Þjóðviljinn - 02.10.1966, Blaðsíða 10

|0 SlÐA — ÞJÓÐVŒ.JINN — Stmi>Hda@ua? 2. október 1066.
I H Ú S I
MÓÐUR MINNAR
wm
Eftir JULXAN GLOAG
stóð hann grafkyrr. Hann hafði
heyrt hljóð að utan, eins og ein-
hver vaeri að ganga upp tröpp-
urnar. Hann langaði mest til
að slökkva Ijósið í forstofunni
og flýja. Nú var það of seint.
Hann stóð kyrr.
Þá fannst honum hann heyra
einhvem anda hinum megin við
dyrnar. fmyndun hans gerði
þetta að hættulegri skuggaveru
— ef til vill frú Grossiter þrút-
inni af reiði, frú Stork, Millard
flugliðsf oringj a. Enginn gestur
var velkominn — ef það var
ekki hann, ef það var ekki Char-
les Ronald Hook.
Óþekkta höndin sló tvö, ■ hörð
högg með dyrahamrinum.
Húbert fékk ónot í magann.
Hann leit ekki niður. en honum
fannst sem förin eftir járnin í
gólfinu væru orðin að augum,
sem störðu upp til hans. Þau
mönuðu hann að líta niður og
sjá ógnunina sem þau bjuggu
yfir.
Hann barðist við óttann og
sagði við sjálfan sig, að þetta
væri ekki Millard, að það væri
þréfberinn eða kolakarlinn, sem
loks væri kominn að afhenda
kolin . . . eða hann. Já. það var
hann. En hann hreyfði sig ekki
til að opna, því að í hjarta sínu
vissi hann, að það var ekki hann.
Það væri kraftaverk. Kraftaverk
gerðust ekki.
Það var ár síðan hann hafði
fyrst heyrt barið. Það yrði bar-
ið aftur á hverri stundu. Hann
bað í huganum og sárbændi:
Farðu burt, gerðu það farðu.
Hann lokaði augunum og allt í
einu var hann yzt úti á stórum
planka. Sjórinn fyr'ir neðap hann
var kaldur og grænn, ekki him-
inblár og aðlaðandi eins og haf-
Hárgreiðslan
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó '
Laugavegi 18 III hæð (lyfta)
SÍMI 24-6-16
P E R M A
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21 SÍMI 33-968
D O M U R
Hárgreiðsla við allra hæfi
TJARNARSTOFAN I
Tjarnargötu 10. Vonarstrætis-
megin — Sími 14-6-62
ið í sjóræningjamyndabókunum.
Plankinn titraði undir fótum
hans. Næsta bank yrði staðfest-
ingin á dauðadóminum.
Húbert sneri sér við til að
hlaupa. Um leið heyrðist í dyra-
hamrinum: Bang, bang!
Hann missti næstum jafn-
vægið þegar mottan rann til á
gólfinu. v
— Hver heldurðu að þetta sé?
Þau stóðu öll fyrir neðgn stig-
ann — og hræðslulegar spum-
ingar þeirra skullu á honum,
ýttu við honum. Hann hélt
dauðahaldi í borðið til að standa
á fótunum.
40
— Er það lögreglan?
— Ungfrú Deke?
— Mamma Louis?
Hvíslandi spurnlngarnar kröfð-
ust svars. Blygðunin yfir því að
hafa verið að því kominn að
flýja, hvarf fyrir reiðinni yfir
því að þau skyldu ekki skilja
að hann var hræddur.
— Ætlarðu að opna, Húbert?
Aftur var barið.
— Andartak, hrópaði Húbert
yfir öxlina. Hljóðið í rödd hans,
sem talaði í eðlilegri hæð, varð
til þess að börnin hrukku í kút.
Hann var reiður út í þau vegna
þess að þau voru hrædd, og svo
var hann reiður sjálfum sér fyr-
ir að vera reiður. Það var hann
sem þau leituðu skjóls hjá, hann
átti að vernda þau — þau sögðu
það alltaf við hann. En hann
hafði vitað það sjálfur — lengi,
lengi. Ef hann væri ekki, myndi
húsið hrynja yfir þau.
