Þjóðviljinn - 19.11.1967, Síða 10

JQ SlÐA — ÞJÖÐVILJINN — Sunnudagur 19. nóvember 1967.
WINSTON
GRAHAM:
MARNIE
54
gert neitt nema hún vilji hjálpa
mér.
— Ef til vill gæti þessi sál-
fræðingur gefið ykkur hjónunum
holl ráð- En það er eitt sem ég
verð að vékja athygli yðar .á,
Mark.
— Ég held ég viti hvað þér
ætlið að segja.
— Þér hljótið að vita að með
því að segja mér allt um kon-
una yðar, hafið þér gert mig
samábyrgan, ef málinu er áfram
haldið leyndu. Það breytir ekki
þeirri staðreynd, að ég er ekki
lengur í opinberri stöðu- Ef ég
aðhefst ekkert í tilefni af því
sem þér hafið nú sagt mér, þá
geri ég mig sekan um það sem
kallað er „að hilma yfir glæp“
—: og sama máli gildir um yður,
Mark.
— Hve langan tíma hef ég til
að —
I — Tja, það liggur ekki lífið
á, og auðvitað lít ég á þetta sam-
; tal sem algert trúnaðarmál. Ef
þér fullvissað mig um, að þér
hafið í hyggju að gera eitthvað
í þessu máli innan nokkurra
vikna.......
— Það hef ég sannarlega. sagði
Mark.
HARÐVIÐAR
UTIHURDIR
TRÉSMIÐJA
Þ. SKÚLASONAR
Nýbýlavegi 6
Kópavogi
sími 4 01 75
VI TIZK
rVf/A
fEFNI
SMÁVÖRUR
TÍZKUHNAPPAR
Hárgreiðslan
H.árgreiðsiu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav 18. III. hæð (lyfta)
Sími 24-6-16
PERMA *
Hárgreiðslu- og snyrtistoía
Garðsenda 21. SÍMJ 33-968
Ég fór aftur inn og frú Leon-
ard rak upp hljóð og spurði hvað
í ósköpunum ég hefði verið að
j gera fyrst ég kæmi inn svona
j holdvot, og þessi yndislegi kjóll
minn ...., og ég sagði að For-
io væri lasinn og^ ég yrði að ná
í dýralækninn á morgun, en hún
skyldi ekkert minnast á það við
herra Rutland að ég hefði gegn-
blotnað, heldur skila kveðju og
biðja hann að afsaka, en ég
væri með höfuðverk og ætlaði
í rúmið.
Ég reikaði upp stigann' Dg reif
I mig úr hverri spjör meðan vatn-
' ið rann í baðkarið og svo lá ég
lengi í baðkerinu og reyndi að
koma ró á taugamar og fá heil-
ann til að starfa skýrt og hratt.
En aldrei þessu vant gagnaði
það mér ekkert að liggja graf-
kyrr í heitu vatninu. En nú var
útlitið líka svartara en nokkru
sinni fyrr. Ég steig upp úr bað-
kerinu, vafði um mig baðhand-
klæði og gekk inn í svefnher-
bergið. Ég kom auga á sjálfa
mig í speglinum. Þarna stóð
ég og hnipraði mig saman í
handklæðinu, berfætt með blautt
hárið og augu sem voru alltof
stór fyrir andlitið- Það var eins
Dg andlitið á mér hefði allt rýrn-
að. Ég lét handklæðið falla í
gólfið og setti talkúm á hand-
leggina og bakið. Fæturnir á mér
voru enn blautir og ég þerraði
þá. Svo heyrði ég mannamál
niðri í anddyrtnu- Herra West-
erman var að fara.
Ég fálmaði eftir litla útvarps-
tækinu mínu. Ég opnaði óvart
fyrir Luxembourg og rödd sagði
að ég ætti að snúa mér til Drott-
ins; þá skrúfaði ég á rómönsku
Ameríku og fékk einhverja dans-
músik. En ég heyrði hana alls
ekki. Það var eins og ég hefði
staðið þarna úti í rigningunni
og heyrt þá segja hvorn við ann-
an að ég væri haldin ólæknandi
sjúkdómi.
Ég gerði tilraun til að klæða
mig í náttkjólinn, en ég hlýt að
hafa verið blaut á bakinu, því
að náttkjóllinn limdist við mig
Dg þegar ég togaði í hann slitn-
aði hlírinn. Meðan ég var að
baksa við þennan náttkjól, varð
mér litið á ferðatöskuna sem lá
ofaná fataskápnum.
