Þjóðviljinn - 11.10.1961, Blaðsíða 11

c»
Budd Schulbérg:
e harder they fglí)
>*•-. ,,
jggi 1 skalann, mn 1
■ ég h'afði ásamt
Doxa. Doxi lá á maganum og
steinsvaf, hann hraut með reglu-
bundnu hl jóðf alli o.g teppin
huldu ekki krunginn í bakinu.
Þegar ég skreiddist þreyttur upp
í fúmið, datt mér í hug að ,það
væri heppilegt að ég hefði fár-
ið hingað, því að það var von
á jfjósmyndurum um morguninn
til að taka myndir af þjálfun
Toros. Áður en ég sofnaði var
égfað hugsa um hverju ég gæti
fundið upp á frumlegu og
skemmtilegu í sambandi við
myndatökuna. Rétt áður en ég
sofnaði mundi ég, að fyrr um
kvöldið hafði ég sagt við sjálf-
aff'mi'g" að ég væri hættur þátt-
töku i þessu svindli. En sú hugs-
un hafði ekki svo mikið sem
flögrað að mér, meðan ég var á
leiðinni í bílnum út hingað.
Eins og vehjyanin bréfdúfá hafði
ég tekið stefpuna beinustu leið
á risann úr Andesfjöllum. Ja,
ójá, hugsaði ég. Það verður
hrter að fljúga eins og hann er
fiðraðiu', . ,i
lúberja .annan pg ef þeir fá orð
eins og r.iazó til að japla á, éru
þeir hamingjusamir og segja við
sessunaut sinn: „Sko, nú rekur
hann honum mazo aftur“.
Þegar við vorum búriir að fá
nógu margar myndir, lét Danni
Toro .skuggaboxa,. dýlitla stund.
Skuggabox ggtur verið fátlegt á
að horfa, þegar hnefaleikarinn
gerir allar hugsanlegar árásar-
og 'varnaræfingar við ímyndað-
an óvin. Þegar snöggur og leik-
inn hnefaleikari, sem veit hvað
hann er að gera, skuggaboxar,
þá minnir það á eins konir nú-
tíma striðsdans. Hnefaleikarinn
vaggar og snýr sér á alla .vegu,
rekur högg út í loftið, fer í
hring og snýst á hæli. En Toro
slettist bara um í hringnum og
fálmaði út í loftið.'
„Fljótári, |iri§frií hraða,“ urraði
Danni.
Torb leit skelkaður niður til
hans. Hann var hræddur~ við
Danna. Jfann vissi að Danni átti
ekki til annað en fyrirlitningu
honum til handa og hann gerði
það sem hann gat til að hreyfa
sig hraðar og einbeita höggun-
um, en það fór alveg eins og
Danni hafði spáð: Stóru, hnúð-
óttu vöðvarnir voru fyrir hon-
um og þessi áreynsla hans við
að reyna að gera Danna tiL hæf-
is- gerði hann lafmóðan.
•„Drottinn minn sæll og góð-
ur,“ sagði Danni.
„En _þetta skuggabox, það er
ekki honum eðlilegtj“ flýtti
Acosta sér að útskýra. „Það er
ekki þar með sagt að í hringn-
um . .
„Geturðu ekki klemmt aftur
kjálkana: og borið þá burt,“
sagði Danni, Ákefðarsvipurinn á
Acosta breyttist aftur | þjáning-
arsvip. Danni sló óþolinmóðlega
í bjölluna. „Georg!,“ hrópaði
hann. „Tökuffi 'tvær þriggja mín-
útna lotur.“' Georg labbaði sig
inn í hririginn og Danni sagði:
„Láttu hann hafa nóg að gera.
um um itt^^plveir nuddlæknar íaltu við *fnið’
• pess aö hann hafi ekki tækifæri
0f>. .<:
11.
„Mér dettur eitt í hug,“ sagði
Ijósmyndarinn. „Setjið hann nið-
ur á jörðina og svo tökum við
hann með fæturna upp að
mýndavélinni og þá er eins og
þeir séu míla á hæð.“
Við settum hann niður.
