Þjóðviljinn - 18.11.1966, Blaðsíða 8

3 SfÐA — ÞJÓÐVILJINN — FíxstwSaöar M> aámstcSxK JBSGt
LEONARD GRIBBLE
ar læknirinn tók tösku sína og
sagði: Jaeja, þá er ég farinn,
Slade. Þér skuluð fá skýrsluna
strax og hún er tilbúin-
' — Þökk fyrir, laeknir-
Dymar lokuðust á eftir hon-
um.
Glinton rétti úr sér. — Og nú
stöndum við uppi með knatt-
spymumorð- Það verður þokka-
legt! Ótafl. leikmenn sem þarf að
yfirheyra og enginn þeirra man
nckkum skapaðan hlut!
Hann gerði enga tilraun til að
leyna vanþóknun sinni. Slade
leit upp og brosti við. Hann og
Cllnton höfðu unnið saman í
mörg ár. Báðir rríátu hvor ann-
an mikils. Þegar þeir unnu
saman að einhverju máli, þá
hvatti Slade ævinlega aðstoðar-
mann sinn til að sleppa forms-
atriðunum-
— Hvað er það sem þér fellur
^vona illa, Clinton?
Lögregluþjónninn breiddi tepp-
if> yfir fætur hins látna- — Ég
hef hugboð um að sökudólgurinn
1iafi skipulagt þetta svo vand-
Iega, að það sé alveg pottþétt.
Það er þá líka tíminn til að
myrða mann — í miðri fótbolta-
keppni! i
— Sýnir ekki mikinn íþrótta-
ar.da, sggði Slade-
— Iþróttaanda! urraði Clinton-
— Ég þori að veðja að þessi ná-
ungi hefur ekki haft minnstu
hugmynd um hvað fyrir hann
kom, þótt hann virðist reyndar
Hárgreiðslan
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugavegi 18 III hæð (lyfta)
SÍMl 24-6716
P E R M A
Hárgreíðslu- og snyrtistofa
Ggrðsenda 21 StMl 33-968
D ö M U R
Hárgreiðsla við allra hæfi
TJARNAKSTOFAN
rjamargötu 10 Vonarstrætta-
megin - Simi 14-6-62.
ekki hafa látið sér allt fyrir
brjósti brenna. Dökkhærður, dá-
lítið kvenlegur en sterklega
byggður. Varimar eru fullþunn-
a1 og augun of náin.
— Líttu á, Clinton!
Yfirmaður lögregluþjónsins
truflaði vangaveltur hans. Hann
gekk upp að hliðinni á Slade-
Fulltrúinn hélt um vinstri hönd
hins látna og rýndi í þumalfing-
urinn neðanverðan-
Hann benti á örlitla blóðstorku
sem við fyrstu sýn minnti á
leirmola-
— Hvað segirðu um þetta?
Ciinton laut yfir fingurinn- —
Þetta getur reyndar verið þetta
gat á hörundinu, sem Meadows
læknir talaði um, sagði hann. —
En hvemig í skollanum .........?
Hann leit spyrjandi á Slade.
— Það var þessi pakki sem
kom rétt fyrir leikhlé, sagði
Slade. — Ég held við getum
beint allri athygli okkar að hon-
um. Hér er umbúðapappírinn.
Whittaker eða einhver a<nnar
virðist hafa haft vit á að koma
með hann hingað um leið og
fötin-
Hann tók brúnan maskínu-
pappír upp af ððnu borði. Á
hann var skrifað nafn Doyce og
heimilisfang Arsenal knatt-
spymufélagsins með upphafsstöf-
um- Hjá bréfinu lá lítill pappa-
kassi og lítið umslag. I einu
hominu á umslaginu var lítið
gat eins og einhver oddur hefði
stungizt gegnum það. Engin
merki voru sýnileg á kasssnum.
. — Þetta er at'nyglisvert. Slade
benti á litla gatið á umslaginu-
— Hvað færðu útúr þessu, Clint-
on?
Lögregluþjónninn kinkaði-kolli.
— Þetta virtist stangast á við
stunguna á þumalfingrinum.
— Rétt er það. Clinton, og
meira til. Vinstri hönd er sú
hönd sem flestir myndu nota til
að táka um umslagið meðan það
er rifið upp með þeirri hægri-
— Stendur heima, samsinnti
Clinton- — Þetta virðist þá hafa
verið einhver. flatur hlutur ,með
hvössum oddi á eins og —
— ....... teiknibóla?
— Já, til dæmis. Hapn heldur
um umslagið með vinstri hendi
og teiknibólan stingst inn í þum-
alfingurinn- Oddurinn er smurð-
ur eitri og búið er að fram-
kvæma morðið. Svona einfalt er
það-
— Tja — ég er^nú hræddur
um, að rétta svarið sé ékki al-
veg svona einfalt, 'Clinton. Við
ékulum atheuga föifei áður en við
hefjumst handa-
Þeir fundu bið vanalega —
knflupenna, peningaveski og tafls-
vert af smámynt, lyklakippu,
vasaklút, nokkra samanvöðlaða
strætisvagnæniða og blaðaúr-
Idippu:
„Verkamaður sá Ijóst, liðað
hárið fljóta á vatninu.
