Þjóðviljinn - 23.12.1961, Blaðsíða 6

r ein
Erich Maria Eemarque:
LÍFSNEISTI, skáldsaga.
Herdís Helgadóttir þýddi.
Útgeíandi Dvergliamar,
Reykjavík 1961.
R.emarque þarf ekki að
kynna íslenzkum lesendum. A.
m k. f jórar skáldsögur hafa
verið þýddar eftir hann á ís-
lenzku á'undan þessari, og all-
ar, að ég hygg, aflað höfundi
sínum vinsælda hér, að verð-
leikum.
Þessi skáldsaga, Lífsneisti,
kom fyrst út árið 1952. Hún
gerist í fangabúðum nazista í
Þýzkalandi undir lok síðari
heimsstyrjaldarinnar. Aðal
söguhetjan ber númer í stað
nafns. 509 var meðal þeirra
er lengst höfðu gist fangabúð-
irnar. Var oft mesta furða
hvernig honum tókst að sleppa
lífs úr greipum búðastjórnar-
innar, sem taldi hann hafa
hlotið nægilega langa gistingu.
Er sérstaklega skemmtilegt
hvern:g höfundur lýsir sam-
starfi fanganna og samhjálp,
og hvemig andrúmsloftið í
búðunum er bruhgið samblandi
af- fórnfýsi og eigingirni.
iþrátt fyrir allar hörmungar
sem yfir þessa menn hafa
gengið árum saman eru þe:r
enn mannlegar. verur með til-
finningar, sem að vísu brjót-
ast út með ýrnsu nióti, enda
hlýtur öll mannleg viðleitni að
afskræmast við svona aðstæð-
ur.
Þá er ekki síður fróðlegt að
kynnast heimilislífi nazistanna,
sem stjórnuðai fangabúðunum:
Þessir grimmu morðingjar voru
heima hjá sér aðeins viðkvæm-
ir mömmudrengir, sem elskuðu
blóm, og dýr, lásu fíngerð ljóð
og hlustuðu á tónlist. „Foring-
inn elskar börnin og Göring
dýrin“; segir búðastjórinn og
gefur sínum elskulegu kanín-
um hádegisveroinn
Þá er ekki heldur ófróðlegt
að sjá hvernig óttinn fer að
grafa um sig innra með naz-
istunum undir lokin, þegar
þeim er orðið ljóst að allt er
tapað. Hvernig þeir fara þá
sumir að rpyna að koma sér
í mjúkinn hjá föngunum.
Jólanefnd félagasamtakanna að þessu sinni. Húsið verður
Verndar munu á aöfangadag gang- opnað klukkan 3 fyrir þá sem
ast fyrir jólafagnaöi fyrir ein- hnrfa. að fá fatnað, en jólahátíð-
| stætt í'ólk sem ekki getur verið Jr, s.iálf hefst klukkan 6. Séra
'&rz yíir rH5r!fes°n mun
hafa allir hessir menn Þetta * þrlðja Smn SCm Jola' iólahugleiðingu. sálmar verða
” nefndin heldur slíkan fagnað og r.iwgníw cg seinna um kvöldið
barnt ef hann^tapar þvx stoði verður hann að j,cssu sinni , fflra fr3J skemmtiatriði. Þeim
hafði þá skotið einn helzta
kvalara s'nn. þrátt fyrir það
hljótum við að vona að maður-
inn
hvers hafa, allir þess
sem enn er háð?
Ragnar Lár gerði kápu bók-
arinnar helzt til fráhrindandi.
Þýðingin er skammlaus, en
margar prentvillur.
Jón frá Pálmholíi.
Lítli Sjúrður á íslenzku
Eric Maria Remarque.
Mannlegri grimmd eru lítil
takmörk sett, þegar hún fær
aðstöðu til að sýna mátt sinn.
Eg mundi segia að þessi bók
væri okkur öUum hollur lest-
ur og þörf áminning. Ekki sízt
nú á fæðingarhátíð Jesú frá
Násare',', boðíbera miskunnar
og kærleika meðal mannanna.
Sérstök ástæða er einnig til að
vekja athygli á því að það eru
sömu mennirnir, sem stjórnuðu
Mellen-fangabúðunum og nú
eru mestu ráðandi í V.-Þýzka-
landi, og að hér á landi er til
allstór hópur manna,. sem virð-
ist eiga þá hugsjón eina að
koma okkur íslendingum undir
þeirra stjórn.
Þessi saga er líklega . þarf-
asti jólaboðskapurinn sem við
fáum um þessi jól. Aðvörun
um yfirvofandi hættu. 509
sagðist ekkert vera annað en
maður Honum tókst ekki að
lifa stund endurheimts frelsis.
Hann fé1! í lokaátökunum og
Sigurð Jóensen: Litli
Siggi og kálfurinn.
Teikningar efíir Fridu
í Grótinum. Bókaútgáf-
an Bímon, Reykjavík
1961.
