Þjóðviljinn - 04.01.1969, Blaðsíða 10

1««^- Þ^ðÐVHaJENTJ — lamsaajdagar 4. Jainióar 1969.
SÉBASTIEN
JAPRISOT:
— Agn
fyrir öskubusku
29
— Café de la Désirade, í La
Ciotat.
— Og hvað kemur mér það
við? sagði Micky.
—■ Það var stílað á yður.
— Ég er ekki vön að láta senda
póstirm minn á einhver kaf'fihús.
— En það virðist bún vinkona
yðar bins vegar gera. Að minnsta
koétá vair það hiún sem sótti
það. Og ég veit það vegn-a þes-s
að hún kom inn á pósthúsið
skömmu seinna. Þá huigsaði ég
að vísai efckert útí þetta, það skal
ég játa, en ég fékk áhu-ga á heinni
þegar hún kom til að brin-gj a
til Florens. Stúltoan sem aí-
greiddi símtalið, er vinkon-a mín.
Ég hlustaði á s-am-taíLið. Mér
skildist á öl-lu saman. að þessd
un-ga stúltoa befði átt að fá sím-
stoeytið.
— Og þessi persón-a í Florens,
hver var það?
— í>að veit ég efcki. Simskeytið
vair ekki undirritað. X sím-annm
var það kven-rödd. Hún virtist
vara ein af þeim sem veit hvað
hún vill. Mér ha-fði lítoa skilizt
að þér sneruð yður tii henn-ar
þeg-ar yður vantar .meiri penin.g-a.
Vitið þér. sjálfar hver hún er?
Micky fcinkaði kolli. Hún var
orðin d-álítið föl.
— Og sím-skeytið, hvað stóð
í því?
— Já, það er eimmitt í sam-
bamdi við það, sem alit fer að
verða dálítið gruggu-gt, s-agði
un-gi maðurinn og gretti sig. —
Ég held, áð þes-sar tvaer kvensur
sétli sér að hlunn-fara yður í sam-
bandi við peninga eða eitthvað
þessháttar; en ef um eitthvað
vérra skyldi vera að ræða, þá
vi'l ég sem sé ekki láta flækja
mér í neitt, sk-al ég segja yður.
Ef mér hef-u-r 'nú skjátlazt og
þér verðið að fara til lögreglunn-
a-r. Hvað þá um mig? Þá get ég
1-em-t í steininum, er það ekki? Ég
kæri mi-g etoki um að neinn geti
HÁRGREIÐSLAN
Hárgreiðsíustofa
Kópavogrs
Hraimtungu 31 Sími 42240
Hárgreiðsla Snjrrtíngai
Snyrtívörur.
^egrun-arsérfræðingUT é
staðnum.
Hárgreiðslu- og snyrtístofa
Steinu og Dódó
Laugav. 18, 111. hæð (lyíta)
Síird 24-6-16.
Perma
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21. SÍMl 33-968.
ha-ldið að það sé um að ræða
fjárkúgun, þótt ég sé að reyn-a
að hjálpa yður.
— IVIér dyt-ti aldrei í hug að
fara til lögreglunnar.
— Nei, ég held það ekki held-
ur. Þé gæti orðið hneytosli og ég
veit etoki hvað. Bn allt um
það. Ég heÆ fyrst og fremst á-
hu-ga á mínu eigin öryggi.
— Hvað sem fyrir toann að
knma, þá lofa ég þvá hátíðlega
að minnast etoki á yður einu
orði. Er það það sem þér viljið?
— Það er hæg-ur vandi fyrir
yður að sagja þetta, sa-gði ungi
maðurinn. — Ég veit eikki hvað
það er sem þér eruð að flæíkjasit
í, og reyndar er mér sikíts-ama.
Nei, það eina sem tryggir mér
það að Oækjast ekki í málið, er
kvittun fyrir símskeytinu. Nú
skrifið þór nafnið yðar hér í
bókina, og þá er það í lagi.
Han-n útskýrdi fyrir mér að
þetta væri bók þar sem ætti
að kvitta fyrir móttekin sím-
skeyti. Oftast nær létu símsendl-
a-mir hj-á liða að biðj-a um kvitt-
un, heídur létu sér nægja að
skrifa da-gsetniniguna og krossa
í viðkomandi dálto.
