Þjóðviljinn - 01.08.1962, Síða 4

FISKIMÁL - Effir Jóhann J. E. Kúld
eða síðar innan E.B.E. með
íullum réttindum og skyld-
um.
Smáríki, sem gerðist þannig
aukaaðili í byrjun, yrði að
nokkrum árum liðnum þrýst
inn í bandalagið, e£ ekki með
góðu, þá með þvingunum.
Þeir sem eru sögufróðir og
þekkja áhrif Gamlasáttmála á
íslenzkt þjóðlíf gegnum ald-
irnar geta trauðla orðið fúsir
að standa að annarri slíkri
sáttmálagerð. í Gamlasáttmála
voru uppsagnarákvæði -cg
reyndist hann þó illleysanleg-
ur lengi. En samkvæmt Róm-
arsamþykktinni er sáttmáli
gerður um inngöngu í Efna-
hagsbandalagið óuppsegjan-
legur um aldur og ævi, á
þessu tvennu er reginmun-
ur. Bara út frá þessu séð, er
ekki hægt fyrir smáþjóð sem
okkur íslendinga að sam-
þykkja neina aðild að E.B.E.
Aðeins viðskipta- og tolla-
samningur án nokkurra ann-
arra skuldbindinga getur
komið þar til greina.
Uppgrip v/ð
Grœnlgnd
og Bjarnar-
eyju
1 allt vor og það sem af
er sumri, má segja að hafi
verið uppgripa þorskafli á
miðunum við Vestur-Græn-
land og Bjarnare.yju. Um
miðjan júlímánuð var fjöldi
norskra línuveiðara á heimleið
af Grænlandsmiðum, með um
200 smálestir af saltfiski og
þar yfir á skip. Verð á Græn-
iandssaltfiski upp úr skipi í
norskri höfn, er sagt kr. 1.70
norskar, eða kr. 10,24 íslenzkar
samkvæmt skráðu gengi. Hér
er miðað við fisk óflokkaðan
í stærðir og ómetinn.
Margra þjóða skip hafa
verið á miðunum við Bjarnar-
eyju í vor og það sem af er
sumri og má segja að allan
tímann hafi verið þar upp-
gripa þorskafli. Norski veiði-
flo.tinn á .þessum miðum. hef-?.
iii- lagt aflánn ísvarinn á land'
ti 1 - hraðfrystrhúsanna í Norð-:
ur-Noregi, sem hafa orðið að
láta vinna á vöktum til þess'
að hægt væri að anna þeim
fiski sem að landi hefur bor-
izt.
Síðast þegar mér bárust
fréttir frá Norður-Noregi um
miðjan júlímánuð, þá stóðu
málin þannig, að verkafólk
hraðfrystihúsanna hafði slegið
á frest öllum surfiarfríum af
þessum sökum.
Sem dæmi um fiskigengdina
á Bjarnareyjumiðuhum skal
þess getið, að smátogarinn
Hekktind frá Melbu hefur um
langan tíma komið til hafnar
eftir viku útivjst með 85—90
smálestir af slægðum og haus-
uðum fiski.
Noregur og
Eínahags-
bandalagiS
Eins og kunnugt er, hef-
ur Noregur sótt um fulla að-
ild að Efnahagsbandalaginu
og viðræður hafa farið fram
Af þessari frétt hér að í
fi’aman getum við lært þetta:
Núverandi sex bandalagsþjóð-
ir vilja fá aukið svigrúm
bseði á landi og sjó. Þær viija
geta flutt fjármagn sitt til
ávöxtunar, ekki foara í iðnaði,
heldu.r vilja þær fá aðstöðu
til að kaupa upp landsvæði í
iöndum sem nú eru utan
bandalagsins. I því sambandi
er rétt að upplýsa, að fjár-
sterkur útlendingur sem fór
hér um Suðurlandsundirlendiö
nú í sumar, sagði þegar hann
sá hið mikla óræktaða land:
Þetta verður' allt keypt upp
strax þegar þið eruð komnir
í E.B.E.
