Þjóðviljinn - 22.10.1967, Blaðsíða 3

Sunnudagur 22. oktöber 1967 — ÞJÓÐVTLJINN — SÍÐA J
Skúli Guðjónsson á Ljótunnarstöðum skrifar um útvarpsdagskrána:
AÐ LIÐNU SUMRI
Fáar eru minningarnar, sem
við eigum frá útvarpsdagskrá
• liðins sumars. AHt virðist hafa
gengið nokkum veginn sam-
kvæmt áætlun og snurðulaust.
Að minnsta kösti svo snurðu-
lítið, að þeir í ríkisstjóminni
og þar í grennd, hafa ekki
fundið ástæðu til að gera upp-
steyt. Það mætti helzt til tið-
inda telja, að Valdimar Jó-
hannsson kallaði þætti Áma
Böðvarssonar atvinnuróg. Þetta
er stórt orð og heyrist ekki oft
í útvarpi. En ekki hefur þó
heyrzt, að téður Valdimar hafi
verið beittur neinum refsiað-
gerðum fyrir að missa þetta
stóra orð út úr sér.
Hinsvegar finnst mér sem að
Ámi hafi tekið óþarflega há-
tíðlega þessa árás, og glíma
meir af kröftum en fimi. •—
Tal hans um framburðargalla
Valdimars gæti vakið tor-
tryggni einhverra, er teldu, að
hér væri um hefndarráðstöfun
að ræða.
Raunar finnst mér, að þætt-
iir Áma hafi breytzt síðan
þetta slys henti. Sú veiði-
mannsgleði, sem löngum hef-
ut einkennt spjall hans hefur-
þorrið. \
En þótt hann hverfi nú í
bili frá meinorðaveiðum á veg-
um útvarpsins, myndi ég vilja
óska þess að hann tæki þær
upp á ný, áður en langir tím-
ar líða, með endumýjuðum á-
huga og veiðigleði.
En meðal annarra orða:
Finnst enginn réttlátur í Sód-
óma? Segja blaðamenn ekkert,
sem getur orðið öðrum til fyr-
irmyndar? En ef svo ólíklega
reyndist, þrátt fyrir allt, að
jafnvel blaðamenn gætu orðað
hugsun sína endrum og eins,
þannig að til fyrirmyndar
mætti verða fáfróðum lýðnum,
hversvegna ekki að benda á
það, jafnframt hinu, er tfl. við-
vörunar er auglýst?
Efst á baugi
Þátturinn- Efst á baúgi iif-
ir af öll misseraskipti. Ef eitt-
hvað er, hefur hann heldur
skánað með árunum. Ef til vill
stafar þetta af því, að hið
alþjóðlega andrúmsloft er ekki
eins eldfimt og stundum fyrr.
•Það sem helzt hefur háð flytj-
endum þáttarins er að þegar
þeir segja frá tíðindum aust-
an tjalds, eða herma frá við-
skiptum austurs og vesturs,
glata þeir miklu af frásagnar-
gáfu sinni, sem þeir eiga þó
talsvert af og hafa oft sýnt,"
einkum Björn Jóhannsson. En
engin regla er Ún undantekn-
ingar. í sumar sagði Bjöm frá
ungverskum karli, sem bjó með
þrem konum langa ævi og vissi
engin um aðra. Þessi saga var
snilldarvel sögð og sýnir að
maður þessi býr yfir þeim
hæfileika að segja skemmti-
lega frá, þó hann hafi því
miður oft misst sjónar á þess-
um dýrmæta hæfileika í gem-
ingaveðrum vðraldarstjómmál-
anna.
Þá má minnast þess, að á
liðnu sumri hafa heyrzt í þætt-
inum Viðsjá og í ýmsum frétta-
aukum fróðlegir og vel samd-
ir pistlar, er þeir hafa flutt
Jón Magnússon, Haraldur Ól-
afsson, Hjörtur Pálsson og
nokkrir fleiri.
Daglegt líf
Árni Gunnarsson fréttamað-
ur hefur komið mjög við sögu
FERÐIST MEÐ LANDSÝN.
