Þjóðviljinn - 10.12.1961, Síða 11

sm

Budd Schulberg:
,CT73
a
U
Jl
o o
neyddur að boxa. Hann á ekki
grænan túskilding með gati.‘‘
Ég hugsaði um Kvik Sencio,
rannsakandi í andlit mér.
..Svona, komdu nú,“ sagði hún
,.Hugsaðu vekki um þetta. Þat
ég hugsaði um aHa þessa lemstr- I er kominn háttatími.1
uðu og útbrunnu hnefaléikara | Þegar ég vaknaði var dimml
sem menn af 'tagi Vinee- Vanne- 1 herberginu. rehhitiöidin von
mans. um -ailan heitn, • klöstruðu
sáman oS ýttu aftur inn í hring-
P"
(The harder fhey fall)
lyf. Hann er ekki búinn að
jafna sig eftir áfallið. Hann er
lamaður vinstr.a megin., en lækn-
irinn býst við að hað jafni sig“.
Toro lá á bakinu og starði
uþp í loftið. Andlitið á honum
var óhugnanleg benda af bláum
og eldrauðum blettum. Þegar
hann heyrði að ég kom inn,
sneri hann höfðinu með hægð.
„Mi dinero? Peningarnir mín-
ir ... peningarnir mínir?“
Ég hristi höfuðið og vissi ekki
hvað ég átti að segja.
Hann leit ofsalega á mig. „Mi
dinero ... dinero?“
Af hverju þurfti bað að vera
ég- sem s-agði honum sannleik-
ann? Ég var víst sá eini sem
nennti að hufa fyrir því að
segja honum hann á varfærinn
hátt.
„Toro, ég . . . c g veit varla
hvernig ég á að segia þér það
... en .. . beir eru famir, Toro,
þeir eru allir farhir. Se fué.“
„Se fué?“ umlaði Toro milli
samanbundinna tannanna. ,,Nei,
no es possible. Sc fué?“
„Lo siento,“ sagði ég. „Toro
lo siento.“ Á spænsku þýðir það
mig tekur það sárt og bað var
satt.
Toro gaf frá sér stunu og mér
varð næstúm illt. Hann starði á
rnigi skelfdum undrúnaraugum
drykklanga stund. Svo sneri
. hann sér hægt burt írá mér og
horfði inn í vegginn. AHt í
•einu fóru stóru axlirnar að titra
og svo skalf hann abur af þurr-
um, þungum ekka. í>að var
hræðilegt að siá þennan stóra
mann gráta svona sárt.
Loks sagði ég: „Toro. mig tek-
ur þetta hrseðilega sárt. Bara
ég gæti gert eitthvað fyrir þig.“
Svo mundi ég eftir sautján þús-
undunum mínum. „Heyrðu, mér
dettur nokkuð í hug. Ég læt .þig
hafa fimm búsund.“ Ég ætlaði
,að segja ,,tíu“, en eitthvað í
heila mínum skipti upphæðinni
í tvennt. ,.Þá geturðu að minnsta
.kosti komizt heim.“
,Æn þetta... þetta eru allt
AHa saman. Hvað átti Toro
við með því: alla saman? Bann
hlaut að rugia mér saman við
éinhvern af hinum. Ég var vin-
ur Toros, sá eini sem sinnti
honum, sá eini sem fann til ,
með honum. Og samt hafði hann herbergi Toros. Ég stóð eftir
inn. En' éfi hafði svo mik’.á and-
síygg’ð á öllu bessu. að 'ég gat
ckkert sagt.
