Þjóðviljinn - 30.01.1962, Blaðsíða 11

Francis Clifford :
hann var hræddur og í>ótt hann
reyndi að verjast grátinum, þá
réð hann ekkert við táraflóðið.
Honum tókst að leika nokkra
tóna í viðbót, en svo huldi hann
andlitið allt í einu í höndum
sér og hristist af ekka. Hayden
reyndi að hugga hann. Hann lagði
handlegginn utanum skjálfandi
herðarnar og talaði blíðlega til
hans, en drengurinn gróf höfuð-
ið aðeins dýpra milli hnjánna.
Hayden leit reiðilega á Boog
og tók svip hans fyrir glott. ,,Þú
ert óþokki,“ sagði hann beisk-
lega.
,.Nokkuð fleira?“
„Já, vissulega.“ Hatrið gagn-
tók hann. „En það væri gagns-
lítið fyrir mig að þylja það.“
„Þar sagðirðu satt 0rð.“ Hann
var næstum vingjarnlegur.
„Svona, drengur minn,“ sagði
Hayden hljóðlega. ,,Það stoðar
ekki iað gráta.“ Svo sneri hann
sér aftur að Boog og reiði hans
ólgaði á ný. „Þú kemst aldrei
upp með þetta. Það á eftir að
koma þér í koll, allt saman.“
„í guðs bænum byrjaðu ekki
á neinu himnaríkis og helvítis
tali — “
„Þag kemur þér í koll miklu
fyrr, ventu alveg viss.“
Bqog horfði rólega á hann og
fitlaði við byssuna. „Þið eruð
allir eins þessir séra jónar —
fullir af hótunum og tilgerðar-
hræsni. Einu skiptin sem þið
eruð ósköp góðir, er þegar þið
eruð búnir að koma manni
þangað sem þið viljið — þegar
hann bíður eftir stólnum í
dauðaklefanum. Þá eruð þið
ljúfir og góðir — það vantar
ekki.“ Hann spýtti. „Hamingjan
góða, mér verður flökurt af
ykkur, þér og öllum hinum.“
Hayden kingdi. Hann fann hve
hjarta hans barðist. ,,Og mér
13.00 ,.Við vinnuna".
18.00 Tórt’istartími barnanna (Sig-
urður Markússon).
18.30 Lög úr óperum.
20.00 Þióðlög frá S’ésvík-Holstein:
Þýzkir listamenn syngja og
ieika.
20.15 Fraimhaldsleikritið „Glæst-
vómf" ‘eftir Char’es Dickéns
lOg Oldfield Box; þriðji þátt-
ur.
20.45 Id’enzk tónlistarkynning:
Jón Leifs tónskáld s.kilgrein-
ir Sögusinfóníu sína, II.
kaf'a: Guðrún Ósvífursdóttur
(Borga,rhljómsveitin í Hels-
inki leikur; Jussi Jatas stj.).
21.10 Erindi. Vinabæjahreyfing-
in á Norðuriöndum (Sveinn
Ásgeirsson hagfræðingur).
21.35 Tón’ieikar: Sellósónata eftir
Johann Christian Bach.
21.50 iSöngmálaþáttur þjóðkirkj-
unnar (Dr. Robcrt A. Ottós-
son söngmál'astióri).
22.10 Lög unga fólksins (Jakob
Þ. Mö’ier).
23.00 Dagskrárlok. ' Kí
34. c£agur
varð flökurt yfir þér um leið
og þú varst búinn iað ná í byss-
una.“
„Heyrðu mig, lagsi, ég er bú-
inn að fá nóg af prédikun-
um — “
„Án byssunnar varstu ekki
neitt. Ekki neitt.“ (Og að hugsa
sér að þá hafði hann vorkennt
honum!). „Bara lítill karl með
brotinn handlegg — “
„Þegiðu!“ hrópaði Boog og
brölti á fætur.
„ — en nú ertu búinn að sýna
að þú ert hreinræktað skít-
menni.“
„Nú er nóg komið!“ Hann mið-
aði byssunni.