Það var ekki Dunstan.
Það var ekki mamma. Mamma
var dáin.
Það var ekki lengur Elsa.
Það var hann — Húbert Hook.
Hann sleppti borðinu. — Jim-
inee, farðu með Loúis út í hof-
ið. Willy, þú ferð með þeim. Og
þið hin verðið hérna kyrr.
Hann beið þangað til litlu
drengirnir voru horfnir niður
eldhúströppurnar. — Allt í lagi,
sagði hann. — Ég skal opna.
Hann sneri sér við og gekk
til dyra öru^ggum skrefum. Hann
opnaði og haustkulið barst inn
í anddyrið.
— Ungfrú Deke!
— Já — ungfrú Deke. í þetta
sinn beið hún þess ekki að henni
væri boðið inn, heldur kom beina
leið inn og lokaði sjálf á eftir
sér.
— Ég vil fá að tala við
mömmu þína, Húberti
— Þvi miður, mamma er sof-
andi, ungfrú Deke.
— Þá er ég hrædd um að þú
verðir að vekja hana. Hún neri
saman hanzkaklæddum höndun-
um eins og hún vildi sýna að
ekki þýddi að koma með nein
andmæli.
— Viljið þér ekki koma inn
og fá yður sæti?
— Nei, þökk fyrir. Ég kom
til að tala við móður þína og
það hef ég hugsað mér að gera.
Hún var ósvikin ungfrú Deke úr
skólastofunni, með hvössu rödd.
ina og kuldalegt andlitið og orð-
in komu beint úr vetrarkuldan-
um innaní henni.
— Læknirinn segir að —
— Mér stendur rétt á sama
hvað læknirinn segir. Það sem
ég þarf að segja við móður þína,
þolir enga bið. Hún leit af hon-
um í fyrsta sinn og kom auga
á Dunstan, Díönu og Elsu neð-
an við stigann. Hún starði á
þau, kinkaði síðan kolli og gaf
frá sér lágt hljóð eins og hún
vildi segja, að þessu hefði hún
einmitt átt von á.
Húbert horfði líka á þau, en
hann varð ekki lengur reiður
yfir vandræðalegum brosum
þeirra — hann var reiður fyrir
þeirra hönd. Sjálfur var.hann
ekki hræddur Iengur.
— Ungfrú Deke!
Hún leit á hann.
— Ungfrú Deke. Mamma er
veik. Læknirinn segir að hún
megi ekki fá heimsóknir. Svo að
ég held það sé bezt að þér farið.
Þessi móðgun varð til þess að
blóðið þaut fram í vangana á
ungfrú Deke. — Að þú skulir
leyfa þér að tala svona við mig!
Húbert kerti fram hökuna. —
Þetta er okkar hús, ekki yðar.
— Þetta er hús móður þinn-
ar, ungi maður, óg ég er kom-
in til að tala við hana og ég
ætla að tala við hana — þó að
ég verði sjálf að hafa upp á
herberginu hennar.
— Það myndi ekki gagna yður
— það er læst!
Ungfrú Dekje hallaði undir
flatt. Hún virti Húbert fyrir
sér með rannsakandi fuglsaug-
um, eins og hún væri að rýna
í innstu hugsanir hans. — Það
er læst, endurtók hún lágri
röddu.
Það var eitthvað athugavert
við þetta. Hann leitaði að orðum
til að bæta fyrir frumhlaup sitt.
— Þú segir að herbergisdyrnar
hjá mömmu þinni séu læstar?
Óvænt mildin í rödd hennar
leyndi ekki undruninni.
— Ég á við . . . Hann leit nið-
ur, sá sem snöggvast förin eftir
stígvélajárnin, sá stóra, útskeifa
fæturna á ungfrú Deke, sá Dí-
önu og Elsu og Dunstan sem
biðu, stirðnuð og föl. — Ég á
við ....
— Ég held ég þiggi boð þitt,
Húbert, og fái mér sæti. Hún
baðaði sem snöggvast út hanzka-
klæddri hendi og gekl% rösk-
lega að stofudyrunum. Hún stóð
andartak og horfði fram í and-
dyrið. — Komið hingað börn.
