Þjóðviljinn - 10.01.1963, Blaðsíða 10

10 steáL
Fhnmtudagur M. janúar 1968
ÞJÖÐVILJINN
GWEN BRISTOW:
&
I
HAMINGJU
LEIT
uðu leiicskránni, sem bann hafði
fengið henni.
Hún leit upp á hárautt tepp-
ið sem dregið var fyrir sviðið.
Sviðljósið tindraði bakvið málm-
hiífar og varpaði Ijósi og skugg-
um á tjaldið. Hljómsveitin lék
fjörugt 'lag. Gamet opnaði leik-
skrána sína. f Ijósinu frá svið-
inu las hún að fyrsta atriðið
væm Barotti Bræður, heims-
kuxmir fjöllistamenn. I>ar næst
átti að birtast hópur óviðjafn-
anlegra fegurðardísa, Sem Ekki
Eiga Sinn Líka. Fyrir neðan
þetta var letrað þvert yfir kort-
ið með fíngerðum stöfum Juli-
ette La Tour.
Gamet velti fyrir sér hvort
Juliette La Tour væri þessi ijós-
hærða fegurðardís, sem Oliver
hefði talað um. Áður en hún
gat lesið meira. ávarpaði Oliver
hama.
— Hún er að spyrja hvað við
viljum drekka.
Gamet leit upp. Framreiðslu-
stúlka stóð hjá borðinu þeirra.
Á öðrum handleggnum hafði hún
körfu með ílöskum og í hinni
hendirini hélt hún á bakka með
glösum sem hún studdi við
mjöðmina. Hún var ekki eins
ung og falleg og Garnet hafði
gert sér í hugarlund: Andlit
hennar var hörkulegt og hrukka
í erminu og röddin var hás þeg-
ar hún sagði:
—■ Sauteme, búrgund, rauðvín,
kampavín, konjak, whisky eru
tveir dollarar aukalega, eða est-
ce qu vous parlez franchais,
monsieur?
— Nei. ensku. sagði Oliver.
— Vilt þú kampavín, Garnet?
Gamet kinkaði kolli með sælu-
svip. Stúlkan tók tvö háfætt
glös af bakkanum og setti þau
á borðið. — Ég kem undir eins,
sagði húri.
Það smal] í töppum íyrir aft-
an þau. Andartaki síðar kom
framreiðslustúlkan aftur með
flöskuna i kæli. Hún losaði um
tappann og Gamet horfði á og
velti fyrir sér hvort hún myndi
nokkum tima geta lært að gera
þetta svona fallega. Tappinn
þaut upp í loftið. Garnet greip
hann þegar hann kom niður.
— Ég ætla að geyma hann,
hrópaði hún.
>að færðist bros yfir harð-
legan munn framreiðslustúlkunn-
ar: — Hafið þér aldrei komið
hingað áður, Ijúfan?
— Nei, það er dásamlegt.
Stúlkan hellti kampavíni í
glösiri. Hún sendi Gamet glettn-
islegt augnaráð. — >ér hafið
þá ekki séð Júlíettu?
— Júliettu? Já, þessa sem hef-
ur nafnið sitt letrað þvert yfir
leikskrána? Nei, ég hef ekki séð
hana.
— Og þér ekki heldur, herra?
spurði hún. Oliver hristi höfuðið
og framreiðslustúlkan leit aft-
ur á Garnet. — Gætið hans vel,
Ijúfan, sagði hún aðvarandi.
Oliver fékk henni peningaseð-
il og sagði henni að eiga af-
ganginn. — Þökk fyrir, sagði
stúlkan og brosti til Garnetar.
Bon soir, mademoiselle, sagði
hún þegar hún fór.
Garnet starði á eftir henni.
— Oliver, hún kallaði mig
miademoiselle!
— Auðvitað, sagði Oliver og
brosti.
Hanzkinn leyndi giftingarhring
hennar, en hún spurði: — Lít
ég út eins og stúlka sem — sem
fer á svona stað með manni sem
hún er ekki gift?
—• Viltu að ég fylgi þér heim?
— Auðvitað ekki.
— Þá máttu ekki tala svona,
sagði Oliver glaðlega.
Garnet fann eftirvæntinguna
gagntaka sig. Þau iy.ftu glös-
umim, Kampavínið ran,n ljúflega
niður.
— Ef ég verð nú 'full, sagði
hún.
— Ég’ skal passa það. 'Haltu
bara áfram
— Að hugsa sér, sagði Garn-
et. — að ég, ég skuli vera gift
manni sem talar svona.
Hljómsveitin upphóf sterkari
'leik og tjaldið var dregið frá.
Garnet sneri sér að sviðinu. Hún
sá rósóttan bakgrunn og fyrir
framan hann hneigðu Barotti
Bræður sig fyrir áheyrendum,
klæddir rauðum og gulum sam-
festingum.
