Þjóðviljinn - 23.03.1969, Blaðsíða 12

□ Hverniig gengur húsmæðrum hér í borg-
inni að láta laun bóndans hrökkva fyrir dagleg-
um nauðþurftum? Við bárum þessa spurningu
upp fyrir fimm húsmæðrum hér og þar í bo'rg-
inni og fara svör þeirra hér á eftir og ættu að
vera býsna fróðleg fyrir valdhafana.
□ Meginniðurstaðan er, að laun venju-
legra manna eru hætt að hrökkva fyrir dagleg-
um lífsnauðsynjum og safna heimilin aðeins
skuldum, og þessi skuldabaggi verður óvið- j
ráðanlegri með hverri viku. Launþeginn býr
ekki lengur yið raunhæf lífsskilyrði í dag.
Eifct íslenzkt verk mun kór-
inn þó frumflytja. Er það eft-
ir Sigiurð heitinn Þórðarson,
tónskáld, samið á sl. sumri og
mun verða hið seinasfca af
frurnsömdu eflni, er hann lauk
við- Lag þefcfca er samið við
Ijóð eftir Sigurð B. Gröndal,
og er skrifað fyrir karlakór
með einsöng og píanóundir-
leik.
Framhuld á 2- síðu.
Stór töfflumarkaður
/ i ,
hefst í fyrramálið.
Seljum úrval af kventöfflum, fjölmargar gerðir, fyrir
kr. 198,00, 298,00 og 398,00.
ALLT VÖNÐUÐ OG GÓÐ VARA. ,
SKÓVAL Austurstræti 18
, (Eymundssonarkjallara).
aralaunum eins og daigiegar
nauðsynjar hækka núnia í búð-
unum. Við erum hætt að geta
fætt okkur og klæfct af þessum
iaunum og að möngu er að
hyggja þar fyrir utan eins og
af'borgunum af l'ánum, raf-'
magnsreikningum, hitareikning-
um, afnotagjöldum af síma, út-
varpi og sjónvarpi. Þannig verð-
um við að yelta hverri krónu
á milli handanna.
Hér sést bassinn hjá Fóstbræðrum á æfingu.
ÁRLEGIIt vorsamsöngvar
Karlakórsins Fóstbræðra verða
n.k. miðvikudag, fimmtudag
og Iaugardag, þ.e. þann 26.,
27. og 29. marz- Verða sam-
söngvarnir I Austurbæjarbípi
og hefjast klukkan 19.00 alla
dagana.
A söngskrá Fósitbræðra að
þessu sinni eru að heita má
eingöngu gömul og sígild
karlakórslög, sem öðlazt haifa
ástsældir með þjóðinni. öll
lögin, að einu undanteknu,
hefur kórinn siungið áður á
tímabilinu frá 1917 til 1965,
og sum hafa rauinar sfcaðið á
efnisskrá kórsins oftar en einu
sinni. Má ætla að hinir mörgu
er unna hefðbundnum karla-
kórssöng, hyiggi gott til þess
að heyra nú rifjuð upp hin
gömlu og góðu, ságildu lög.
Hrökkva launin fyrir daglegum
Mannsæmandi
líf?
\
Ragnhelður Jónsdóttir, Stóra-
gerði 15.
Það er ekki hægt að iifa leng-
ur mannsæmandi lxfi á keinn-
Kristín Magnúsdóttir
lagið, og það er ox'ðið óvanalegt
að kaupa hvað eina í fyrstu
verzluninni, sem maður rekst
inn í hér í bænum.
Minn maður hefiur unnið sem
Dagsbrúnarver'kamaður á und-
aoÆömum árum og fengizt
nokikuð við pípulagnir. Hann
missti vinn-una í rrxaí í fyrravor
og hafði enga vinnu þangað til
í ágúst. Þá fékk hann afifcur
vin-nu og hafði nokkuð sfcöðuiga
vinnu fram að áramótum. Núna
frá áramótum hefur hann
hvergi verið fasfci'áðinn og
vinna-n þess vegna stopul. Við
skuldum húsaleigu frá áramót-
uim og hvers konar gjöld sitja
á hakanum. Raunar dugar kaup-
ið fyrir þessa stopulu vimnu
aðeins fyi'ir brýnustu nauð-
þuniftum, sagði Jónína.
Fjandinn laus
Dóróthea Einarsdóttir, Blöndu-
hlíð 14.
Maðui-inn minn vinnur sem
kennai-i og eigum við fjögur
böm á aldrinum 1 árs til 16
ára. Það er mín reynsla, að
kennaralaun hrökkvi ekiki fyrir
mannsæmandi lífi hér í Rvílk
miðað við oklkar fjölskyl<}u.
Þau eru meira að segja á mörk-
unum að duga fyrir brýnusitu
nauðþurftum.
1 fyrrahaust keypti ég mjólk,
skyr og brauð fyrir 50 lu-ónur
á hverjum degi, en um þessar
mundir greiði ég 80 krónur tfyr-
ir sama vördskammt.
Þetta finnst mér vei’a tilfinn-
anlegasta hækkunin. Annaais er
ekkerfc hægt að undamskilja.
