Þjóðviljinn - 21.10.1965, Blaðsíða 8

Þjóðviljinn - 21.10.1965, Blaðsíða 8
8 SfÐÁ — ÞJÓÐVIEJINN — Fimmtudagap 23J ofct6bes> JS69 • Bruðkaup • Laugardaginn 9. október voru gefin saman í hjónaband í Þingvallakirkju af séra Eiríki J. Eiríkssyni, ungfrú Ólína Mel- • 19. grein lög- reglusamþykktar Reykjavíkur Bamaverndarnefnd Reykja- víkur hefur beðið Þjóðviljann að vekja athygli á eftirfarandi grein lögreglusamþykktar Reykjavíkur um útivist harna og unglinga: 19. gr. lögreglusamþykkter Reykjavíkur • Lögreglustjóra er heimilt að banna ölhrm óviðkomandi, sem ékki eiga brýnt erindi, umferð út í skip, sem liggja í höfn- inni, frá kl. 20—8 á tímabil- inu 1. október til 1. maí, en frá kl. 22—8 á tímabilinu 1. maí til 1. október. Unglingum innan 16 ára ald- úrs er óheimill aðgangur að almennum knattborðsstofum, dansstöðum og öldrykkjustof- Um. Þeim er óheimill aðgang- ur að almennum veitingastof- um, ís-, sælgætis- og tóbaks- búðum eftir k)i. 20.00, nema í fylgd með fullorðnum, sem bér ábyrgð á þeim. öll af- gréiðsla um söluop til barna eftir að útivistartíma þeirra er lokið, er óheimil. Eigendum og umsjónarmönnum þessara stofnana þer að sjá um, að unglingar fái þar ekki aðgang né hafist þar við fram yfir það, sem leyfilégt er. Ákvæði þéssi eru þó ekki því til fyrir- stöðu, að unglingar megi hafa afnot af strætisvagnaskýlum. Böm yngri en 12 ára mega ekki vera á almannafæri seinná en kl. 20 frá 1. október til 1. maí og ekki seinna en kl. 22 frá 1. maí til 1. októ- bér, nema í fylgd með full- orðnum. Böm frá 12—14 ára mega ekki vera á almannafæri seinna en KL 22 é tímabilinu frá 1. október til 1. maí og ekfci seinna en kl. 23 frá 1. maí til 1. október, nema í fylgd með fullorðnum. Þegar sérstaklega stendur á, getur bæjarstjómin sett t:l bráðabirgða strangari reglur um útivist bama allt að 16 ára. Foreldrar og húsbændur barnanna skulu, að viðlögðum sektum, sjá um að ákvæðum þessum sé framfylgt. • Eftir útvarps- umræður frá alþingi Stjómin okkar stendur í stöðu sinni, að tapa við skululn allir una þvi alltaf segir lóan bí. Við eigum nóg af skáldum til að skapa. Fallega hann fer á sprett fjárlaganna Mangi. Allt finnst honum alveg slétt ekki sér hann hraunið grett. Hann er eflaust höfuðlaus á gangi. Tommi. • Útvarpið fimmtudag • Nú ber svo við, að þáttur- inn Raddir skálda heyrist ekki í kvöld. Síðast var flutt Sól- eyjarljóð Jóhannesar úr Kötl- um í skemmtilegum söngbún- ingi Péturs Pálssonar og það er bæði synd og skömm að blöð skyldu ekki geta þeirra tíðinda að verðleikum. Þess í stað fáum við núna mánudagsspumingar Indriða G. Þorsteinssonar. Að vísu er þess ekki getið í opinberri dag- skrá hver spurningin verður. Mættum við stinga upp á minknum sjálfum? Djassþáttur. Mér fyndist rétt að Jón Múli tæki saman snot- urt bamalærdómskver um djass og ríkisútvarpið dreifði honum um skóla landsins. Hann myndi áreiðanlega hafa skemmtilegri afleiðingar en spamaðarkver seðlabankans. ;*] 13.00 Eydís Eyþórsdóttir stjóm- ar óskalagaþætti fyrir sjó- menn. 15.00 Miðdegisútvarp: Sinfóníu- sveit Islands leikur Minni Is- lands, forleik op. 9 eftir Jón Leifs; Strickland