Þjóðviljinn - 21.12.1961, Síða 9

lÓÐVILflNM
Útiref&ndi: SameininBarflokkur alþýðu — Sósíallstaflokkurinn. — RltstJóraT:
Maí?nús K.iartansson íáb.k Magnús Torfi ÓJafsson, Siguróur Guðmundsson. —
PréttaritstJórar: ívar H. Jónsson. Jón Bjarnason. — AuglýsinsrastliSrl: Guðgeit
Magnússon. — Ritstjórn, aígreiðsla, auglýsíngar, prentsmiðJa: Skólavörðust. 19.
&inu 17-óDO (5 Imur). Askrlítarverð kr. 50,00 a mán. — Lausasóluverð kr. 3.00
Prentsmiðja Þjóðvlljacs h f.
Við ráðherraua að sakast
það hefur margsinnis verið bent hér í blaðinu að
málflutningur Morgunblaðsins stendur á ákaflega
iágu stigi, þannig að hliðstæður munu vandfundnar í
nálægum löndum. Hártoganir og v'svitandi ósannindi
eru helztu vopn blaðsins og þeim er beitt af maka-
lausri sefasýki. Einkanlega birtast þessi ófrýnilegu
vinnubrögð þegar Morgunblaðið á í vök að verjast og
þarf á því að halda að æsa lesendur síha upp svo að
þeir hugsi ekki um málavexti. Sjaldan hefur ofsinn
þó náð þvflíku hámarki sem í skrifum Morgunblaðsins
um frétt Þjóðviljans að Vestur-Þjóðverjar hafi leitað
fyrir sér um aðstöðu til heræfinga á íslandi, og er nú
svo komið að ritstjórar Þjóðviljans virðast ráða gangi
heimsmála, skrifum Pravaa og Ísvestía, ákvörðunum
Sovétstjórnarinnar, framtíð Finna, Svía, Dana og Norð-
manna, svo að ekki sé minnzt á íslendinga sjálfa.
Virðast örlög mannkynsins hreinlega hafa breytt um
farveg vegnu þess að Þjóoviliinn gróf ekki vitneskju
sína um leynibrugg vesturþýzkra herfræðinga.
jprétt Þjóðviljans um bollaleggingar Vestur-Þjóðverja
var þó sannarlega engin heimssöguleg nýjung. Vest-
ur-Þjóðverjar hafa leitað fyrir sér um heýæfirigastöðv-
ar í fjölmörgum löndum og fengið þær. Vésturþýzkar
hersveitir eru nú m.a. í Portúgal, Frakklandi, Eng-
landi; vesturþýzkri birgðastöð hefur verið komið upp
á Jótlandi og gengið hefur verið frá sameigihregri. her-
stjórn Vestur-Þjóðverja og Dana á Eystrasalti; her-
málaráðherra Vestur-Þýzkalands var nýlega í Noregi
til þsss að leita fyrir sér um aðstöðu þar; og þannig
mætti lengi telja. Þjóðviljinn var þarmig ekki að ljóstra
■upp um neitt nýmæli 1 stefnu Vesturþjóðverja; allur
heimurinn hefur fylgzt með vfirgangi þeirra að und-
anförnu — væntanléga einnig ritstjórar Morgun-
blaðeins.