„Já, skjóttu bara!“ Hayden var
rennsveittur af heift og hann
vissi varla hvað hann sagði.
„Skjóttu bara. Losaðu þig við
fiðringinn á fingrinum. Sýndu
hvað þú ert kaldur.“
„Ég aðvara þig — “
„Aðvaraðu bara! Spurðu sjálf-
an þig hvern á að nota sem
burðarkarl þegar þú ert búinn
að skjóta lyst þína. Spurðu
sjálfan þig hve möigum stöng-
um þú þarft að fórna í hvert
skipti sem þú þrýstir á gikk-
inn .. .“
Hann starði á Boog, þurr í
kverkunum og móður. Þeir störðu
allir á hann — Franklinn sljór
og ringlaður; drengurinn gegn-
um hárlokkinn sem fallið hafði
fram á ennið. Það var löng
þögn.
Þá urraði Boog; „Hvað viltu
eiginlega vera að derra þig,
lagsi? Þú ert sko alls ekkert ó-
missandi. Og ekkent sniðugur
heldur. Þú ert kannski búinn að
gleyma því, að þegar strákurinn
tapaði bjórnum, þá tapaði hann
starfinú um leið. Ef nokkur fær
kúlu í hálsinn, þá verður það
hann.“
Hayden fann hvernig dreng-
urinn stirðnaði undir handlegg
hans og þrjózka hans varð að
engu eins og þegar blaðra
springur.
Þeir stóðu aftur í sömu spor-
um, sigraðir og tlneyddir að
hlýða.
það sennilega aldrei.
Hann haltraði áfram og það
nísti taugar hans í hvert skipti
sem Boog kom með athugasemd-
ir sínar. Grófur jarðvegurinn
var eins og sandpappír við reif-
aða fótinn, hann verkjaði í hand-
leggina af þunga gullsins. Síðan
Hayden hafði bjargað honum
uppúr árfarveginum, hafði hann
verið gagntekinn þakklæti til
hans, og nú héit hann 'sig eins
nærri honum og unnt var, leit-
aði huggunar í návist hans. En
sú huggun var þó óttablandin.
Áður hafði hann verið gramur
yfir hlýðni Haydens við skipan-
ir Boogs, sár og gramur, en nú
var hann skelkaður yfir þver-
móðsku hans. Siðasti árekstur
þeirra hafði fyllt hann ótta.
Skelfingin hafði gagntekig hann
þegar hann sá hvernig andlitið á
Boog afmyndaðist af heift og
hann otaði byssunni ógnandi á
móti þeim, og þá var það sem
tár hans höfðu þornað skyndi-
lega og' hann hafði ákveðið að
flýja.
Eyðimörkin breiddi úr sér um-
hverfis þá í skini stjarnanna,
prýdd lágu kjarri á stöku stað
og skuggalegum runnaþyrpingum
með glitrandi regndropum. Hann
kæmist ekki langt hérna: Boog
myndi elta hann á augabragði.
En eftir svo sem klukkutíma
þegar þeir kæmu upp í hæðim-
ar, þá yrði þetta allt öðru vísi.
Þá yrði tvennt honum í vil —
óslétt landslagið og flóttinn að
óvörum o.g þag hvorf tveggja
gat jafnað það upp að hann
var skólaus á öðrum íæti.
Um leið og hann var búinn
að setja sér þetta, komst ekk-
ert að í huga hans annað en
væntanlegur flótti. Hann varð
gagntekinn ofsa og einbeitni.