„Siáðu til, é'i hefði giarnan
viljað hai'a þig með. drengur
minn,“ sagði Vince. ,.É° o« þú,
við erum sko beztu \dnir þrátt
fyrir allt. En í sannleika sagt
Eddie, þú hefur verið of blaut-
ur allan þennan túr. og ég get
ekki ausið peningum í allar átt-
ir eins og Nick. Mér finnst þú
ekki svara kostnaði lengur. En
þú færð að hevra frá mér. ef
ég skipti um skoðun.“ Hann kleip
mig' í kinnina. ,,Þú ert ekki
reiður, elskan?“
fyrir og’.'ég hafði ekki hugmync.
um, hvort það var nótt eða dag-
ur. Ég vis'sí það eiit að í rúm-
inu við hliðina á mér var kvén-
maður oz andartak hé’t ég ac
það væri Be+a. Ég þreifaði eft-
ir eldspvtu til að kveikia méi
í sígarettu o<? mér brá þegar ég
uppgötvaði að ég var staddur i
herberginu bar sem Beaumo.nl
sjóari og aðrir aflóga boxarai
höfðu leitað hælis til að fá fric
og likn frá kvölunum.
Shirley? Hvað kom Shirlej
mér við? Shirley hafði aldre:
sofið hjá mér. Shirlev háttað’
aðeins hiá boxurum, begar þeii
höfðu fengið svo hroðaiega út-
reið að beir boldu ekki meira
Kristmann
"i
sagt: alla saman, aUa saman.
Hann haíði sagt: YKKUR ALLA
SAMAN.
„En Toro, ég er vinur þinn,
ég ætla að hjáloa bér, ég...“
,,Farðu,“ hvislaði Toro. „Farðu
... farðu ... íarðu ....“
Ég gekk hægt út eftir gang-
inum. Vincé birtist allt í éinu.
Hann var í glæsilegum kamel-
ullarfrakka.
„Halló, ljúfur.“ sagði hann.
,,Vince,“ sagði ég. „Ég trúi
þessu ekkí. Þú ætlar bó ekki að
segja mér. að þú sért aftur
korninn til að heimsækja Toro.“
,,.Tú, reyndar,“ sagði hann.
„Nú er hann minn boxari. Ég
æt1a inn og athuga hvað hann
getur fljótt keppt aftur. Við
hofum' ,sko stórar áætlanir á
prjónunum við tveir.‘‘ ■
„Þú og Toro?“
„Satt. er orðið. Ég var rétt.
í bessu að kaupa samninginn
hans af Nick. Hann er búinn
að eyðileggja nafnið bans hér í
borginni. en þrátt fyrir það
getur hann sko ennbá reytt
saman helling af peningnm úti
á landi.“
..En hann er búinn að vera,
Vince. Það er ekkert lið í lion-
um lengur.“
..Nei. aúðvitað ekki í Madison
Garden. En ég býst við að við
getum halað inn driúgan skild-
ing ef við tökum túrinn aftur-
ábak. í þetta sinn leggur ,allt
fólk út peningana sína til að
horfa á aðalboxarann á staðnum
ma’a niður risann. Við höfum
nafn sem dregur enn að áhorf-
endur og við þurfum ekki að
eyða miklu í auslýsingar. Ég
er strax búinn að láta skrá hann
til keppni við Dynamit Jones á
leikvanginum í Tiaiuana. Við
saman mínir peningar ... allt 1 látum fólkið halda að Jones hafi
saman... ég hef unnið fyrir
jþeim...“
„Þetta er alveg rétt hjá þér,“-
samsinnti ég. „En hvað getum
við gert? Þeir eiga þig með húð
og hári. Vertu nú skynsamur og
taktu við þessum fimm þúsund-
um, Toro.“
Hann sneri sér að mér og
starði á mig.
„Vaya“, hvíslaði hann hásum
rómi. „Burt með ykkur alla
saman ... burt.“
tapað síðast, vegna hess að hann
hafi verið handiámaður, en nú
sé
inu
getum þénað að minnsta kosti
tuttugu þúsund þar.“
„Vince, hú ert ekki með réttu
ráði! Hvemig getur þér kqmið
til hugar að Toro vilii boxa
aftur eftir keppnina í gær-
kvöldi?“
„Þú ert ekki vel frískur í
dag, liúfur. Han„ er sko til-
eins ag hjálparvana. Vince —
ég var ekki nógu góður handa
Vince.