En. það sem máli skipti í sambandi við uppljóstrun
Þjóðviljans var það hver yrðu viðbrögð íslenzkra
valdanmvna. Enginn bjóst við að þeir myndu viður-
kenna að Vestur-Þjóðverjar hefðu leitað fyrir sér um
heraefingastöðvar, því þá hefðu þeir verið að ljóstra
upp um leyndarmál Nató, eiðsvarnir mennirnir. (Það
var athyglisvert að fyrstu viðbrögð stjórwarherranma
vonu þau að hrópa af mikiHi vanstillingu: — Hvar
fékk Þjóðviljinn vitneskju sína?!) Hins vegar gerðu
menn sér vonir um <að þeir myndu lýsa yfir því að
ekki kæmi til mála að Vesturþjóðverjar fengju neins-
konar hernaðaraðstöðu hér á landi. Var margsinnis
skorað á ráðhernana á Alþingi íslendinga að birta slíka
yfirlýsingu en þeir þvemeituðu. Þeir komust meira
að seg-ja svo að orði að þeir myndu ekki birta neinar
yfirlýsingar sem brytu í bága við stefriu íslenzku rík-
isstjórnarinnar í utanríkismálum og gáfu þar með í
skyn að aðstaða handa Vestur-Þjóðverjum á íslandi
vaeri í samræmi við stefnu þeirra flokka sem nú fara
með völd.
jKað eru þessi viðbrögð íslenzku ráðherranna sem vak-
ið hafa athygli erlendis; ef Morgunblaðið telur
þá athygli háskalega er við ráðherrana eina að sakast.
Séu þessir atburðir hættulegir Finnum, hefur Bj'arni
Benediktsson forsætisráðherra kallað hættuna yfir þá;
ef þeir eru óþægilegir öðrum Norðurlandaríkjum, geta
þau þakkað Guðmundi í. Guðmundssyni utanríkisráð-
herra fyrir hugulsemina. Það eru staðreyndir sem skipta
máli en ekki umtal um staðreyndir. En íslendingar
munu fyrst og fremst hugsa um sín eigin örlög, ef það
á nú að bætast ofan á annað, að vestunþýzkar hersveit-
ir:geri ættjörð okkar að æfingastöð fyrir manndráps-
tól sín. — m. •.
Jói Engilberís
við staffciiið.
Hundaþúfan og hafið
Matthías Johannessen
ræðir við Pál Isólisson.
Bókfellsútgáfan.
Jóhannes Helgi: Hus
málarans. Endurminn-
ingar Jóns Engilbex-ts,
Setberg.
Það var örlagarikur dagur
þegar Mattbias Johannessen
arkaði á tund Þórbergs tll að
eiga við hann biaðaviðtal en úr
urðu langar setur og loks heil
bók. Síðan hefur þessi bók-
menntagrein dafnað oéi virðist
geta orðið skeinuhætt hinum
endursögðu ævisögum sem tek-
ið hafa mikið rúm í bókaútgáfu
síðustu áratugina.
Nýkomnar eru. út tvær sam-
talsbækur við listamenn og að
svo mörgu leyti hliðstæðar að
vel vii'ðist íara á að fjalla um
þær saman. Páll organisti og
Jcn málari eru báðir komnir
af kjarnmiklu alþýðufólki, list-
in kallar þá unga og þeir halda
út í heim til náms með harla
fátæklega undii’búningsmennt-
un, en hæíileikar og kjarkur
vega upp það sem þar. skortir
á. Þeir eiga þess kost að stunda
list sína erlendis við ólíkt hag-
stæðari skilyrði en hér heima,
en báðir snúa þó heim cg sjá
ekki eftir því, enda þótt þeim
sárni að list þeirra mæti ofí
takmörkuðum skilmngi.
En Páll og Jón eru ekki að-
eins listamenn sem kveður að,
þeir eru einnig hvor um sig
sérstæðar og ákaflega íslenzkar
persónur, teljast til þeirra sem
sett hafa svip á þióðlífið og
gera vonandi enn um hríð.
Páll hefur fengið stærri tæki-
færi í því efni þar sem er langt
cg mikið starf hans við útvarp-
ið; tónlistaruppeldið sem lands-
lýðurinn heíur hlotið er hans
verk frekar en nokkurs annars
manns. En svo hefur til tekizt
að Matthxas spyriU' er að dómi
Páls þriðji ómúsíkalskasti mað-
ur sem hann hefur kynnzt.
