Þjóðviljinn - 26.05.1963, Blaðsíða 8

3 SfÐA
ÞJÓÐVILIINN
Sunnudagurinn 26. maí 1963
Nýlega birtist hér í heimilisþættinum grein um há-
hýsi eftir stud. arch. Var þar sagt frá viðhorfi manna í
nágrannalöndunum til háhýsanna og dregnir fram
nokkrir kostir þeirra og gallar. Virðist sem gallarnir
væru í reynd meiri en kostirnir a5 áliti háliýsisbúa í
Danmörku. Svíþjóð', Bretlandi og víðar.
Eftir að greinin birtist hringdu til okkar nokkrir há-
hýsisbúar hér í Reykjavík til að mótmæla því sem fram
kom í henni. Sögðu þeir það vera alrangt, hér væri fólk
þvert á móti mjög ánægt. ÞaÖ varð úr að við skruppum
inn í Sólheima og höfðum tal af nokkrum háhýsisbúum
þar til að kanna þetta og létum tilviljun ráða á hva'ða
dyr var barið.
Marsibjl Björrjsson á 9. hæð í nr. 23 dásamar einkuxn útsýnið
og þvottahúsið.
Gnðrún Bjömsdóttir á 11. hæð í Sólheimum 23 timir eiginlega
ekki að sofa þegar gott cr veður vegna litadýrðarinnar. Dótt-
ir hennar, Maria Gunnarsdóttir, stendur hjá henni.
Það reyndist rétt vera að
háhýsisbúar hér eru ánægðir.
Yfirleitt voru svörin sem við
fengum, að það væri bæði
„yndislegt“ og „alveg draum-
ur“ að búa í svona húsum. Það
var sama hvort við bárum
niður á neðstu eða efstu hæð
eða einhvers staðar þar á
milli — allir virtust sammála.
Helztu kostimir sem dregnir
voru fram voru náttúrlega
fyrst og fremst útsýnið á efri
hæðunum, svo var talað um
fullkomnin þvottahús, ágætis-
íbuðir og síðast en ekki sízt:
að maður væri svo útaf fyrir
sig — hefði ekkert af öðrum
ífoúum hússins að segja!
Samkomulagið virðist sem-
sagt batna því fleiri sem búa
í húsinu. Enda verður þá
nauðsynlegt að hafa húsvörð
og starfsfólk til að sjá um
ræstingu og annað sameigint-
legt, svo ekki er hægt áð rif-
ast um slíkt eins og víða vili
verða í sambýlishúsum ann-
Erna Magnúsdóttir á 6. hæð með dóttur sjnni Þórdísi 4ra ára sem er nýfarin að ná upp í
takkana á lyftunni og komast sjálf upp og niður.
ars.
Jarðskjálfti
Litlu börnin
Unnur Jónsdóttjr á 5. hæð í Sólheimum 27 hefur sjálf teiknað eldhúsinnréttinguna, sem yið
urðum sérstaklega lirjfin af og ekkj líkist neinni annarri í húsinu.
Þeir sem áttu börn viður-
kenndu að þau ættu erfitt
með að komast upp og niður
meðan þau væru lítil og næðu
ekki upp I lyftutakkana. En
þau læra furðu fljótt að rata
rétta leið eftir að þau eru far-
in að ná uppí takkana og vita
hvað er þeirra hæð. MeðarU;.
þau em minni bíða þau veríjú^
lega þangað til einhver
krakki eða fullorðinn fer með
lyftunni og getur aðstoðað
þau og bar öllum saman um
að fólk væri sérstaklega hjálp-
samt í þessu tilviki. En auð-
vitað þarf mamman oft að
fara upp og niður með börnin
meðan þau eru lítil.
Um leikpláss er þáð að
segja, að enn hefur ekki verið
girt kringum húsin sjálf né
gengið að öðru leyti frá lóð-
um. En skammt frá húsun-
um er gæzluleikvöllur þar sem
hægt er að koma litlu bömun-
um en hin verða að hafa það
eins og önnur foörm hér í bæ,
og skiptir þá ekki máli hvort
búið er í háu eða lágu húsi —
þeirra leiksvæði er þar sem
þau geta fundið það — oftast
gatan.
Ánægðir
Við byrjuðum á efstu hæð-
inni í Sólheimum 27 og hittum
þar fyrir Sigríði Guðmunds-
dóttir. konu Þórðar Halldórs-
sonar. Hún dásamaði einkum
útsýnið sem von er, því hún
sér yfir allan bæinn og út
á sundin blá. Ekki kvaðst
hún hafa yfir neinu að kvarta,
nema þá helzt því að stundum
þyrfti að bíða dálítið eftir
lyftunni, en það væri nú ekki
nema skiljanlegt í svona stóru
húsi.
★
Næst hringdum við dyra-
bjöllunni á 6. hæð þar sem
við sáum mikið af barnaskó-
fatnaði fyrir utan, þar sem
okkur lék forvitni á að heyra,
hvernig er að búa í háhýsi
með börn.
★
Erna Magnúsdóttir og
Gunnar Oddsson eiga þrjú
börn, 11, 6 og 4ra ára, og
sagði Ema að sér líkaði
prýðilega þaraa. Þó viður-
kenndi hún að ekki væri sér-
lega þægilegt að fara me'ð þau
niður og ná í þau, en þess
Framhald á 10. síðu.
íbúamir harðneituðu því að
hæðimar gengju til og frá í
roki, eins og sagt var í grein
stud. arch. — sögðust meira
að segja varla hafa fundið til
jarðskjálftans hérna á dög-
unum. Hine vegar viður-
kenndu þeir að íbúðimar
hefðu ekki reynzt ódýrari
hvorki I byggingu né rekstri
en ífoúðir í öðrum húsum, þótt
almennt sé álitið áð því stærri
sem húsin séu, því ódýrari
verði íbúðimar. I upphafi
vom jafnstórar og samskonar
íbúðir tiltölulega jafndýrar
hvar sem var í húsinu, en nú-
veiandi söluverð þeirra er orð-
ið breytilegt, þannig að nú
seljast þær ibúðir dýrast sem
hæst era í húsinu.
Ilómfríður Gestsdóttir og Ágústa Hnfdís 12 ára dóttir hennar. Þær búa á 4. hæð.
I