Nú var aðeins eitt sem ég gat
gert fyrir Toro, hugsaði ég. Pepe
og Fernando gátu farið með hann
heim. Pepe myndi áreiðanlega
sjá um hann. Ég fór inn í sírna-
klefa fýrir ut.an sjúkrahúsið o"
hringdi í Waldorf Towers. Við
skiptiborð gistihússins fékk ég
að vita, að de Santos ásamt
fylgdarliði hefðj farið af gisti-
húsinu um hádegi. næsta heimil-
isfang heirrá væri Hotel Nation-
al í Habana.
Svo rölti ég heim á herberg-
ið ’ mitt; Einhverra hluta végna
opnaði ég fataskápinn minn.
Þar var koffprtið mitt. Neðsta
skú.ffan vár full af gömlu drasli,
úrklippum. bréfum — ég mundi
ekki einu sinni hvers vegna ég
hafði haldið beim fil haga —
og í þessum haug lá hað. Hand-
ritið Hnefaieikamedstarinn eftir
Edwin Dexter Lewis. Þrjú nöfn
til að gefa þvi .g’æsibrag.
Bföðiri voru gulnuð. En það
gerði ekkert til. Ég g'æti latið
hreinskrifa þau. Ég horfði á tit-
ilb'aðið og í huganum sá ég
ski’tið fyrir framan leikhúsið.
Heiðursverðlaun leikskálðá. Ég
fór að lesa fyrsta hátt. Ég gerði
mitt ýtrasta til að trúa á verk
mitt — en hv-að stoðaði það? Hve
lengi gæti ég haldið áfram að
ljúga að siálfum mér? Samtölin
voru óeðlileg, persónurnar hol-
ar. Það skein alls staðar í bera
beinagrindina. Og hetta va„ á-
vísunin á frægðina sem ég hafði
skrifað handa siálfum mér í öll
þessi ár. Pulitzer-verðlaunin.
Allt og sumt sem ég hafði skrif-
að var fyrsti háttur í lélegu
leikriti. Tuttugu og brjár síður
af leikriti, sem var lagt aftui
niður í neðstu skúffu á kofforti
þar sem hað átti heima.
Hún tók aðeins bá karlmenr
Hann stikaði inn ganginn að sem gátu bætt henni upp Beau-
mont sjóara. bað vissu allir.
Ég yeit hvað gengur að mér
hugsaði egV-.Ég hef næga skyn-
semi tii að skilia. en ekki nægi- I
legt hugrekki til að andmæla
Við erum til þúsundum og millj-
ónum saman. soilltir ,o« rótlaus-
ir erum við, góðir strákar, hug-
lausir strákar, sem fórnum ítf:
okfcar fyrir auðfenginn gróða. á
silkilökum ligpium við í þeirri
sælu trú. að við getum höridláí
með óþverra án þess að verða
það siálfir. Það yar ekki að
undra þótt Beta vildi mig ekki.
Óþokka kallaði hún m.ig. óþokka.
Mesta óþokkarin af öllúm.
,,Ég véit hvað að triér er,“
sagði ég allt i einu upphátt.
„Eddié. hvað gerieur að þér,
vinur?’ Hsettu nú að 'berjast við
sjáiían big. Hvað setri amar ' áð
þér. þá rey ndu ■ að vera ekki
leiður,“ ságði Shii'ley lágt og
séfanai.
Ber handleggur hennar lagðist
um háls .mér.o'f gestrisin Brjöst-
in fögðust husgandi' unú að mér.
„Nú skaltu revna að soía. Þér
líður hetur þe?ar !>ú íerð á
fætur.“
En jafnvel þeear ég var að
hverfa iim í hlýjan svefn heig-
ulsins, skildi ég hvers vegna húh
hafði loksins tekið niig úppí
rúmið tii sin. — ENDIIÍ.
