Þjóðviljinn - 13.06.1963, Blaðsíða 10

SlÐA
ÞI6ÐVILIINK
Fimmtudagur 13. júní 1963
GWEN BRISTOW:
P
I
HAMINGJU
LEIT
vita að þessi gestur vseri kom-
in úr húsinu neðar í götunni.
Al]t þetta flaug gegnum huga
hennar á andartaki. Stefán org-
aði af því að það stóð á matn-
um hans, Florinda hélt í hurð-
arhúninn með annarri hendi. Á
hendinni hafði hún gráa griplu
í stil við grunnlitinn í kjóln-
um. Hún sagði ásakandi:
,,Silky, þú varst búinn að
lofa!“
Estella leit niður og sneri til
hringunum sínum. En hún yppti
öxlum og leit aftur á Florindu
og það fóru glettnisviprur um
munninn á henni. Hún var ekki
vitund vandræðaleg, en það var
Silky aftur á móti.
„En kaera Florinda. mér þyk-
ir leitt að þið frú Hale skulið
verða fyrir óþægindum. En
þetta — ég fullvissa yður um
það — það er af góðum og gild-
um ástæðum. sorglegum . . .“
„Er það satt?“ sagði Florinda.
„Að hugsa sér“.
Gamet fylltist allt í einu á-
kafri löngun til að hlæja. Stef-
án hárreytti hana og hún gat
ekki losað tök hans. Hún varð
að halda í fætuma á honum svo
að hann sparkaði ekki í byss-
una hennar.
Florinda sleppti húninum og
tók um handlegginn á Gametu.
,„Komdu fram fyrir með
mér“, sagði hún. „Viltu gera svo
vel“.
Gamet var því fegin. Stefán
var farinn að síga i. Hún fór
með Florindu fram í dimma
ganginn fyrir neðan stigann.
Florinda lokaði dyrunum. Garn-
et settist í stigaþrep, setti Stef-
án niður við hlið sér og and-
varpaði af feginleik yfir að
sleppa honum. Meðan hún
reyndi að lagfæra úfið hár sitt,
spurði hún: „Er þetta þessi
Estella sem ég hef heyrt talað
um?“
Hárgreiðslcm
P E R M A. Garðsenda 21,
simi 33968. Hárgrelðsln. og
snyrtlstofa
Dömnr, hárgreiðsla við
allra hæfl.
TJARNARSTOFAN,
Tjamargðtu 10. Vonarstræt-
ismegin Simi 14662.
Hárgreiðslustofa
AUSTDRBÆJAR
(Maria Guðmundsc'óttlr')
Laugavegj 13 sími 14656.
Nuddstofa á sama stað.
„Já, sagði Florinda stutt í
spuna.
,JIvað vill hún hingað?“
spurði Garnet. „Ég ætti víst
ekki að vera reið eða hneyksl-
uð, en —“
„Þú ert það kannski ekki, en
ég er það. Hann lofaði að það
skyldi aldrei koma fyrir“ .
Stefán hélt áfram að ambra
og Florjnda sagði: „Bíddu hérna,
ég skal ná í grautinn hans. Ég
ætla líka að komast að því hvað
er á seyði. Silky getur aldrei
leyst almennilega frá skjóðunni
þegar þú ert viðstödd". Hún
opnaði dymar. „Ég kem strax
aftur“.
Hún kom samstundis til baka
með pottinn og skeið og hand-
klæði til að hlífa fötum Stefáns.
Þegar snáðinn sá skeiðina opn-
aði hann munninn eins og fugls-
ungi. Florinda fór aftur inn í
eldbúsið og Garnet byrjaði að
mata hann.
Gegnum lokaðar dymar
heyrði hún í þeim þremur —
lága og þjálfaða rödd Florindu,
skerandi rödd Estellu og rödd
Silkys sem var djúp og þægi-
leg þegar hann talaði eðþlega.
Þau töluðu mikið en virtust ekki
reið. Áður en langt leið heyrði
hún Isabell koma upp á ver-
öndina. Garnet fór út með Stef-
án og bað Isabell að gæta hans.
José var búinn að opna veit-
ingastofuna. Gamet hefði gjarn-
an viljað -fá sér súkkulaðibolla
áður en hún byrjaði að vinna,
en hún vildi ekki fara aftur
inn í eldhúsið eins og á stóð.
Þegar hún var búin að skreppa
upp á loftið og lagfæra á sér
hárið, fór hún því beint inn
í barinn gegnum hliðardyrnar.