„En ef við látum hann nú
standa,“ sagði ég, ,.og tökum
hann *|_skáhalLt neðanfrá —
skýj akíjiflf ljg-f ið.“.
„Það er fínt,“ sagði Ijósmynd-
arinm. , . - ,
,n 3 I
Við reistum hann upp.
„T'öi&vr bvó. stóra nærmynd,
alveg upp í fésið á honum.“
ViðcBaaeriitm til höfðinu á hon-
um. ,\fið tókxiip• myndir af hon-
um með tunnur, við létum hann
hanga úr grein eins og Tarzan,
við tókum mynd af honum með-
an hannJxóðjfC sig sex spæléggj-
jnn yfir bessu, því að Toro
byrjaði smám saman að minna á
boxara. Að minnsta kosti var
hann ekki útaf eins þyngslaleg-
ur og flatfættur. Hann steig
fram á vinstra fót. og. gaf góh
höggY'eh dálítið véírærit, en pað"
var þó auðséð að hann var í
þann veginn að skilja hvað um
var að vera. En höggin virtust
ekki hafa minnstu áhrif á Georg
og meira að segja þegar Toro
kom á hann hægri handar höggi,
tók Georg ]iví án þess að blikna.
..Handleggirnir,“ sagði Danni
með áherzlu. þegar lotan var á
enda. „Þú heggur enn með hand-
leggjunum, hvað á ég oft að
segja þér, að það er kroppur-
inn og axlirnar og jafnvægið
sem gefa kraft i höggin? Svona“.
Hann var hálfu öðru höfði lægri
en Toro, en hann setti sig í stell-
ingar, lækkaði öxlina og rak
vinstri höndina snöggt út og
hitti beint þar sem hann hafði
ætlað sér, undir hjartað á
Toro. Hvumsa og særður reikaði
Toro afturábak. Ég þekki Danna
svo vel, að ég vissi að óþolin-
mæði hans hafði -gert það að
verkum, að hann hafði í ör-
væntingu slegið miklu harðar
en tilgangur hans hafði véí-ið.
Toro leit særður á svip á
Danna og neri rauða blettinn
sem kom í ljós á brjóstinu.
„Svona nú, þetta var ekkert
sárt,“ sagði Danni. „Takið eina
lotu í viðbót. Og þá vil ég fá
almennileg högg.“
f næstu lotu beitti Toro hægri-
handarhöggum sínumeinsvel og
hann gat og Georg tók við .fá-
einum til að sýna hvernig það
er þegar högg hitta. en það
vantaði allan kraft bakvið högg-
in. Toro greip þá aftur til
sveiflna sinna og Georg brá
handleggnum fyrir sig og við
það komst Tiro úr jafnvægi og
um leið kom Georg vinstri
handarhöggi á kjálka Toros og
Toro riðaði við. Danni lamdi í
bjölluna.
„Mér er illa við þennan
kjálka“ sagði Doxi. „Þetta er
versti glerkjájki sem ég hef
nokkurn tíma séð. Taugarnar
hljóta að liggja alveg í yfir-
þorðinu. Margir sem. vaxa of
hratt, þjást af því.“
„Afsakiði' en kannski má ég
skjóta inn dálitlu,“ byrjaði
Acosta. „Ég held þér gerið vit-
leysu í að breyta stíl Toros.
Sveiflan hans. sem þér ekki leyf-
ið honum að halda, það er ein-
mitt höggið sem Lupe Moral-
es . . .“
Þórarinn Benedikz
MINNINGARORÐ

úívarpið
Þegar góður drengur deyr,
verður þjóð- vor fátækari;,fyrir.
*? Svo' vai'ð er Þcrarimv -Bene-
dikz váfð' bráökvaddúr'"- að
kveldi dk’gs 2. ,!október, 49; árá
að aldri.
Það er hart að vera brott
kvaddur enn í blóma lífs frá
ástríkri konu og ungum drengj-
um sínum, — en gott er að
kveðja svo, þá æviskeiðið er á
enda runnið, að enginn beri
annað en góðan hug til manns.