Landsýn býður upp á alla hugsanlega ferða-
þjónustu innan lands og utan, með flugvélum,
skipum, iárnbrautum og bifreiðum smáum sem
stórum, — sér um útvegun hótela og leigubif-
reiða hvort heldur er með eða án bílstjóra, —
útvegar leiðsögumenn fil lengri eða skemmri
ferða-, útyegar vegabréfsáritun og sækir um
gjaldeyri svo nokkuð sé nefnt.
Landsýn býður upp á lægra verðlag méð hverju
ári og hagkvæm kjör, svo sem lánakjör Loftleiða
—- „Flogið strax — fargjald greitt síðar'*.
Takið ekki ákvörðun um ferðina án þess að leita
upplýsinga fyrst hjá Landsýn.
Cccloi:
REISEBURO
Ipu&níf?
is® iFC.O'u’
"wœifr' intourist
4s
L/\ N DGSil N t
FERÐASKRIFSTOFA
LAUGAVEG 54 - SfMAR 22890 & 22875 -BOX 465
w
útvarpsins á liðnu sumri.
Okkur gæti jafnvel dottið í
hug, að líta mætti á hann sem
nokkurs konar stokkandar-
stegg stofnunarinnar. Hann
hefur umsjá með þættinum
Daglegt líf og tekur auk þess
upp urmul af viðtölum við
framámenn og ábyrga aðila,
sem birtast í fréttaaukum. Þar
hefur reyndar brugðið fyrir
öðrum fréttamanni. Ég held að
hann heiti Eggert Jónsson og
er ákaflega leiðinlegur og
miklu leiðinlegri en Árni.
Árni er ekki beinlínis leið-
inlegur, aðeins dálitið hégóm-
legur. Manni finnst sem hann
setji upp spekingssvip þegar
hann spyr. Hann hefur á sér
heldrimannasnið, jafnvel heil-
ags manns fas. Hið síðast-
nefnda einkenni kom glöggt
fram, þegar hann ræddi við
lamaða manninn í Hafnarfirði.
En ég held, að þetta sé allt
leikaraskapur. Ég held, að
maðurinn líti í raun og veru
ekki á sig sem speking, enn
síður heldri mann og sízt af
öllu heilagan.
En þrátt fyrir allt er margt
gott við þennan náunga. Ég
held, að hann gæti orðið fyr-
irmyndar fréttamaður og spyrj-
andi, ef hann legði niður leik-
araskapinn og reyndi að verða
sem líkastur þvi og guð skap-
aði hann.
Skoðanakönnun
Skoðanakannanir þær, sem
Ámi hefur uppi haft símleiðis,
eru dálítið einkennilegar, eða
nánar tfltekið niðurstöður
þeirra.
Þegar hann spyr um álit
manna á sjónvarpinu, fyrir-
finnst enginn, sem vil missa
Keflavíkur-sjónvarpið. Og enn
spyrjum við. Finnst þá eng-
inn réttlátur í Sódóma? Þegar
hann spyr um, hvað menn geti
sparað meðan bjargráðin frægu
höfðu enn ekki séð dagsins
ljós, virðist enginn geta spar-
að neitt, nema ef til vill kon-
an, er taldi sig geta sparað
eitthvað í fatakaupum. Sfenni-
lega hefur enginn hinna spurðu
setið í rikisstjóminni. Þá
myndi sá hafa getað sagt til
um hvað hann ætlaði að
spara.
Og þegar hann sþyr um álit
manna á bjargráðunum, bregð-
ur svo við að enginn er á-
nægður og sumir mjög óánægð-
ir. Og enn hefur óheppnin elt
hann. Enginn bjargráðasmið-
anna kom í leitirnar. Hins-
vegar reyndi hann að ná sér
niðri á hinum spurðu, með því
að spyrja, hvað þeir myndu
hafa gert, og vafðist mönnum
að vonum' tunga um tönn. Þeg-
ar ráðherrar og sérfræðingar
þeirra hafa legið með höfuð
sín í bleyti mánuðum saman
meðan bjargráðin vdm að
þróast í heilabúum þeirra, er
þess~ tæplega að vænta, að
venjulegur maður geti svarað
slíku á stundinni og umhugs-
unarlaúst, enda spurningin
sýnilega sett fram til þess að
koma mönnum í bobba.