— Og nú storitfið bér ba-ra
naf-nið yðar hér fyrir ofan kross-
inn, rétt eins og þér hefðuð
sjállfar tekið við símskeytinu á
Café de la Désirade. Þá hef ég
að minnsta kosti þetta í bak-
höndinni, ef yð-'J-r dytti seinna í
hug að gera eitthvert sprell með
mig.
Micky spurði hvern fjandann
sjálfan hann gerði sér eiginlega
í hugariund og hún væri orðin
hundleið á öta þessu rugli: Hann
gæti prísað sig sselan yfir þvi
að haifa haft út úr henni tuttugu^
og fimm þúsumd frantoa fyrir
annað eins ru-gjl. Nú ætlaði hún
heim að sofia. Það sem þau
hefðu drukkið gæti hann borgað
sjálfur.
Hún reis á fætur og fór. Úfi
hjá MG-bíinum í litlu hliðar-
götunni kom' hann til hennar
aftur. — Gerið svt> vel, s-agði
hanr> og rétti henni peninga-
seðlana; svo laut hann fram,
kyssti hana létt á mpjn-ninn, opn-
aði bílhurðina og tók bykka,
syarta bók, sem lá í framsætinu
án þess að hún vissi hvemig
hún halfði lent. þar; sfðan sagði
hann -hraðmæltur og án þess að
hafa þagnir milli orð-an-na: „Við-
bót við Clarísse. Paklknin-g. TCær-
ar kveðjur", og siðan fór hann.
Hún sá hann aftur útí á veg-
in-um í útjaðri Les Lecques, þar
sem han-n stöð sallaróiagur við
veganbrúnina og beið eifltir því að
eirihver bíM kæmi sem tœki
hann upp í. Micky fór að finn-
ast hann fullútsmogin-n. Samt
sem áður stöðvaði hún bílinn
simn og beið eftir því að hann
settist við h-lið henni. Nú voru
hreyfingar hans aftur orðnar
kattmjúkar, axlimar kertar og
srvipurinn óræður eins og hann
vildi ekki sýna á sér nein svip-
brigði, en þó' gat hann órnögu-
lega leyrnt þvi að hann var hæst-
ánægður með þróun mála. Hún
spurði;
— Hafið þér noktouð að sikrilfa
með?
Hann rétti henni kúlupenna og
opnaði svörtu þókina.
— Hvar á ég að kvitta?
— Þama.
Hann skoðaði undirgkriflt henn-
a-r vandlom í bjairmanum frá
mail aborði-nu og haMaði sér svo I
nærri hemni að hún fann lyfct- j
ina a£ Kárinu á honum og spurði j
hvað hann setti í það.
— Það er Kölnarvain • handa
karilimö-nnum. Það fæst aðeins í
Atlgier. Þar var óg í herlþjónustu.
— Uss, þetta er nú meiri pest-
in. Færið yður fjær og segið mér
svo aítur, hivað stóð í þessu sím-
skeyti.
Hann endurtók: — Viðfoót við
Clarisse. Paktoning. Kærar krveðj-
tur. Síðan sagði hann þrisvar í
viðþót það sem hann mundi úr
fyrs-ta sámtalinu. 1 dag hafði
hann h'lustað á annað til, þang-
að fil hann ákvað að fara niður
á ströndina að tala við hana.
Unda-nfama viku hafði hainn dag-
lega njósnað u-m næsta nágrenni
hússins frá því klukkan flmm á
daginn til klu-kkain hálfátta eða
átta.
Micky sagði ekki neitt. Loks
þagði hann lí-ka sj-álfiur. Eftir að
hafa setið góða stund og hugsað
si-g an með hrutokað ennið, setti
hún. bílinn í fyrsta gír og ók aft-
u-r af stað. Hún ók honum niður
að Ihöfninni í La Ciotat, þar sem
kalffihúsin voru enriþá: u-pplýst og
stórt skip hafði hagrætt sér und-
ir nóttina mili fislkibátanna.
Áður en, hann fór út úr bílnum,
s-purð-i hann: ,
— Gérir þetta yður órólega
sem ég heif nú sa-gt yður?
— Það" veit ég ékki enn.
— Vitjið þér að ég fylgist
áfram með því sem er á döfinni?
— Nei. Farið leiðar yð-ar og
gleymið öíSiu sam-an.
