Þjóðviljinn - 30.01.1962, Blaðsíða 9

Heillaóskir, ýmsir munir og
v w
peningagjafir bórust ISI
Síðdegis á laugardag efndi
Framkvæmdastjórn ÍSÍ til op-
inberrar móttöku í Sjálfstæðis-
húsinu í tilefni af fimmtugsaf-
mælinu. Var þar margt manna
samankomið bæði úr Reykja-
vík og eins voru fulltrúar
komnir víðsvegar að af landinu.
Voru þarna flutt mörg ávörp
og gjafir gefnar.
Fyrsta ávarpið flutti Eiríkur
Eiríksson formaður UMFl, og
rakti aðdraganda að stofnun
ÍSÍ, sem var sú íþróttavakning
sem varð uppúr aldamótunum

fþréttaforystu-
menn heiðtiðir
Frámkvæmdastjórn ÍSÍ tók
opinberlega á móti hinum er-
lendu gestum, er sækja af-
mælishátíðahöld sambandsins,
með miðdegisverðarboði á
laugardag.
Við það tækifæri sæmdi
norski fulltrúinn A. P. Höst
þá Gísla Halldórsson formann
hátiðanefndar ÍSÍ, og Her-
mann Guðmundsson fram-
kvæmdastjóra ÍSÍ gullorðu
’Norska íþróttasambandsins. —
Áður hafa fengið þá orðu þeir
Ben. G. Waage og Guðjón Ein-
arsson.
Við þetta sama tækifæri af-
henti finnski fulltrúinn, heið-
ursmerki útgefin af finnska
fnenntamálaráðuneytinu, þeim
Ben. G. Waage gullorðu og
Guðjóni Einarssyni, Jens Guð-
björnssyni og Hermanni Guð-
mundssyni silfurorðu.
í
og fékk útrás í ungmennafé-
lögunum. Þannig væri ÍSl á
vissan hátt afkvæmi ungmenna-
félaganna, sagði Eiríkur. Síðan
rakti Eiríkur samstarfið milli
ISÍ og Ungmennasambandsins,
og þakkaði það. Hann sagði að
íþróttasambandið og íþróttirnar
hefðu mikið hlutverk að vinna,
en launin væru þroski kyn-
stofnsins.
Að loknu sínu ágæta ávarpi
afhenti hann sambandinu hinn
sögulega fána — Hvítbláinn —
á stöng.
Næstur flutti ávarp Ólafur
Gíslason kaupmaður, fyrir hönd
fimm sérsambanda og afhenti
hann sambandinu veglegan ÍSl-
fána, með þeim ummælum, að
hann mætti vera tákn um
drenglyndi og annan íþrótta-
anda.
Ármann Dalmannsson frá Ak-
ureyri flutti stutt ávarp fyrir
hönd flestra héraðssamband-
anna. Afhenti hann síðan vand-
að upptökutæki sem hann
kvaðst vona að stuðlaði að
nánara samstarfi og auðveldaði
að senda hið fræðandi talaða
orð út um landsbyggðina m.a.
Fylgdi gjöf þessari skrautrit-
að ávarp.
Ásbjörn Sigurjónsson flutti
kveðjur frá Handknattleikssam-
bandinu, og afhenti því eitt
heljarmikið hrútshom búið silf-
urskildi áletruðum, sem á að
minna á að handknattleiksmenn
séu harðir í horn að taka.
Gísli Halldórsson flutti kveðj-
ur frá IBR. Minntist fyrstu
samtaka um íþróttamál, sem
var Iþróttasamband Reykjavík-
ur, sem hafði það verkefni fyrst
og fremst að koma upp gamla
íþróttavellinum 1911.
Að lokum skýrði Gísli frá því
að Fulltrúaráð ÍBR hefði á
fundi sínum nýlega samþykkt
að afhenda ÍSÍ 100.000.00 krón-
ur í byggingarsjóð sambandsins.
Skal það vera þakklæti fyrir
giftudi'júg störf á undanförnum
árum, sagði Gísli að lokum.
