Þjóðviljinn - 28.10.1965, Blaðsíða 8

3 SÍÐA — ÞJÖÐVILJINN — Fimmtudagar 28. október 1965
• Hinn 23. þ.m. brautskráðust 18 nemendur frá Hjúkrunarskóla Islands. Hinar nýju hjúkrunarkonur sjást hér á myndinni ásamt
skólastjóra sínum og aðalkennara. Sitjandi frá vinstri: Helga Ragnansdóttir. Rvík, Þórunn Kolbeinsdóttir, Rvík, Hjördís Bjömsdóttir
Rvík. Þorbjörg Jónsdóttir skólastjóri, Sólveig Jóhannsdóttir nðalkennari, Anna Margrét Einarsdóttir, Rvík. Þórunn A. Sveinbjarnar-
dóttir Rvík. Ingibjörg H. Júlíusdóttir Rvík, Agústa Sigurðardóttir, Keflavík. Standandi frá vinstri: Lilja Una Óskarsdóttir Rv;k.
Sólveig Illugadóttir, Bjargi við Mývatn, Elsa Jónasdóttir, Fagradal, Mýrdal, Fríða R. Þorsteinsdóttir Rvík. Amheiður Ingólfsdóttir,
Fomhaga Hörgárdal, Þóra Guðrún Grönfeld Borgamesi, Guðný Armannsdóttir Kópavogi, Inga Teitsdóttir Rvik, Guðrún Áskelsdótt-
ir Rvík, Elísabet Stefánsdóttir Skála Seltjamamesi. Á myndina v.antar Borghildi Maack Jónsdóttur frá Vopnafirði. .
• Nútíma
ferskeytla
Nú er kalt í kjallaranum
allar mýsnar búnar
en djöfull verður gaman
að lála Við skvísumar á morgun.
(Ókunnur höfundur).
sveptingjakona sem lét eins og
hún hefði fengið málæðis-
sprautu. Hún talaði um dót*ur
sína og tengdason, og sagði að
þau sætu aldrei á sárshöfði. Og
Dona Clara hlustaði á þetta, en
engin önnur.
Upp á síðkastið hefur verið
mjög erfitt að ná í vatn, þvi
favelufólkið er orðið helmingi
fleira. Og kraninn er ekki nema
einn.
13. ágúst. Nú er verið að
segja að Zefa hafi flogizt á við
norðlenzka kony. Þær höfðu
í heitingum. Sárt tekur mig til
bamanna, sem verða að hlusta
á svona lagað orðbragð. Zefa
er múlatti og lagleg. Það er
slæmt að hún skuli ekki vera
læs. Hún drekkur talsvert. Hún
eignaðist tvö böm en gleymdi
að gefa þeim að éta. Þau dóu
bæði.
Ég sendi Joao með bréfsnepil
til Hringleikahúss Mello-bræðra
ög bað hann að spyrja hvort
hann vildi ráða mig til að
syngja hjá þeim. Svo fór ég að
þvo. Ég var tilbúin að fara til
hringleikahússins þegar ég
héyrði að Anselmo hefði skotið
Johnhy Coque. Þá var ég að
skrifa. Ég lagði frá mér stíla-
bókina og fór út til að reyna
að hafa upp á Johnny. Ég kom
að honum þar sem hann sat á
knattspymuvellínum og hélt
um fætur sína annarri hendi
en í hinni hafði hann kúluna.
Ég spurði hvort lögreglunni
• Félagið Anglia
hefur vetrar-
starfið
• Fyrsti vetrarfundur félagsins
Anglia verður haldinn n.k.
föstudag hinn 29. okt. í Sigtúni.
Að venju em mörg skemmti-
atriði á boðstólum. M.a. syngur
Savannahtríóið, ungfrú Bára
Magnúsdóttir (ungrú Reykjavík
1965) sýnir dans. Eyþór Þor-
láksson leikur á gítar. Auk
þess verður happdrætti, ný teg-
und af Ásadansi, getraun o.fl.
Að loknum skemmtiatriðum
verður stiginn dans fram eftir
nóttu.
Reglulegir skemmti- og
fræðslufundir em fyrirhugaðir
hefði verið gert viðvart. Hann
sagði það vera. Það þótti hon-
um verst að fóturinn var til-
finningarlaus og máttlaus. Hann
reyndi að færa sig í skóinn en
gat það ekki. Ég lét hann fara
í inniskóna mína. Forvitið fólk
fór að safnast að. Allir vom
á móti Anselmo. Nú skal ég
lýsa þessum tveimur mönnum.
Fyrst Anselmo, síðan Johnny.