Vera má að l>að valdi að ýmis-
legt í tcnlistarstarfinu sem
gaman væri að kynnast liggur
að mestu í þagnargildi í sam-
talsbókinni, svo sem útistöður
við svarna f jendur sígildrar tón-
listar. Organistastarfinu og tón-
skáldskapnum eru þó gerð tclu-
verð skil.
Þeir viðmælendurnir eru nokk-
uð geínir fyrir heldur ófrum-
iegar vangaveltur af heimspeki-
tagi, bókin er skammt komin
þegar Matthías fær ekki leng-
ur ráðið við löngun sína ,.til
að foi'vitnast um afstöðu Páls
til dauðans". Um slík viðfangs-
efni tala allir menn af jafn
miklum eða litlum myndugleik,
það er afstaðan til lífsins sem
máli skíptir, og það sem dreg-
ur lesandann að samtalsbókinni
við Pál er að þar fer maður
sem hefur ekki svikizt um að
lifa.
Mikil lífsreynsla kæmi þó
fyrir lítið ef manninum væiá
ósýnt um að koma fyrir sig
orði, en Matthías er svo stál-
heppinn að eiga tal við einn
fremsta viðræðusnilling sem nú
er uppi hér um slóðir. Sögurn-
ar sem Páll segir af sjálfum
sér og öðrum og fyndnin sem
leiítrar af oi'ðræðum hans sýna
að hann á jainvel ékki síður
en vinur hans Árni Pálsson
sköið að eignast sinn Boswell.
Engin von er til, að önnum
kafinn ritst.ióri geti rækt slíkt
hh'.tverk, en Matthías hefur þó
að minnsfa kosti rissað útlínur
mik llar persónu.
Að ýmsu leyti er viðræðu-
tækni Matthrasar lipurri en Jó-
hannesar He'ga, en þrátt fyrir
hað er heildarmyndin af Jóni
Eneilberts sem IIús málarans
gefur cllu skýrari en sú sem
fæct aí Páli við að lesa Hunda-
þúfuna o'' hafid. Maðurinn er
gæddur fxtonskrafti, takmarka-
lau.st s.iálfstráUst gerir honum
fært að yfirstfga erfiðleika sem
hversdaesmertn réðu ekki við.
Strókui'inn á N.iálsgötunni sem
sorændi á gólfið hjá mömmu
sinni þeaar hann fékk ekki að
smíða skútuna sína i friði, varð
að Hstamarmi sem ekki vílaði
fyrir sér að reyna í annað
skiDti. að setiast að á Islandi,
enda þótt ekki seldist nema ein
mynd á fyrstu. sýningunni sem
hann hélt í Reykjavík að nárni
loknu. ___
Jóni er ekki tamt að setja
Ijós sitt undir mæ’iker, en hann
sér fleiri en sjálfan sig. Megin-
efni bókarinnar er minningar
frá námsárunum í Danmörku
og Noregi. íslenzku listamanna-
efnin héldu hópinn og Jón
kann margar góðar sögur af
sér og félögunum, en hann læt-
ur ekki við það sitja að 'segja
skrítlx’.r um náungann. Úr frá-
sögn hans verða mannlýsingar
sem iesandinn festir ósjálfrátt
trúnað á, hversu fjarstæðu-
kennd sem einstök atriði kunna
að virðast séð útaf fyrir sig.
Þegar Jóhannes Helgi endur-
segir irásögn Jcns er ailt skýrt
og skcri.nort, hún er til dæmis
ekki dónaleg myndin af kukl-
i'.runum í herbergi Finnboga
Rúts Valdimarssonar, þar sem
txlvpnandi forsætisráðherra leit-
ar ákaft inngcngu en árangurs-
laust fyrir æsku sakir. Aftur á
móti íerst spyrjandanum ó-
höndulegar að koma sér í'yrir í
verkinu. Sumt af því sem hann
kemur með frá eigin brjósti er
hreinlega út í hött, O" hann
gerir óþarflega mikið að því að
áminna Jón um að halda sig
við efnið.
