Þjóðviljinn - 17.05.1967, Blaðsíða 6

»
g SÍÐA — ÞJÖÐVILJINN — MiSvikudagur 17. maí 1967.
Skúli GuSjónsson á Ljótunn arstöðum:
Huasað til Hannibals
Þegar fundum okkar Hanni-
bals Valdimarssonar bar saman i
fyrsta sinn, leizt mér maðurinn
afliur hinn vígabarðalegasti og
líMegur tii stórræða, enda þá
nýsloppinn úr pólitískum lífs-
háska. Þetta gerðist sem sé
skömmu eftir að horuum hafði
verið varpað fyrir borð af skútu
Alþýðuflokksins og hann síðan
upp dreginn af sósíalistum og
honum gerður bústaður í Al-
þýðu ban dalagi, svo að hann
mastti halda pólitískri áru sinni
hreinni af kommúnisma og
öðru slíku.
Þegar hann svo síðar fór
fram sem efsti maður á 'lista
Albýðubandalagsins í Vestfj.-
kjördæmi, viadi ég votta honum
traust mitt, þó i litlu væri, og
bauðst til að vera á þeim lista
í nassta sæti, hverju hann tók
með .þökkum.
Kynni mín af Hannibal, síðan
þetta gerðisf, hafa að vísu efcfci
verið mikil, en þau hafa verid
snurðuiaus og hin vinsamleg-
ustu.
Á síðastliðnum | vetri, þegar
listi Aiiþýðuibandalagsins á Vest-
fjörðum var í mótun, gaf ég
þess enn kost að vera tíundi
maður hans, en lagði jafnframt
ríka áherzlu á að listinn yr-ði
sem minnst breyttur frá þvi er
verið hafði. Þótt nokkrar ó-
æskilegar breytingar hefðu ver-
ið samþykktar á Isafjarðar-
fundinum, sem haldinn var um
páskana, lét ég þær mig litlu
sfldpta og sætti mig við þær.
Miðvikudaginn fyrir upp-
stigningardag bárust mér til
eyrna þau furðulegu tíðindi, að
boðað hefði verið til skyndi-
fundar á ísafirði i kjördæmis-
ráði samkvæmt ósk Hannibals,
sem nú vildi fá af sér leyst
vistarbandið.
Ég trúði þessu efcki, fyrr en
ég hafði náð tali af Hannibal
sjálfurh, símleiðis.
Ég sagði honum bá, að færi
hann af listanum, myndi ég
einnig hverfa þaðan, nerna því
aðeins, að ég gæti sætt mig við
þær breytingar, sem á listanum
kynnu að verða, að honum frá-
gengnum.
Það sem síðan hefur , gerzt
þar vestra skal ekki rakið
frefear að sinni. En það þarí
næstum yfimáttúrlega trúgimi
til að láta sér til hugar koma,
að þar hafi verið unnið af heifl-
indum og drengskap af þeim
mönnum er um þessi mál fjöll-
uðu og réðu til lykta.
Skulu hér nefndar örfáar
staðreyndir.
Þegar Hannibal Valdimarsson
loks óskar eftir þvi að fá aí
sér leyst vistarbandið, er orðinn
svo skammur tími, þar til
framboðsfrestur rann út, að
með öllu var útilokað, að tími
ynnist til að leysa þennan
uppáfallandi vanda á nokkurn
skynsamflegan hátt.
Til frekari öryggis bíður hann
enn í tvo sólarhringa með að
gefa ákveðið svar um, hvort
hann noti sér fengna heimild.
Uppstillingamefnd velur
hann eftir eigin geðþótta og sér
jafnframt svo um, að enginn
tími sé til að næða málið eða
koma með aðrar uppástungur.
Sá umdeildi maður, er hann
hafði hugsað sér í annað sæti,
er ekki nefndur á nafn á fund-
inum.
Síðan fjarstýrir hann upp-
stillingamefndinni og lætur
hana drepa hverja þá tiliögu,
er fram var borin til samkomu-
lags. Þessi vesalings nefnd var
að síðustu orðin svo hrelld og'
hrjáð, að hún vissi ekki sitt
rjúkandi ráð, að bvi er mér
skildist á formanni hennar.
Heyrt hefi ég, að- Hannibal
hafi lagt út í allt þetta ævin-
týri sökum þess, að honum hafi
þótt. sem eitthvað hafi á skort
um lýðræðisileg vinnubrögð við
uppstillingu Alþýðubandalags-
ins í Reykjavík.
Mikið hefur Hannibal lært i
ólýðræðislegum vinnubrögðum
þar syðra.