En svo var um Þórarin og þá,
sem honum kynntust.
Þórarinn var fæddur 1. marz
1912 í Reykjavík, sonur hjón-
anna Benedikts Þórarinssoriar
kaupmanns og fræðimanns og
frú Hansínu Eiríksdóttur Hann
nam á verzlunarskólum innan
lands cg utan, lauk góðum
prófum og vann alla ævi í
þeirri starfsgrein með alúð og
skyldurækni. . Hann kvæntist
1,936- Maríu, dóttur Ágústs H.
Bjarnason prófessors og írú
Sigríðar Jónsdóttun og höfðu
þau nú notið gæfuríkrar sam-
búðar tæpan aldarfjórðung, er
skuggann mikla bar á. En það
er mikil gæfa að hafa notið
vináttu þeirra hjóna og mann-
kosta — og svo munu fleiri
mæla.
Þórarinn var drengur góður
og gjafmildur, mátti eigi vamm
sitt vjta. Hann varð hvers
manns hugljúfi, sem honum
kynntust, ekki þó sízt barna-
hópsins á Hrefnugötunni og
grennd. sem hann töfraði með
ljúfmennsku sinni. En þeirri
ljúfmennsku fylgdi hugrekki.
sem bezt sást, er mest reyndi á.
Þeim sjúkdómi, er leitt gat til
bana. þá sízt várði, mætti hann
æðrulaust, með bros á vör.
Hann var maður orðvar og
hlédrægur. hreinskilinn og hlyr.
Ágætari mannkostamanni í aliri
umgengni munu \-innuf|Va^ár
hans og' við sambýlisfólk hans
rrm
vart hafa kynnzt á ævignij
Þórarinn- unni íslerizlcum
fræðum, svo sem hann átti'ícyn-
'til. íslenzku hestarnir voru hans
eftirlæti. íslenzk mold og mál-
leysingjar áttu í honum vin. Ef'
til vill var erfð íslenzka bónd-
ans og fræðimannsins einn
sterkasti eðlisþáttur hans.
Hann var síðastliðinn mánu-
dag kvaddur í kyrrþey af ást-
vinum sínum og öðrum. svo
sem hann hafði lifað. Kvaddur
í hljóðri, djúpri þökk fvrir allt,
sem hann hafði vei-ið þeim.
•Hann hafði gert líf annarra
ríkara og hlýrra með því að-
vera til, starfa og unna. Minn-
ing hans mun lifa í hugskotum
allra þeirra. sem honum unnu
og áttu þeirri gæfu að fagna
að vera honum samferða á lífs-
leiðinni. Sú fagra niinning niun
og verða þeim ástvinum hans-
sterkust stoð. sem nú eiga‘ um-
sárast að binda.
Einar Olgeirsson.
Plötusmiðir, járnsmiðir og
rafsuðumenn
óskast nú þegar.
ÉfÍUP

:h/f:
Sími 24400
nudduðu hann í einu. Við tókum
mynd með risastórum hanzka-
klaeddiim hnefa hans í forgrunn-
inum. Við lókum mynd af hon-
um „i atlögu“ með Georg um
leið og hann rak honum eitt af
hinum frægu mazo-höggum, sem
Toro hafði, samkvæmt mynda-
textanum sem borinn var ó borð
fyrir,f:gru®.liau.sa„]esendur, áunn-
ið sér yinyrkiubúinu síjjy.