Hann starði ákafur framhjá
Hayden, horfði á hæðirnar nálg-
, ast hægt og hægt. Hjarta hans
sló örar þegar hann æfði í hug-
anum hvað hann ætlaði að gera,
— hvernig hann ætlaði að losa
sig við stöngina. Oft og iðulega
valdi hann sér runna svo sem
tuttugu metra framundan og
þjálfaði sig í huganum undir
flóttann. Hann hugsaði ekkert
um það sem á eftir kæmi —
hvað hann ætlaði að gera,
hvernig hann setlaði að verja
tímanum til morguns. Hann hafði
áhyggjur af einu og aðeins einu:
byssunni. Hann sá hana fyrir sér
dinglandi lauslega úr vinstri
hendinni á Boog og hann reyndi
að ákveða í hverja átt yrði bezt
að hlaupa; hve langt hann þyrfti
að komast til að sleppa úr sko.t-
færi. Hann var eins hræddur og
áður, en á allt annan hátt. Það
var eins og öll skilningarvit hans
hefðu vaknað >til lífsins og meðan
hann horfði á hæðirnar skýrast
framundan, fann hann hvernig
kviðafiðringur kom í magann á
honum.
Hann rölti sárfættur í fótspor
Haydens og í hverju spori fann
hann ógnunina af andardrætti
Boogs gegnum samanbitnar tenn-
ur.
Tilboð

Þrem mínútum seinna voru
þbir aftur-kormrtr a#-staéh Smátt-
og smáta hækkuðu hæðirnar,
skyggðu á neðstu stjörnurnar og
drengurinn ho.rfði á þær og gerði
áætlanir sínar. Hann var hætt-
ur að gráta. Hann var þreytt-
ur og slæptur og innantómur
eftir grátinn áðan, en við hann
hafði samt komið í ljós óvænt
einbeitni. Allt i einu hafði hann
tekið þá ákvörðun að flýja um
leið og tækifæri byðisit. Óttinn
hafði örvað ímyndunarafl hans
og honum varð ljóst að ef hann
rejmdi ekki að komast undan
. t$ekist honum
<— Nærföt -þeirra þornuðu smám
saman og fóru að særa þá o.g
nudda. Eyðimörkin var þegar
búin að drekka í sig yfirborðs-
vætuna og gljáinn var horfinn
af henni. Hún lá þarna föl og
þögul og dauðaleg undir titrandi
stjörnum og ’sandurinn urgaði
■aftur við skóna þeirra þegáii
þeir drógu þá hvorn fram fyrir-
annan. Öðru hverju hrærðist
eitthvað ósýnilegt í nánd við þá
þegar þeir röltu gegnum kjarr;
og nokkru seinna byrjaði ein-
mana eyðimerkurúlfur gól sitt í
ýestri.
óskast'í éftirtaldar bifreiðir og dráttarvagna:
Dodgc ’54;, 5 tonna vörubifrfeið-með Ö fíirþegá'húsi. la
Ford ’37:, hálfkassabifreið.
InternationaÞ ‘í?:, pallbifreið, 1 tonns.
Bráttajrvagn fyriv þungaflutninga.
Diamont T ’4Z:, kranabifreið.
Ofanskráð verður L1 sýnis við birgðageymslu 'Hitaveitu
Reykjavíkur v;ð Laugard.alsvöllinn, miðvikudaginn 31.
janúar n.k. kl. 9-5, Tilboð skulu send skrifstofu vorri
Tjarnargötu 12, 3. hæð fyrir kl. 11.00 fimmtudaginn 1.
febrúar n.k. og verða þau þá opnuð að bjóðendum við-
stöddum.
INNKAUPASTOFNUN REYKJAVÍKURBORGAR.
Pökkyn«r$tú!kur og karlmenn
óskast.
Fæði og húsnæði. — Mikil vinna.
Hraðfrystisíöð Vestmannaeyja.
Sími 11 og 60 (í Reykjavík 19-4-20).

ALLTAF FJÖLGAR
VOLKSWAGEN
. . . og það eru margir scm ætla að fá sér hann fyrir vorið,
— cn ef þér hafið í liuga að fá yður Volkswagen, þá vin-
samlegast pantið tímanlega.
VOLKSWAGEN
er 5 manna bíll
©
Heildverzlunin HEKLA H.F.
Hvcrfisgötu 103 — Sími 11275.
—í:
' , - Þíiðjudagur 3C. janúar 1962 — ÞJÓÐVILJINN —