Ég varð að fara. Það var und-
ankomuleið. Og það var eina
leiðin.
Ég steig upp á skemil og náði
í ferðatöskuna; hún var tóm
nejna hvað í henni var sund-
hetta og flaska með sólolíu, sem
ég hafði gleymt að taka uppúr
henni þegar ég kom heim frá
Mallorca.
Ég heyrði bíl ræstan. Þá var
hann farinn. Ef hann treysti
okkur nú ekki og hringdi strax
í kvöld í einhvem lögreglumann.
Ég náði í eitt og annað í
kommóðuna og setti í ferðatösk-
una. En svo hætti ég allt í einu
að láta niður. Það var tilgangs-
laust. Ég gat ekki farið í kvöld.
Ég lokaði töskunni, læsti henni
og ýtti henni undír rúmið.
Það var barið að dyrum.
—r Hver er þar?
— Það er ég — Mark.
— Bíddu andartak. Ég lokaði
skúffunum og fór í slopp-
— Komdu inn.
Hann gekk inn. — Westerman
var að fara. Ertu lasin?
— Ég er með höfuðverk-
— Hvað er að?
— Það er ekkert að.
— Þú ert svo föl.
— Mér finnst ég líka vera —
föl.
Það var eins og hann væri á
báðum áttum. Hann leit um her-
bergið og festi augun á kjóln-
um mínum.
— Er kjóllinn þinn blautur?
— Ég fór að líta á Forio.
— Kápulaus?
— Já.
Eftir stundarkorn sagði hann;
— Þú veizt þá hvað við vorum
að tala um í kvöld?
— Já. Ég settist á rúmið.
Hann lokaði á eftir sér — Þú
hefur' þá hlustað?
— Hvernig er svona — Júdasi
— innanbrjósts?
— Liturðu þannig á þetta?
— Hvernig hélztu að ég myndi
líta á það? •
Hann dró stól að rúminu og
settist, hann sat rétt hjá mér og
horfði beint framan í mig- Ég tók
saman boðangana á sloppnum
mínum.
— Marnie, það var tilgangs-
laust fyrir mig að ræða þetta
meira við þig. Ég varð sjálfur
að velja eftir nána íhugun og
vangaveltur.
— Það lætur ósköp vel í eyr-
um. En í rauninni fórstu á bak
við mig — og æddir beint til
æðsta lögreglumanns sem þú
gazt —
— Mame, — ég beiti heil-
brigðri skynsemi — ég vildi óska
að þú gerðir það líka.
— Mér þætti það sjálfsagt
ekkert erfitt; ef það væri þitt
frelsi sem væri í húfi.
— Ef frelsi mitt væri í húfi,
þá’ myndi ég gera nákvæmlega
hið sama. Getufðu ekki skilið,
að þú getur ekki haldið áfram
að reika í draumaheimi — þang-
að til eitthvað kemur fyrir. Ég
/er ’ alls ekki viss iini að Strutt
láti sér lynda það sem við sögð-
um honum. Og hver ætti að
hindra hann í því að gera viss-
ar athuganir? Ef hann gerir .það
og verður einhvers "áskynja, þá
er bæði tilgangslaust að snúa sér
til lögreglunnar og bjóðast til að
endurgreiða peningana. Það er-
um við sem eigum að sb'ga fyrsta
skrefið. Annars færðu þrjú ár,
það er jafnvíst og það að þú
situr þarna svona sármóðguð og
dásamleg. Og þá myndirðu ekki
geta leyft þér þann munað að
fara í bað þrisvar á dag og fara
út að ríða á hverjum degi og
spila póker við Terry; og kannski
myndi þetta bjarta hörund þitt
hafa illt af inniverunni í þrjú
ár......
, — Heldurðu að ég viti þetta
ekki, æpti ég næstum og spratt
á fætur. — En skilurðu ekki,
hvaða vandræðum þú ætlar að
koma af stað — og ert þegar bú-
inn að gera. Ef ég" fer í fangelsi,
þá er það fjandinn hafi það þér
að kenna og engum öðrum. Þú
hefur kjaftað í lögguna — bölv-
aður þefarinn þinn — stikkará-
svinið þitt —
Hann tók um axlir mér og
hristi mig. Hann hristi mig svo
að tennurnar glömruðu í munn-
inum á mér.