stj. H. D. Koppél leikur Sinfóníska svítu op. 8 eftir Carl Nielsen. Gottlob Frick, Josef Traxel. Grúmmer og kór Heiðveigar- kirkju í Berlin syngja upp- hafsatriði Sköpunarinnar, eft- ir Haydn; K. Forster stj. C. Haskil, G. Anda og Philhar- monia leika Konsert fyrir tvö píanó og hljómsveit (K 365) eftir Mozart; A. Galliera stj. 16.30 Síðdegisútvarp: Þessir 'skemmta m.a.: Peter Nero píanóleikari, Catarina Valente söngkona. Dick Contino harmonikuleikari, H. Cárste, Edmundo Ros og Leroy Holm- es hljómsveitarstjórar, söng- fólkið Herta Talmar, Franz Fehringer, Sandor Konya c.fl. svo og Norman Luboff kór- inn. 18.20 Þingfréttir. Tónleikar. 20.00 Daglegt mál. 20.05 Píanómúsik eftir Sibelíus: C. Szalkiewicz leikur lög op. 34 og fimm píanóþætti op. 75. 20.35 Skiptar skoðanir. Indriði G. Þorsteinsson rithöfundur stjórnar þættinum. 21.05 Frá fimmta söngmóti Kirkjukórasambands Eyja- fjarðarprófastsdæmis. Hljóð- ritað f Akureyrarkirkju 27. maí í vor. Fjórir kórar syngja sameiginlega. Söng- stjórar: Sigríður Schiöth. W. Krukenberg. Áskell Jóns- son og Jakob Tryggvason. 21.30 Utvarpssagan: Vegir og vegleysur. 22.10 Kraftur orðanna. Jón H. Þorbergsson á Laxamýri flyt- ur erindi. 22.30 Djassbáttur í umsjá Jóns Múla Ámasonar. 23.00 Dagskrárlok. sted og Guðmundur Jónsson. Nökkvavogi 15. • 17. október voru gefin sam- an í hjónaband í Laugarnes- kirkju, af séra Garðari Svav- arssyni, ungfrú Björg Rósa Thomsen, Hofteig 34 og Þórar- inn Reynir Ásgeirsson, Goð- heimum 34. Heimili þeirra er að Hofteig 34. Heimili brúðhjónanna er að • 12. október sl. voru geíin saman í þjöriáband áf séra Frank M. Halldórssyni í Nes- kirkju, ungfrú Guðlaug Bára Sigurðardóttir og Ragnar Krist- ján Guðmundsson matveinn Nökkvavogi 32. • Nýlega voru gefin saman í ’hjónaband í Neskirkju af séra Jóni Thorarensen, ungfrú Kristín Þórarinsdóttir og Guð- mundur Ólafsson, Heimili þeirra er að Kvisthaga 11. • Laugardaginn 9. október voru gefin saman í hjónaband í Fríkirkjunni af séra Þorsteini Björnssyni, ungfrú Guðrún R. Þorvaldsdóttir hjúkrunarkona og Magnús G. Siguroddsson rafvirki. Heimili þeirra er að Brobygárdsvej 15 Odense, Danmörk. í FAVELUNNI - þar sem ólíft er Dagbók Carolinu Mariu de Jesus um svo að bróðir Luiz væri giftur, ætti böm, hefði nauða litlar tekjur, ætli hann væri þá svona auðmjúkur og hógvær? Ef þessi bróðir sæi böm sín éta skemmdan mat, sem gammar og rottur hefðu farið í fyrst, mundi hann þá ekki hætta að prédika fyrir okkur undirgefni og hógværð, mundi hann ekki fremur verða uppreisnargjam, því uppreisnargimi kemur af beizkju hugarins. Ég sendi Joao til að kaupa ost fyrir tíu cmzeiros. Hann mætti Adalberto og sagði hon- >um að koma og tala við mig. Því ég hafði fundið nokkrar fjalir og ætlaði nú að láta gera afhýsi þar sem ég gæti skrifað og haft bækumar mínar. Ég fór út að safna pappír. Það er lítið af pappír að hafa því annar vesalingur er líka að tína þetta saman. Hann selur pappír, kaupir pinga, og drekkur. A eftir sezt hann niður og grætur. Ég var svo syfjuð að ég gat varla gengið. Dona Antia gaf mér svolítið af sætindum, en fyrir pappírinn fékk ég ekki