Anselmo kom hingað árið
1950 og með honum kona sem
var bamshafandi. Þegar hún
hafði alið bamið, sem var
sveinbam, byrjaði hann að mis-
bjóða henni. Hann barði hana
og rak hana út úr húsinu. Hún
grét þangað til mjólkin í brjóst-
unum þomaði. En núna stafaði
rimman af þvi að Johnny held-
ur við Ircema. Og kofi Ircema
er f grennd við kofa Anselmos.
Og þau hittast f grennd við
húskofa Anselmos, en það Ifk-
ar honum ekki. Hann skipaði
Johnny að fara til stefnumóia
við hana niður við ána.
Johnny var heima að drekka
kaffi þegar Anselmo kallaði á
hann og bað hann að heyra sér
út undir vegg. Johnny sagðist
vera nýkominn heim frá
vinnu og ekki nenna þessu. Þá
gerði Anselmo sér lítið fyrir og
skaut hann. Hann sá ekki þeg-
ar Anselmo dró upp vopnið.
Anselmo miðaði á brjóstið en
kúlan hitti fótlegginn.
Anselmo flýði.
Fólkið er að segj a að það
hjá félaginu í vetur. Fundir
Angliu hafa jafnan verið mjög
vel sóttir. Núverandi formaður
er Þorsteinn Hannesson.
• Setinn
Svarfaðardalur
• Dr. Jakob Benediktsson og
Steingrímur Baldvinsson hafa
báðir bent okkur á stöku í
sambandi við orðtækið „setinn
Sverf aðardalu r“. 1 3. bindi
Blöndu hafi Ámi Pálsson vísu
eftir Katrínu Einarsdóttur,
móður Einars Benediktssonar, á
þessa leið:
Þegar hittust hrafn og valur
hvor varð öðrum feginn.
Þá var setinn gvarfaðardalur,
sinn bjó hvoru megin.
ætli að fara saman í hóp og
berja Anselmo. Johnny fór á
lögreglustöðina til þess að láta
gera að fótarsárinu. Ég hafði
tal af honum þegar hann kom
aftur. ,Ég spurði hann hvort
hann hefði verið svæfður eða
deyfður. Hann sagðist aðeins
hafa fengið sprautu gegn gin-
klofa.
Nú hefur lögreglan enn einu
sinni fengið verkefni.
14. ágúst. Ditinho, sonurLena,
er sá sem lengst hefur dvalizt
héma í favelunni. En hann er
sköllóttur og hefur eldrei lært
neina iðn. Hið eina sem hann
lærði, það var að drekka pinga.
Lena á sér þokkalegan kofa í
Port-stræti. En Tiburcio tældi
og sveik vesalings Lena. Hann
verzlaði með kofa og hann lét
hana hafa vondan kofa í skipt-
um fyrir hennar, sem var langt-
um betri. Seinna seldi hann
þann kofa fyrir 15000 cruzeir-
os.
Ég fór til skransalans og fékk
15 cruzeiros. Ég kom við hjá
skósmiðnum og bað hann að
gera við skóna hennar Veru.
Ég gekk hratt um götumar.
Kona sem var að koma frá
markaðnum sagði mér að fara
og gæta að pappír í Porto
Seguro-stræti, húsinu á hom-
inu, fjórðu hæð 44. íbúð.
Ég fór upp í lyfturmi, og
Vera með mér. En ég var svo
óttaslegin og kvíðafull, að mín-
útumar virtust mér verða að
öldum. Þegar komið var upp
á fjórðu hæð, létti mér. Mér
fannst ég vera laus úr gröf. Ég
hringdi bjöllunni, og frúin og
vinnukona hennar komu fram.
Frúin fékk mér poka fullan af
pappfr. Synir hennar tveir fóru
með mér í lyftunni. En lyftao
fór upp á við í stað þess að
fara niður. En nú hafði ég letð-
sögn, svo ég var ekki vitund
hrædd. Ég hugsaði: sumir sem
hrósa sér af því að þeir séu
ekki hræddir við neitt, þeir
hræðast svo kannski það sem
• Nafngiftir út-
varpsins enn
• Það fer að verða tími til
kominn, að blessað útvarpið
geri það upp við guð og sam-
engin ástæða er til að hræðast.
Á sjöttu hæð kom maður inn
í lyftuna. Hann leit á mig með
vanþóknun. Ég er orðin svovön
þesskonar augnaráði, að mér er
orðið sama. Hann spurði mig
hversvegna ég væri að fara í
lyftunni. Ég sagði honum að ein
frú í þessu húsi, móðir tveggja
pilta hefði fengið mér þessi
dagblöð. Þessvegna væri ég nú
stödd héma. Ég spurði hann
hvort hann væri doktor eða
þingmaður. Hann sagðist e!ga
sæti í öldungadeildinni.
