Þjóðviljinn - 23.03.1969, Blaðsíða 7

Sunnuclagur 23. marz 1969 — TvTÖBVTUTNTí — SlÐA ’J
■ 1 \
'•
fra'mtíðaráfoTmíuim, voru þær
vsiamimála um að reyna að
ljúka prófúmum í vor með
gHaesibrag, en að öðru leyti
var framtíðin aðedns óljósar
hillíngar, dagurinn í daig er
þeirra ævinrbýri.
Ó, æslka, æstoa.
Þegar dagamir korniu
edns og umdarlegt hedllandi
sevintýri,
og þeir báru állan fögniuð og
fiegurð Mfisins '
í faðmi sínum.
Ó, æsttca, fiegurð bamsins
breytist í kvenlegan yndis-
jaokka. Æska, — sem teygir
jórturgiúmmí milli fingra og
vara, — þið viljið vera fiulll-
þroska konur, en eruð börn
enn. Ykkur liggur eiklkert á. Er
ekki gaman að lifia?
I Hallargarðinum mæfcum
við fjórum filissandi stúlkum
með södlblik í augum og glað-
Það kom hik á hópinn,
þangað til sú sem virtist einna
óframfæmust hvíslar: — Sotff-
ía, Soffía. — Já, Soflfia heitir
hún, hrópuðu þær allar í kór.
Ef þú trúir okfour ekki, þá
spurðu konuna í kjaillaran-
um, húsvörðinn, — hún veit
þetta örugglega.
En ég ætla ekki að talia
við konuna í kjaíHaran.um, ég
trúi þassu, og trúi því líka
að höfiundurinn sé Ólöf Páls-
dóttir. En nú bið ég þennan
fallega hóp að stilla sér upp
hjá Soffíu. Prá vimstri: Mar-
grét Ólafisdláttir, Halildóra
Halldórsdóttir, Þórey Hann-
esdóttir og Va.lgerður Erlends-
dóttir. /
Að endinigu langaði mig að
stríða þeim svonítið. — Á ég
að trúa því sitúilkur að þið
séuð óMárar á nafni styttu
sem þið hafið fyrir auguim
alla daga?
— Það er mi svona, vinur-
vitund ofckar. Við tilbiðjum
Soffiíu.
Þetta var þeirra svar.
Ó, sál miín, sál mín.
Var það gólan, sem þýtur í
grasdnu,
eða gjálpandi báran við
strönddno,
sem bar þessa mildu óma
að eyra mínu?
I Hljómskálagarðinum voru
fiáir á ferli, ísinn hélt fiuglun-
um firá Tjörninni og snjórinn
var það mikill á gangstígun-
um að fólk sneiddi heldur hjá
garðinum. Sólin var lágt' á
lofti og Þorfinn.ur karlsefni
bar gkjöHdinn fyrir sig, svo
sólin skini okiki á sæbarðan
skallann. Gamall maður ótti
stefnumiót við annan gamlan
mann og þeir genigu saman
hæguim skrefum utan við ys-
inn og þysinn í bænum.
Og í Einarsgarði situr gam-
úr bronsi, en ekki hdldi. En
giamli maðuri-nin er úr Land-
eyjunum, og hún er nú ekiki
slorleg fjalllasiýndn þar, en það
er nú anmar handleggur.
★
Var það kaildhæðni lífsins,
sem lét mig
enm þá
nokikur augnablik
gleyma
hinum gráa hversdagsleika
steinlagðra strætaimna?
Var það blekking huigans,
sem huldi sjón mdnni
helkialda auðnino,
þar sem
spor miín ligigja,
þar sem IMf miitt ramn út í
giljúpan sandinn.
★
Vltnað var í Ijóðið Minnrng
eftir Stein Steinarr.
— J.E.
ÓSKÍRNAR ÞRJÁR
Miðvikudaginn 12. marz
ræddi Stefán Jónsson við Þór-
berg Þórðairson áttræðan í út-
varpinu. Margt kom þar fram
sem garnan var að Mýða á, og
voru svör Þórbergs hin
sfcemimtilegustu. Undir lok sam-
talsins spurði Stefán Þórberg,
hvers hann mundi óska, ef hann
ætti þrjár óskir fyrir Is-
lands hönd. Þórbergur svar-
aði því til, að ráðamenn hættu
að stjóma eins og fávitar, að
fslland segði sig úr NATO, og
að herinn færi burt úr landinu.