nema 23 eruzeiros. Þegar ég kom aftur inn í faveluna var Joao að lesa skemmtibók. Ég hitaði upp mat og gaf þeim. Lætin í götunni í nótt, þau komu til af þvá að konurnar vom að segja hver annarri að mennirn- ir drykkju 14 litra af pinga. Og Leila réðst á ungan mann með skömmum og hann barði hana. Henni var fleygt í götuna og barin í andlitið. Þetta er at- hæfi lögleysunnar. En þegar Leila er dmkkin þá sér hún ekki neinn í friði. Hún fór jafnvel að áreita Chiclet, góðan mann svartan, sem á heima héma í favelunni. Hann ætlaði ekki að láta það á sig fá, en hún var svo ótugtarleg að hann barði hana svo hún missti tvær tennur. Síðan er hann kallað- ur tannlæknirinn. Leila bólgn- aði svo í framan að hún varð að fá penisilín. 1 dag kveinar hún og kvartar. Hér er norð- lenzk kona sem læbur þannig dmkkin, að það má hvem ó- stöðugan æra. Sonur hennar fékk sér kæmstu. .Konu sem gæti verið amma hans. Þetta konuefni hans fór að búa hjá móður hans og honum. Þegar þessi gamla kona er drukkin verður hún leiðinleg og þrætu- gjörn. Konan fékk aldrei að vera í friði. Og nú grætur gamla konan og kveinar.. Hún vill að sonur sinn komi aftur heim. Klukkan er 5. José Carlos er kominn. Ég ætla að láta hann hafa fataskipti og fara með honum í Gouveia skóbúð og kaupa handa honum skó. Þar valdi hann sér skó fyr- ir 159 cmzeiros. En Senhor Gouveia lét mig fá þá fyrir 150. José er himinlifandi. Hann lítur á fólkið sem gengur hjá til að gá að hvort það taki eftir skónum hans. Þegar ég kom aftur í faveluna mætti ég Senhor Francisco. Hann léði mér hjólbörumar sínar. Ég setti Vem í vagninn. Og José Carlos og Ninho komu líka. Það var gott að aka hon- um, Hann rann yfir malbikið eins og væri hann sjálfstýrður. Ég fann allskonar spýtur og fjalir. Ég setti þetta á vagnintt að framan og aftan. Mér sýnd- ist ég mundi þurfa að fara tvær ferðir. Það sem þarf að gera, það geri ég. Læt mér aldrei fyrir brjósti brenna neitt. erfiði. Á mótum Aragnaia og Canindé er mrkil for og þar komst ég í vandræði af því að ég var berfætt og svo sleipt að ég missti fótanna. Ég gat ekki að þessu gert. Ég datt. Maður kom að mér og hjálpaði mér að aka vagninum. Hann sagði mér að hlaða betur á vagninn. Ég þakkaði honum fyrir og fór. Þegar ég varf að fara yfir sporvagnsteinana, duttu nokkr- ar fjalir úr vagninum. José Carlos kom þá, sá hvað mér gekk illa og sagði: — Hversvegna ertu að þessu? Nú hefurðu mann til að hjálpa þér. Ég var allshugar fegin þeg- ar ég komst inn í faveluna aftur. Það var kona að bíða eftir mér. Hún sagði mér að Joao hefði ætlað að nauðga dóttur sinni sem er tveggja ára, og hún ætlaði að kæra þetta. Ef hann hefur ætlað að gera þetta, þá geri ég það sjálf. Ég fór að gráta. Ég háttaði José Carios og fór út með Joao. Ég fór ineð hann á lögreglustöðina til þess að vita hvort þeir mundu með nokkru móti geta sett hann inn. Á stöðinni talaði ég við kurteis- an mann sem sagði mér s.ð koma aftur þann tíunda því sá níundi væri helgidagur. Ég fór og tók sporvagninn af þvi það kostaði minna. Við enda- stöðina settist Joao niður á tröppur brauðbúðar, og ég settist líka til að hvíla mig. Ég var óróleg og hrygg. 