Þessi maður var vel til fara.
Ég var berfætt. Alls ekki lyftu-
hæf í fylgd með slíkum manni.
Ég bað blaðasala að lyfta
pokanum á bakið á mér, og hét
honum því á móti að ef sá dag-
ur rynni upp að ég gæti verið
hrein og vel til fara, skyldi ég
kyssa hann og faðma fyrir
þessa aðstoð. Hann hló ogsagði:
— Það verður þá líklega bið
á þvf. Ég spái að sá dagur
renni aldrei upp.
Svo hjálpaði hann mér til að
koma afgangnum af blöðunum
fyrir á hvirflinum á mér. Ég
fór f verksmiðjuna og seinna
fór ég til Senhor Rodolfo. Ég
náði í 20 cruzeiros f viðbót. En
þá var ég orðin þreytt. Ég flýtti
mér heim. Ég var orðin svo
þreytt að ég -gat ekki staðið.
Mér fannst ég vera að dauða
komin. Ég hugsaði: Ef ég lifi
þetta af, skal ég aldrei oftar
þreyta mig svona. Mér varð
þröngt um andardrátt. En 100
cruzeiros hafði ég upp úr
krafstrinum. Ég lagðist út af.
En flugurnar fengust ekki til að
láta mig í friði. Mikið er ég
orðin leið og þreytt á þessu Iíf!.
15. ágúst. Ég var að tina
saman kúapentur til að fara
með til Ivani þegar ég sá vöru-
vagn í „A“-stræti, sem lagt
hafði verið við dymar hjá
Anselmo. Florentina og Dona
Lurdes komu til að segja
Johnny, að Anselmo ætti að
fara og hann skyldi kalla á löe-
vizku sína, hvað þáttur þeirra
Inga R. Jóhannssonar og Guð-
mundar Arnlaugssonar eigi eig-
inlega að heita. Fyrst hét hann
einfaldlega Skákþáttur, síðan
breyttist hann í Á hvítum reit-
um og svörtum og nú er hann
svo nefndur Að tafli. Hvað
kemur næst? Skák og nát
kannski? Eða, ef einhver vill
vera langsækinn, Fórnað manni
fyrir taflstöðu?
Og meðan við munum: Hver
er eiginlega ábyrgur fyrir þessu
voðalega tilgerðamafni á sára
saklausum útvarpsþætti: Á
hljóðbergi? Heyrið þið ekki
hvemig tilgerðin iðar undir
nafninu?
•¥•
13.00 Eydís Eyþórsdóttir stjóm-
ar óskalagaþætti fyrir sjó-
menn.
14.40 Margrét Bjamason ræðir
við Kristínu Þórarinsdóttur í
Helsinki.
15.00 Miðdegisútvarp: Sigurður
Björnsson syngur. Gísli Magn-
ússon leikur Enska svítu í d-
moll eftir Bach. L. Albanese,
F. D. Fomaci og A. M. Rota
syngja atriði úr Madame
Butterfly, eftir Puccini.
16.00 Síðdegisútvarp: Franco
Scarica, Lis Björnholt, H.
Zacharias og hljómsveit hans
leika. Andre Previn og fé-
lagar. Mario Lanza, Ray
Martin og hljómsveit hans
leika og syngja.
17.20 Þingfréttir. Tónlejkar.
18.00 Segðu mér sögu. Sigríður
Gunnlaugsdóttir stjómar
þætti fyrir yngstu hlustend-
uma. 1 tímanum byrjar Stef-
án Sigurðsson á framhalds-
sögu, sem heitir Litli bróðir
og Stúfur.
18.30 Tónleikar.
20.00 Daglegt mál. Ámi Böðv-
arsson cand. mag, flytur þátt-
inn.
20.05 Det Norske Solistkor
syngur lög eftir Borg, Linde-
man, Reissiger, Hovland og
Slögedal. Stjómandi: Knut
Nystedt.
20.20 Á förnum vegi í Skafta-
'fellssýslu. Jón R. Hjálmars-
son skólastjóri í Skógum hitt-
ir að máli tvo bændur í Álfta-
veri: Hannes Hjartarsson á
Herjólfsstöðum og Jón Gísla-
son í Norðurhjáleigu.
21.00 Sinfóníuhljómsveit Islands
leikur í Háskólabíói. Hljóm-
sveitarstjóri: B. Wodiczko.
Einsöngvari: Yannula Papp-
as frá Bandaríkjunum. a) Til-
brigði eftir B. Britten um
stef eftir Frank Bridge. bi
Kindertotenlieder eftir Gust-
av Mahler.
