Þjóðviljinn - 29.12.1967, Qupperneq 8

3 SIÐA — ÞJOÐVILJINN — Föstudagur 29. desember 1967.
— Mamma. Hann gekk til
hennar, laut niður og tók um
hendur hennar. — Ég er að
byrja að gera mér ljóst, hve
hræðilegt þetta hlýtur að vera
fyrir þig. Viltu að ég gi&ti
héma?
Hún fór að taka til í gamla
herberginu hans með sama á-
kafa og kvenmaður sem tekur á
móti ástvini eftir þriggja ára
fjarvistir á hvalfangara. Þau
kysstust og skildu undir svefn-
inn. Hann lá í rúminu og horfði
á skólafánana á veggnum- Hann
vissi, að móðir hans lá á hnján-
um í herbergi sinu og baðst fyr-
ir; hann öfundaði hana. Hugur
hans var eirðarlaus, en þó sner-
ust hugsanir hans sífellt um
Sheilu Grey. Hvers konar til-
finningar voru þetta sem gagn-
tókU' hann svt> mjög? Fannst
honum hann vera óhreinn? Sið-
laus? Viðbjóðslegur?
Hvemig sem hann braut heil-
ann, gat hann ekki fundið sér
neina réttlætingu á athöfnum
kvöldsins.
Næsta morgun klæddi hann
sig og hugsaði með sér, að bráð-
um væri komið haust og hann
hafði vonað að hann yrði búinn
með bók sína fyrir áramót —
en það mark virtist nú svo
skelfilega langt undan. Hann
þreifaði eftir sígarettu. Kassinn
á náttborðinu var tómur, Og
hann leitaði í jakkavösunum.
Hann fann krypplaðan sígar-
ettupakka, en ekkert sígarettu-
veski. Silfursígarettuveskið hans
var þama ekki. Hjarta hans tók
HARÐVIDAR
ÚTIHURÐIR
TRÉSMIÐJA
Þ. SKOLASONAR
Nýbýlavegi 6
Kópavogi
sími 4 01 75
Hárgreiðslan
Hárgreíðslu- og snyrtistols
Steinu og Dódó
Laagav 18. III. hæð (lyfta)
Sím) 24-6-16.
PERMA
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21. SIMI 33-968
ELLERY QUEEN:
r
a
viðbragð, þegar honum varð
ljóst, \ að hann hafði ekki séð
það eða þreifað á því efitir að
hann heimsótti Sheilu kvöldið
áður.
Hann fann kveikjarann og
kveikti í einni af kryppluðu
sígarettunum — með annan
sokkinn á fætinum — og hann
sagði við sjálfan sig: Gleymdu
henni, gleymdu henni.
Eftir nokkra stund lauk hann
við að klæða sig, og hann var
enn skjálfhentur.
Hann rak næstum upp hljóð
þegar hann gekk inn í borðstof-
una. Faðir hans sat við borðið
og var að drekka kaffi- Hvenær
hafði hann komið? Og hvað
hafði hann sagt? McKell eldri
var tekinn í andliti eins og hann
hefði ekkert sofið; fötin hans
voru kryppluð. Þetta var óvænt.
— Sæll, pabbi. Hvemig gekk
ferðin?
— Agætlega. Rödd Ashtens
virtist hálfkæfð. Dane tók eftir
þvi núna að augun í honum
voru blóðhlaupin. Hann lyfti
kaffibollanum, setti hann frá
sér, færði undirskálina, fitlaði
við sykurtengumar, Dane varð
feginn þegar móðir hans kom
til þeirra.
Hún var fölari en vanalega.
Það var auðséð að hún var búin
að tala við manninn sinn. Dane
velti fyrir .sér hvað hann hefði
sagt henni, hvað hún hefði sagt
við hann.
Annars mötuðust þau að mestu
þegjandi. Þegar Dane leit upp
frá eggjunum sínum, mætti
hann augnaráði föður síns, og
þeir flýttu sér báðir að líta í
aó .3 átt- Dane reyndi að túlka
þetta augnaráð. Var það
reiðilegt? Iðrandi? Laumulegt?
Hræðslulegt? Honum fór að líða
illa. Það var kominn tími til að
fletta ofanaf öllu saman, hugs-
aði Dane, og fann hvernig reið-
— Við skuiwm fyrst fara til
Parísar, hrópaði Lutetia. —
Hvar eigum við að gista?