Þá er það haft eftir Hanni-
bal að nú sé hann að slást, upp
á líf og dauða, fyrir sinni pólit-
isku æru.
Undarlegar eru hugmyndir
hans um hina pólitísku æru og
ofar mínum skiiningi.
Það hefði mátt ætla, að vin-
ir Hannibals og samherjar vest-
ur þar, sem vita að kapp hans
hefur löngum verið meira en
forsjáin, hefðu reynt að koma
í veg fyrir, að hann legði á
vonlausu klifin og hrapandi
fell. En það voru einmitt þeir
sem leystu af honum vistar-
• bandið á fundinum fræga.
Það er að vísu skiljanlegt, að
HannibaU hafi verið kominn i
nokkurn vanda, þegar hann
var að einhverju leyti borinn
ráðum við uppstillingu í Reykja-
vík.
En hann valdi þann kostinn
sem verstur var, bæði fyrir
hann sjáífan og Alþýðubanda-
lagið, og mun hann sannreyna'f’
það, þótt síðar verði.
Hið skynsamlegasta sem
hann gat gert var að láta sem
ekkert væri, slást við krata,
framsókn og íhald vestur á
fjörðum, en láta hinum yngri
og ófyrirleitnari samherjum
sínum syðra eftir að sýna
kunnáttu sína og getu í því að
mylja tennur úr kommúnistum
og öðiu vondu fólki suður i
Reykjavík.
Þetta mun hann einnig a£-
laust skilja, þegar af honum
rennur móðurinn. > V
Mennirnir eru þannig af guði
gerðir, að þeir eru allltaf að
gera af:glöp og vitleysur’. En
.Utíir karlar eins og ég og mín-
ir Ukar hafa ekki aðstöðu til
að gera nema lítil afglöp og
litíar vitíeysur.
En þegar stórir karlar eins
og Hannibal Valdimarsson fara
á stúfana, verða afglöp þéirra
stór og vitleysumar mikflar.
Nú hefur Hannibal gert virð-
ingaverða tilraun til þess að
sannfæra fólk um, að einnig á
þessu sviði sé hann mjög stór í
sniðum.
Ég trúi á mennina, þrátt fyr-
ir það að þeir eru misvitrir og
skammsýnir, eða ef til vill
vegna þess.
Það er því víðsfjarri mér, »ð
hafa uppi nokkum svardaga
um að ég skuli aldrei treysla
Hannibal VaJdimarssyni, þóít
hann hafi brugðizt trausti mínu
að þessu sinni. Við vitum svo
lítið hvað framtíðán kann að
bera f skauti sínu.
En hinu get ég lýst yfir, að
ég vildi ekki láta nafn mitt
standa á þeim lista, sem nú
hefur verið fram borinn, eftir
að ég kynntist þeim vinnu-
brögðum, er uppi voru höfð við
samsetningu hans.
Afstaða mín til þessa lista
fer svo eftir því, hvemig for-
mælendur hans haga orðum
sínum og athöfnum í komandi
kosningabaráttu.
10. maí 1967.
Skúli Guðjónsson.
-<S>
Ur eldishúsinu í laxveiðistöðinni í Kollafirði.
Nýtt eldishús í laxeldisstöð
ríkisins byggt í Kollafirði
y Nýlega var teíkið í notítun
nýtt eldishús í Laxeldisstöð rík-
isins í Kollafirði. Með tilkomu
eldishússins hefur aðstaðan við
laxeldi í eldisstöðinni stórbatn-
að, og er bygging þess mérkar
við'burður í uppbyggingu stöðv-
arinnar.
Ríkisstjómin keypti jörðina
Kollafjörð 1961 til þess, að reisa
á henni tilraunastöð fyrir lax-
og siflungseldi. Var þá' þegar
hafizt handa um byggingu eld-
isstöðvarinnar, og hefur upp-
bygging staðið síðan með hlé-
um. Gert var ráð fyrir í fyrst.u
að koma upp eldisstöð, sem yröi
ódýr í byggingu, og voru bví
grgfnar ~ tjamir af ýmsum
stærðum til bess að ala seiðin
í eins og tfðkast t.d. í Dan-
mörku, en slíkur aðbúnaður er
mun ódýrari heldur en kassar,
ker og steyptar tjamir undir
þaiki. Reynslan hefur sýnt að'
útitjarnir henta ekki vel til
uppeldis smá laxaseiða við að-
stæður hér á landi. Einkum er
erfitt að hafa laxaseiði f úti-
tjömum á fyrsta vetri, en Lax-
eldisstöðin er fyrsta eldisstöð-
ir. hérlendis, sem reynir þáð í
miklum m,æfli. Hefur því verið
horfið að því ráði að hafa laxa-
seiði á fyrsta vetri f eldisköss-
um undir þaki og hefur það
gefizt mjög vel. Þar sem húsa-
kynni í Kollafirði er af
skomurn skammti, hefur verið
þröngt um smáseiðin í vetrar-
eldi, en nú með þessu nýja efld-
ishúsi er mjmdarlega bætt úr
brýnni þörf.