Formaður Iþróttabandalags
Hafnarfjarðar, Ingvi R. Bald-
vinsson, flutti kveðjur frá
Hafnfirðingum, og afhenti
skrautbúið horn frá bandálag-
inu og félögum þess, en grip-
inn gerði hinn gamli skíða-
kappi og Hafnfirðingur Gunn-
ar Hjaltason.
Sigurður Greipsson flutti
snjallt og kjarnyrt ávarp frá
Ums. Skarphéðinn og afhenti síð-
an ávarp skrautritað á skinn,
en umgerðin skreytt myndum
frá byggðum Skarphéðinssam-
bandsins, mönnum að leik og
íþróttum, þar sem sjá má mynd
af Skarphéðni með reidda
Rimmugýgi, sem væri hið eig-
inlega skjaldarmerki okkar,
sagði Sigurður að lokum.
Haukar unnu
ÍA27gegn 18
Á laugardagskvöld kepptu
Haukar og lA í 2. deild hand-
knattleiksmótsins og sigruðu
Haukar 27:18. Þróttur og Kefla-
vík í meistaraflokki kvenna
varð jafntefli 12:12. Keflavík
vann FH í 2. fþ karla 7:5, IBK
van Breiðablik í 3. fl. karla
16:3. Nánar frá þessum leikjum
og öðrum á morgun.
Olympíuförin 1912
Þessi kafli um Olympíu-
förina 1912 átti að birtast á
sunnudaginn, en beið birting-
ar sökum þrengsla.
iÞar sem för þessi varð hin
sögulegasta, og í samskiptum
við Dani bar einkenni þeirr-
ar sjálfstæðisbaráttu sem um
það leyti var í algleymingi
verður sagt nánar frá þeim
viðskiptum eins og þau eru sögð
í íþróttablaðinu „Þrótti“. Þar
segir m.a.: — Næsta dag bar
fátt til tíðinda hjá okkur, við
ýmist æfðum okkur, eða ferð-
uðumst um borgina. Vöktum
við þá jafnan eftirtekt, vegna
einkennishatta þeirra er við
bárum — en þeir voru hvítir
með bláum borða. Við sögðum
þeim, er um þá spurðu, að
þetta væri þjóðlitir vorir og
settum þeim fyrir hugskot-
sjónir snækrýnda bláfjalla-
geiminn heima (Vafalaust hef-
ur þetta verið ímynd „blá-
hvíta“ fánans sem mest var
um barizt á þeim tíma og
eitt sinn kom til átaka útaf
hér á Reykjavíkurhöfn.)
— Annars var í mörgu að
snúast, ekki sízt til að tryggja
okkur að við fengjum að koma
sem frjálsast fram og vaka
yfir því að framkvæmda-
menn leikjanna gleymdu okk-
ur ekki í neinu.
En nú fengum við allir þátt-
takendamerki leikjanna. Þó
þurfti til þess fortölur, að þeir
okkar er aðeins sýndu ís-
lenzka glímu, fengju þau.
I bréfum til ISÍ hafði Ol-
ympíunefndin danska (því
sænska nefndin vísaði öllu til
hennar) heitið því að Islend-
ingar fengju ef til vill að
koma fram með nafnskildi,
en þó var það fyrst eftirmikl-
ar vífilengjur og fyrir tilstyrk
skrifstófustjóra Jóns Krabbé
að svo langt varð komizt.
En síðan hafði það ekki
verið íyrirhafnarlaust fyrir
umboðsmann ISÍ, Sigurjón
Pétursson, að fá þetta leyfi
fast ákveðið. — Formaður
dönsku Olympíunefndarinnar.
Fritz Hansen gerðist nú næsta
andvígur því að við fengjum
að koma sjálfstætt fram. En
Sigurjóni varð ekki ráðafátt.
Hann leitaði enn aðstoðar
Jóns Krabbe og þeir snéru
sér nú til innanríkisráðherr-
ans og fengu leyfi hans með
eiginhandarundirskrift.
Nú varð Fritz Hansen að
beygja sig, en ætla má að
hann hafi tekið sér það nærri,
og hugsað til hefnda eftir því
sem seinna kom fram. Þá
hafði ráðherrann skrifað und-
ir leyfið með blýant, og þegar
sænsku Olympíunefndinni var
sýnt það tók hún það ekki
gilt, með því líka, að danski
sendiherrann þorði ekki að
staðfesta það. En þó varð
þessu bjargað með símskeyti,
'og sænska nefndin lét þá búa
til nafnskjöldinn, svo við vor-
um nú loks ánægðir.