Margir gestir voru þegar komn-
ir. Meðan hún afgreiddi þá,
spurði einn mannanna hvort
hún hefði komið til New York,
og án þess að bíða eftir svari,
fór hann að segja henni frá
borginni. Meðan hann lét móð-
an mása, opnaði Florinda dym-
ar. Viðskiptavinirnir hrópuðu til
hennar, eri hún veifaði bara
glaðlega til þeirra og sagði:
„Ég kem rétt strax. Viltu finna
mig andartak, Gamet?“
Gamet skildi barinn eftir í
vörzlu Josés og fór aftur inn
í eldhúsið. Þar var enginn leng-
ur nema hún og Florinda. Flor-
inda var búin að búa til kaffi
og hún hellti í bolla handa þeim
báðum. „Heyrðu mig, vinan“,
sagði hún um leið og þær sett-
ust. „Gerðu það fyTÍr mig að
verða ekki reið við Silky“.
„Ég er ekkert reið við Silky“,
fullvissaði Gamet.
„Er það alveg víst?“
„Já“. Gamet fór aftur að
hlæja. „Svei mér þá, Florinda,
það er líklega óþarfi að fara
með mig eins og ég væri postu-
línsbrúða".
„Já, senniiega. En ég verð
þó að segja þér frá þessu með
Silky“. Hún sendi Garnetu
augnaráð sem var í senn glettn-
islegt og alvarlegt. „Sjáðu til,
þú ert — hvemig á ég nú að
orða það — þú ert heiðvirð
kona“.
Hvað skyldi nú koma næst!
hugsaði Gamet. ,
„Þú ert fyrsta heiðvirða kon-
an sem Silky hefur umgengizt
síðan móðir hans dó“.
Gamet hrukkaði ennjð, vissi
ekki almennilega hvemig hún
ætti að bregðast við. „Og hve-
nær dó móðir hans?“
„Þegar hann var tíu eða tólf
ára“, sagði Florinda. „Sjáðu til,
ég hef grun um að Silky sé af
góðu fólki kominn, en. foreldrar
hans hafi dáið eignalaus og
eriginn hafi verið til að ann-
ast hann. Og þegar hið opin-
bera á að sjá um uppeldið, get-
urðu ímyndað þér hvemig fer
— nei. annars, það geturðu víst
ekki“.
„Nei, ég býst ekki við þvi“,
sagði Gamet.
„En hvemig sem því var nú
háttað, þá var móðir Silkýs
góð kona. Og það er þú líka. Og
svo ertu auðvitað móðir. Og
falleg og hrein ung kona með
barn á haridleggnum hefur sín
áhrif á mann eins og Silky. Ég
held að það gnerti síðustu ögn-
ina af góðleika sem eftir er í
honum. Því að auðvitað er Silky
þjófur og lygari og þorpari. Ef
ég fylgdist ekki með bókhald-
inu, myndi hann svíkja þig
um helminginn af ágóða þínum
hér, en hann ber virðingu fyrir
þér, Gamet já, það er einmitt
það“.
Þetta var of margbrotið til
að Garnet áttaði sig á því öllu
í einu. Hún spurði: „En hvað
kemur þetta Estellu við?“
„Ég veit að það er eins og ég
vappi eins Qg kötturinn kring-
um heitan grautinn". sagði Flor-
inda. „En ég verð að skýra
þetta fyrir þér. Silky ber virð-
ingu fyrir þér og þegar ég kom
með þig hingað, lofaði hann
mér því að hvorki Estella né
nein af píunum hennar kæmu
hér innfyrir húsdyr, meðan þú
værir hér. Og þess vegna varð
ég svo undrandi þegar ég sá
hana héma í dag. Og auk þess
varð ég reið“.
„Ég er ekkert reið“, sagði
Garriet. „Ég skal segja honum
það ef þú vilt“.
„Það geturðu svo sem. því
að hún varð að ná tali af hon-
um. Það var dálítið sem hún
varð að segja honum“.
„Hvað var það? Eða kemur
það mér ekki við?“
„Jú, það kemur þér við. Það
er — það er einmitt það sem
ég ætla nú að segja þér.“ Flor-
inda þagnaði og saup á kaffinu.
Gamet var orðin skelkuð.
Florinda var sjaldan svona lengi
að koma sér að efninu. „Ég
skal ekki gera neitt uppistand.
Haltu bara áfram og segðu mér
hvað er á seyði. Er það eitthvað
alvarlegt?“
„Já, vina mín. Ég er hrædd
um það. Það er Texas“.
Sem snöggvast kom Gamet
ekki upp orði. Hún kingdi Qg
reyndi að tala eðlilega: „Hvað
hefur komið fyrir hann?“
„Hann datt“, sagði Florinda.
„Datt mjög jlla. Ég skil ekki
hvers vegna ég er með alla
þessa vafninga. Þú ert ekki
lengur sama postulínsbrúðan og
þú varst. Texas var hjá Estellu.
