Þjóðviljinn - 13.12.1962, Blaðsíða 10

10 SÍÐA
ÞJÓÐVILJINN
Fkmnktdagur 13. deserober 1062
CHARLOTTE
ARMSTRONG:
níu ára.
— Það er lán, sagði ungfrú
Ballew. — því að þá getur hún
auðvitað staðfest frásögn yðar.
Neli stóð bara og leit heims'ku-
lega út, já. næstum eins og hún
væri að sofna.
En hvað það hlýtur að vera
óþægilegt að hafa svona tak-
markaðan orðaforða hugsaði
kennslukonan. — Að staðfesta
er það sama og að votta tak-
skýrði hún. — Að segja sömu
söguna eða bara nóg tii þess að
sanna að hún sé rétt? Þess
vegna lagði ég áherzlu á . .
— Og lán. sagði Nell. — þýðir
að hafa heppnina með sér. Nú
bro.sti hún. Já, hún dansaði! Hún
stóð enn í sömu sporum við
fótasaflinn. sem snöggvast sá
ungfrú Ballew ekki betur en hún
væri að dansa. Andlit hennar
ljómaði og hún var brellin á
svip, eins og hún hefði fundið
upp á einhverju, fengið hug-
mynd eða heyrt spennandi leynd-
armál. — Ég kann fleiri orð en
þér haldið. sagði Nell. ■— Og ég
skil þetta vel með framtíðina.
Hún ivfti handleggjunum upp
fyrir höfuð já, þetta var
vissuiega eins konar dans. Ung-
frú Bailew starði ringluð á
hana. Pilsið á dökkum kjólnum
þyrlaðist um leggi hennar.
Og stúlkan studdi sig fram
á útrétta arman og hnúarnir
hvítnuðu við fótagaflinn. Augun í
henni voru mjög stór og afar,
afar biá — Já. ætli . . . ætli • ..
Hún gaut augunum með hræðsiu-
svip til ungfrú Baliew og
kennslukonan varð gripin sömu
skelfingunni
— Það hevrist bara ekkert f
henni. saeði Nell hlióðlega.
Unefrú Ballew bar höndina upn
að hálsinum.
— Finnst . . . finnst yður það
ekki uudarleef?
— Undarlegt . . . Ungfrú Ball-
ew baðaði út handleggiunum.
Neli beit á vörina. Nú sýndist
hún miög alvarleg og íhugandi.
Hún gekk á tánum að dvrunum
milli herbergianna. Og það var
eins og snúið væri á taugar
kennslukonunnar um leið og
snerlinum var snúið.
Dymar voru opnaðar. Ekkert
hljóð heyrðist úr herbergi 809.
— Bunný, kallaði Nell lágt.
Ekkert svar.
— Bunný! Bakið á stúlkunni
titraði eins og um hana færi
hrollur. Ekkert svaraði henni
nema þögnin. Hún ranghvolfdi
augunum þegar hún leit við. —
Ég er hrædd . . . vældi hún.
Ungfrú Ballew var líka hrædd.
Hún gat ekki hreyft sig. Með
sínum eigin eyrum heyrði hún
að þarna var í rauninni uggvæn-
leg þögn. — En þér sögðuð . . .
þér sögðuð að hann hefði . . .
hefði ekki gert henni mein . . —
— Hann var þama inni seinna.
Eftir að þér börðuð að dyrum.
Haldið þér ... —
— Látið yður ekki detta þetta
í hug! Þér megið ekki segja
þetta. —
En orð Nell voru þung eins
og forlögin sjálf. — Kannski
hefur hann munað . . . að hún
er nógu gömul til að kjafta
frá .... —
— Faðir vor . . . þú sem ert
á himnum, — tautaði ungfrú
Ballew. — Við sárbænum þig ..
frelsa oss frá illu ... —
— Það væri svo auðvelt, —
sagði Nell og það var eins og
augun í henni væru úr gleri —
Hún er . . . hún er lítil . . .
— Farðu þama inn! — hróp-
aði ungfrú Eva Ballew. Hún var
risin upp og studdist nú fram
á olnbogann. en það var eins
og hún væri lömuð af skelf-
ingu. — í almáttugs bænum,
stúlka! Farið þama inn og at-
hugið þetta! —
18. kafli.
Lyn snart handlegg hans.