Hann sagði: — Affllt í lagi. Svo
Rteig hann út. En áður en hann
s-kellti á eftir sér, laut h-ann nœr
henni o-g rétti f-ram höndina.
— Ég skal svb sem gleyma
því, sa-gði hann, — en ekki öllu
saman. — -
Hún fékk honum tuttu-gu og
fimm þúsund f-rankaria.
Klukkan 2 ufn nóttina, þegar
hún kom upp á loftið, var Do-
menica sofandi. Uta-núr gangim-
um /gek-k Micky inn í fremsta
baðiherbergið. Nafnið „Cla-týsse“
minnti hana á eitthvað, hún
vissi ekki sjálf hvað það var, en
það stóð í ein-hverju sambam-di
við baðlherbe-rgi. Hún kveikti Ijó-s
og sá verlcsmiðjumerkið á vatns-
hitaranum. Hún horfði á gas-
leiðis-luna sem náði meðfram loft-
inu.
— Er nokkuð að? spurði Do-
menica og hreyfði sig í næsta
herbergi.
— Ég ætílaði bana að fiá lánað
tanmltoreim.
Micky slöktoti ljósiö, fór afltur
útum dyrnar fram í gangi-nn og
s-íðan fór hún í rúmið.
Rétt fyrir klukkan 'tóilf næsta
morgum kom Midky niður í éld-
hús til madame Yvette. Hún
sagði að hú-n og Do ætl-uðu að
borðia hádegisverð í Cassis og
baðst aifsö-kunar á því að hún
skyldi efcki hafa minnzt á það
fyrr og . bað madame Yvette að
fara í fáeinar sendiferðir fyrir
sig um daginn.,
Hún stanzaði MG-bílinn sin-n
fyrir framan pósthúsið í La Cio-
tat. Þar saigði hún, vi.ð Do:
— Komdu með inn, það er dá-
lítið sem ég þairf að ganga frá.
Ég hef efcki komið því í verk
undanfa-rna dága, alltaf gleyrot
því.
Þær fóru in-n í pósth-úsið.
Micfcy gaut au-gu-num til vinkonu
si-nnar: Do var dálítiö miður
sín; það var auðséð. Auk þess
vildi svo óheppilega til að ein
alf starfss-túlkunnm s-purði alúö-
lega:
— Er það siímtal til Flógens?
Micky lét sem hún tæki ekki
eftir neinu, hún tók eyðublað af
alfgreiðsLulborðinu og fór að skriía
R-ímskeyti til Jeanne. Áður en
hún sofnaði kvöldið áðu-r/haifði
h-ú-n legið lengi og velt því fyrir
sér og undirbúið bvert orð sem
þar átti að standa:
Fyrirgeföu, vansæl, peninga,
ég kyssl þig þúsund sinnum alls
staðar, á ennið, augun, nefið,
munninn, báðar hendur, báða
fætur, vertu nú væn, ég kjökra,
þín Mi. Ef Jeanne þætti textinn^
undarlegu-r og hún yrði skelfcuð,
þá færi ráö-agerð þeirra þar með
út um þúfur. Nú ifien-gi Jeanne
að mionsta kosti tækifæri.
Micki sýndi Do símskeytið, en
henni þóbti það hvrirki sérlega
fyndið né . undarilegt.
— Mér finns-t þetta n-ú dálítið
sniðugt, sagði Micky. — Það er
einmitt eins og það á að vera.
Viltu vera svo væn að senda það
fyrir mig? Ég bíð úti í bíl.
Ungi m-aðurinn frá kvöldinu
áðuir, sem var enn í hvítri
s-kyrtu, hafði verið að flok-ka ein-
hver skjöl bakvið eina lúguna.
Hann hafði séð þær um leiö og
þær komu inn og íært siig riær.
Nú elti hann Micky út á götuna.
— Hvað ætlið þér nú að gera?
— Ek-ki neitt, sagði Micky. —
Ef þér hafið áihuga á að- fá það
sem eftir ter af peningunum, þá
er k-amið að yður að hafjast
handa. Þegar þér farið héðan
klukkan fimm, þá skuluð þér
fara heim í húsið. Þá er aðstoð-
arstúl-kan ok-kar farin. Farið upp
SKOTTA
Avallt i úrvali
Drengjaskyrtur —. terylene-gallar og mollskinns-
buxur — peysur — regnfatnaður og úlpur.