Líkið var dregið á land við
East Gate Fosse. Hún hafði ver-
ið dáin í nokkrar klukkustundir.
Kviðdómur úrskurðaði að hún
hefði látizt af slysi“
,,Blaðaúrklippan“ var . ein-
kennileg að því leyti að hún var
gerð úr setningum, sem klipptar
voru úr samhengi og límdar
saman.
Þetta getur haft einhverja
þýðingu eða enga, sagði Slade
og stakk úrklippunni í vasann-
— Og þú getur byrjað á því að
safna saman öllum þeim nál-
um sem þú getur fundið, Clint-
on.
— Nálum?
— Slifsisnælum .... Ég tók
eftir því að Kindilett var með
óvenjulega nælu í hálsbindi
6Ínu- Og hér fyrir utan er stór
tafla- Hún er full af teikniból-
um. Taktu þær allar — en
gættu þess að stinga þig ekki
á rjeinni þeirra! Slade dró tepp-
ið yfir andlit hins látna. —
Sendu Irvin inn*og láttu hann
snúa sér að fingraförumum
héma inni. Ég ætfla að spjalfla
við knattspymumemjina. Það er
ekki hægt að láta þá bíða leng-
ur.
I gamginum fyrir utan lækn-
ingastofuna rakst Slade á Whitt-
aker og Kindilett sem stóðu þar
bg reyktu- Báðir litu spyrjandi
á hann þegar hann korh út.
— Já, ég er hræddur um að
læknirinn líti ekki á þetta sem
neitt slys, sagði lögreglufulltrú-
inn-
Wittaker leit alvarflegur á
hann- Kindilett kipraði varimar.
— Það er eitt sem rétt er að
segja yður, fulltrúi, sagði Whitt-
aker. — Þegar þessi keppni var
ákveðin, urðum við sammála um
að Trjóuliðið yrði um tnna hér
í London sem gestir Arsenals,
svo að liðin gætu æft dálítið
saman hér á leikvanginum. Á
; morgun hefur verið ákveðið að
; leika saman golf á Dykevellin-
um í ■ nánd við Brighton, þar
, ficm Arsenal er oft .við æfingar-
' Mér fannst rétt að segja yður
i af þessu áður en þér talið við
leikmennina — ef ske kynni að
bér vilduð heldur tala við ein-
hverja af þeim seinna, þegar þér
vitið að þeir eru hér á næstu
grösum.
— Þakka yður fyrir, herra
Whittaker, sagði leynilögreglu-
þjónninn- — Þetta gerir málið
dálítið einfafldara. Hann sneri
6ér að Kindilett- — Mér skilst
að leikmenn yðar séu úr ýmsum
stéttum?
— Já, satt er það, sagði fram-
kvæmdastjórinn og kinkaði
kolli. — Markmaðurinn okkar,
Tornbum, er trésmiður. Hann á
heima í St. Albans. Ég er víst
þegair búinn að minnast á Mom-
bw — hann er tryggingaumboðs-
maður. Liðið á eitt sameigin’egt
— löngunina til að leika góða
knattspymu. Það hefur tekið
mig fjögur ár eð byggja Trjóu
upp. En — það vottaði fyrir
hreykni í lágri rödd hans — það
hefur • verið ómaksins vert!
— Ég efast um, greip Whitt-
aker fram í, — að nokkur ann-
ar f öllti Englandi hefði leikið
bet.ta \eftir. Frank'
Slade skildi að honum var full
alvara. Þetta var hreipskilnisleg
viðurkenning fil mannsjns sem
átti fyrst og fremst heiðurinn af
velgengni liðsins-
Hann steig til l>aka og Whitt-
aker bpnaði dymar að bunings-
herbergi Arsenals- Það Var bú-
ið að taka til á gólfinu. Treyjur,
spelkur, isokkair og stígvél hafði
Bert Owen fjarlægt. Búið var
að senda stóm hvítu handklæðin
með rauða Arsenaflmerkinu í
hominu í þvottahús. Leikmenn-
irnir frá Arsenal og Trjóu vora
að ræðast við. Loftið hafði verið
hreinsað eftir baðið, en loftið
va<r blátt af sígarettureyk-
— Slade lögreglufulltrúi þarf
sð leggja fyrir ykkur fáeinar
spumingar, sagði Whittaker.
Hann steig til hfliðar og leyni-
lögreglumaðurinn gekk nær.
— Herra Kindilett sagði mér
hvað gerðist úti á velflinum,
sagði Slade- — Mér skilst að
Doyce hafði tekið vitaspymu.