Fyrsta óskin: Ráðamenn
hætti að stjórna eins og fávit-
ar.
. Þórbergur er ekki einn um
þá skoðun, að fávitalegia hafi
verið stjómað, meirihluti þjóð-
arinnar er á sama máli. Laun-
þegar hafa nú vaiknað upp við
vondan draum og sjá að ríkis-
stjómin er efcki. þeim vanda
vaxin að leiða þjóðina. Stefna
ríkisstjómarinnar heflur beðið
algjört skipbrot, stefna honnar
hefur ledtt til gegndarlausrar
sóunar á fjármunum, sem aifl-
að var í undanförmu gióðæri, í
stað þess að nota þá til að
hyggja uipp atvininuvegina á
skynsaimllegan hátt, endumýja
togana- og bátaflota þjóðarinnar,
bygigja upp venksmiðjur tii að
fullvinna hráefni sjávarútvegs-
ins.
Iðnaðutrinm hefiur verið drep-
inn niður, hvert iðnfyrirtækið
á fiætur öðm hefur orðið gjaíd-
þrota. Orsafcir þess má rekja tál
þeirrar sitefnu ríkisstjórnairiinnar
að leyfa frjálsam innflutning á
öllum vömtegundium, á vömteg-
undum sem við getum fram-
lieitt sjálfir. Ráðamienn segjast
ekki vilja haifitastefnu og sogja
að frjáls saimfcoppni sé fyrir
öllu. Þetta lætur veil í eyrum
og villir íyrir möngum. En fiófik
verður að gæta að því, að þeg-
ar erlond stórfyrirtæki, vel
skipulögð og rnicð mikla roynslu
og hagkvæurmi -í rokstri og við-
skiptum, hefja samkoppni við
hin siméu, reynsfiuilausu og illa
skipuilögðu fyrirtækii okkar, get-
qr maður gert sér í huigarlumd
hvernig for.
Fyrst vorður að bygifija fyrir-
tækin upp á haigkvæmian og
skynsamllegan hátt, síðan kem-
ur samkeppnin til greina. Við
þessa uppbyggingu verður rík-
isvaldið að hafa hönd í bagga,
titt að sjá til þess að hagur
þjóðarinnar í heild verði ekiki
borinn fyrir borð og einka-
gróðasjónanrhiðið veirði ekki lát-
ið ráða.
Lítil raekt hefiur verið löigð
við menntastofnanir landsins,
húsnæðissikortur er tilfínTianleg-
uir í sfcólum, sérstaiklega hjá
hinum æðri steólum, kennslu-
fyrirkomuilag úrellt, og svona
mætti lengi tdlja.
1 staðinn fyrir þessa upp-
byggingu hefiur fioiTóttindastétt
viðreisnarinmar, bröskurum,
verið leyfit að lleggja fé í fyrir-
tæki sem ofit og tíðuim eru
glæfiraleg og þjóðinni ekki til
heilla, en veita eigonduim siín-
uim skjótan giróða til að byrja
moð en fiara síðan á hausinn,
nokkurskonar augnabliksfýrir-
tæki.
önnur óskin: fsland scgi sig
úr NATÖ.
NATÓ er mikið til umræðu
þessa daigiana, vegna þess að á
þessu ári er samningurinn upp-
segjanlegur. Islendingar eru
friðelskandi þjóð, og ég held að
ekfcert sé fjær huiga þeirrn em
að vera beinir þátttpkendur í
vopnuðum strdðsétökum, og ég
hefld að flesitir séu á sama
málli um þeitta. En hversvegna
erum við þá í hemaðarbanda-
laginu NATÓ? Þeir sem eru
fylgjaindi aðild að NATÓ hafa
þá höfiuðröksemid máli sínu til
sibuðnings, að NATÓ sé bonda-
laig til vorndar friði, flrelsi,
lýðræði og sjálfisákvörðunarrétti
þjóða, og sé þar oif leiðandi
vöm gogn yfingangi og glæp-
um kommúnista. Ég tol, eins
og mörg dæmd sainina, að mörg
ríki bandallagsins sigli undir
fiöflsfcu fllaglgi og gleri sér bein-
línis fiar um troða þebta
femt niður: firiðinn, firelsið,
lýðræðið og sjáifsákvörðunar-
rétt þjóða.