Nýlega var- hér færeysk
myndlistarsýning, sem vakti
mikla aðdáun og færði okkur
sönnur á að. Færeyingar eiga
Góðtemplarahúsinu. í fyrra komu «,:„c>æðfr.n,im sem e.kkert heimili
milli 60 og 70 manns í boð nefnd- eiga verður séð fyrir gistingu
arinnar á jólunum og var þá ut- vvn Ank þessa jóiahalds
býtt alfatnaði til þeirra sem hans v-it* eín.stæðine'a sendir nefndin
þörfnuöust og gefnar jólagjafir. iólairjafir til allra fanga á Litla
Sami háttur verður haföur á Hmnni.
---------------------------------i Sfarf jótanefndarinnar hefur
; f"kizt miög vel tvö undanfarin
ér eg marm'r styrkt hana með
"iöfvm bæði þá oe nú. Bæði ein-
r.taklinear cg ýmis fyrirtæki
hafa gefið fatnað og skó, notað
rvft, og hafa konurnar í
nefnrtinri. si"if.?r látið hreinsa
og gert vlð það sem notað er.
Þá hafa fyrirtaeV? gefið mat og
fmsdrykki til jólafagnaðarins. —
Sö"öu konurnar í viðtali við
fréitaroenn í fyrradag að þær
hefðu lítið þurft að kaupa ann-
að en siirarettnrnar sem látnar
"ru i jó.lab.iiggiana ásamt fieiru.
fn .gífurleg vinna liggur að
%iá1'fFÖgön, f frárangi fatnaðarins
O" „nuirbúnin"' öiíum og söfnun.
J jóHnefnd. Verndar eru eftir-
f*',d"t knnur: SUrríður .1. Magn-
frá óhappinu og fær aftur í
skjóluna og kálfsi fær drukk-
inn sinn. Höfundur lýsir fal-
lega s.ambandi drengsins og
ömmunnar og skemmtilegt er
samtalið við kálfinn.
Þýðingin er ekki góð. Þýð-
anda tekst ekki að ná mynd-
auðgum, en þó einföldum, stíl
höfundarins enda mun ekki eins
ágæta myndlistarmenn. Á sýn- . auðvelt að þýða úr færeysku og
ingunni voru auk málverkanna virðist fljótt á litið, þar sem
nokkrar bækur, sem gefnar málin eru svo samslungin og
hafa verið út í Færeyjum og skyld hvoirt öðru.
voru rayndskreyttar af þarlend- Það getur verið smekkleysa ,
um listamonnum. Ein þessara að hafa lýsingarorðið litli á férmaðnr. Lóa Kristjáns-
bóka var Lítli Sjúrður eftir undan nafnorðinu og farið illa Sivuröa.rdóttir og
Sigurð Jóensen myndskreytt af. á íslenzku. Hérna er dæmi um Rnr>r,vc'B I.nglnwmdardóttlr. Þær
Fridu í Gcójtinum.. Færeyingar þetta úr þýðingunni, en svo f '1 *A skila; því. að
geta réttilega verið stoltir a£ s.tendur á bls. 24; „Og aliir hin- værl afar hmrkornið ef
þessari bók, sem ég tel með ir kálfarnir komu líka, bæði sá: be'r .ee'm v’Þa koma til jóiahá-
fallegustu barnabókum, sem ég rauði hans litla Péturs og hún; í'ð"rmT'ar Wkyú**** W fyrir
Skjalda hennar litlu Maríönnu I i6,in f sfma Vemdar 24399 eða
og Grána hennar litlu Sunnevu j ^fnanHnn^r 12398,
og hún Kola hans litla Heina | hæðf ttl að bær wto vitað nokk-
og hún Huppa hennar litlu r,’rnveírinn hve margir kæmu og
erno til að rcta sótt það fólk
hef séð. Kolateikningar Fridu
í Grótinum eru sérkennilega
fagrar, einfaldar og sterkar í
formi, en þó svo einkar fín-
gerðar og blæbrigðaríkar. Það
er yfir þeim þjóðlegur svipur.
Litli Siggi og kálfurinn er
fyrsta sagan af- þremum um
Sigga • litla. Hún segir frá
drengnum, 'kálfinum og ömmu
í Bæ. Siggi fer út í hagann að
gefa kálfinum drukkinn. sinn,
en rekur klossann í stein og
missir allt niðut úr skjólunni.
Hann fer heira og segir ömmu
Elspu“.
Að formi er bókin næstum
eins og í færeysku útgáfunni,
þó er brugðið útaf með lit á
kápu og brot og spillir það
heildarsvip bókarinnar. Prent-
un myndanna er einnig síðri,
þær eru dekkri en í frumút-
gáfunni og tapa sumar við það
fínleika sínum.
Vilborg Dagbjartsdóttir. I
i bíi- sexn ekki kæmist öðruvísi.
Nýfízku liusgögn
Fjölbreytt úrvaL
Póstscndum.
Axel Eyiólfsson,
Skipholti 7. Sími 10117,
gj — ÞJÖÐVILJINN- —Laugardagur 23. desember 1961