Barotti Bræður fleygðu disk-
um og gripu þá á kylfur og létu
kylfur og diska halda jafnvægi
á nefinu. Þeir voru býsna leikn-
ir. en það voru ekki margir af
áhorfendum sem höfðu áhuga
á þeim. Fólkið hélt áfram að
streyma inn og raddakliðurinn
yfirgnæfði tónlistina. Barotti
Bræður voru aðeins inngangur-
inn. Garnet þótti gaman að þeim,
en hún hafði séð svona listir
leiknar áður. Áhorfendur voru
ekki sérlega uppnæmir, en þeir
voru notalegir og klöppuðu þeim
lof i lófa að listunum loknum.
Nú voru flest sæti skipuð. Fólk
sat og dreypti á víni og skemmti
sér. Næst á dagskránni voru
fegurðardísirnar frægu. tylft af
dansmeyjum. klæddar grænum
búrnngtun. Þær sveiffluðu pils-
Um og sýndu meira af fótleggj-
um en Garoet hafði fyrr séð
á opinberum stað, meðan þær
sungu söng um það að erfitt
væri að elska fleý-i en einn í
senn. Maður á svölunum hróp-
aði: — Upp með pilsin, vinkona!
Gamet fannst nú óþarfi að
hvjetj.a þær til að lyfta pilsun-
um hærra.
Þær fengu mun meira lófa-
tak en en fjöllistamennirnir og
komu síðan inn aftur og í þetta
sinn dönsuðu þær við karlmenn.
Einhver hrópaði: — Hæ, Rauð-
kolla, þriðja frá vinstri, þú ert
að missa buxurmar! Það var ekki
satt, en hún hrökk við og fór
sem snöggvast útúr takti með-
an hún var að átta sig. Allir
hrópuðu af ánægju. Það var
klappað enn meira en áður, þeg-
ar stúlkumar og dansherrar
þeirra hurfu út af sviðinu.
Gamet fann að hún hafði roðn-
að. Oliver hallaði sér að henni
og hvíslaði: — Ertu hneyksluð?
— Ég — ég held það, viður-
kenndi hún. — Ég hef aldrei séð
neitt þessu líkt.
— Viltu að við förum heim?
spurði hann ertnislega.
— Nei. nei ómögulega. sagði
Gamet. Hún sagði við sjálfa
sig að hún mætti með engu móti
roðna einu sinni enn.
Nú var sviðið autt. Tveir
menn komu fram með fleiri
lampa. Þegar þeir voru horfnir
aftur hóf hljómsveitin að leika
nýtt lag. Tónlistin varð hærri,
það söng í trumbunum eins og
til að boða merkan viðburð.
Sviðið var ennþá tómt, en á-
horfendur byrjuðu að klappa.
Til þessa voru þeir hingað
komnir. Það sem komið var,
var aðeins forspil, skemmtilegt
að vísu en ekkert sérstakt. Gam.
et leit í leikskrána. Leit á na'fn-
ið Juliette La Tour sem letrað
var þvert yfir síðuna.
Trumbuslátturinn jókst. Hljóð-
færaleikaramir léku af öllum
kröftum. Klappið færðist í auk-
ana með tónlistinni. Áhorfendur
hölluðu sér áfram i sætunum.
Tjaldið var dregið frá með
hægð. f bilinu sást hávaxin bros-
andi stúlka með hár eins og fíla-
bein og blá augu á stærð við
túskilding. Hún var í aðskom-
um og flegnum kjól úr svörtu
flaueli með íofnu silfri.
Lófatakið varð yfirþyrmandl.
Garnet laut nær til að sjá bet-
ur. Hún hafði aldrei séð annað
eins.
Unga stúlkan á sviðinu var
fögur. en hún var meira en það,
það stafaði frá henni lífsorku í
svo ríkum mæli, að fólk hefði
helzt viljað standa á fætur og
hrópa húrra. Vöxturinn var 'full-
kominn og svarti o.g silfraði
kjóllinn gerði sitt til að undir-
strika það. Hárið var svo ljóst
að bað skein eins og tunglsljós.
Allt ljómaði á henni; hárið,
ferskt hörundið. háir, silfraðir
hanzkamir sem beindu athygl-
inni að hvítum öxlunum. Um
hálsinn hafði hún demants-
djásn. í hárinu voru fleiri dem-
antar og armbönd utanyfir
hönzkunum. Steinamir voru svo
smáir. að þeir hlutu að vera
ekta. Hún var skemmtileg á að
líta ■— og freistandi. Og hún var
gædd einhverju stríðnislegu sak-
leysi, eins og hún vissi að hún
væri fædd til að veita gleði
og hún elskaði beinlínis að gera
það sem hún var fædd til að
gera.
Fyrst stóð hún kyrr, hún
brosti, meðan hún leyfði þeim
að horfa á sig. Síðan kom hún
til móts við áhorfendur með út-
breiddan faðminn, og hún ljóm-
aði af fögnuði, eins og hún væri
að hitta elskhuga, sem hún hefði
beðið efflir allan daginn. Það
var klappað og hrópað og stapp-
að í gólfið, enginn hefði heyrt
til hennar, þótt hún hefði reynt
að segja eitthvað, en hún gerði
það ekki. Hún sendi þeim hvem
fingurkossinn af öðrum og það
glitraði á silfurbanzkana og
hvítgult hárið og það var eins
og hún hrópaði til þeirra: — Ó,
hvað ég elska ykkur öll og mik-
ið skulum við skemmta okkur
vel.
