Þjóðviljinn - 04.12.1970, Blaðsíða 10

10 SfÐÁ —- ÞJÓÐV'IiUTNW — FösstudaStír 4. desamtar 1S7Á
Harper Lee:
Aö granda
söngfugli
34
hann hefði átt að lesa fyrir hana
í mánuö og sá mánuður væri
nú liðinn og þetta vseri ómerki-
legt!
— Við skiulum nú samt segja
vi'teu í viðbót, sonur sæli.
— Nei, sagði Jemmi.
— Jú, sagði Atticus.
Og þegar næsta vika kom sát-
um við enn hjá frú Duteose.
Vekjarateluikkan hringdi etoki
lengiur og frú Dubose sleppti
otetour með orðunum „Þetta er
víst nóg í dag“ svo síðla dags,
að Attdcus var búinn að sitja
góða stund heima og lesa blaðið
sitt þegar við teomum heim. Hún
féfck ektei lengiur þessi köst, en
annars var hún sjálfri sér Mk.
Þegar Sdr Walter Scott upphóf
óendanlegar lýsángar á virikis-
gröfum og vinduibrúm, fór frú

/ SIVI
TÍZKUH
HARGREIÐSLAN
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav. 18 Œ. hæð (lyfta)
Sími 24-6-16.
Perma
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðastræti 21. SÍMI 33-9-68
SINNUM
LENGRI LÝSING
neOex
2500 klukkustunda lýsing
við eðlilegar aðstæður
(Einu venjulegu perurnar
framleiddar fyrir svo
langan lýsingartíma)
NORSK ÚRVALS
HÖNNUN
Heildsala Smásala
Einar Farestveit & Co Hf
Bergstaðastr. 10A Sími 16995
Dubose að leiðast og hún byrjaði
að þjarma að oklkur.
— Var ég elcki búin að segja
þér, að þú ættir eftir að iðrast
þess að hafa eyðilagt kamelíum-
ar minar, Jeremy Finch — og
það gerirðu trúlega núna, er eteki
svo?
Jemmi sagðist óneitanlega gera
það.
— Og þú hélzt að þú gætir
svona formálalaust steindrepið
fyrir mér Fjallasnjóinn minn! En
sjáðu til, Jessí segir að hún sé
aftur að ná sér á strik. Næst
verðurðu að ganga rækilegar til
verks. Þú ættir kannski að rífa
hana upp með rótum — eða hvað
heldur þú?
Jeremy tautaði eitthvað um að
hann skyldi sjá um það.
— Opnaðu munninn og talaðu
svo að til þín heyrist, strákur!
Berðu höfuðið hátt og segðu: Já,
frú Dufoose! En það er kannski
til • fullmikiis mælzt að þú berir
höfuðið hátt með annan eins
föður.
Þá rétti Jemmi úr sér og starði
á frú Duibose með viðbjóði í
hverjum andlitsdrætti. Á hinn
hinn bóginn hafði hann líka
laigt sér til grímu sem var ein-
skær kurteisi og kuldalegt fá-
læti og hann greip oft til þegar
skammaryrði hennar voru af al-
versta tagi.
Loks rann upp stund frelsisins.
Einn daginn sagði frú Dubose:
— Þá er þetta nóg í dag, og
hún bætti við: — Og þá erum
við skilin að skiptum. Vertu sæll,
ungi maður!
Því var lokið. Við æddum út
á gangstéttina og hvíuðum og
hrópuðum af létti og hrifningu.
Vorið virtist lofa góðu. Dag-
amir lengdust og það tognaði úr
leifctímanum. Næstum allar hugs-
anir Jemma snerust um horfurn-
ar í fótbplta og horfumar milli
liðanna. Á hverju kvöldi las
Atticus upphátt fyrir okteur úr
íþróttasíðum blaðanna. Hann var
einmitt að því eitt kvöidið þegar
síminn hringdi. Hann svaraði, fór
síðan fram og sótti hattinn sinn
út í anddyrið.
— Ég ætla að skreppa til frú
Dubose, sagði hann. — En ég
verð varla lengi.
Samt sem áður var Atticus að
heiman langt fram yfir hótta-
tímann minn. Þegar hann kom
til baka hélt hann á brjóstsykur-
dós. Hann settist inn í stofu og
settd brjóstsykurdósina á gólfið
!þjá stólnum sínum.
— Hvað vildi hún? spurði
Jemmi.