Hið nýja eldislhús er 400 fer-
metrar að flatarmáli, stál-
grindahús á steinsteyptum
grunni. Mestur hiuti hússins er
eldissalur, som 40 ferfcöntuðum
74 nemendur í Samvinnu-
skólanum á síðasta vetri
Samvinnusikólanum var að
venju slitið 1. maí með hátíð-
legri athöfn að viðstöddu mikiu
fjölmenni. Munu þetta hafa ver-
ið ein hin fjölmennustu skóla-
Slit, sem hingað til hafa farið
fram í Bifröst.
Skólaslitaathöfnin hófst með
ræðu skólastjóra, síra Guð-
mundar Sveinssonar, er hann
bauð gesti velkomna og gerði
grein fyrir starfi liðins vetrar.
Þessi atriði komu fram í ræðu
skólastjóra:
Kennsluáríð 1966-1967 var 49.
skólaár Sarnvinnuskólans frá
stctfnun hans 1918, en hið 12.
frá flutningi skólans að Bifröst.
Það var því svo að á þessum
degi brautsfcráist 10. nemenda-
hópurinn frá skólanum í Bif-
röst og er þá tala brautskráðra
nemenda þaðan orðin nokkuð á
4. hundrað en mun nálgast 2.
þúsundið frá upphafi.
Fastráðnir kennarar voru sem
áður 4 auk skólastjóra, en þar
að auki störfuðu 4 stundakenn-
arar við skóflann. Þá önnuðust
og feennslu 3 eldri nemendur
brautskráðir fyrir tveim árum.
Þeir hafa stundað svokalllað
starfsnám á vegum samvinnu-
hreyfingarinnar um tveggja ára
skeið, en luflnx nú í Bifrðst
mánaðar bóknámi og kennslu
hver. Voru beir prófaðir að
þeim tíma liðnum 'og munu
einkunnir þeirra skráðar í próf-
•bók sikóflans. Má þvi segja að
skólinn hafi þá um leið tefldð
ábyrgð á framhaldsmenntun
þeirra að þessu leyti. Ef éfram-
hald verður á sem telja má lík-
legt, hefur skapast hér vísir að
nýjum þætti í skólasitarfsem-
inni í Bifrösí.
Við sfeólaheimiflið voru tvö
fastráðin sem áður, húsmóðir
skólans og ráðsmaður skóla-
staðarins. Þá starfaði auk
þeirra við skóflalheimilið 10
manna starfsflið.
Nemendur sikóflans voru á
yetrinum 74 talsins, 35 í 1
bekk og 39 í 2. bekk.
Breytingar urðu engar að
teljandi væri á námsefni skól-
ans, en áfram haldið með skipt-
ingu nemenda í minni hópa 1
bókfærsflu og ensku og hefur
hvort tveggja gefizt mjög vefl.
AUmiklu lengur var kennt
sfðastíiðinn vetur í 1. bekk en
áður og kom það tifl af þvi að
fyrirkomuiiagi vorprófs var
breytt fró því sem tíðkast hef-
ur. Fyrir vikið rrátti kornast
yfir meira námsefni. Náwis-
árangur í 1. beikk mátti teljast
með ágætum. En yfirlit yfir
árangurinn var sem hér segir:
Agætiseinkunn hlutu 2 nem-
endur, Hettga Karlsdóttir,
Narfastöðum, Reykjadail, Suður-
Þingeyjarsýslu, 9,09 og Pétur
Rafnsson, Sval'borg, Bfldudafl,
9,00.
I. einkunn hflutu 27 nemend-
ur, þar af 14 yfir 8.00.
II. einkunn hlutu 5 nemend-
ur.
III. einkunn hlaut 1 nemandi.
Kennsludagar í 2., bekk urðu
ólíka margir og áður, þó aðeins
færri, þar sem páskar voru i
marzmánuði og því ekki félld-
ir irm í lokaprótf 2. bekkjar sem
áður. Undir lokapróf i 2. bekk
gengu allir nemendur 39 að
tölu, en einn nemandi varð að
hætti í prótfum vegna veikinda
og mun fljúka þvf svo ffljótt sem
auðið reynist.