Sama mun gerast á sviði
fiskveiða og fiskiðnaðar. Stór-
Hinir nýju, austur-þýzku toghierar.
Ný tegund af
toghlerum
Þróun fiskveiðitækninnar er
mjög ör og tekur sífelldum
breytingum frá ári til árs. Það
sem þóttu góð tæki fyrir fá-
um árum, þau eru orðin úr-
elt í dag. Þannig hefur þetta
gengið til að undanförnu. Þeir
sem ekki fylgast með þessari
þróu.n dragast aftur úr og
daga uppi í hinu mikla lcapp-
hlaupi. Nú um þessar mund-
if er að ryðja sér til rúms
ný gerð toghlera sem eru
gerðir af málmi, og í öðru
formi heldur en þeir toghlerar
sem við eigum að venjast.
Þessi uppfinning er austur-
þýzk, enda er sagt að aust-
urþýzkir togarar hafi nú skip-
að gömlu toghlerunum á land
en tekið hina nýju uppfinn-
ingu um bcrð í staðinn.
HvaS getum
viS af þessu
lcert?
1
ul þyí . tiiefni 1 milli norsku
ríkisshjófnárlnriar og ráða-
manna E.B.E. Eftir fund þess-
ara gðila í Brússel nú í sum-
artúþplýsir málgagþ norsku
■ iiskvffiðanná 'b'Íáöíð „fciskaren“
,eftírfarandi: Blaðið segir að
líkindi séu til að fremsti sér-
fræðingur bandalagsins á
sviðí landbúnaðar og fiskveiða
dr. Mansholt muni koma til
Noregs í haust til að kynna
sér aðstæður og þá ferðast
um norðurhluta landsins. —
Ennfrémur segir blaðið að dr.
Mansholt hafi sagt í sjón-
varpsviðtali að enduðum við-
ræðum ráðamanna Noregs við
E.B.E. að bandalagið hefði
fullan skilning á vandamál-
u.m Noregs hvað landbúnaði
og fiskveiðum við komi og
gæti þá kómiö til ■ greina- að-
lögu.nartímabil allt upp í áita
ár. .En að þeim tíma Iiðnum
geti ekki . orðið , um neinar
undanþágiir að ræða, hvorlti
á sviði fiskveiða innan land-
helgi Noregs né á öðrum svið-
um.
Þá segir Fiskaren að dr.
Manshoit hafi sagt, að sökum
stóraukinnar tækni í öllum
fiskveiðum þá vofði útrýming-
arhælta yfir r fiskstofnunum í
Norðursjónum. Þjóðum Efna-
,'hagsbandalagsins væri því
mikil nauðsyn á að mynda
eina sameiginlega stefnu í
þessum málum og komast að
samningum um jafnan rétt,
og hann sæi ekki annað en
það gæti verið hagur svo
stórrar fiskiðnaðarþjóðar sem
Norðmanna.
þjóöir bandalagsins munu éta
upp smáþjóðirnar og hags-
muni þeirra, þar til ekkert
verður eftir af þjóðerni þeirra,
aðeiris. vírinuþ_rælar ,§g nokkr-
ir 'fáir. iþhietidir kúlúvambar
í þjónústu útlendinganna.
Ýmsir íslenzkir stjórnmáia-
menn hafa gefið það í skyn
i blöðum, að við gætum sótt
um aukaaðild að Efnahags-
bandalaginu, þó full aðild
væri okkur ekki kleif.
Í/Ieð þessu er verið að
gefa í skyn að aukaaðildar-
ríki komi til að sleppa við
verstu agnúa Rómarsam-
þykktarinnar. í öllum þeim
erlendu skrifum sem ég hef
séð um þetta mál, þá er hin
svoi lefnda aukaaðild hugsuð
frá bandalagsins. hendi
sem aðlögunartímab'ii, þannig
að viðkomandi ríki endi fyrr
A meðan erlendir veiðiflotar hafa ausið upp þorski og öðrum góðfiski á ýmsum miðum, li
ur ísicnzki togaraflotinn legið bundinn í höfnum í skjóli „viðreisnariiinar”.