Af þessari vanalegu ástæðu
býst ég við, ég veit ekki um
neina aðra. Hann var drukk-
inn. Kanski var hann svo
dmkkinn að hann kunni ekki
fótum sí.num forráð, eða þá að
hann hrasaði vegna þess að
hann var haltur. Hann liggur
fyrir dauðanum. Og Estella veit
að það er óheppilegt fyrir við-
skiptin að maður deyi í húsinu.
En það er engin von um hann,
hann kvelst hræðilega og talar
óráð. Það hefur bráð ögn af
honum núna, en hann þolir
ekki að neinn snerti hann. Það
væri ómannúðlegt að bera hann
út og flyja hann heim á kerru
og hún segist ekki með nokkru
móti geta fengið það af sér“.
„Guð blessi hann“, sagði
Gamet. Hún var svo snortin og
gagntekin samúð að rödd henn-
ar skalf. „Florinda, getum við
ekki kornið boðum til Estellu?“
„Jú, auðvitað. Hvað viltu
segja henni?“
„Að ég hafi lagt fyrir dálít-
ið af peningum. Ef hún vill
leyfa honum að vera þarna og
deyja í friði, skai ég leggja þá
fram til að bæta henni upp
tapið sem hún verður fyrir“.
Florinda brosti. „Allt í lagi.
Þetta var fallegt af þér“.
Gamet huldi andlitið í hönd-
um sér. „Veit hann, að hann er
að deyja, Florinda?“
„Já. Það var hann sem sagði
henni það. En hún segir að það
dyljist engum sem sjái hann“.
Það varð þögn. Florinda lauk
við kaffið sitt. Hún sat og fitl-
aði við hankann á bollanum.
„Þú veizt sjálfsagt hvaða til-
finningar Texas ber til þín“,
sagði hún. „Og þú veizt líka að
hann tilbiður Stefán. Þegar hann
var með óráðið, talaði hann
við þig allan tímann. Estella
sagði að ég skyldi segja þér
það — heyrðu, viltu meira
kaffi?“
Gamet hlustaði á frásögn
hennar með sársauka. Veslings
Texas, veslings góði Texas.
Florinda fyllti bollana þeirra á
ný. Garnet spurði;
„Hvað var það sem Estella
vildi að þú segðir mér?“
Florinda brosti dálítið ánn-
árlega. „Jæja, hún sagðj að ekk.
ert gætj glatt Texas eins mik-
ið og að þú kæmir og kveddir,
hann og tækir drenginn með
þér“.
Gamet rétti úr sér. „Að ég
kæmi 1— áttu við að Texas vilji
að ég komi þangað?“
„Hann stakk ekki upp á því!
Texas myndi aldrei dreyma um
að biðja þig að stíga fæti þín-
um inn í hóruhús. Estella fann
sjálf upp á þessu. Hún sagði
að Texas hefði talað þannig
um þig og drenginn þegar hann
var með óráðið — hún þoldi
ekki að hugsa um það, tárin
runnu niður kinnarnar á henni“.
Florinda óttaðist að hún hefði
sagt of mikið og bætti við í
skyndi: „Þú þarft ekki að fara
þangað, Garnet. Silky vildi ekki
einu sinni að ég orðaði þetta við
Þig“.
Garnet leit niður. Án þess að
líta upp sagði hún: „Auðvitað
fer ég“.
„Ætlarðu að gera það?“
„Auðvitað, fyrst það er I.on-
um svona mikils virði“.
„Mikið er ég fegin, Garnet.
Það gleður mig mikið“.
„Vill hún að ég fari með henni
núna?"
„Almáttugur. nei. Ekki svona
síðla dags þá er þar allt á
fleygiferð. En í fyrramálið, þá
Engar sögur styttri? Þessar sögur eru of langar. Hér er einmitt mínútuskrítl- Sá er sallarólegur.
Jú, auðvitað, stuttar smá- Attu ekkert, sem tekur að- ur.
sögur. eins eina mínútu að lesa?
Þetta er nú vitlaust aftur, Skotta mín. En reyudu cinu sinni
ennþá .... svona til þess að hlæja að þessu.
&
11-6
. .T7-----------r f ,
.© King Features Syndieate, Inc., 1962. World rig!
3C
Ódýrar - mjög gott efni
Nælon-
teygjuhuxur
Fullorðinsstæröir. — Verð aðeins kr. 545.00
Bamastæröir. — Verð aðeins kr. 395-00
Aðalstræti 8
Sími 18-8-60
Viljum ráða
Nokkrar stúlkur
til söltunarstarfa á góða söltunar-
stöð á Siglufirði.
Upplýsingar hjá
Jóni Gíslasyni, sími 50-165.
RÚMAR ALLA
FJÖLSKYLDUNA
KYNNIÐ YÐUR
MODEL 1963
*So*Im^MöRNSSON & CO. p
• O. BOX tSM
Sími 24204
' REYKIAVlK
S^^IB