Þegar Húbert gekk á undan
hinum inn í stofuna, var ungfrú
Deke búin að kveikja ljós og fá
sér sæti. Magur líkaminn sýnd-
ist skerast niður í þykkt, svart
leðuráklæðið á stólnum.
— Fáið ykkur sæti, börn.
— Það þýðir ekkert, ung-
frú ....
— Setjizt þið, skipaði hún.
Húik horfði á þau meðan þau
settust með tregðu hér og þar
í stofunni. Hún lét þögnina
verða enn lengri og beindi at-
hygli sinni að því að fara úr
hönzkunum. Hún lagði þá í
kjöltu sér og leit upp.
— Jæja, börn — hvar er frú
Hook?
Hann herti sig upp. — Hún
er uppi í herberginu sínu.
Hann fann að ungfrú Deke
hreyfði sig í áttina til hans. —
— Ætlastu til að ég trúi því,
Húbert?
Hún-laut í áttina til hans og
hallaði spyrjandi fuglshöfðinu
á hlið.
— Því ekki það? sagði hann.
Ungfrú Deke brosti örlítið
að þessari þrjózku, sem hún
kannaðist svo vel við. — Hvað
um Elsu, er ekkert sem þú vilt
segja? Díana? Dunstan?
Díana ræskti sig.
— Já?
Díana hvíslaði titrandi röddu.
— Mamma er hjá okkur.
Ungfrú Deke brosti snögglega.
— Eigum við ekki að segja
sannleikann? spurði hún.
Húbert deplaði augunum. Hann
vissi það að ungfrú Deke —- og
annað fullorðið fólk, kallaði
það sannleikann sem það helzt
vildi heyra. Hann sagði: — Við
erum að segja sannleikann.
Ungfrú Deke sneri þumal-
fingrinum í sífellu. Hún leit í
skyndi í kringum sig í stofunn},
þar sem rykið sýndi alls staðar
langvarandi afskiptaleysi. — Gott
S KOTTA
BLAÐDREIFING
Blaðburðarfólk óskast í eftirtaiin hverfi:
Framnesveg Höfðahverfi
Hverfisgötu I Langholtsveg.
Kvisthaga Seltjarnames I.
ÞJÓÐVILJINN Sírni 17-500.
»
KÓPAVOGUR:
Blaðburðarböm óskast í Kópavog.
/
ÞJÓÐVILJINN Sími 40-753.
4860. — Bobby stendur stamandi fyrir framan Þórð. „Jæja, góði
. . . .“ byrjar Þórður, en kemst ekki lengra. Heigullinn byrjar
dauðhræddur að tala, sundurlaust.......Þegiðu!!“ segir Þórður.
„ég vil bara ráðleggja þér að hverfa áður en mágur þinn kem-
ur aftur“. „Ég . . . ég á engan þátt í þessu . . .“ „Blessaður þeg-
/
Það er verið að rukka fyrir símann, ég ætlaði bara að yara
þig við!
BRUNATRYG Gl NGAR
TRYGGIO ADUR
EN ELDUR ER LAUS
A EETIR ER ÞAÐ
OF SEINT
TRYGGINGAFELAGIÐ HEIMIRS
LINDARGÓTU 9 • REYKJAVÍK • S ÍMI 22122 — 21260
Leðurjakkar
á stúlkur og drengi.
Peysur og peysuskyrtur.
Góðar vörar — Gott verð.
Verzlunin O. L.
Traðarkotssundi 3 (móti Þjóðleikhúsinu).
iðu“, segir Þórður aftur, „þú ert aumingi, sem réttast væri að I
hafa í bandi heima við . . . Þú ert svo heimskur og mikil rag- I
geit að það er ekki einu siiini hægt að tala við þig . . . Þú ætt-
ir að skammast þín!“ Þórður snýr þurt fullur fyrirlitningar. j
<§níineníal
Útvegum eftir beiðni
flestar stærðir hjólbarða
á jarðvinnslutæki

Önnumst ísuður og
viðgerðir á flestum stærðum
Gúmmmnnustofan h.f.
Skipholti 35 - Sími 30688
og 31055