Spyrnti Goring þá ekki upp aft-
ur fyrir Arsenal? Hann sneri
sér að ljóshærða miðframherjan-
um.
Harry Peter Goring krosslagði
handleggina og leit undrandi á
ha<nn. — Jú, það er satt, sagði
hann. — Ég gaf boltann yfir tifl
Regs.
— Og ég sendi hann áfram til
Jimmys, sagði Lewis.
Jimmy Logie kinkaði kolli.
— Ég man, sagði Milne. — að
leikurinn færðist yfir á kantinn.
Knötturinn fór frá Cox til Lew-
is, og Doyce kom í áttina tifl
Regs- Hann gætti hans vel-
Slade sneri sér að Lew-
is — Munið þér hvað gerðist
svo?
Lewis hrukkaði ennið íhug-
andi- — Já. þetta er rétt hjá Bill.
Nú man ég þetta. Doyce kom
þjótandi.
— Lituð þér á hann?
Lewis leit undrandi á fulfltrú-
ann. — Nei — eiginlega gerði
ég það ekki — ég á við, ég
horfði svo sem ekki beinlínis á
hann-
Slade kinkaði kolli. — Þér haf-
ið þá ekki tekið eftir því, hvort
hann leit út fyrir að vera veik-
ur, til dæmis?
— Nei.
— En þér hefðuð þó tekið eft-
ir því, ef hann hefði verið eitt-
hvað óvenjulegur í fasi, er það
ekki? Ef hann hefði másað ó-
venju mikið eða svitnað — eitt-
hvað í þá átt?
— Ég gæti kamnski sagt eitt-
hvað um það, greip Denis
Compton fram í-
Slade leit yfir til hans. —
Tókuð þér éftir einhverju?
— Já, sagði útherjinn- — Reg
sendi yfir til mín, þegar Dbyce
kom þjótandi út að línu.' Hann
reyndi að ná boltanum af þér,
Denis, var það ekki?
I Denis Compton fitlaði ögn veð
slifsið sitt og hnykkti öxlinni tifl.
— Jú, það var mikill hraði á
Doyce, en mér tðkst þó að koma
boltamum frá mér.
— Já, ekki laust við það!
greip Joe Mercer fram í glettn-
islegur á svip. — Boltinn var
næstum kominn út fyrir enda-
mörk!
— En hverju tókuð þér eftir
hjá Doyce? spurði Slade Denis
Compton-
— Hann andaði ótt og títt, en
það var ef til vill ekkert óeðli-
legt. En ég sá greinilega að
hann svitnaði ofsaflega. Hárið á
honum var rennvott og saman-
klístrað. Ég fór einmitt að velta
fyrir ihér, hvort hann væri í
góðri þjálfun-
— Hann var hraustur eins og
hestur, þegar við rannsökuðum
hann, sa>gði Raille. En, Compton,
var það ekki einmitt um þetta
leyti sem Doyce valt útaf? Ég
sá Lewis koma þjótandi bg
varna því að knötturinn færi út
af og spyma honum til eins af
fnamherjunum. Það var víst
Goring. En að minnsta kosti
fékk Crieff boltann og þá ráku
allir upp öskur.
Það varð þögn meðan leik-
mennirnir rifjuðu Joetta upp í
huganum. En orð Railles lýstu
áreiðanlega síðasta hfluta leiks-
ins, áður en Doyce missti með-
vitund.
Slade kirtkaði kolli til Denis
Comptons. — Þér voruð sem sé
sá síðasti sem átti í liöggi við
Doyce?
— Já, ég býst við því, svar-
aði Compton'-
Fulltrúinn bar fram nokkrar
spurningar i viðt>ót og allir
gerðu sitt bezta til að leysai úr
þeim. En Slade varð ekkert á-
■gengt, vegna þess að þeir vissu
ekki meina .......
Óvit Doyces hafði verið jafn-
dularfulflt 'sem það var óvænt.
Ekki einn einasti leikmannanna
gat komið með upplýsingar sem
skýrðu það á neinn hátt.
Slade sneri sér loks að Whitt-
aker. — Ég held ég komist ekki
lengra að sinni- Þó er eitt sem
mig langar til að þér útskýrið
fyrir leikmönntmum.
— Ég skal gera allt sem mér
er unnt, herra Slade-
— Clinton ' yfirlögreglufl«ónn
SKOTTA
Ég má ekki vera að því að hjálpa þér mamma. Þarf að vera
tilbúin að svara ef sírninn hringir!
Loðfóðraðir leður- og rúskinnsjakkar
fyrir dömur og herra
Verð frá kr. 4.450,00.
Leðurverkstœðíð
Bröttugötu 3 B. — Sími 24-6-78.
<§ntinental
Útvegum eftir beiðni
flestar stærðir hjólbarða
á jarðvinnslutæki
Önnumst ísuður og
viðgerðir á flestum stærðum
Gúmmívinnustofan h.f.
Skipholti 35 - Sími 30688
og 31055