— Fxamhald aí„7. síðiw-.
skal 'engári döm á hað leggja,
hvort skáldsögur Kristmanns
G.uðmundssonar séu sérstak-
lega skiifaðar við hæfi fyrr-
nefndrar vinnustéttar. sem þ\n
miður er nú alöauða á ís-
landi. En é? vil að 'lókum birta
hér ritdóm um skáldsögu eítir
Kristmann Guðmundsson ög
skrifaði hann Hans Brix, pró-
fessor í dönsku og dönskum
bókmenntum i Kaupmanna-
hafnarháskóla. Ég man nú ekki
lengur hvað skáldsagan hét, en
hún kom út í danskri þýðingu
seint á áratugnum 1930—4.0.
Brix prófessor skrifaði eftir-
farandi ritdóm um þessa bók:
Sukkerbryst. Brj-stsukker.
Hans Brix.
Tii þess að afstýra misskiln-
ingi skal ég geta þess, að Hariá
Brix var ekki ,.rauðliði“, held-
ur danskur íhaldsmaður, stolt
og prýði sinna skoðanabræðra,
Sverrir Kristjánsson.
Félagslíf
Kvenfi'iay Kópavogs: Munið baz-
arinn í félagsheimilinu kl. 3 í dag.
NemeiuiasaTiiband KvennaskólanS
f Keykjavík heldur bazar þriðjuV
daginn 12. des. i Góötemplarahús-
inu. Jiunum veitt móttaka í
Kvenna.skóla.num mánudaginri 11.
desemibér eftir klukkan 2. — 5
Nefndin.
Frá Guðspekiféla-inu. Jólabazar-
inn verðui- í dag, suhnudag,
10. des. klukkan 2 e.h. í Guð-
soekifélagshúsinu, Ingólfsstréeti
22. Þar verður marg-t góðra muna
á boðstóium svo sem barnafatn-
aðdr, leikföng jólaskraut; köktir
o— .ma.rsjt fleira. ■ V
Gólfteppa- M
hreinsunin 1
Tökum ennþá gólfteppi til '
hreinsunar fyrir jól.
Bi-eytum einnig og gerum
við 1
GÖLFTEPPAGERÐIN II.F.,
Skúlagötu 5Í. Sími 17360. 1
' ' 'i .
Systir mín,
KUISTÍN MARÍASDÓTTIK,
andaðist 3. desember 1961. Jarðarförin hefur farið fram.
AlúðarfylLsta þakklæti til þeirra, sem auðsýnt hafa hinni
látnu góðvild og umhyggjusemi í langvarandi veikindum
hennar.
Fyrir hönd aðstandenda
Mn G. Mariasson.
Ég ýtti koffortinu inn í skáp-
ekkert svotóði‘s‘m^' inn aítnr’. Það kufnj .s1!lísagl
Ég þori að veðia að við ekki Vlð S1.g nema lelknt.lð mlU
væri í þvi. Hvað var eg nu?
Ég var einmitt það sem Beta
hafðí sagt: einn af vikapiltum
Nicks.
Undir morgun ráfaði ég upp
stigann til Shirlevar. Lucielle
var að taka til á bamum meðan
Shirley lagði kabal.
„Hver ósköpin eru að sjá þig,
Eddie“ sagði hún. „Þú ert eins
og síðasta keppni íalleraðs box-
ara. Hvað gengur eiginlega -ac
þér?“
, Ég er sá versti af þeim öll-
um.“ sagði ég. „Mesta ómenniÉ
aí þeim öllum saman. Sá eiti.
sem gat gort greinarmun á góðr
og illu — og steinhélt kjaft:
þrátt. fvrir það. Sá eini serr
sá ti1 hotns í svindlinu, viss:
hvafla éhve-ri var á seyði — er
tó’r cklri einu sinni hendurnai
úr vckvtmim. Sá versti af þeirr
Bricrrt i'hirlev: Sá versti ...“
>f ýf ,n ií»v gekk að mér og horfði
Þ. G:s'e>son útivarpsstj.).
17.30 B&rnatími (Sketrgi Aebjarn-
a.reon): a) Ingólfur Guð-
mundsson talar um urnferð-
arrrml. b) Ljúfa álifadrottn-
ing. leikrit með söngvum
eftir Ólöfu Árnadóttur: II.