Hann hörfaði undan snerting-
unni eins og hann byggist við
að einhver slægi hann. (Og það
varst þú sem varst með stál-
taugar, Jed Towers).
— Lyn! Hamingjan góða . . .
ég hélt .... —
— Fékkstu ekki bréfið frá
mér. —
Hún stóð fyrir framan hann
— ekki nein draumsýn — held-
ur lifandi mannvera sem stóð
þarna í ljósbjarma næturinnr
og andlit hennar var þrungið
hljóðri og sælli undrun yfir því
að hann skyldi verða svona
hissa á því að sjá hana. Ó, hún
var svo indæl og svo eðlilegj
— Þú ert eins og ....... Hann
Hann þreif i bláu ullarermina.
—Hvað ertu að gera hér um
miðja nótt? Hefurðu verið að
ráfa um borgina alein? Það er
orðið alltof áliðið. Lyn ....
— Ég er ekki hrædd .......
— Og gatan er ekki stað-
ur .....
— Ég var ekki á götunni ......
— Mér er alveg sama hvar
þú hefur verið .....
— Það hefur enginn áreitt
mig .....
— Þú ættir að vita betur .....
— Æ, vertu ekki svona .......
— Litli kjáninn þinn ......
— Ó. Jed! sagði hún angur-
vær. Nú voru þau aftur komin
á sama staðinn og þau höfðu
verið þegar þau skildu fyrr um
kvöldið. Þau börðu höfðinu við
sama steininn. Jed steig fáein
skref upp á gangstéttina.
„Það var víst hérna sem við
hættum" tautaði hann
I — Þegar ég fór leiðar minn-
ar. Hún hló hikandi. Augu henn-
ar voru ekki glaðleg. En þau
voru falleg og heilbrigð.
Hann stakk hendinni í vasann.
— Jed, ertu ekki búinn að lesa
það?
— Nei, ég ........ ekki ennþá.
Hann fálmaði eftir umslaginu.
Hann var taugaóstyrkur ..........
eirðarlaus. Hann var ekki við því
búinn að hitta hana. Hún hafði
komið of fljótt til baka. Hann
hélt á bréfinu frá henni í hend-
inni.
— Það stendur ekkert i því.
Hún, reyndi með lempni ,að ná
því af honum en hann vildi ekki
sleppa því. — Ég er búin að
bíða og bíða. sagði hún með
öndina í hálsinum — í anddyr-
inu i gistihúsinu. Jed. Þar var
mér alveg óhætt. Ég var að þvi
komin að gefast upp og fara
heim. Ég fór inn í lyfjabúðina
.... og kom þá auga á þig .......
ég hringdi upp í herbergið þitt.
Hann svaraði ekki, kom hvo.rki
með afsökun né útskýringar.
— Það var ég sem beið lengst,
sagði hún.
— Af hverju, vina mín? spurði
hann mildum rómi.
Lyn sýndist vera gráti nær,
en hún grét ekki og hún sneri
sér ekki undan. — Vegna þess
að mér þykir þetta svo leiðin-
legt, Jed. Annað get ég ekki
sagt. Ég skammast min fyrir
hvað ég var þrá og Jeiðinleg. Ég
er viss um að þú hafðir meira
til þíns máls en ég vildi viður-
kenna, vegna þess að ég var
svo reið.
— Það er líka alveg sama.
Hann lagði handlegginn utan um
hana. — Það er alveg sama. Al-
veg sama. En hvað þetta er líkt
henni að vera svona göfugiynd,
svona réttlát, svona reiðubúin
til ,að slá af stolti sínu.
— Ég mátti ekki til þess
hugsa að þú færir alla þessa
löngu leið. sagði hún hljóðlega
og hélt stillingu sinni, þótt hann
héldi henni í báðum örmum, —
meðan við vorum ósátt, Það er
.... eiginlega þetta sem ég ætl-
aði að segja.
— Var ég reiður þér? sagði
hann og gat varla fengið sig til
að trúa því.
— Hvert varstu að fara núna?
Hún strauk sér um augun.
— Tja, ég var nú hálfpartinn
að stinga af, sagði hann hikandi.
Hann var eitthvað miður sín.
Honum fannst eins og hjarta
sitt væri að bresta.
— Getum við ekki farið eitt-
hvað og fengið okkur drykk?
Og svq fylgirðu mér kannski
heim á eftir. Eigum við ekki að
vera vinir og reyna að gleyma
þessu öllu áður en þú ferð,
Jed?