Það á reyndar við um spyrl-
ana báða, að þeir látast alltaf
öðru hvoru þurfa að taka í
taumana til að hindra útúrdúra
og halda yíirleitt frambærilegri
mynd á samtalinu. Með því eru
þeir auðvitað að réttlæta til-
veru sína, en er hún í raun og
veru réttlætanleg? Samtals-
bækur sem þessar geta verið
all læsilegar, en þaer eiga sér
því aðeins fullan tilverurétt í
bókmenntunum að sá sem við
er rætt sé óskriíandi. Ekki er
annað vitað en að þeir PóJI og
Jón kunni bærilega að draga
til stafs og séx) færir um að
festa hugsanir sínar á pappír.
Úr því að þeir höfðu hug á því
að segja lesendum írá Iífsferli
sínum og setja skoöanir sínar
á hinu og þessu fram oþinber-
lega, var þeim vorkunnar’aust
að skrifa almenni’ega sjálfs-
æyiscgu eins.og aðrir hafa gert.
I siálfsævisögu kemur höfund-
ur fram miUiIiðalaust. Sú mynd
sem sh'kt rit gefur hlýtur að
vera trúverði’.gri en þegar ein-
hver kemur milli lesandans og
þess sem segir frá. Vilji hins-
vegar rithöíundur lýsa öðrum
manni svo rækilega að ti) hans
nægi ekki minna en bckari'orm,
ber honum að leita ailra til-
tækra heimilda en einskorða
sig ekki við bað sem hlutaðeig-
andi vill láta haía eftir sér.
Eftir þeii'ri reynslu sem und-
irritaður hefur af samtalsbók-
um, má hafa af þeim siundar-
gaman ef vei tekst til, en þær
eru ekki liklesar til bók-
menntalegs langlífis. M.T.O.
Páll ísólfsson við orgelið.
GISLA
Konráð Gíslason: Undir
vorhimni. — Bréf. —
Aðalgeir Kristjánsson
sá um útgáfuna. • —
Smábækur Menningar-
sjóðs Reykjavík 1961.
Undir vorhimni er ekki mikil
bók að vöxtum, aðeins 109 bls.
í litlu broti, en þó er hún
fyrir ýmsra hluta sakir mun
merkari en margar þaer. sem
stærri eru og vöxtulegri og
meira láta yfir sér. Eókin hef-
ur að geyma 38 bréf, sum ör-
stutt, sem Konráð Gíslason rit-
aði 10 mönnum á árunum 1828
til 1889. Auk þess fylgir bók-
inni formáli eftir Aðalgeir
Kristjánsson, þar sem hann
rekur stuttlega æviferil Kon-
ráðs og gerir grein fyrir mönn-
um þeim, sem bréfin eru rituð
til. Ennfremur hefur Aðalgeir
gert ítarlegar skýringar við öll
bréíin, sem eru lesandanum til
ómetanlegs gagns:
Flestir Islendingar, sem
komnir eru til ! vits og ára,
kannast við Fjölnismanninn
Konráð Gíslason,- en þó munu
íæstir vita glögg' deili á hon-
um eða ævistarli hans og er
mér óhætt að fullyrða, að þessi
litla bck muni verða til þess
að skýra mynd hans talsvert
í hugum flestra, er hana lesa,
og er það vel svo merkur
maður, sem Konróð var.
Lesendur munu einnig kann-
ast vel við ýmsa þeirra, sem
bréfin éru rituð til, svo sem
skáldin Jcans Hallgrimsson og
Benedikf Gröndal, Jón I>or-
kelsson l ektor og föður Kon-
ráðs, fi-í»ðimanninn Gísla Kon-
ráðsson.' svo að—nokkrir þeirra
séu nel'nclir.
Það er alkunna, að sendi-
bréf veita oft einhverjar beztu
upplýsingar um ritarann, sem
völ er á. En þau veitá einrtig
upplýsingar um v(ðtakandann
og samband hans og bréfritai'a.
