í undirbúningi ýmsar endurbæt-
ur á þjónustu sinni við almenn-
ing. Þetta veit ríkisstjórnin, enda
reynir hún ekki að afsaka til-
skipun sfna með hættunni á að
læknaþj.ónustan verði lakqfi éft~
ir en áður. Afsökuniu er a’lt
önnur og þó engu síður fjar-
stæðukennd.
Ríldsstjórn, sem með stefnu
sinni hefur valdið almenningi
nærri óbærilegri dýrtíð og verð-
bólgu og vitandi vits skert kaup-
getu hans sem mest, fær snögg-
lega krampaflog, þegar minnst er
á aukinn kostnað vegna heil-
brigðismála. Þá og aðeins þá
tekur hana sárt til pyngju hins
óbreytta borgara, og. hún hrópar:
Greiðslur til lækna eiga að
hækka og af því mun hljótast
vandræðaástand fyrir allan al-
menning. Þeim voða verður að
afstýra.
Þessi afsökun fyrir útgáfu
bráðabirgðalaganna 30. september
er barnaleg í meira lagi, eins og
allt er í pottinn búið. Hún er
of gagnsæ til þess að þekja það,
sem henni er ætlað að þekja:
Annarsvegar áhugaleysi stjórnar-
valda á bættri lækniþjónustu og
hinsveear megnu ógeði þeirra á
kjarabótum launastétt til handa.
Ríkisstjórnin lagði til atlögu
við íslenzku læknastéttina og
sigraði í leiftursókn, en hverjum
gagnar slíkur sigur? Ofbeldi
verður tæpast mælt bót, enda
ekki gert hér. Hitt er alkunna,
að stundum hagnast málstaður
þess, er fyrir ofbeldinu verður,
meira á því en hins, sem því
beitir. Gerræði er tvíeggjað vopn.
Alfreð Gíslason.
Snögg
umskipti
í
Á laugardagsmorgunhm var
áttu forustumenn Læknafé-
lags Reykjavíkur tal við
blaðamenn. Við það tækifæri
fann formaður félagsins, Ar-
inbjörn Kolbeinssqn, sérstaka
hvöt hjá sér til þess að trúa
blaðamönnum fyrir því að
Sjálfstæðisflokksmaður og
styddi stefnu núverandi rík-
isstjórnar af heilum hug,
þegar undan væri skilið við-
horf hennar til heilbrigðis-
mála. Tveimur tímum eftir
þessa ástarjátningu formanns-
ins til r.kisstjórnarinnar
skellti hún á hann bráða-
birgðalögum og skyldaði hann
til nauðungarvinnu. Þá virt-
is^ ást formannsins á ríkis-
stjórninni réna næsta snögg-
orði við eitt af dagblöðum
bæjarins:
,,Það er algert einsdæmi að
svona sé farið með lækna.
Ekki er mér kunnugt um að
nokkur einræðisherra hafi
gerrgið svo dólgslega á rétt
lækna, og hafa einræðisherr-
ar þó ekki verið til fyrir-
myndar. Hvorki Hitler, Mússó-
líní né Frankó leyfðu sér
slíkf gerræði gagnvart lækn-
um, ef undanskildar eru of-
sóknir Hitlers gegn læknum
af Gyðingaættum.“
Nú er manni spurn hvort
Arinbjörn Kolbeinsson sé bú-
inn að segja sig úr Varðar-
félaginu. Eða ætlar hann
kannski að halda áfram að
styðja þá ráðherra sem að
sögn læknisins eru meiri fúl-
menni en Hitler, Mússólíni og

lf>crn hví hann knmst

T? Ttnn lr A 0
HERFERÐ k HENDUR LÆKNUM
Þriðjudagur 3. október 1961 — ÞJÓÐVILJINN — (3