Við höfðum efcki séð firú Du-
bose i meira en mánuð. Hún
sat aldrei lengur á veröndinni
sinni þegar við gengum hjá.
— Hún er dáin, drengur mdnn,
sagði Atticus. — Hún dó fyrir
nokterum mínútum.
— Jæja, sagöi Jernmi. — Það
er gott.
— Já, einmitt, sagði Atticus.
— Það er gott. Nú þjáist hún
etoki framar. Hún hefur verið
veik mjög lengi. Segðu mér,
Jemmi, veiztu annars hvers kon-
ar köst það voru sem hún þjáðist
af?
Jemmi hristi höfuðið.
— Fiú Dubose var morfínisti,
sagði Atticus. — Hún hefur tek-
ið morfín um árabil — við
tovölum. Það hófst með þvi að
lætoniirinn gaf hennd morfín og
svo vandist bún á það. Hún
hefðd hæglega getað halddð
áfram að tatoa það inn það sem
hún átti eftir ólifað, og þá hefði
dauði hennar etoki orðið eins
kvalafu'Uur, en hún var of
þrjózk og þverúðarfull . . .
— Hvað þýðir það? sagði
Jernini.
En aldrei þessu vant héit Atti-
cus áfram eins og hann hefði
etoki heyrt spuminguna:
— Rétt áður en þú geklrst
berserksganginn, kallaðd hún á
mig og bað mig að gera erfða-
skrá fyrir sig. Reynolds læknir
hafði sagt henni, að hún ættd
aðeins fáeina mánuði eftir ólif-
aða. Fjármál hennar voru í full-
komnu lagi, en hún sagði: Og
samt er ekki allt eins og það
á að vera.
— Og hvað var það? spurði
Jemmi vandræðalega.
— Hún saigðist vilja yfirgefa
þennan heim án þess' að vera
háð neinum eða neinu. Sjáðu til,
Jemmi, þegar manneskja er.eins
veik og hún var, hefur hún
fuiian rétt til að gera sér lífið
léttbærara — en það vildi hún
ekld. Hún hét því að venja sig
af morfíninu áður en hún dæi,
og hún stóð við það.
Jemmi sagði: — Áttu við að
hún hafi fengið köstin þess
vegna?
— Já, reyndar. Megnið af tím-
anum meðan þú sazt og last fyrir
hana, hefur hún trúlega eteki
heyrt eitt einasta orð. ÖU at-
hygli hennar beindist að vekjara-
kluktounni. Ef þú hefðir ekki
hlaupið á þig þarna á dögunum,
getur vel verið að ég hefði farið
fram á það samt að þú færir og
læsir upphátt fyrir hana. Það
var altént dálítil dægrastytting
— og til þess lá líka önnur
ástæða . . .
— Tókst henni það þá? spurði
Jemmi. — Varð hún frjóls?
— Frjáls eins og fuglinn, sagði
Atticus. — Hún var við meðvit-
und næstum allan tímann . . .
Hann brosti: — Með rænu og
karpandi fram í rauðan dauðann.
Hún lét í ljós örgustu vanþókn-
un á öllum athöfnum mínum og
sagði reyndar að óg ætti vist
efltir að standa i því alla mána
ævi að reyna að forða ykkur
frá tukthúsí. Æjá, það var alveg
rétt; hún fékk Jessí til að pakka
þessu inn handa yk'kur . . .
Atticus laut fram og tók brjóst-
sykurdósina upp. Svo rétti hann
Jernma hana.
Jemmi opnaði boxið: innan í
því, vafin í raka bómull, lá
hvít, gljáandi og fullkomin
kamelia. Það var Fjallasnjórinn.
Augun ætluðu út úr höfðinu
á Jemma.
— Þessi gamla skrukka, æ,
þessi fjandans skrufcka! æpti
hann og fleygði blóminu í gólfið.
— Getur hún aldrei látið mann
í friði!
Atticus spratt uppúr stólnum
eims og ör af streng. Jernmi
hiuldi andlitið upp við jakkamn
hams.
— Uss, sagðd Atticus. — Ég
held næstum að þebta hafi verið
aðferð hennar til að segja þór
það: að allt sé í lagi núna,
Jemmi, að allt sé komið 1 lag.
Sjáðu tdl, hún var hefðarkona . ..
— Hefðarkona? sagði Jemmi
biturlega og leit upp á Atticus.
Hann var eldrauður í framan.