9. júlí. Mig dreymdi illa. Ég er svo hrædd að ef ég hefði vængi skyldi ég fljúga inn í frumskóginn eða inn í eyði- mörkina. Stundum verð ég ævareið við sjálfa mig fyrir að hafa látið barnsfeður mína tæla mig til að eignast með sér þessi börn. Þegar ég var i þann veginn að fara út kom Dona Alice til þess að segja mér að tveir drengir frá barnahæli ríkisins væru að fela sig í favelunni. Ég fór út að gá að þeim. t>eir voru í gulum fötum frá hæl- inu. Skólausir og skyrtulausir. I engu nema jakka á berum sér. Þeir voru týndir. Ég spurði þá hvort þeir vildu kaffi,- Þeir neituðu því. Ég fór inn og bjó mig til að fara út að safna. José. Carlos var þarna með tveimur strákum. Hann kom og spurði mig hvort ég gæti hjálp- að þeim um nokkurn klæðnað. — Já, farðu og kallaðu á þá. Hann för og sótti þá. Annar var bjartleitur múlatti, skelf- ing ófríður og með svertingja- nef. Hinn var hvítur og lag- legur. Þeir sögðu mér, hve voðalegt væri að vera á þess- háttar hælum. Að það væru ekki einungis hörn, sem for- eldrarnir sinntu ekki um, held- ur afbrotaunglingar sem sekt hefði sannazt á og lægju undir dómi. Og innan um þessa glæpamenn væru svo sett sak- laus börn, án nokkurrar tillits- semi. Að börnin væru síhungr- uð, þeim væri kalt, alltaf verið að berja þau. Þeir spurðu mig hvort ég gæti gefið þeim skyrtu. Ég gaf þeim skyrtur og buxúr. Ég spurði þá hvað þeir hétu. Múlattinn heitir Antonío og sá hvíti Nelson. Ég spurði þá hvort þeir kynnu að lesa. Þeir játuðu því. Ég gaf þeim kaffi. Þeir sögðust eiga heima í Vila Mariafavelu og báðir eiga móður. Þeir báðu syni mína að vera góða við mig. Að betra væri fyrir drengi að eiga sér móður. Þeir fóru í fötin sem ég gaf þeim. Buxur Nel- sons voru svo karbættar að ég held fyrir víst að þær hafi >eg- ið þrjú kíló. Þegar þeir fóru settu þeir á sig númerið á kof- anum mínum, og báðu mig þess að ég léti ekki setja Joao á þetta hæli, því maturinn væri 21 svo voðalega vondur. Þeir sögð- ust veri reknir til að þvo upp og ef barn henti matnum sítt- um í ruslatunnuna, væri þáð látið veiða þetta upp úr tuntt- unni og éta það. Sonum mínum rann kalt vatn milli skinns og hörunds að heyra þessi ósköp. Ég ákvað að láta Joao ekki í þennan stað. því honum er ekki sama hvað hann leggur sér til munns. Ég sá, að þeim var mikið í mun að komast úr þessari gulu múndér- ingu. Drengimir spurdu mig hvað ég héti og brostu við mér á- kaflega hýrt. Ég hugsáði: skárra er það að böm, sem eiga að njóta verndar í stofnun sem ríkið rekur, skuli flýja þaðan. Mér fannst sem þessi ttséli mundu spilla börnunum. Dóm- arar hafa ekki nein tök á að móta skapgerð bama. Hvað vantar? Umhyggju fyrir óláns- sömum bömum eða framlög frá ríkinu? Árið 1952 reyndi ég að kom- ast inn í Vera Cruc-spitala og ég fór á fund dr. Nascimento og spurði hvort þeir vildu taka syni mína. Hann sagði að ef þeim yrði komið þar fyrir, mundu þeir verða gerðir að glæpamönnum. Ég var stórskelfd að heyra þetta af munni þessa dómara. Meðan hið alræmda Itaboca- stræti, sem sumum finnst svo

x

Þjóðviljinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.