22.10 Kvöldsagan: Örlög manos.
eftir Mikhael Sjolokhof. Pét-
ur Sumarliðason kennari lés.
22.30 Ólafur Stephensen stjórn-
ar djassþætti.
23.00 Bridgeþáttur. Halllur Sím-
onarson flytur.
23.25 Dagskrárlok.
• Brúðkaup
• 16. október voru gefin saman
í hjónaband í Hallgrímskirkju
af séra Sigurjóni Árnasyni, ung-
frú Guðbjörg Þ. Baldursdóttir
og Hafsteinn Jensson.
(Nýja myndastofan,
Laugavegi 43B)
regluna. En hann komst ekkert
vegna skotsársins í fætinum.
Svo ég fór.
Ekki vom liðnar fimm min-
útur fyrr en sú fregn var kom-
in um allt að ég hefði farið
í símann að kalla á lögregluna,
svo Anselmo kæmist ekki und-
an. Ég komst heim áður en
lögreglan kom, og fólkið kall-
aði til mín óðar en það sá mig:
— Hvar er lögreglan, Caro-
lina?
Ef ég hefði ekki þurft að
borga símann, hefði ég getað
keypt kiló af kjöti fyrir það
sem símtaiið kostaði mig.
Fólkið beið eftir Anselmo svo
þvi gæfist færi að gera upp
reikninginn við hann. Margir
voru saman komnir, karlar og
konur, og allir í hefndarhug.
Mér var sagt að Anselmo
hefði stokkið yfir girðingu og
komizt þannig undan. Ég sagð-
ist óska þess að ég vær karl-
maður, svo ég gæti tekið mál
eins og þetta í mínar hendur
og refsað svo afbrotamannin-
um.
Þá sagði maður við mig:
— Miklu heldur vildi ég vera
kona en karl, en ekki nema á
daginn.
Þá hlógu allir.
Lalau og tengdamóðir hans
slógust. Hún barði hann með
kústskafti. Hún flýði og hann
elti hana. Þau voru bæði
drukkin.
16. ágúst. Ég kom við hjá
skósmiðnum. Senhor Jaco var
áhyggjufullur. Hann sagði að
ef kommúnismi væri kominn á,
mundi okkur vegna betur, en
nú sem stendur væri atvinna
sín rekin með tapi.
Fyrrum voru það verkamenn-
imir sem vildu bafa kommún-
isma. Nú vilja húsbændumir
það. Dýrtíðin veldur því að lýð-
ræðinu hverfur fylgi meðal
verkamanna
Pokinn minn var fjarska
þungur og verkamaður nokkur
hjálpaði mér til að lyfta hon-
27
um á mig. Ég hef borið svo
mikið af pappír upp á síðkast-
ið að mér er orðið illt í öxl-
inni.
Þegar ég var að fara eftir
Avenue Tiradentes. komu
verkamenn út úr verksmiðju og
sögðu við mig:
— Carolina, þú sem ert alltaf
að skrifa, reyndu að knýja
þjóðina til að kjósa aðra stjóm.
Einn af þeim sagði við mig:
— Er það satt að þú étir það
sem þú finnur í sorptunnunum?
— Dýrtíðin venur okkur af
öllu stærilæti. Við verðum að
semja okkur að háttum dýr-
anna.
17. ágúst. Nú var matmáls-
tími en ekkert átti ég kaffið.
Ég ætlaði að fara að æsast af
þessu. Ég sá blað með mynd af
fulltrúanum Conceicano da
Costa Neves. Ég reif hana óg
fleýgði í eldinn. Hann segist
vinna fyrir okkar málstað þegar
kosningabaráttan stendur yfir.
18. ágúst. Mér fellur illa að
missa af verki á mánudegi. Þá
er ég vön að fara snemma á
fætur því þá finn ég svo margt
í sorpinu. Ég skildi Veru eftir.
Mig tekur sárt til dóttur minn-
ar!
Ég fór til Dona Julita, og tók
hjá henni það sem hún átti af
pappír. Fyrir það fékk ég 55
cruzeiros. Hvað get ég nú keypt
fyrir þessa upphæð?
Ég var óróleg og áhyggjufull.
Þegar ég komst heim lagðist
ég fyrir því ég var þreytt af
að bera þrjátíu kíló af brota-
járni og pjáturdósum. Á hðfð-
inu. Þegar ég var búin að hvíla
mig fór ég til Rosalina til bess
að fá lánaðan hjá henni hand-
vagn til að aka draslinu til
skransalans. Hún varð við bón
minni og ég hlóð á vagninn.
Mér var kalt Sonhor Manuel
ð FAVELUNNI -
jtar sem ólíft er
Dagbók Carolinu Mariu de Jesus