Framhald af 1. siðu.
um saltsildar árlega, en þessi
kvóti var lækkaður vegna afla-
leysis hjá Norðmönnum undan-
farin ár og er nú 350 þúsund
tunnur. Og ekki hcfur það heyrzt
að Norðmönnum komi til hugar
að setja framleiðslubann á salt-
sild. I>eir halda áfram að salta
af kappi, meðan Islendingum er
bannað að salta.
Vítavert ábyrgðarleysi
Málgögn ríkisstjórnarinnar reyna
að hengja hatt sinn á það, að
ekki hafi náðst samkomulag um
verð saltsíldarinnar við Rússa.
Það er vissulega slæmt, en afsak-
ar engan veginn þau vinnubrögð
nefndarinnar að hefja samninga
mun seinna en venjulega. Ríkis-
stjórninni er fullkunnugt um
það, að markaðir okkar í Sovét-
ríkjunupi og sósíalisku löndunum
eru öruggustu markaðir okkar.
En þessi lönd gera viðskipta-
samninga sína sem einn lið í á-
ætlunarbúskap sínum og jafn-
framt til langs tíma. Fram hjá
þeim staðreyndum geta íslenzk
stjórnarvöld ekki gengið og fá
engu ráðið um það. Einmitt þess
vegna er það, vítavert ábyrgðar-
leysi að hefja samninga eins
seint og nú er gert. Það eru þessi
vinnubrögð, sem Þjóðviljinn hef-
ur deilt á, en ekki viðleitni
nefndarinnar að fá sem bezt verð
fyrir íslenzku síldina. Um það
atriði eru sjálfsagt allir sam-
mála.
Hvar eru nú „hinir
frjálsu markaðir“?
En það væri óneitanlega fróð-
legt að fá skýringu nefndarinnar
á því, hvers vegna henni geng-
tur verr að semja um verð salt-
síldarinnar en t.d. Norðmönnum.
Því verður að minnsta kcsti ekki
trúað að óreyndu að við höfum
verri samkeppnisaðstöðu en þeir
hvað framleiðslukostnað snertit’.
Og hvar eru nú ,,hinir frjálsu
markaðir“, sem máigögn rlkis-
stjórnarinnar eru alltaf að hæla
sem mest. Hvers vegna standa
þeir ekki opnit- fyrir þessa mik-
ilvægu framleiðsluvöru okkar?
Er það kannski svo, að við yrð-
um að leggja niðui' síldveiðar, ef
stjórnarflokkunum heppnaðist
það áform sitt, að gera ísland að-
ila að Efnahagsbandalagi Ev-
rópu? í stað síldveiðanna kæmi
þá aluminíumverksmiðja í eigu
erlendra aðili, eins og stjórnar-
blöðin hafa hamrað á upp á síð-
kastið. Þessum spurningum ættu
. stjórnarblöðin að svara, — því
varla standa þau á gati í svona
mikilvægum málum.
„Viðreisnarmyllan“
malar
Það er ömurleg staðreynd, —•
en sýnir aöeins raunsanna mynd
af ráðleysi „viöreisnarstjórnar-
ínnar“, — að loks þegar kcmur
góð síldarverlíð, þá er öngþveitið
og fyrirhyggjuleysið slíkt, að
einu „úrræði" stjórnarvaldanna
eru FRAMLEIÐSLUBANN. Og
svo langt er gengið, að „hinut
frjálsa framtaki" er liótað sckt-
um, ef menn dirfist að framleiða
á eigin ábyrgð. „Viðrcisnarmylt-
an“ malar hægt, en hún malar
örugglega. Hún er að rnala niður
^heilbrigt atvinnulíf Iandsmanna.
'4) — ÞJÓFVILJINN — Miðvikudagur 1. ágúst 1962