í Andesfjöllum, þar sem h.ann „ JL ,m x‘*PSjararnreimur
var vanur að' reka sponsið ' fJ^ hSChWtöga, þeg
víntti'rinri’rnrir''með einu hnefa- a,1n fai,'ði v-la i0r0: „Nú hel
vintúrinurnWr5'’ með einu hnefa
höggi, sem var eins og hamars-
Áminnzt mazo var ekki annað
en hægrisveifla. sem hver ein-
asti 'Si.ífiftáv fiokks boxari gat
leikið eftir með vinstri hendi og
fylg't svo eftir með hægrihandar-
höggi sem hefði hitt Toro varn-
arTa'Ct3ah'~o'g~Úr jafnvægi. En til
allrar hamingju eru sérfróðir
memjf^jf hg^íléiká sjalöséðir
fuglar.'*Fle'srir áhorferída koma ’í
þeirri von að sjá einn náunga
til að detta út úr rullunni.“
Georg. sló saman . boxhönzkun-
um. „Þér viljið að ég geri allt
mögulegt við hann annað en
hitt-a hai|i'.;:Tti:það ekki rét't?“
„Danglaðú 5ara|i 'hann þegar
]3Ú færð fæ-’i á því. Þá lærir
hann kanmki. að verja.eig. En
auðvit -i y áttu ekki að Jvlgja of
vpí éffír.“" Svó fielt'hánn áfram
Úg-’tþáð ,!kðm)C’hþú§5af!áVhreimur í
ar
held-
urðu afram* að beita vinstri
hendinni í andlitið á honum
eins og ég er búinn að kenna.
þér. Og strax .og þú sér'ð. mögu-
leika fyrir hægri höndinn. þá
mundu að snúi vinstri fætL-ögn
ogvindauppá kroppinn. ávona.“
Hann sýndi það. „Heldurðu. að
þú getir nú munað það?“
„Hókei, þacl held ég,>já,“ sagði
Toro ogi.leití,á..AcoStá j von um
upporvun.
Kannski var Danni of hnugg-
Eastir liðir e’ins og veniuleira.
12.55 „Við vinnuno" tónleikar.
20.00 Píanótónleikar: „Estampes",
tónmyndir eftir Debussy
(Rudolf Firksny leikur).
20.15 Kvoðjur til heimalandsins:
Prófessor Richard Beck for-
set.i Þióðræknisfélags íslend-
inga i Vesturheimi og Gunn-
ár Mafthiasson tala. ,
20.40 íslenzk tqnlist: a) Þrjú lög'
úr ta.gafiokki yfir miðalda-
kveðskan qftir ' Jóp / Nordal
(•KarlakSfojjjjnfn ^ifóstbræður
svnsrur;
j
fcnWkíir3'-Wir-%arl O. Run-
ofrlSlfcn (Hljómsveit HcMsuL”
varsnsins leikur; Bohdan
Wodiozko stíórnar).
21.00 Erindi: Uppeldisáhrif ís-
lenzkrar náttúnt, eftir Guð-
geir Jóhann>-son (Eiríkur
'Stefánsson kennari flytur).
21.25 Frá tónlistarhátíðinni : Salz-
bursr i júli s.l.: Háiiðárhljóm-
sveitin í Luzern toíkur' D>-
ver.timento i F-dúr (K138) eft-
Mozart og Divertimeiito í Es-
dúr (Bergmálið) eftir Haydn:
Rudolf Banmgarfner stjómpr.
21.50 Unplestur: „Fátækt fólk“
smásaga eftir Liam O’Fla-
hertv. í þýðihcru Málfrlð’ar
Einarsdóttur (Gestur Páls-
son leikari).
22.10 K.völdsatrán: .Smýgiarinn".
22,R0 Diassbáttiir.
23.00 Dagskrárlok.
Jarðarför konunnar minnar og móður okkar
IIELGU JÖNSDÓTTUR
(áður til heimilis að Þrastargötu 9)
fer fram frá Neskirkju, fimmtudaginn 12. þ.m. kl. 13.30,
Jarðsett verður í kirkjugarðinum við Suðurgötu.
Jón Jónsson frá Þinganesi og
börn hinnar látnu.
Útför konunnar rninnar
AÐALHEIÐAR AÐALSTEINSDÖTTUR
frá Þúfnavöllum
og litla sonar okkar
fer fram frá Fossvogskirkju, fimmtudaginn 12. okt. kl.
10.30 f. h. — Athöfninni verður útvarpað.
Fyrir hönd aðstandenda
1
Sævar Sigurpálsson,-

Miðvikudagui- 11, október 1961 —„ÞJÓÐVILJINN