Þetta sést glöggt af bréfum
Konráðs, sem eru furðu fjöl-
breytileg bæði að efni og stil,
alt eftir því, hverjum hann er
að ski'ifa. Berum t.d. saman
bréfin til þeirra tveggja manna
af þessum tíu, sem munu hafa
vei'ið beztir vinir Konráðs,
Jónasar Hallgrímssonar og séra
Stefáns Þorvaldssonai'. Bréfin
til Jónasar eru rituð í sama
gáskafulla stíl og bréf Jónas-
ar til Konráðs, sem margir
munu. þekkja. Bréfin til séra
Stef áns eru hins vegar ger-
ólík, alvarleg og innileg í senn,
merkari en margar þser, sem
tjáir honum hug sinn allan á
með harma sína og raunir og
sorgarstundum lífs síns. En þá
var líka Jónas látinn og vafa-
laust hefði kveðið við annan
tón í bréfum til hans, hefði
Konráð átt þess kost að skrif-
ast á við hann þá. Svipaðar
andstæður eru einnig bréfin
til Benedikts Gröndals og Magn-
úsar Eiríkssonar.
Ég skal ekki fjölyrða hér
meirá um efni þessara bréfa.
Þau kynna sig bezt sjálf. Hins
vegar langar mig' til þess að
víkja svolítið að útgáfunni.
Mér virðist umsjcnarmaður út-
gáfunnar, Aðalgeir Kristjáns-
son, hafa unnið verk sitt af
alúð og samvizkusemi. Inn-
gangu.r hans að bókinni er
góður, svo langt sem hann nær,
þótt auðvitað verðskuldi Kon-
ráð rækilegri ævisögu en það
ógrip, sem þar er birt, en í
svona bók voru auðvitað eng-
in tök á að gera ævi hans og
starfi þau skil, sem vert væri.
Og þá er ég einmitt kominn
að þætti útgefandans, Menn-
ingarsjóðs. Aðalgeir Kristjáns-
son segir í inngangi sinum:
„Þegar lokið var að skrifa upp
flest bréf, sem Konráð hafði
skrifað á íslenzku, og nú eru
varðveitt, völdu þeir Hannes
Pétursson og Gils Guðmunds-
son úr þeim þau, sem hér eru
prentuð, en það er aðeins litill
hluti þeirra bréfa, sem til eru“.
Nú er mér spuim: Hvers vegna
reðist Menningai'sjóður ekki í
það þjóðþrifaverk að gefa út
öii bréf Konráðs í heild ásamt
rækilegri ævisögu hans? Ég
hefði talið það standa þessu
fyrirtæki nær en útgáfa margra
þeirra bóka. sem það hefur sent
frá sér,- bæði á þessu ári og
áður. Að mínu viti verður að
gera talsvert aðrar kröfur til
bókavals ríkisstyrkts útgáfu-
fyrirtækis en annarra bókaút-
geíenda. Og veröur ekki þetta
Framhald á 14. síðu
Við afgreiðslu fjárhagsáætlun-
ar Reykjavíkur ber Guðmundur
J. Guðmundsson fram tillögur um
eflingu útgei'ðar í bænum og ráð-
stafanir til að fullvinna þann
sjávarafla sem á land bei'st. Til-
lögurnar eru á þessa leið:
Aukning fiskiskipa-
flotans
Bæjarstjórnin lýsir víir þeim
vilja sínum að -styðja með oú-
um ráðurh að éflírteu útgerðar-
irtnar í bænum cg að búa henni
sem bezt starfsski’vrði. Telur
bæiarstirtmm nauðs.vnlegt. að
markvisst sé unnið að aukningu
og endumýjun fiskiskinastólsins
og þess jafnan gætt að fyjgjast
vel með nýjungum. sem fram
koma, ca bættri tækni. Bæ'-ar-
sti^rnin beinir bví til útgerðar-
ráðs 02 framkvæmdastjóra bæj-
arútnerðarinnar að taka til gaum-
gæfilegrar athugunar, hvort
1 ekki sé tímabært að hefja smíði
a.m.k. eins verksmiðjuskuttogara,
j er stundað gæti veiðar um lengri
tíma en nú tíðkast á fjarlægum
miðum og unnið allan aflann
ferskan um borð. Heimilar bæj-
arstjórn útgerðarráði að láta
undirbúa smíði slík-s skips, ef at-
hugun leiðir í ljós, að það sé
hagkvæmt.