PÓSTSENDUM
Q.L. Laugavegi 71
Simi; 20-141.
FÍFA auglýsir:
FYRIR TELPUR: Ulpur, peysur, kjólar,
blússur, stretchbuxur, sokkabuxur, ná'tt-
föt og nærföt.
FYRIR DRENGI: Ulpur, peysur, terylene-
buxur, skyrtur, náttföt og nærföt.
Verzlanin FÍFA
I
Laugavegi 99 (inngangur frá Snorrabraut).
HARPIC er Ilmandl efnl sem hremsar
salernlsskálina og drepnr sýkla
— Pési er svo kurteis að hann vilt endilega hei-lsa þér áður en
hann athiu-gar livað er í ísstoá-pnum.
Blaðdreifing
i (
Blaðbera vantar í Kópavog, — austurbæ.
Sími 40753.
ÞJÓÐVILJINN
Auglýsingasími Þjóðviljans er 17500
Happdrætti Þjóðviljans 1968
UMB0ÐSMENN
REYKJANESKJÖRDÆMl. — Kópavogur: Hallvarður Guð
laugsson Auðbrekku 21. Hafnarfjörður: Geir Gunnarssor
Þúfubarði 2 og Erlendur In-driðason Skúlaskeiði 18
Garðahreppur: Ragnar Ágústsson Melási 6. Gerðahrepp-
ur: Sigurður Hállmannsson Hrauni. Njarðvfikur: Odd-
bergur Eiriksson Grundarvegl 17 A. Keflavfik: Gestui
Auðunsson Birkiteig 13. Sandgerði: Hjörtur Helgason
Uppsalavegi 6. Mosfellssveit: Runólfur Jónsson Reykja-
Cundi.
VESTURLANDSKJÖRDÆMl: — Akranes: Páll Jóhannsson
Skagabraut 26 Borgarnes: Olgeir Friðfinnsson. Stykkis-
hólmnr: Erlingur Viggóssori. Grundarfjörður: Jóhann Ás-
mundsson Kverná. Flellissandur: Skúli Alexandersson
Ólafsvík: Elías Valgeirsson rafveiturijóri Dalasýsia: Sig-
urður Lárusson Tjaldanesi Saurbæ.
VESTFJARÐÁKJÖRDÆMI: — fsafjörður: HaUdór Ólafsson
þókavörður Dýrafjörður: Friðgeir Magni'isson Þingeyri
Súgandafjörður: Þórarinn Brynjólfsson.
NORÐURLANDSKJÖRDÆMI: vestra: Biönduós: Guðmunö
ur Theódðrsson Skagaströnd: Friðjón Guðmundsson Sauð
árkrókur: Hulda Sigurbjörnsdóttír, Skagfirðingabraut 37
Slglufjörður: Kolbeinn Friðbjamarson Bifreiðastöðinni
NORÐURLANDSKJÖRDÆMl eystra: — Ólafsfjörður: Sæ
mundw Ólafsson Ólafsvegi 2 Dalvík: Friðjón Kristinsson
Akureyri: ^Tón Hafsteinn Jónsson Þórunnarstræti 128
Húsavík: Snær Karlssom Uppsalavegi 29 Raufarhnfn: Ang-
antýr Einarssón skólastjóri
AUSTURLANDSKJÖRDÆMI: — Fljótsdalshérað: Sveirin
Ámason Egilsstöðum. Seyðisfjörður: Jóhamn Sveinbjöms-
son Brekfcuvegj 4. Eskifjörður: Alfreð Guðnason Neskaup-
staður: Bjami Þórðarson bæjarstjóri Reyðarfjörður:
Bjöm Jónsson kaupfélaginu Homaf.iörður: Benedikt Þor-
steinsson Höfn. Vopnafjörður: Davið Vigfússon
SUÐURLANDSKJÖRDÆMl: — Selfoss: Þörmundur Guð
mundsson Miðtúni 17. Hveragerði: Björgvin Ámason
Hverahltð 12. Stokkseyri: Frímann Sigurðsson Jaðri. V.-
Skaftafellssýsla: Ma-gnús Þórðarson Vík 1 Mýrdal Vest-
man'naeyjar: Tryggvi Gunn-arsson Vestmannabraut 8
Afgreiðslustaðir happdrættisins í Reykjavik eru f Tjarnargötu
20 og Skólavörðustíg 19.
V