Sennilega ,myndi ég hafa
svarað Árna með annarri
• spurningu, eitthvað á þessa
leið:
Hvort vilt þú heldur, að kon-
an þín eigi næga peninga fyr-
ir nælonsokkum, en verði að
leggja sig í þá þoranraun,1 að
standa klukkutíma í biðröð,
þegar hún' kaupir þá, eða að
hún eigi enga peninga til slíkra
kaupa, en viti þó allar kven-
fataverzlanir fullar af þessari
vöru?
Þetta er með öðrum orðum
hin sígilda spurning um, hvort
skárra sé að loka kaupgetu al-
mennings inni, þegar í álinn
syrtiT, eða slá hana niður.
Hvorugur er kosturinn góður.
en hvor þeirra er skárri? tlm
Árni Böðvarsson
Þorsteinn Hannesson
Árni Gunnarsson
það hefði átt að spyrja þjóð-
ina í síðustu kosningum.
Gróandi þjóðlíf
í sumar var um tíma þátt-
ur til skemmtunar hlustendum.
Nefndist sá Gróandi þjóðlíf.
Hugmyndin var góð, en fram-
kvæmdin tókst miður en efni
stóðu til. Og ég held, að stjórn-
endur þáttarins, hafi í raun
og veru verið menn til að
gera betur en þeir gerðu, að-
eins ef þeir hefðu þorað eða
mátt höggva nær veruleikan-
um. Þessir karlar sem við
höfum kosið til að stjórna
okkur, eru ekki eins fullkomn-
ir og miklir af sjálfum sér
og sínum verkum, eins og
þeir þykjast vera. Við vitum,
að þeir eru ófullkomnir og
skrítndr, rétt eins og við hin-

ir. Og einmitt af því að við
vitum að þeir eru ófullkomnir
og skrítnir, getur okkur þótt
pínulítið vænt um þá og fyr-
irgefið þeim glappaskot þeirra
og yfirsjónir. Sérstaklega veit-
ist okkur þetta auðvelt, ef við
fáum að sjá þá, svo sem eins
og í spéspegli, endrum og ems.
Slíkur spéspegill átti Hratvík-
urþátturinn að vera. Fréttim-
ar frá Hratvík minntu að vísu
stundum á fréttir líðandi
stundar. En fólkið í Hratvík
könnuðumst við ekki við. Bisk-
upinn kom einhvers staðar of-
an úr skýjunum og borgar-
stjórinn minnti ekki minnstu
vitund á okkar ágæta forsæt-
isráðherra.
Undantekningin
í frásögnum útvarpsins ?f
eyjum, ám og jafnvel höfuð-
bólum, er verið hafa á dag-
skrá .undanfarin sumur, hefur
kennt furðu mikillar fjpl-
breytni. En prestssetrin eru
hvert öðru svo nauðalík, að
heyri maður eitt erindi, veit'
maður í raún og veru með
furðulegri vissu, hvað koma
muni næst. Hér er ef til vill
ekki við neinn að sakast. Menn
eru yfirleitt hverjir öðrum lík-
ir og örlög þeirra presta, sem
um er fjallað, ráðast mjög á
sömu lund. Annaðhvort flytja
þeir frá brauði sínu og í ann-
að betra, eða þeir deyja þar,
fyrir aldur fram, eða í hárri
elli. Hitt er furðulegra, hve
flytjendur þáttanna hafa gjört^
sér mikið far um, flestir, að
feta hver í annars slóð, hvað
form og frásögn snertir.
Séra Pétur frá Vallanesi
gerði þó hér á skemmtilega
undantekningu, enda er hann
kunnur að því að fara sinna
ferða og utan við alfaraleiðir.
