Þjóðviljinn - 29.05.1969, Blaðsíða 10

10 SlÐA — ÞJÓÐVILJINN — Ríwmifcudagur 29. mai 1969.
ROLAND GYLLANDER:
HÆTTA
jr
A
FERÐUM
41
— Ég tók eikju traustataki.
— Hvað þá? Til að flytja lík
i?
— Fífl! Til að draga líkið. í>að
þurfti að komast út á dýpi.
Enn fór eitthvað að ryfjast upp
fyrir Tom. Herþjórausta Mait-
ins ....
— Lærið þið svona lagað hjá
•trandgæzlurani ?
— Við lærum meðal annars að
fara með eikju. Og róa lífróður
ef á þarf að halda. Það eru um
það bil sextán hundruð metrar
frá Traneberg til Eplavíkur, ég
komst það á átta minútuim og
í öðru eins myrkri var það vel
af sér vikið.
— Og skotið í bátaklúbbnum
— skauztu sundur lásinn?
— Hvað arvnað? Heldurðu að
ég sé á randi um miðjar nætur og
hleypi af skotum að gamni mínu?
Þetta var næstum ótrúlega ein-
falt. Martin virtist skemmt.
— Ég var búiran að steiragleyma
því. að Adam hafði fengið lykil-
inn minn að klúbbhiiðirau. Satt
að segja var óg orðiran dálítið
ringlaður. En ég gat ekki séð að
nokkur kjaftur væri á ferli. svo
að ég tefldi á tvær hættur og
skaut. Ég taldi vist að þótt ein-
hver heyrði skotið. myndi hann
láta það afskiptalaust. Það er of j
fyrirhafnarsamt að vera með af-
skiptasemi.
'— Þetta má vera rétt ■*— en* í *
þessu tilviki áttu tvö vitni leið
framhjá staðnum.
—■ Já. heirmwwn'-er svo -s»nni-<
arlega fullur af smuðrurum sem
þurfa alltaf að vera að leggja
höfuðið í bleyti. Og þeir þuría j
svo sem ekki að vera rithöfund-
ar. Ég faldi mig bak við bátaskýi-
ið meðan þeir voru að srauðra;
þeir voru heppnir að rekast ekki
á mig. I
Hann saug sígarettuna íhug-
andi.
— Það var annars dálítið furðu-
Iegt með þeranan lás. Ég hélt það (
væri bara í kvikmyndum sem
haggt væri að skjót’a sundur lás
en það gekk ágætlega, ég bar
m
W/3
fEFNI
SMÁVÖRUR
TÍZKUHNAPPAR
HARGREIÐSLAN
Hárgreiðslustofa
Kópavogs
Hrauntungu 31. Simi 42240
Hárgreiðsla. Snyrtingar.
Snyrtivörur.
Fegrurarsérfræðingui £
staðnuxn.
Hárgreiðslu- og smyrtistoÍE
Steinu og Dódó
Laugav. 18. III. hæð (’yfta)
Sinú 24-6-16.
Perma
Hárgreiðslu- og snyrtistoía
Garðsenda 21. SÍMl 33-968.
'
hlaupið upp að skráargatinu og
allt splundraðist.
— Sennilega hefur það verið
Lok-læs framleiðsla.
— Sennilega, saigði Martin ó-
kafur. — Jæja, en svo lá þetta
alLt beint við. ég nóði mér í kaj-
ak og ár, tók keðjuna og lagði
af stað ...
— Keðjuraa?
— Keðjuna, já. Það var keðju-
bútur í bátaskýlirau. Hanra
var gamall og ryðgaður og eng-
inn myndi sakraa hans . . .
— Til hvers ætlaðirðu að nota
hann?
Martin leit yfirlælislega á
hann.
— Nú slær aftur út í íyrir þér,
sagði hann. — Hamingjan sanna,
hvað það slær út í fyrir þér. Hvað
heldurðu. nautshaus? Ég þurfti
eitthvað til að sökkva lfkirau með.
Þurig keðja er fyrirtak í þeim til-
gangi.
— Og i hvaða tilgaragi léztu þór
blæða niður í grasið?
Martin hló og bretti upp vinstri
jakkaermina og skyrtuermina.
Þar sá í plástra.
— Það var reglulegt auka-
númer, sagði haran. — Ég hrasaði j
einfaldiega Um lausa endaran á 1
keðjunni, datt á hrammaraa og
reif mig á einni ryðguðu dósinni
í illgresinu. Hann hló hjartanlega. ■
—■“H-amingjan íátma hvað hvað
mér var skemmt, þegar ég fékk
að vita að löggan hélt að báta- j
klúbburiim væri njorðstaðurinn j
og farið var að skríða um grasið
og mæia og rannsaka!
— Það er gott að vera gaman-
samur. En ég skil ekki hvernig j
þú heíur ætlað þér að vefja keðj- ■
unni um líkið í kolamyrkri í ein- j
menningsbáti. Eða hefurðu í
kannski íengið tilsögn í sliku hjá j
einhverjum nazistávini. í Argen-
tinu?
Martin þagði andartak en Ijóti j
glampinn kom aftur í augun.
— En góði maður, þú ætlar þó I
ekki að dæma mig eftir kunn-
ingjunum?