Þau gerðu áætlanir eins og
nýgift hjón. Sheila hafði þá líka
sagt satt um þetta. Hún hafði
verið að undirbúa þetta, losa sig
við hann hægt og hægit og loks
hafði hann skilið hvað hún var
að fara. Eða var það eitthvað
annað —?
— Við höfum aldrei komið
til Lúxemborgar, sagði Ashton
ákafur. — Já, Ramon.
— Bíllinn er til taks, herra
McKell, sagði bílstjórinn.
— Bíðið andartak.
— Hvað er það, Margaret?
spurði Lutetia. Ramon hafði far-
ið út og Margaret gamla, þjón-
ustustúlkan var komin inn.
— Gestir, frú.
— Á þessum tímadags? Hverj-
ir eru það?
— Lögreglumenn, frú.
— Lögreglumenn?
Suðan hófst fyrir eyxum Dan-
es. Hann heyrði varla föður sinn
segja: — Vísaðu þeim inn, Mar-
garet. Lu, láttu mig um þetta
— þú líka, Dane; hann vissi
varla af því þegar tveir menn í
borgarabúningi gengu inn, annar
þeirna risi að vexti með urg-
andi rödd.
— Ég er Velie lögreglufulltrúi,
sagði stórvaxni maðurinn og
Opnaði skírteinið sitt. — Þetta
15
er Mack leynilögreglaiþjónn úr
17. hverfi. Mér þykir leitt að ó-
náða ykkur svona snemma morg-
uns, en þið vitið hvað komið
hefiur fyrir hér í húsinu —
— Komið fyrir? Ashton Mc-
Kell reis á faetur. — Nei, full-
trúi, við vitum ekkert um það-
Hvað hefur komið fyrir?
— Leigjandinn í topphúsinu,
ungfrú Grey, var myrt rétt fyrir
klukkan hálfellefu í gærkvöldi.
Lutetia McKell sneri sér ögn
til og greip annarri fíngerðru
hendinni um stólbakið. Eigin-
maður hennar varð fyrst fölur,
síðan eldrauður. Dane barðist
við reiðibylgjuna og sigraði hana
með geysilegu átaki.
— Okkur langar til að vita,
herra minn, sagði Velie lög-
regluþjónn, — hvort þið hafið
erðið nokkurs vör um það leyti
sem morðið var framið .........
Hnén á AshtOn McKell sviku
hann og hann hneig niður á
gólfið.
II.
ÖNNUR HLIÐIN
Hún hristi höfuðið. Einhvers stað-
ar hafði hún náð í ilmsalt í víra-
virkisflösku, og hún bar hana
upp að fölu nefinu á eiginmanni
sínum. Hann hreyfði sig til,
reyndi að forðast lyktina- Hún
lét sig ekki. — Það er ekki ann-
að en ofreynsla. Maðurinn minn
hefur haft alltof mikið að gera,
og svo kemur þetta áfall ofaná
allt saman .... I gær boðaði
forsetinn hann til Washington.
1 fyrri viku þurfti hann að fljúga
til Suður Ameríku. Við vorum
einmitt að tala um að hann gæti
tekið sér frí .... Myrt, sögðuð
þér? Aumingja konan. Nei, við
heyrðum ekki neitt; þetta er
gamalt hús og veggir og gólf
mjög þýkk. Dane, gerðu svo vel
að sækja glas af vatni fram i
eldhús. Nefndu ekki neitt við
þjónustufólkið. Það er ástæðu-
laust að koma þeim í uppnám.
Hún hélt áfram að tala. Það
var ekki annað á henni að heyra
en ekkert væri eðlilegra en mað-
urinn hennar félli í öngvit þeg-
ar hann heyrði um voveifleg-
an dauða leigjanddns.
Smám saman varð litarhéttur
hans eðlilegur; augnalok hans
bærðust. Lutetia reis á fætur og
sneri sér að lögreglumönnunum.
— Þið hafið verið miög hjálp-
legir. Nú er hann að ná sér.
Ég veit að þið megið ekki tefja.
— Sennilega þurfum við að
koma seinna, sagði stórvaxni
maðurinif afisakandi. Lögreglu-
þjónamir fóru.
Dane hafði sótt vatnið eins
og f leiðslu. Hann settist við
borðið og reyndi að koma lagi á
taugar sínar, sem virtust hafa
fengið riðu.- Allír vöðvar í hönd-
um hans og andliti voru á iði.