Grikkland er aðili að NATÓ
og aillir muna hvemig flneilsið
og lýðnæðið var tnoðið niður,
þeigar valdaitaka heríóri ngjainna
fiór finam, vegna þess að sitjóm-
mélaiþróunin var ekki að þeirra
skapi. Hvað gorðu Mn flrið- og
fineUsiselsbahdi stói-voldi NATÓ?
Einræðissitjóm heirforin.gj an n a
er enn við vöild í GrikMandi,
Grikkland er enn í NATÓ. AU-
ir vita um vopnasendingar Breta
tii Nígoríusitjómar til þess að
hún geti haldið áfiram aðgierð-
um sínum gogn Biaifra, vomda
þeir frið og freisi með því?
Allir muna efitir landhelgis-
mélinu, þegar Bretar, 3>anda-
lagsþjóð okkar, ógnuðu oktour
Fxamháld á 9. sáðu.
Einn Bítlannu kvænist aftur
GIBRALTAR 20/3 — Enn eimm
Bítlamna brezku hefiur gemigið í
heilagt hjómiabamd, Johm Lenmoin,
að vísu í ammað sinn. Kvæntist
Lonnon vinkorm sámni, japamska
kvifcmymdiastjóramum Yoko Ono.
hjá borgardómaranum í Gíbralt-
ar í dog. Hjórtaefnm komu með
filugvél firá Paris og flugu þamgað
afitur þegar að athöfninini lok-
inmi.
•
Pyrri kana Lenmons, Cynthia,
fékk skilmað í fyrra vagna sam-
bands ei.ginmannsúis við Yoko
Ono.
Undanþágulög brátt afnumin?
MADRID 21/3 — Tiílkynint var í
Madrid í dag að spæmska stjórn-
in hefði ábveðið að undamþágu-
lög þau sem. sebt voru 24. jamú-
ar sl. og þá voru sögð myndu
gilda þrjá mánuði myndu afnum-
im l>eigar í maastu vibu. Þúsundir
mamma haíla verið handteknir og
fiamaeilsiaðir saimkivaemt þessum
lögum. óbalin humdruð manna
hafia horfið og veit enginm um
dvalarstað þedrra. I Madrid eru
memn fiullir eifasemda um að
afnám undamþágulaganna fyrir
tilaéffiaðan tíma muni hafa nokkr-
ar raiumiverulegar breytinigar til
rétifliætis í fiör meö sér.
í mjólburhvíbu sólsilíininu
sátu ymgirmeyjar tvær á
tröppum Gagmfræðaskólans
við Vonarstræti og horfðu á
andasteggima kankast á út af
kollunum, eða brauðmolunum
sem hrutu úr höndum barna
og foreldra, en þýzku svan-
imir breiddu út væmgi og
sigldu hjá í hátignarlegri ró.
Sjöfn Sigurjónsdóttir og Ósk
Hilmarsdóttir létu fara vel
um sig í vermandi sólinni.
því að kennarinn hafði ekki
mætt í tímia, — kærkomdð
frí. Þegar við imntum eftir
ÆSKA oq ELLI
an svip. Þaer «ru að koma úr
sfcólanum sínur, Kvennó.
— Stúlkur, getið þið sagt
mér hvað höggmyndin sú ama
heitir. (Þetta er mynd af
stúlkuibami fríðu).
inn, að við tökum ekki alltaf
sem skyldi eftir því, sem okk-
ur þykir vænt um, það er
okkur oÆ sjálfsagður Mutur.
Það hið ókunna, óvæmita eða
andstyggilega gmeipist diýpst í
all maður á bekk og nýtur út-
sýnisins. Pomona stendur
nefnilega þama naikin í snjón-
um, og hvílfku.r vöxtur, drott-
inn minn. Maður er eiginlega
hálfifeginn, að hún skuili vera