Hljómsveitin fór að leifea upp-
hafsstefið að hröðu, fjörlegu lagi.
Unga stúlkan á sviðinu hand-
aði höndunum móti áhorfendum.
Nú voru þeir reiðubúnir að
hlusta á hana, það varð smám
saman kyrrð í salnum og hún
byrjaði á söng, sem virtist sprott-
inn uppúr hennar eigin gleði.
Ég elska lífið. það segi ég satt —
Rödd hennar var ekki sér-
lega merkileg, nema hún fyllti
leikhúsi. Hún var í meðallagi
sterk en hún hafði vit á að of-
rejma hana ekki. En lagið var
diliandi og fjörugt og hún bar
orðin svo skýrt fram að enginn
missti af neinu. Það var vel
séð.
Ég iðrast aðeins þess sem ég
ekki kom í verk.
Garnet gerði sér í hugarlund
að það væri naumast mikið. En
svo komu sjálfsásakanirnar og
augun glóðu:
Ég sé eftir hverjum dansi
og eftir hverjum sjansi
sem mér úr greipum gekk,
vegna þess ég vissi ekki betur
en vera pen og segja nei!
Garriet fór að hlæ'ja. Hún
hafði hneykslazt á dansmeyjun-
um. en þessi söngkona hneyksl-
aði haraa ekki. Unga stúlkan
Styrkir tii
náms við Há-
skóla íslands
Á þessu skólaári hefur
menntamálaráðuneytið veitt
eftirt. erlendum námsmönn-
um styrk til náms við Há-
skóla íslands í íslenzkri
tungu, sögu íslands og bók-
menntum:
Frá Ástralíu: Jane Vaughan.
Frá Danmörku: Kjartan
Simonsen.
Frá Finnlanði: Leila Grön-
lund.
Frá Frakklandi: Marie-
Louise Schmidt.
Frá Færeyjum: Liv Joensen.
Frá Irlandi: John A.
Claffey.
Frá Ifína: Li Chih-chang.
Frá Noregi: Bjame Fidje-
stöl.
Frá Sambandslýðveldinu
Þýzkalandi: Gerlind Pauli
(framhaldsstyrkur).
Frá Svíþjóð: Astrid Ohr-
larider og Inger Grönwald
(2ja mánaða framhaldsstyrk-
ur).
sínu „Ætlar þú í land að sukka?“ spyr Þórður.
„Ekki beinh'nis það,” segir Tómas hlæjandi, „en ráít
svona líta á hvað hægt er að upplifa hér“.
Það virðast annars ekki svo mikið að sjá hér. Borg-
ingja — og virðast þeir ekki hafa verið ýkja fastir
í sessi af fjöldanum að dæma.
I miðbænum eru nokkrir skemmtistaðir, og í eina
kaffihúsanna kemur fram allgóð söngkona, að því er
in er lítil, byggð af nokkru oflæti, og allsstaðar eru sagt er.
Alltaf uppselt
á „Pétur Gaut"
LeSkrit Henriks Ibsens „Pétur Gautur“ hefur nú verlð sýnt
nokkrum sinnum i Þjóðleikhúsinu við mikla hrifningu áhorf-
enda. Uppselt hefur verið á allar sýningarnar og oft hafa færri
fengið miða en vildu Leikur Gunnars Eyjólfssonar í aðal-
hlutverkinu hefur vakið sérstaka hrifningu, en þetta er talíð
eitt mesta og vandasamasta hlutverkið i lcikbókmenntunum.
„Pétur Gautur“ verður sýndur á næstunni þrisvar í viku
hveiTi; um næstu heigi verða sýningar bæði á laugardag og
sunnudag. — Myndin: Gunnar Eyjólfsson í hlutverki Péturs
Gauts.
Póst- og símamálastjórnin
óskar eftir starfsmönnum að Loranstöðinni á Gufuskálum.
Til greina koma símvirkjar, símritarar, útvarpsvirkjar
og loftskeytamenn eða aðrir með sambærilega menntun.
Umsóknir, sem greini aldur, menntun og fyrri störf,
sendist póst- og símamálastjórninni fyrir 26. janúar 1963.
Upplýsingar eru veittar í síma 11000.
Póst- og símamálastjómin, 8/1 1963.
Húsnæði til leigu
Gott skrifstofuhúsnæði er til leigu í mið-
bænum. Laust til afnota nú þegar. — Upp-
lýsingar gefnar í síma 14689 og 12831.
ÚTSALA
ÚTSALAN HEFST t
KJÓLAR
BLÚSSUR
SLOPPAR
STlF SKJÖRT
UNDIRFATNAÐUR
Allskonar smávara. -
úrval hjá
DAG
PILS
ÚLPUR
SPORTBUXUR
MOHAIRTREFLAR
ULLAR VETTLIN G AR
• Aldrei meira
B Á R U Austnrstræti 14
¥