Þetta hafa verið slfkar óða-
hælckanir að undanförnu og
einhvern veginn hefur maður
það á tilfinningunni, að þetta
sé allt stjórnilausfc og fjandimn
laus.
1 fyrrahaust keypti mágkona
mín kerrupoka unninn úr rs-
lenzki-i gæru og kosfcaði hann
þá krónur 1165,00- Núna á dög-
umum fór ég eftir bendingu
mágkO]nu minnar í sömiu búð og
ætlaði að kaupa kerrmpoka fyr-
Vorsamsöngvar Fóstbræðra eru í vikunni
ir mig og miína.
Hvað heldurðu að hann haffi
kosfcað? Hvorki meira né minma
en kx-ónur 2190,00. Afgi'eiðslu-
stúlkan sagðist líka skammast
sín fyrir að nefna þetta verð.
Þetta væri svo óheyrileg hækk-
un. Svona er hægt að rekja
dæmin.
nauðþurftum?
8 munnar
Kristin Magnúsdóttir, Gnoðar-
yogi 30-
Maðurinn minn vinrnur sem
verkamaður hjá' Eimskip og
hefur lítið haít nema dagvinhu
að undanförnu, má það heita
viðbui'ður, að hann fiái eftir-
vinnu til kl. 7 að kvöldi.
Hér á heimilimu ei-u átta
munnar til að metta og gera
þessi laun ekki betur en hrökkva
fyrir matvælum og er þá allt
hitt eftir. Við eigum sex böm
á aldi'inum frá 11 mánaða til
18 ára aldurs og er það næst-
elzta á fi mmtánda ári. Mér
finnst orðið lúxus að taka mér
far með strætó í bæinn —
hvað þá með allt hifct, sagði
Kristín hógværlega.
Það er vonlaust fyrir verka-
mannsfjölskyldu að lif-a á þess-
um launum hér í Reykjavík —
algjörlega vonlaust — og er
raunar nokkur sem mótmælir
þeirri staðreynd? Mi'kið þykir
manni vænt um hverja við-
leitni, sem sýnd er til þess áð
bæta kjör láglaunafólks eins og
hjá KRON hér á dögunum.
Það má ekki minna vera en
fólk sýni þessum fyrirtækjum
eifcthvað á móti og æfctu allir
að skipta við KRON.
Matvælin hækka
Ragna Brynjarsdóttir, Fells-
múla 17.
Minn maður hefur' haft fulla
vinmiu við trésmáðar í vetur,
svo að áistandið kemur sjálf-
sagt ver niður á mörgum borið
saman við mitt heimili. Þó
finnst mér nógu erfifct að láta
kaupið duga fyrir öllum út-
gjöldum, sem hafla hækkað svo
gífurlega að undanfömu, en
kaiupið hins vegar ekkert.
Til dæmis hefur öll matvara
hækkað svo óskaplega, að mað-
ur verður að mæta þessu með
því að spara, borða meiri fisk,
kaupa ódýrara kjöt,. minna af
grænmeti og ávöxtum og kaupa
það óidýrasta og reyna að vinna
það sjálf. *
Þó finnst -mér næsta ástæðu-
laust að kvarta, þegar maður
hugsar til þeirra heimila er
verða að láta sér nægja at-
vinnuieysisstyrk einan saman.
Mér er með öllu óskiljanlegt,'
hvernig húsmæður á þeim
heimilum fara að til að halda
lífinu í fólkinu, og taka á móti
innheimtumönnum, því að ekiki
láta þeir sitt eifffcir liggja að
heimsækja heimilin, hvernig
svo sem ástandið er.
Dýrara í úthverf-
um
Jónína Sigurdórsdóttir, Háa-
gerði 22.
Það er enginn vafi á því,
að kaupgefcan hðfur minnkað
mikið að undanfömiu af því að
kaupið stendur í stað, en óða-
hækikanir eru á öllum bi-ýnustu
nauðsynjum í búðunum. Til-
finnanlegastar hafa mér fiund-
izt þessar verðhækikanir á
mjólk, brauði, kjöti og kaffi
að undanfömu.
Margir álíta að nauðsynja-
vörur séu ódýrari í verzlunum
í úthvertfunum. Þetta er mis-
skilningur. Margar vörur eru
dýrari í búðum er fjær dregur
miðbænum og kannski dýrastar
í fjarlægusfcu hverlfiunum.
Ég er kunniuig inmkauipum á
nauðsynjavörum í Árbæjar-
hverfinú- Þar er til dæmis dýr-
ara að kaupa þvottaefni heldur
en hjá Silla & Valda í miðbæn-
Jónína Sigurdórsdóttir
um svo að maður tali nú ekki
um kartöflumar. Annars er
verðlag æði misjafnt í búðun-
um og þarf ekki að vei-a langt
á milli. Þannig rakst ég um
daginn á hvítan strigasitramma
í verzlun á Laugaveginum og
kosfcaði metrinn þar kirónur
130,00 í búð í Þinigholtsstii-æti
kostaði samsikonar sfcriga-
straimmii krónuir 80,00 metrinn.
Húsmæður gera núna 'miklu
meira að þvu að kanna verð-
Ragnheiður Jónsdóttir
*