Þjóðviljinn - 04.10.1961, Blaðsíða 3

Aaaaaa
Aímælishappdrætti Þjóðviljans
hefur hlotið góðar viðtökur um
allt land, og margar hendur hafa
orðið til að Ijá því lið.
Enginn vafi leikur þó á því,
að Húsvíkingar hafa gengið þar
rösklegar að verki en aðrir. Það
ei því ánægjulegt að geta birt hér
viðtal við húsmóour á Húsavík,
scm hefur sýnt afburða árangur í
miðasölunni, þrátt fyrir erfiðar að-
stæður og geysiharða samkeppni
annarra sölumanna á Húsavík.
Rœtt við ótta barna móður, sem selt
hefur sjötiu happdrœttisblokkir
betur fer orðnir nokkuð breytt-
ir og bættir.
— Hvað hafið þið annars
eignazt mörg börn?
— Við höfum eignazt þau 8.
Ja, ég neita því ekki, að oft
varð ég nú fegin að leggjast út
■af,- þá loksins ég komst í bólið.
En þetta erum við nú aftur
•að fá borgað núna, því að þ^u,
eru mikið farin að létta undir
með okkur sum þeirra. Mað-
urinn sá t. d. um barnaskó'a
bæiarins í nokkur ár, og þá
voru hin eldri farin að hj'Uoa.
okkur og munaði fljótt um það.
Ég hiálpaði v’taskuld til við
hirðingu á skólanum. því a,ð
maðurinn hafði nóg ramt.
— Hvernig er svo ástatt núna?
— Maðurinn réðst í trilluút-
gerð og rær á henni með elzta
syninum. Ég fór aftur á móti
að vinna í „hraðinu". Þar hef-
ur oft verið ágæt vinna t. d. í
sumar. Unnið er yfirleitt frá
7 á morgnana til 7, á kvöldin,
og stundum til miðnættis. En
það hefur nú minnkað í seinni
tíð.
— Með þessu hefur þú svo
selt þessar 70 happdrættisblokk-
ir eða fyrir 14 þúsund krónur.
Að kvöldlagi um miðjan sept-
ember gekk ég upp að Akra-
koti, nýbyggðu húsi, þar sem
þau búa hjónin Lára Sigurðar-
dóttir og Sigurður Sigurðsson.
Er ég kvaddi dyra og spurði eft-
ir húsfreyju, var mér boðið inn
í eldhús, þar sem hún var önn-
um kafin við hakstur. Ég var
vart seztur, þegár kaffið var
komið á borðið.
— Ertu nú k.ominn með
blokkirnar strax aftur? Ejn það
þýðir nú ekki néitt því að ég,,
er ekki búin með1 þáer, sem ég
fékk isíðast.
Ekki kvað ég það hafa verið
ætlunína (þótt ég hefði að vísu
tekið nokkrar með svona til
vonar. og vara) heldur væri til-
gangurinn sá að fá hjá henni
nckkur orð til birtingar í Þjóð-
viljanum, þar sem hún væri .
svo afkastamikn við sölu happ-
drættismiðanna.
—1 Nei, það kemur ekki til
mála. Ég fer ekki að láta haía
neina romsu eftir mér, þótt mér
haíi tekizt að. koroa út nokkr-
um miðum þennan takmarkaða
tíma, sem ég hef til að selja.
— Einhvern veginn hefur þér
nú samt tekizt að lauma út
þes-sum 70 happdrættisblokkum,
og ekki er að vita nema þetta
verði til þess að fleiri taki við
sér. Þannig geturðu líka gert
blaðinu okkar greiða.
— Ja, illa gengur mér nú að
neita þessu ágæta og eina mál-
gagni okkar verkafólks, ef ver-
ið gæti því til styrktar, þó að
ég búist nú við að það komi
að liÞu gagni.
Auðvitað greio ég tækifærið,
þegar betta lát var ,á orðið,
íékk mér aftur í bollann og hóf
síðan yfirheyrslu um hana
sjálfa.
Á Húsavík hefur verii selt hlutfallslega mest af happdrættismiðum fram til þessa. — Og hér birt-
um við mynd þaðan. \
BÖRN OG HEILSU-
LEYSI
— Og hvernig hefur ykkur
vegnað?
— Fyrstu árin er varla hægt
að segja að það l£áfí géngið vel
og kom þar margt til. Blessuð
börin komu hvert af öðru, og
er ekki nema gott eitt um það
að segja, ef við hefðum eliki
jaínframt orðið fyrir barðinu á
heilsuleysinu.
Maðurinn minn hafði oftekið
sig á unga aldri, og fór það
smám saman að segja til sín.
En illa gekk honum að sætta
sig við það. Hann þrælaðist á
sjónum eftir því sem hægt var
og stundaði búskapinn með.
Vinnudagurinn var þannig oft
orðinn allsæmitegur, þótt ekki
gengi hann heill til skógar. Og
tekjurnar voru ekki að sama
skapi.
bjóða ungu kynslóðinni upp á
slíkt?
— Það vil ég ekkert um
segja, en vona bara að til þess
þurfi ekki að koma fyrir einn
Hvernig telur þú gnandvöllinn
vera fyrir söIm miðanna?
— Hann er örugglega góður,
eins og sjá má á árangrinum.
Það hefði verið hægt að selja
eða neinn. Og tímarnir eru sem mun meira, ef ég hefði haft
Af
velsæmisástæðum
— Ég er fædd að Saurbæ £
Skeggjastaðahreppi 14. sept.