þát.tur. Ijcikstióri Klemenz
Jónsson. Söngstjóri Sigurður
Ma-kú-son. c) Lesið úr
rýúrrrs bnmabókum.
2000 P'nr.ótðniéikar: G'írli Matrn-
‘P^ííKorT’* á Sl. jairrv>rí;
T>íve‘rt’rnfvnfo í "vz x-K-r cm
T-rtvNna.c K'' noTT-
o-ortipo T\r 9 ' oftfr
•prvpo-olosi rTT*>+«;f!S<*rK'4óni- ’
TTotnr»:fyf»-rtn^r ptj6rr\Rr>.
ry* rni *.
27.T0 TTHArviTrfR+ir'ofem
('lunTinr Guðtnnndasonl. ~
20.15 Erindi: Jólayleði fvrr á öld,-
um; II. (Árni Björnsson
cand. mag.=).
20.40 Maritza greifafrú, óperetfcú-
lög eftir Emmerich Kálmaiu
21.00 Spu rn i n frakcpi)ni skó’anem-
enda: III. Menntaskólarnir
á Lauyarvatni og i Reykja-
Fastir liðir eins og venjuiega. vikeppa.
8.30 Létt morgunlög. 21-45 Forleikur að söngleikium
9.20 Morg-unhugleiðing um mús- . eftil; GUbert og Sullivan. 1
ik: Áhrif tónlistai- á sögu 05 IDanslöe. __
og siði. 23.30 Dagskrárlok.
9.35 Morguntónleikar: a) Lof-
gjörð til' ljóssins eftir Svat- tj’tvarpið á morgun:
opluk Havelka. fo) Sinfónía F«v*tlr liðir eins -og veniulega.
nr. 3 i F-dúr op. 90 eftir 13.15 Búnaðarþáttur: örvgn-isráð*
Braihms. stafanir við búvé’a.verkúri;
11.00 Me.sca i Dómkirkjunni: Séra þriðia eriridí (Þórður Run-
Jón Þorvarðsson. ólfsson).
13.15 tír sögu stjörnufræðinnar; 13.30 V>ð vinnuna.: Tónleikar.
II. erindi: Siguivinningar á 17.05 Tónlirt á atómöld (Þorkell
seinni öldum (Þorsteinn Sí<T„rbiÖmf'Son).
Guðjónsson). 18.00 iBökkursögur: Hunrún
14.00 Miðdegistónleikar: a) Frá. ská'dkona. talar Við börnín,
tón'eikum i Austurbæjarbiói ’B-'O Þin-°tfréttir. — Tónieikar.
18. sept. sl.: Michael Rábin 20.00 Dagleet niá’ (Biarni Einars-
leikur á fiðlu verk eftir «>nn cand. ma.g.).
Kroil, Bloch, Sarasate, 20.05 TJm daginn og veginn (Ein-
Wieniawski og Chausson; ar Á smundsson').
Mitdhell Andrews letkur 20.25 Einsöntrur: Rhmrriur
undir á pianó. b) Dtetriþh son s-nnmr lö<r cf+ir Kari'o.
Fircbei-nDiskau syngur aríur B.itnóri^son, Jónntan Óldfa*
úr ópeinmi eftir Verdi. c) ron. Ama o»»
Þnihymdi hatturinn, ba’lett- fimn. Thorsteinnaon; F’-ít.z
músik eftir Mariuel de Falla. w„ú-<happel leikur undir á
15.30 Kaffiti;minn: a) Jan Mora- Hanó.
vek og félagar hans -lei'ka. 20.45 *v*> mvndú«taH'eimimiTn:
b) Noucha Doina o.fl. leika rónianst" Hst (Dr.
létt 1 ö'T. Pö’rap, T ^tIót +; _
16.15 Á bókamrirkaðinutm (Vilihj. 21 05 tt—s tónlistnrbóHíiinni f
ússon leiltur fög é. Chopin. 23.0 Do.gskrárlok.
. Simc'jdagur 10. desembcr
— ÞJÖÐVILJINN — (11