Hann vissi að hann myndi aldrei
gleyma andliti föður síns að
morgni 15da september, sem var
tekið og fölt jafnvel áður en
lögreglumennimir komu, varð
síðan blýgrátt við fregnina og
augun ranghvolfdust og hann
hneig niður á gólfið. Hafði faðir
hans nokkurn tíma á ævinni
fallið í öngvit? Dane var viss
um að þáð hefði hann e;kki
gert. Fregnin um dauða Sheilu
Grey hlaut að hafa verið geysi-
legt áfall.
Leynilögreglumennimir tveir
— sá stóri með sleggjuhramm-
ana og grjótkvamarröddina, sem
hafði orð fyrir þeim — hvað
hét hann nú aftur? Velie — voru
þeir vanir að sýna svo' mikla
umhyggju og alúð? Dane hélt
ekki. Allir leynilögregluþjónar
urðu að vera leikarar að vissu
marki, og Dane virtist sem Velie
lögreglufulltrúi hefði verið í
fullum skrúða. Hann vissi eitt-
hvað. Miklu meira en hann hafði
gefið upp.
Dane teygði sig eftir sígarettu.
Og nú rifjaðist það upp fyrir
honum: hann hafði ekki fundið
sígarettuveskið sitt fyrr um
morguninn, aðeins leifar af
gömlum pakka. Hann fann enn
þurrabragðið af sígarettunni sem
hann hafði reykt. Eða var það
bragðið af óttanum?
þríhyrningnum
in vall fram í honum, en hann
bældi hana niður, settist á hana.
Ekki meira af slíku.
— Jæja, sagði Ashton McKell
allt í einu. — Hér er álíka fjör-
ugt og í Wall Street á sunnu-
dagsmor.gni. Svipur hans hafði
breytzt. — Og það er mér að
kenna. Ég hef haft of mikið að
gera. Ég er örþreyttur. Lutetia,
hvemig litist þér á að koma í
eitthvert ferðalag? Aðeins við
tvö? í skemmtiferð?
— Ashton!
— Nú eru ferðmennimir að
filykkjast heim, og við gætum
farið tíl Evrópu- Engin viðskipti
— aðeins gláp og gón með öðru
ferðafólki. Ég lofa þvi að fiara
ekki í eitt einasta útibú né heilsa
upp á nokkum viðskiptavin.
— Ó, Ashton, það væri dá-
samlegt. Hvenær gætum við
farið?
— Því ekki núna? Höfuðpaur-
inn beit á vörina. — Við getum
farið strax og við fáum gott far
með einhverri Drottningunni. Ég
skal panta farið núna á eftir.
Engin flugferð í þetta sinn — nú
skulum við slæpast á sjónum —
A S H T O N
Lögregluiþjómamir tveir drösl-
uðu Ashton McKell yfir í sófann
og losuðu um fötin hans. Dane
gerði ekkert.
— Það er kannski rétt að
hringja í lækni, frú McKell,
sagði stóri maðurinn.
Faðir hans var farinn að
stynja; móðir hans hafði hringt
í Peabody lækni og var nú afit-
ur komin til eiginmanns síns;
Dane skipti sér ekki af þeim
heldur hljóp upp í herbergið
sitt. Hann rótaði þar f öllu,
spurði þjónustufólkið, æddi um
hin herbergin.
Hafnarfjörður
Þjóðviljann vantar umboðsmann í Hafn-
arfirði frá næstu áramótum.
Upplýsing-ar gefur framkvæmdastjórinn í
síma 17500.
ÞJÓÐVILJÍNN
HAZE AIROSOL hrelnsarandrúmsloftið á svlpstnndn
SKOTTA
Hann á áreiðanlega eftir að verða þjóðskálu, þú ættir að lesa
smásöguna eftir hann í skólablaðinu ...

BÍLUNN
Gerið við bíla ykkar sjálf
Við sköpum aðstöðuna. — Bílaleiga.
BÍLAÞJONOSTAN’
Auðbrekku 53. Kópavogi. — Sími 40145.
Látið stilla bílinn
Önnumst hjóla-, Ijósa- og mótorstillingu
Skiptum um kerti, platínur, ljósasamlokur
— Örugg þjónusta.
BÍLASKOÐUN OG STILLING
Skúlagötu 32. sími 13100
Hemlaviðgerðir
• Rennun; bremsuskálar.
• Slípum bremsudælur
• Límum á bremsuborða.
Hemlastilling hf.
Súðarvogi 14 - Sími 30135.
BifreiBaeigendur
Þvoið, bónið og sprautið bílana ykkar sjálfir. Við
sköpum aðstöðuna. Þvoum og bónum ef óskað er
Meðalbraut 18, Kópavogi.
Sími 4-19-24