Námsárangur í 2. bekk var
einn hinn jafnasti og bezti sem
orðið hefur í skólanum frá þvi
hann kom að Bifröst og hefur
ástundun annars bekkinga ver-
ið til mikillar fyrirmyndar. Ura
betta vitnaði líflra yfirlit bað,
sern skólastjóri aaf. i:ra eink-
unnir hiwna brauts-krfc^u.
Framhald a 9. síðu.
Atriði úr „BIow-up“
Mynd eftír Antonioni hiaut
gullpálmann í Cannes
CANNES 5/11 Brezka kvikmynd-
in „Blow-up“ sem ítalski kvik-
myndameistarinn Michelartgelo
Antonioni hefur gert, fékk hin
etftirsóttu gullpálmaverðlaun á
kvikmyndahátíðinni í Cannes.
Mýnd þessi fjallar um ungan
tízkuljósmyndara sem kemst af
tilviljun að glæp, en s’annanir
í málinu glutrrst úr höndum
hars bæði fyr.r sakir áhugaleys-
is hans sjálfs og vina hans og
kunningja — og „loks er eins og
ekkert hafi gerzt“. Antonioni
hefur látið svo um mælt að
myndin sé um æsku samtímans,
ástríðulausa forvitni hennar sem
dugi henni ekki til alvarlegrar
þátttaku í þvf sem máli skiptir.
Mynd þessi hefur hlotið mis-
jafna dóma í Bretlandi og einn
dómnefndarmanna sagði sig úr
nefndinni í mótmælaskyni við
veitinguna — hélt hann mjög
fram júgóslavneskri sígauna-
mynd.
eldislkeirjum úr pflasti hefur ver-
ið kornið fyrir í ásamt vatns-
leiðslum að kerjuruum og frá
þeim. Er ætiunin að nota eldis-
kerin til þess að afla í laxaseiði
á fýrsta ári.' Auk þess er í hús-
inu skrifstofa eldisstöðvarinnar,
1 snyrtiherbergi, geýmsla og fóð-
urhús.
Veikfræðilegan undirbúning
að byggingu eldishússins gerði
verkfræðiskrifstafan Hönnun i
Reykjavík. Byrjað var að grafa
fyrir eldisihúsinu seint í júlf
og er nú byggingu hússins langt
kcmið.
Innkaupastofnun rfkisins
bauð byggingu hússins út. Var
samið við Hvesta h.f. að reisa
grunninn, Landssmiðjuna um
að reisa stálgrindina og klæða
hana svo og um raflagnir, eo
Ámi Jóhannsson, # byggingar-
meistari, hefur séð um inn-
réttingar á skrifstofu og fleiru.
EJldisker í eldisihús eru gerð úr
pflosti og hefur Trefjaplast h.f.
á Blönduósi búið kerin til. Eru
þau 2x2 m að umrnáli og 50 cm
að dýpt. Eftirlitsmenn með
byggingarframkvæmdum voru
verkfræðingamir Ásgeir Mark-
ússon og Guðmundur Gunnars-
son, sem jafnfrámt gerði allar
áætlanir. Kostnaður við bygg-
ingu hússins og útbúnaður er
um þrjá miljónir króna.
I Laxeldisstöðinni eru nú um
miljón laxaseiða. Þar af eru um
800 þúsund kviðpokaseiði, um
150 þúsund ársgömufl seiði o>g
rúmflega 50 þúsund tveggja ára
seiði, sem eru tilbúin að ganga
í sjó í vor. Auk þess eru nokk-
ur hundruð ársgömul sjóbirt-
ingsseiði og um fimm þúsund
bleikjuseiði af ýmsum stærðum
og afldri. afllt upp í fimm punda
fiska.
Laxaseiðin í stöðinni eru upp-
runnin úr mörgum ám svo sem
úr Stóru-Laxá í Hreppum,
Hvítá í Amessýsflu, Höskuflds-
læk, Soginu, Elliðaánum, Leir-
vogsá, Laxá í Leirársveit, Laxá
f Dölum, Miðfjarðará, Víði-
dafláá og Laxá í Þingeyjarsýsflu.
Veiðifélög við nefndar ár bafa
verið svo velvifljuð að láta
Laxefldisstöðinni í té laxalhrogn
á undanfömum árum. Laxa-
hrognin hetfur svo Laxeldjsstöð-
in endurgreitt með því að s-lriia
aftur f árnar sumargömflum
laxaseiðum eða gönguseiðum.
Göiíguseiðin í Laxeldisstöð-
inni verða, þegar hlýnar og
gön'gu-tíminn byrjar, ýmist
sleppt út úr efldistjörmmum og
munu þau ganga í sjó út f
Koji =fíörðiTm. 0S3 sflíilað í ár,
^arn+rald á 3 síðu.
\ i , ,'
k
1