i Fullvinnsla sjávarafla
Bæiarstjórnin telur þá leið ör-
uggasta 111 atvinnucryggis og
aukinnar verðmætissköpunar að
fullvinna þann sjávaratla er á
^and berst. Þess vegna felur bæj-
arstjrrn útgerðari'áði að beita
sér fyrir því, að sem mestur
afli bæjarútgerðarinnar sé full-
unninn hér heima ög hvetur til
t'ers að bæiarútgerðin sé í farar-
broddi með rannsóknir og til-
raunir á nýium verkunaraðferð-
”m. sem I-'Wegar eru ti3 góðs
árangurs. Skal sérstck áherzla
lögð á að nýta stærri hluta en
verið hefur af Faxaflóasíldinni
til manneldis og er útgerðarráði
falið að láta athuga og rannsaka
möguleika á byggingu niðursuðu-
verksmiðju og niðurlagningar-
verksmiðju á vegum bæjarút-
gerðarinnar.
Þurrkví — skipa-
smíðastöð
Bæjarstjórnin telur á því brýna
þörf, að byggð verði þurrkví í
Reykjavik og telur það ástand
cfært. að öll stærri millilanda-
skip þurfi c”.u lengur að fara í
: þurrkvíar erlendis til viðgerða.
Samþykkir bæjarstjórn því að
feia hafnarstjórn að gera tillög-
ur um staðarval þurrkvíar og
láta semja kostnaöaráætlun um
byggingu hennar. Við staðarval
sé haft í huga að reist verði þar
einníg skipasmíðastöð og að gott
athafnasvæði sé fvrir nauðsyn-
legar' vélsmiöjur o.fl.
Við afgreíðslu íjárhagsáætl-
unar Reykiavikur flvtur Alfreð
Gíslason eftirfarandi tillögur um
ráðstafanir til að bæta úr brýn-
ustu þörfum fvrir stofnanir til
að annast athvarfs’aus börn og
börn sem foreldrar hurfa að
koma i örugga gæzlu einhvern
hluta dagsins;
i
Viftheimili
Bæjarrtjórnin sambykkir að
láta gera framkvæmdaáæt’un
um byggingu vistheimila fyrir
börn í tímabundnu fóstri. og
felur jafnframt bæjarráði að út-
vega annað húsnæði en vöggu-
stofuna á Hlíðarenda sem bráða-
birgða uoptökuheimili fvrir 1 ’á
til 3ia ára börn. Þá te’.ur bæj-
arstjórn óhiákvæmilegt að hefia
á árinu byggingu vistheimilis
'fyrir 10—15 börn, sem ekki eiga
þess kost að alast upp á einka-
heimilum.
Dagheimili — Dag-
vöggustofur
Bæjarstjórn sambykkir að láta
gera framkvæmdaáætlun um
bygglngu dagvistarheimila öll-
um hverfum bæjarins. í hveriu
þessara heimila skal gera ráð
fyrir mismunandi deildum eftir
aldri barnanna. allt frá vöggu-
stofu upp i deild fyrir fi—7 ára
börn.