1918 og olli strax erfiðleikum í?
mínu umhverfi með því að
ljósmóðirin og fylgdarmaður
voru næstum orðin úti í blind-
byl.
Þar dvaldi ég síðan að mestu
til 1940, en þá giftist ég og flutti
til Þórshafnar. Maðurinn minn
stundaði aðallega sjóinn og ann-
að, sem til féll, og ég annaðist
m. a. sjúkraskýli þorpsins. Að
þrem árum liðnum fiuttum við
hingað til Húsavíkur og höf-
um búið hér síðan.
VANN LÍKA ÚTI
— Gazt þú nokkuð létt undir
með útivinnu meðan börnin
voru í ómegð?
— Það var alltof lítið. Þó
reyndi ég að skreppa í skúrana
til að beita og stokka, því að
það var nú ekki um annað að
ræða fyrir konur í minni stöðu.
Fyrir kom líka, að ég lét færa
mér bala heim til að stokka,
ef ég átti ekki heimangengt.
— Heldur þú, að það þýddi að
Einn af forustumönnum
verklýðssamtakanna hefur í
sumar gert samninga um
talsverðar kjarabætur fyrir
þau félög sem hann hefur
umboð fyrir. Þessi forustu-
maður á einnig sæti í verð-
lagpnefnd og þar hefur hann
greitt atkvæði með því að
hieypa ölíum kauphækkunum
út í verðlagið, svo að kjara-
bæturnar gufuðu upp. Á
verklýðsráðstefnunni um helg-
ina hélt þessi sami leiðtogi
svo ræðu þar sem hann réðst
sérstaklega harkalega á að-
gerðirnar í verðlagsmálum;
Lára Sigurðardóttir
svolítið meiri tíma. Þetta hef
ég aðallega selt í matar- og
kaffitímum.
Mér finnst alltof slælega
gengið fram í sölunni einkurrv
af konunum og yngra fclkinu.
— Ég má líklega taka eitt-
hvað af þessu til m.ín?
— Þeir taki það, sem telja
sig eiga.
Nú fann ég að málin voru
komin á óþægilegt stig fyrir
mig, svo að ég sá mitt ráð
vænst að venda yfir í aðra
sálma svo að ég spurði.
ÞEIR SYNDU
KLÆRNAR
— Hvað hefur þú að segja
um pólitíkina, drakkstu þessa
afstöðu þína inn með móður-
mjólkinni?
— Nei, ekki nú aldeilis. í átt-
högum mínum heyrði ég lítið
mi.nnzt á annað en frarosókn og
sjálfstæðismenn. En mér gekk
fremur illa að sjá muninn á
þeim, svo að ég lét þá liggja
milli hluta og kaus lengi vel
ekkert í kcwningum. Síðar varð
ýmislegt til að móta skoðun ^ f'
mína, einkum fyrstu árin h».
Við urðum vör við klærnar á
þeim, þegar vinna., var lítil og
verkamenn sátu' um það lit.la
:sem var. Þótt maðurinn minn
færi eins .og aörir á bryggjuna,
þá Ikom hann oftast heim án
vinnu. En hann hafði ákveðnari
skoðanir á hlutunum en ég, og
var löngum grunaður um að
vera hlynntur kommunum, sem
ýmsir töldu hálfgerða misindis-
menn. Undantekning var svo
afgreiðsla ko)a og sementsskipa,
þá máttu hinir útvöldu ekki

Framhald á 10. siðu.
þær mættu verklýðsfélögin
með engu móti þola.
Verklýðsleiðtogi þessi heit-
ir í höfuðið á þjóðhetju ís-
lendinga. Væri ekki rétt af
velsæmisástæðum að sett
yrðu lög sem skylduðu fleiri
en útlendinga til þess að
skipta um nöfn?
Nauðsyn
ríkisstjórnarinnar
Ríkisstjórnin hefur í sum-
ar sent frá sér ein bráða-
birgðalögin af öðrum og
hvatirnar hafa ævinlega verið
þær sömu. Hún hefur skert
rétt alþýðusamtakanna til
frjálsra verkfalla og samn-
inga; hún hefur rænt Alþingi
réttinum til gengisskráningar
og velt yfir þjóðina nýrri
óðaverðbólgu; hún hefur sett
lög um nauðungarvinnu
lækna. En rikisstjórnin hefur
ekki gefið út einu bráða-
birgðalögin sem hún hefði
haft rétt og skyldu til þess að
semja. Hún hefur ekki látið
koma til framkvæmda neina
hækkun til þess fólks sem á
afkomu sína undir greiðslum
Tryggingastofnunar ríkisins
og býr mgxgf. við bágust
kjör í þjóðfélaginu. Aldrað
fólk, öryrkjar og einstæðar
mæður verða enn að bera
verðbólguna bótalaust með
öllu, og beg'ar minnzt er á
kjör þeirra svarar Alþýðu-
blaðið kaldranalega að þetta
fó’k geti beðið þarigáð til
þing kemur saman.
í stjómarskránni segir að
bráðabirgðalög megi gefa út
„þegar brýna nauðsyn ber
til“. Hin ..brýna náuðsyn“ rík-
isstjómarinnar er alltaf ill en
aldrei góð. — Austri.
1
I
Miðvikudagur 4. október 1961 — ÞJÓÐVILJINN —