Hann leit niður til hennar. Þú
átt ekki þinn líka, sagði hann
alvarlegur. — En indæl ertu ......
Hann hætti og leit upp og bygg-
ingin fyrir ofan hann leit nið-
ur á hann með andlit úr steini,
án svipbrigða, án lífs.
— Ég skammaði þig fyrir svo
margt, sem mér var ekki al-
vara með, sagði Lyn lágri röddu.
— Eigum við þá að koma?
Eitthvað sem var sterkara en
hann sjálfur tók hann og hristi
hann eins og rottu. Hann leyndi
hrolli sínum með því að beygja
sig eftir tösku sinni. — Þá för-
um við, Lyn. Hann neyddi sjálf-
an sig til að brosa og lagði eins
mikla blíðu í rödd sína og hann
fann til innst inni og hún ljóm-
Munið jóla-
gjafasióð stóru
barnanna
Tekið verður á móti gjöfum f sjóðinn eins og undanfar-
in ár í skrifstofu Styrktarfélags vangefinna, Skólavörðu-
stíg 18, sími 15941.
Styrktarfélag vangefinna.
aði eins og sól.
Jed leit burt — yfir höfuð
hennar. Hvers vegna var hann
svona órólegur Qg dapur? Nú
var hún hérna, þessi þrákelkna
litla elska hans, og reyndi að
gera gott úr öllu saman, svo að
þau gætu haldið áfram þar
sem frá var horfið.
/
Og því ekki það? Nú gat hann
þrátt fyrir allt farið út með
stúlku síðasta kvöldið sitt. var
ekki svo? Nú var allt eins og
það hafði áður verið. (Hin at-
vikin voru úr sögunni. Nú var
aðalatriðið að gleyma öllu sam-
an). Nú gekk hann þarna með
elskuna sina við hlið og hún
var svo indæl i stoltri auðmýkt
sinni, trúði á hann og treysti
því að hann brygðist ekki von-
um hennar. Að þau myndu aft-
ur vera saman. En hvað sem
fyrir kæmi. þá var nóttin ennþá
ung og þau höfðu ekki misst af
neinu. Nei. hreint engu. Og hann
gæti fengið að geyma ferða-
tösku sina einhvers staðar og
þau gætu farið út að dansa . .!
óskast á skrifetofu landlæknis frá næstu áramótum.
Eiginhandarumsókn með upplýsingum um fyrri störf og
menntun skulu sendar skrifetofunni fyrir 27, þ-m.
Skrifstofa mín er flutt í
Tjarnargötu 14
Sími 14-600
Þorvaldur Lúðvílcsson hrl.
KAUPIÐ
KJORGARÐI
Kjallari
Húsgögn
Húsgagnaáklæði
Lampar og ljóstæki
Heimilistæki
„Abstrakta“
útstillingakerfi
III. hæð
Kaffi, kökur og
brauð
Heitur matur
í hádeginu
Kaffistofan er leigð
til funda- og veizlu
halda, utan verzl-
unartíma.
I. hæð
Karlmannaföt
Frakkar
Drengjaföt
Skyrtur
Bindi
Nærfatnaður
Peysur
Sportfatnaður
Jólatrésskraut
Leikföng
Búsáhöld
Glervörur
Nýlenduvörur
Kjötvörur
Tóbak
Sælgæti
II. hæð
Kvenkápur
Kvenhattar
Kvenhanzkar
Kventöskur
Kjólar
Kjólasaumur
(upppantað til
áramóta)
Undirfa'tnaður
Peysur
Greiðslusloppar
Snyrtivörur
Hárgreiðslustofa
(upppantað til
áramóta)
Garn og smávörur
Ungbarnafatnaður
T elpnaf atnaður
Tækifæriskjólar
Vefnaðarvara
Gluggatjöld
Blómadeild og
skrautvörur
UngSinga eða
roskið fólk
vantar til að bera blaðið til kaupenda f eftirtalin hverfl:
um Hafnarfjörð
og um Keflavík
HAFNARFJ. — útsölumaður: Magdalena Ingimundardóttir ölduslóð 12. Sími 51245.
KEFLAVlK — útsölumaður: Baldur Si gurbergsson, Lyngholti 14, stmi 2314.
AXMINSTERTEPPI
Verzlumn Laugaveg 45,B - sími 24636 Skipholti 21 - sími 24676