— Tja, gamall SS-náuragi sem
tók þátt í öllu heila gillinu og
skemmti sér á SS-vísu á austur-
vígstöðvunum — hann hefur trú-
lega írá mörgu íróðlegu að segja
þegar líður á kvöldið, jafnvel þótt
búið sé að „draga úr honum víg-
tennumar". Ekki er ég viss um
að ég myndi kuraraa við mig í ná-
vist hans.
— Herra minra trúr, sagði Mart-
in dreymandj. — Þú ert saranar-
lega rómantískur. Ekki veit ég
hvernig þú ætlar að komast á-
fram i lífinu.
Tom tottaði pípu sína og sagði
hljómlausri röddu:
_ — Nú, ég hélt að þú hefðir uppi
rSðagerðir um að firra mig öll-
um slíkum áhyggjum.
Mairtira kimkaði kolli íhugaradi.
— Það er noktouð til i þvi.
— Þú leradir ilia í því, ef þú
reyrair það.
— Jæja?
Reiði Toms fór váxaradi og haran
fór að sjá rautt. Hanra varð grip-
iran ákafri, dýrslegri löngun tií að
ráðast á mamninn, berja ófrýni- !
legt andlitið með hverju sem i
væri. Hann stillti sig með erfiðis- !
munum. Martin drakk úr glaei
sínu.
— Við skulum ekki flasa að
neinu. sagði haran. — Sögurarai er
ekki lokið enn. Ég reri sem sé
burt, ég var i svartri skyrtu
þetta kvöld eins og þú rraarast
kanraski. og það var í raurairarai
mjög ólíklegt að nokkur sæi mig.
Þetta var eiginlega mjög spemn-
aradi, minnti jafravel á heræfimg-
ar.
— Það var sorglegt, að leikur-
inn skyldi fá svo óvæntan endi. J
Ég var búinn að slökkva á vit- j
araum þínum á meðan þetta átti j
sér stað.
Martin kinkaði kolli og glotti j
illyrmislegia. /
— Það hafðirðu reyndar gert,
þinn skratti. Ég v.ar k-ominn
lanigleiðina að Sólvík áður en ég
gat á-ttað mi-g. í bakaleiðinni
mundi ég eftir því að það eru
blá ljós í Oxhálshöfnirarai á Essin-
gen beint á móti Sólvík, svo að
ég miðaði á þa»u í staðinn og
mér tókst að komast inra í vík-
ina þrátt fyrir myrkrið. En þá
var Benray litli kominra af stað
á eigin spýtur.
Tom kinkaði kolli.
— Og þú neyddist til að snúa
aftur við svo búið, að hugsa sér.
En í bátaklúbbnum va-r heppnin
aftur með þér, þú g-azt skilað
bátnum og árinrai og hjólað burt
áður en lögreglan kom á vett-
vang. Og hjólinu fleygðirðu sem
sé í runna hjá Alvíkurtorgi og
tókst leigubíl heim.
— Smámunir. Skiþtir engu.
Geturðu ekki dregið nein.ar fleiri
gáfulegar ályktanir?
— Það væri þá helzt það, að
einhverjum hefur liðið hálfilla
dagin-n eftir, ekki þegar líkið
fannst, heldur þegar viðkomandi
uppgötvaði að byssan var horfin,
þessi byssa sem hann hafði haft
íyrir því að hengja aftur upp
á vegginn í skrifstofunni, þegar
hann kom í snögga heimsókn til
Eplavíkur eftir morðið ásamt
Sponge höíuðsmanini og drakk te.
Ég hefði haldið að sumum hafi
verið dálítið undarlega i-nman-
brjósts — það var emgu líkara en
hann hefði verið mátaður, þrátt
fyrir allt sjálfstraustið ...
Þetta var sigurhrós, biturt en
ögrandi — þessi uppgötvun hlaut
að hafa gert Martin skelkaðan.
Morðvopnið horfið — senrailega
komst haran að því þega-r hann
ætlaði að hirða það aftur og losa
sig við það fyrir fullt og allt;
lík Bennys hafði fundizt með kúl-
una í hjartanu, byssan fór að
verða hættuleg. Og ofan á allt
þetta: bæði byssan og Tom horf-
in — Martin hlaut að hafa liðið
ónotalega.
Hann hafði hitt naglann á höf-
uðið. Augun í Martin urðu hörku-
leg. Með snöggri, liðlegri hreyf-
ingu fleygði hann glasinu og
það þa-ut yíir stofuna eins og lýs-
SKOTTA
Tökum að okkur ,
viðgerðir, breytingar, viðbyggingar. gler-
ísetningu og mótauppslátt. Útvegum einn-
ig menn til flísalagninga og veggfóðrunar
Athugið: Tökum einnig að okkur verk upp
til sveita. — Vönduð vinna með fullri
ábyrgð. — Sími 23347.
— Ókei, ég verð samkvæmisklædd eftir eina mínútu, óg bíð eítir
þér . . .
SÓLÓ-eldavélar
FramJeiði SÓLÓ-eldavéJar af mörgum stser2|um og
gerðum. — Einkum hagkvæmar fyrir sveitabæi.
sumarbústaði oe báta.
V arahlutaþjónusta.
Viljum sérstalclega benda á nýja gerð einhólfa elda-
véla fyrir smærri báta og litla sumarbústaði.
ELDAVÉLAVERKSTÆÐl
JÓHANNS FR.
KRISTJANSSONAR h.f.
Kleppsvegi 62 — Simi 63069.
mmm
ANNAÐ EKKI
CHEREtV BLOSSOM-skóáburðnr:
1 Glansar lietiir. enilist betur