Með; sérstöku tilliti til þess að
ekkert var unr>ið að byggingu
almennra dagvistarheimila árið
1961, leggur bæjarstjórn ríka á-
herzlú á að framkvæmdir vcrði
hið bráðasta hafnar við fyrir-
hugað daeheimili og degvrjggu-
stofu í Hlíðunuæ. og að undir-
búin verði bygging dagvöggu-
stofu í Vesturbænum, annað-
hvort. í tengslum við heimilið í
Fornhaga eða nýtt dagheimi’.i.
; Bæiarstjórn sambykkir að láta
starfrækja dagvöggustofu í
göm’u vöggustofunni á Hliðar-
enda. begar hin rýja vöggustofa
þgr hefur verið tekin í notkun.
Leikskólar
Bæ’arst.iórnin sambvkkir að
»e,ra áæ*Iun um stofnun leik-
skóia í öllum hverfum bæiarins.
Þar sem m’ö" brýn börf er á
aukinni leikskólastarfsemi, fel-
ur bæiarstjórn bæjarráði að láta
fsra fram athugun á því hvort
ekki sé unnt að útvega húsnæði.
sem nothæft sé fvrir glika starf-
semi j beim hverfum sem verst
eru sett í þessu tilliti, svo sem
Laugarneshverfi og Búsíaða-
hverfi.
Leikvellir
Með tilliti til hraðvaxandi uni-.
ferðar og s’ysahættu á götum
bæiarins, te'ur bæjarstjórnin að-
kallandi að auka framkvæmdir
við gerð nýrra leikvalla. Einkum
leggur bæjarstjórnin áherzlu á.
að ekki verði lengur dregið að
koma ur>o nýium gæzluvistarleik-
vö'Ium í bét’bvggðum og barn-
mörgum íbúcarhverfum, sem
enga leikvel’.i hafa. Jafnframt
lesgur bæjarstiórnin áherzlu á,
að aðkallandi umbætur séu fram-
kvæmdar á þeim ófullgerðu
leikvöllum. sem fyrir eru, að
beir verði girtir og byggð á
þeim nauðsyn’eg skýli og gæzlu
komið sem víðast á.
Orðsending ti! íhrldsstodenta
Framhald af 6. siðu
sér skrifin. sem eru glöggur
vottur um hið ömurlega ástand
sem ríkir meðal aðstandenda
hennar.“
Nú vill- svo tily að flestir
lesendur Morgunb’aðsins eru
ekki kaupendur Þjóðviljans. Að
siálfsösðu déttur okkur alls
.ekki í hug að þetta sé ástæðan
fyrir þvt að vinir okrkar við
Morgunblaðið þori að leggja
slíkan dóm á andstæðinga síp,a,
En er ekki samt til dá’ítið
mikils mælzt. að lesendúr Morg-
unblaðsins fari að loi+'’ á*
en yikft.söo'1”— 1 ’v
þes<? að lesa , þessi epdemis
skrif“. .. j
Við, aðstandendur Æskulýðs-
síðunnar, erum velviljaðir í
garð Morgunb’.aðsins. Þess
vegna þætti okkur leitt ef
einhverja illviljaða náunga færi
að gruna að Morgunblaðið sé
að færa sér í nyt fáfræði les-
enda sinna um skrif Þjóðviij-
ans. Og við erum f.vllilega sam-
mála höíundi þess vinsamlega
dóms um okkur, að það er
mjög óheooi’egt að lesendur
Mcrsunblaðsins fari á mis við
skrif sem eru glöggur vottur
um hið ömurlega ástand okk-
?r. Við ernrti því mjög fúsir
til að ve’ta Morgunblaðirm
ÞiUa heimiH til að endur-
p-enta skrif okkar um þessi
máL Og við erum bess full-
vissir að Morgunblaðið muni
afgreiða bessa heimild í full-
komnu samræmi við hina al-
kunnu sannleiksást blaðsins.
g) — ÞJÚÐVILJINN — Fimmtudagur 21. desemiber 1961
Fimmtudagur 21. desember 1961
ÞJÓÐVILJINN
(9