Hann gaf að mestu leyti upp
á bátinn hina miklu sögu
Vallaness, en sagði sina eigin
sögu. Hann sagði frá því
á mjög skilmerkilegan . og
skemmtilegan hátt, hvemig
guð hafði kallað sig til stað-
arins í þeim tilgangi fyrst og
fremst. að frelsa prestssetrið
úr klóm nýbýlastjórnar, sem
var í þann veginn að skipta
því upp í smábýli. Allur rök-
stuðningur séra Péturs var
svo pottheldur og sannfær-
andi. að hver sá er á hlýddi
hlaut að trúa því af öllu
hjarta, að guð hefði verið á
móti skiptingu Vallaness, og
að séra Pétur hafi af skapar-
anum verið til þess kvaddur,
að koma í veg fyrir slík ó-
þurftarverk.
Guðspjall dagsins
Leikrit sumarsins, þau er ég
hef heyrt, hafa mér fundizt
helzt til þunn í roði. Og raun-
ar er það svo, að því er lík-
ast, sem útvarpið hafi verið ó-
heppnara í leikritavali, en áður
fyrr. Og þegar það endurték-
ur leikrit fyrri ára, bera þau
venjulega af. Svo var t.d. með
leikritið Djúpt liggjá rætur,
er flutt var ekki alls fyrir
löngu, var tvímælalaust hið
bezta, er heyrzt hefur á þessu
sumri úr heimi þessarar list-
ar.
Þó held ég að Marika
Brenner framhaldsleikritið
hennar Þórunnar Elfu, beri af
um þynnku. Hversvegna er
manneskjan að sækja sér yrk-
isefni til Svíþjóðar? Og það til
löngu dauðra aðalsmanna. —
Hvað þekkir hún eiginlega til
þess fólks, sem hún reynir að
lýsa og hvað varðar okkur hér
heima um það?
Ef ég væri um það spurður,
hvað mér hafi þótt skemmti-
legasta útvarpsefni sumarsins,
myndi ég hiklaust svara: Nirf-
illinn eftir Arnold Bennett,
sagan, sem Þorsteinn Hannes-
son er að lesa í þýðingu Geirs
Kristjánssonar. Mér er enn í
fersku minni, þegar Þorsteinn
las Fiskimennina, eftir Hans
Kirk, í fyrrasumar. Og ég held,
að honum takist enn betur upp
með Nirfilinn. Honum tekst
að gera sögupersónurnar,. góð-
ar og skrítnar, svo ljóslifandi
fyrir hugskotssjónum hlust-
andans, að hrein unun er að.
Mér finnst jafnvel, að Þor-
steinn hafi komizt nær því en
nokkur annar útvarpslesari að
minna á Helga Hjörvar, þegar
hann las Bör Börsson forðum
daga.
En meðal annarra orða:
Er ekki Nirfillinn guðspjall
dagsins. sent okkur af drott-
inlegri forsjá á hættunnar
stund. líkt og Pétur Magnús-
son var sendur Vallanesi til
bjargar forðum? Ber okkur
ekki að taka Nirfilinn okkur
til fyrirmyndar, um lifnaðar-
háttu og fjármunalega aðgát
nú, þegar við þurfum að byrja
nýtt líf, samkvæmt bjargráð-
um ríkisstjómarinnar?
15. og 16. okt. 1967.
Skúli Guðjónsson.
OSKATÆKI
Fjðlskyldunnar
Sambyggt
útvarp-s jónvarp
GRAND FESTIVAL
23” eða 25”
KRISTALTÆR MYND OG HLJÓMUR
• Me3 innbyggðri skúffu
fyrir plötuspilara
• Plötugeymsla
• Ákaflega vandað verk, — byggt
með langa notkun fyrir augum.
• Stórt útvarpstæki með 5 bylgjum,
þar á meðal FM og bátabylgju.
• Allir stillár fyrir útvarp og
sjónvarp í læstri veltihurð
• ATHUGIÐ, með einu handtak!
má kippa verkinu innan úr
tækinu og senda á viðkomandi
verkstæði — ekkert hnjask með
kássann, lengri og betri ending.
ÁRS ÁBYRGÐ
Fást víða um land.
Aðalumboð:
EINAR FARESTVEIT & CO
Vesturgötu 2. »
UNGLINGAR
Unglingur ósklist til innheimtu eftir
hádegi.
Þarf að hafa reiðhjól.
Þjóðviljinn
4
I