— Eftir allt það sem hún hefur
sagt um þig, kallar þú hana
hefðarkonu!
— Af þeirri einföldu ástæðu,
að hún var það, jó. Hún hafði
sínar ákveðnu skoðanir á ýmsum
hlutum, og þær voru talsvert
frábruigðnar skoðunum mínum ...
En eins og ég sagði við þig
áðan, drengur minn, þótt þú
hefðir ekki tryllzt þarna á dög-
umum, hefði ég sennilega farið
fram á það við þig að þú færir
og læsir upphátt fyrir hana. Það
var eitt sem ég vildi gjarnan
að þú kynntist: hugrekki hennar.
Það var raunverulegt huigrekki,
ósviikið hugrekki, og ég kærði
mig ekki um að þú hefðir þá
hugmynd að huigrektoi væri eitt
og hið sama og karlmaður með
skotvopn í hendi. Nei, það er
hugretoki þegar maður veit að
leikurinn er tapaður áður en
hann hefst, en hann lætur það
ekki á sig fá, heldur stendur
fast við ákvörðun sína, hversu
mi'kið sem það kann að kosta
hann. Það er sjaldgæft að sigur
vinnist, en það kemur þó fyrir.
Og frú Dubose tókst þetta. Hún
hafði sitt fram: hún dó óháð
öllu og öllum. Hún var hugrakk-
asta manneskja sem ég hef
nokkru sinni þekkt.
Jemmi tók brjóstsykursdósina
og fleygði henni inn í kaldan ar-
ininn. Svo tók hann kamelíuna,
og þegar ég fór að hátta sá ég
að hann sat og var að fitla við
krónublöðin, meðan Atticus las
blaðið sitt.
ANNAR HLUTI
Nú :.var- Jemmi orðinn .tólf ára.
Hann var erfiður í umgengni,
duttlungafullur, haldinn alls kon-
ar grillum. Matarlyst hans var
yfirþyrmandi og þegar hann var
hæfilega oft búinn að hvæsa að
mér og segja mér að láta sig
í friðd, ráðfærði ég mig við Atti-
cus: — Heldurðu að hann sé
kominn með bandorm? Etoki hélt
Atticus það; hann taldi líklegt
að Jemmi væri að vaxa; ég ætti
að sýna honum umburðariyndi
og reyna að troða honurn sem
minnst um tær. v
Þessi breyting á Jemma hafði
átt sér stað á nokkrum vikum.
Frú Dubose var ekki kólnuð í
gröf sinni og Jemmi hafði svo
sannarlega gert sér návist mína
að góðu meðan hann þurfti að
HAZE AIROSOL. hrelnsar andriimslofíiil á svipstnndn
Volkswageneigendur
Höfum fyrirliggjandi BRETTl — HURÐIR — VÉLALOK
og GEYMSLULOK á Volkswagen i allflestum litum. —
Skiptum á einum degi með dagsfyrirvaira fyrir ákveðið
verð — REYNIÐ VIÐSKIPTIN.
Bílasprautun Garðars Sigmundssonar,
Skipholti 25 — Simi 19099 og 20988.
Röskur sendill
óskast hálfan eða allan daginn.
Þarf að hafa hjól.
ÞJÓÐVILJINN. — Sími 17 500.
Indversk
undraveröld
Vorum að taka upp margt fagurra og sér-
kennilegra muna frá Austurlöndum fjær.
m.a. útskorin borð, hillur, fatahengi, vindla-
kassa, o.m.fl. Reykelsisker, kertastjaka,
ávaxta- og konfektskálar, könnur, blóma-
vasa, öskubakka, borðbjöllur, vindla- og
sígarettukassa og margt fleira úr messing.
Úr rauðaviði: borð, innskotsborð, styttur,
vindlakassa, veggmyndir og margt fleira.
Frá Thailandi: handofna borðdúka og renn-
jnga m/serviettum. Einnig útskorna lampa-
fætur og Thaisilki. Margar tegundir af
reykelsi. Hvergi meira úrval af fögrum,
handunnum munum, tilvaldra til jóla- og
tækifærisgjafa.
SNORRABRAUT 22.
Tökum að okkur
breytingar, viðgerðir og húsbyggingar.
Vönduð vinna
Upplýsingar í síma 18892.
JOLASKYRTURNAR
í miklu og fallegu úrvali.
PÓSTSENDUM.
Ó.L
•ÁJ* Laugavegi 71. Sími 20141.