— Þú ert frávita af skelfingu,
kjáninn þinn litli, og ég skil
þig vel. Ég væri það líka í þín-
um sporum. En geturðu ekki
reynt að beita þinni góðu greind.
Ef við tökum eitthvað til ráða
sjálf Dg nú, þá eru möguleikar
á því að þú sleppir út úr þessu
öllu. án þess að þér verði gert
neitt. Ef við gerum eitthvað
núna, en aðeins ef við gerum
það núna — sláum við vopnið
úr höndum þeirra — og þú
myndir kannski sleppa algerlega.
Ég reyndi að losa mig af hon-
um- Ég hef ekki lifað sem nein
gróðurhúsaplanta, svo að ég kann
ýmis nýtileg tök og ég gerði
það sem ég gat til að losna.
Afleiðingarnar urðu þær að við
hvæstum hvort á annað og slóg-
umst.
Þegar honum hafði tekizt að
snúa handleggjunum á mér aft-
ur á bak, gafst ég upp og stóð
grafkyrr, og hann sagði: —
Veiztu það, að eiginlega skil ég
þig miklu betur, þegar þú verð-
ur allt í einu þessi litla götu-
stelpa sem þú hefur sagt mér
frá —
— Helvízkur, hvæsti ég.
Hann kyssti mig. Mig langaði
mest til að skyrpa á hann. En
ég gerði það ekki.
— Hlustaðu nú á mig sagði
hann. — Ég er sammála Wester-
man um það, að afdráttarlaus
játning sé öruggasta leiðin. En
ég veit að þú fellst ekki á það.
Nei, 'ef þú átt að sleppa alger-
lega og skrámulaust, þá verður
það að gerast þannig. að við
snúum okkur persónulega til við-
komandi manna. Fyrst í stað sný
ég mér til þeirra. Þú átt ekki að
gera það. Ég er nefnilega viss
um — ertu að hlusta á mig?
— Westerman fer beint til
sinna starfa — strax í kvöild.
— Nei, það gerir hann ekki-
Hann gerir ekkert — jafnvel
þótt mánuður líði — ég veit það.
Treystir þú því ekki?
— Af hverju ætti ég að treysta
honum? Hann er ekki annað en
bölvaður .....,
— Treystirðu mér ekki held-
ur?
— Nei.
Meðan á handalögmáli okkar
stóð hafði sloppurinn runnið út
af öxlinni á mér og öxlin var
ber, því að hlírinn á náttkjóln-
um var slitinn.
Vatteraðir ny/onjakkar
hettuúlpur, peysur og térylenebuxur. —
Athugið okkar lága verð. — Póstsendum.
O. L. Laugavegi 71
Sími 20141.

ROBIIVSOIV^ ORANGE SQUASH
má blanda 7 sinnnm með vatni
SKOTTA
"P K?n? Featurea Syndícate. Inc., 1966. World rlgLta reaerved.
Það er alltaf þessi eilífi þrfhyrningur: Hann ég og bíllinn.
Binangrunargler
Húseigendui — Byggingameistaraz.
Útvegum tvöfalt einangrunargler með mjög stutt-
um fyrirvara.
Sjáum um ísetningu og allskonar breytingar ð
rflugg'um Útvegum tvöfalt gler í lausaföe os sjá-
um um máltöku.
Gerum við sprungur 1 steyptum veggjum með
baulrevndu gúmmíefni
Gerið svo vel og leitið tilboða.
SÍMI 5 11 39.
NÝKOMIÐ
Peysur, úlpur og terylenebuxur.
Ó. L. Laugavegi 71
Sími 20141.
BÍLLINN
Gerið við bíla ykkar sjálf
Við sköpum aðstöðuna. — Bílaleiga.
BlLAÞJÓNDSTAN
Auðbrekku 53. Kópavogi — Sími 40145.
Látið stilla bílinn
Önnumst hjóla-. Ijósa- og mótorstillingu.
Skiptum um kerti. platínur. ljósasamlokur.
— Örugg þjónusta.
BlLASKOÐUN OG STILLING
Skúlagötu 32. sími 13100
Hemlaviðgerðír
• Rennun; breimsuskálar.
• Slípum bremsudælur.
• Límum á bremsuborða.
Hemlastilling hf.
Súðarvogi 14 — Sími 30135.
A.