Sigurjón hafði beðið um
fánamerkið til að bera í skyrt-
unum, með því að hann vissi
ekki um uppástungu ISI um
það að hafa nafnið „lsland“
og þórshamarsmerkið, en því
var ekki hægt að breyta, enda
fannst okkur það litlu skipta,
því nafnið „Island" bárum við
á skildinum, og fálkinn var
gott íþróttamerki.
— En þá vitum við eigi
fyrri til, en við fáum bréflega
tilkynningu frá formanni
dönsku nefndarinnar, Fritz
Hansen, þar sem hann skýrir
Ingvi R. Baldvinsson, formaður fþróttabandalags Hafnarfjagðar
afhendir Benedikt G. Waage skrautbúið horn. — (Ljósm. Bj. Bj.).
Þá flutti Guðjón Ingimund-
arsson gott ávarp frá Héraða-
sambandi Skagafjarðar og af-
henti oddfána sambandsins.
Formaður Körfuknatt-
leikssambandsins, Bogi Þor-
steinsson, flutti stutt ávarp, og
afhenti oddfána sambandsins,
sem væri sá fyrsti sem af-
hentur hefði verið, enda væri
sambandið tæplega ársgamalt.
Ólafur Thordarson formaður
ÍB-Suðurnesja flutti kveðjur og
afhenti fagran grip ÍSl til ráð-
stöfunar.
Peter Vigelund ávarpaði stj.
ISl og gesti, þakkaði fyrir hönd
íþróttasambands Færeyja, boð
er það fékk um að senda full-
trúa á hátíðahöld þessi, en sem
sambandið gat ekki notað
vegna óhentugra ferða.
Að lokum afhenti hann fag-
urt málverk frá Færeyjum eftir
rithöfunda og málarann
William Heinesen.
Atli Steinarsson formaður
Samtaka íþróttafréttaritara á-
varpaði og minntist samstarfs-
Framhald á 10. síðu.
Erlendar fréttir -10. síða
okkur frá, að við eigum að
ganga í miðjum flokki Dana.
Okkur ugði eigi, að hann
leyfði sér að hafa nein frek-
ari afskipti af okkur, með því
að sænska framkvæmdanefnd-
in hafði hér öll völd. Sigur-
jón, er varð nú til svars,
eyddi eigi mörgum orðum á
Fritz Hansen, heldur snéri sér
þegar til sænsku nefndarinn-
ar (náðum þó eigi í alla nefnd-
armennina) og krafðist þess
að við- fengjum að koma
þannig fram, sem loforð 'ög
samningar stæðu til, og dag-
skráin bæri með sér, en þeir
kváðust ekki vilja leggja vin-
áttu Dana í sölurnar út af
slíkum smámunum.
Við urðum steini lostnir, en
sáum að hér var ekkert að
gera, úr því að sænska nefnd-
in gekk hér algerlega á bak
oi’ða sinna, fyrir tilmæli Fritz
Hansen. Þetta átti auðsjáan-
lega að vera hefndin fyrir það
að hann (Fritz Hansen) varð
áður að beygja sig fyrir rétt-
mætri kröfu vorri. Við sam-
þykktum auðvitað í einu
hljóði, að ganga ekki fram
með slíkum skilyrðum, og
merki vort lá eitt eftir á vell-
inum.“
Þessi stutta frásaga segir
skýrum orðum frá andrúms-
loftinu sem ríkt hefur á milli.
Þessi saga átti líka eftir að
þjappa fólkinu heima á Fróni
saman um sjálfstæðiskröfuna.
Olympíufararnir 1912, taldir frá vinstri: Magnús Tómasson,
Halldór Hansen, Kári Arngrímsson, Axel Kristjánsson, Guðm.
Kr. Guðmundsson, Hallgrímur Benediktsson, Sigurjón Péturs-
son og Jón Halldórsson.
Þriðjudagur 30. janúar 1962 — ÞJÓÐVILJINN