Þjóðviljinn - 31.12.1971, Blaðsíða 5

Þjóðviljinn - 31.12.1971, Blaðsíða 5
BBStaaagar 3L. deseanfter ISW — !ÞiJ<teVILJmN — SlÐA 5 T5*n ácamót gerast margir landar U'msvifamiklir og vel trúaðir á mátt sinn og megin, og við Stanglmenn erum engin undanteikning frá þeim þjóðarsdð. I því sambandi leggjutn við nú undir okkur heil-a síðu af ábyrgðarmifclu st'jómarblaði fyrir viðtöl sem við höfum búið til prent- unar. Em ýmsir menkir menn spurðir að því, hvern þeir telji „mann ársins“ 1971, og væntum við þess fastlega að allir megi vel við una. Fyrst svara nokkrir aðilar spumingunni: Hver er mað- ur ársins? — og þá koma aðrir ti'l skjalanna og gefa yfir- lýsingu um efnið: Þessi er maður ársins 1971. Hver er maður ársins? ÓLI TYNES Á aöalfundi samtaka vorra í gærkvöldi var Öli Tynes blaðamaður frá Morgunblaðinu, Reykjavík, íslandi einróma kjörinn maður ársins. stop. Með því að verða við áskorun hundruða starfsbræðra sinna á N atofundi að útvega þeim af- rit af leyniræðu utanríkisráðh. Isilands, draga fomt hand- rit úr rammgerum hirzlum íslenzku utanríkisþjónustunnar, stimpla það með kartöflu- stimpli: trúnaðarmál og telja síðan hinum vestudheirnisku blaðamönnum trú um að skjal- ið innihéldi fréttir dagsins og leika síðan sama leik við yfir- boðara sína á hinu borgaralega málgaigni Morgunblaðinu, hefur bann sýnt frábæra hugdirfð og æðruleysi. Stop. Jaiflnf rarnt er oss ánægja að tilkynna að Óli Tyn. es hefur verið sæmdur Kim Philby orðu háns rauða vinnu- þreks af fjórðu gráðu og dvelur nú við góða heilsu sér til hvíld- ar og æfinga skammt utan við Moskvu. Alþjóðasamband lýðræðis- sinnaðra blaðamanna, Úlitsa Kagebe, Moskvu. ÓLAFUR RAGNARSSON SJÓNVARPSSTJARNA. Fyrir hin hlutlausu eyru og ólitu augu, sem herra Ragnars- son getur að gæddur sé í grein þeirri er hann reit í Morgun- blað'ið fyrir sfcömmu, er hann Endurvekjum trú á Iandvættir, sagði próf. Sigurður Nordal f.vrir skominu, og hafi hann heill og sæll mælt. Hér birtum við eina heimild til staðfestingar á þessari trú, mynd af Viðeyjar skrímslinu, sem ljósmyndari Stangls tók úti við sundin blá hér á dögunum. Það gerir ekki fiski mein, hvað þá trillubátum lág tekjumanna, heldur gleypir það | sig annarleg öfl sem að strönd- um þessa lands sækja. — Og komi nú Bretar í þorskastríð ef þeir bara þora. fletti ofan af þekkingu Gísla Gunnarssonar, neytanda, á ferðum rússneska flotans hér við land. Ferðaskrifstofa Atlanzhafs- bandalagsins, Briissel. BRYNJÓLFUR BJARNASON Þau viðvörunarorð hijótum við að láta gjallá að maður ársins er enginn annar en höf- uðsmaður hinnar rauðu hirðar Kremlverja á íslandi: Brynjólf- ur Bjarnason. Loksins, loksins hefur honum tekizt að koma fjórum lærisveinum Stalíns í ráðherrastóla á íslandi og hin- um fimmta os_ laundrjúgasta í fonsetastól ASÍ. Ó. mætti ég fremur sjá Freymóð leika í klámmynd, nakinn. Kristján Albertsson. NANNA EGILS BJÖRNSSON Ég kæri mig ekki um að ræða rökstuðning miiyi við blöðin. Jón Þórarinsson. P-s. Heldur ekki um drengja- kórinn. JÓN ÞÓRARINSSON, DAG- SKRÁRSTJÓRI Fyrir fágað skynbragð á hinn listræna neista í bandarístori kvikmyndalist á tímabilinu frá 1851 til 1951. SABKOÞ ' (Samtök aldraðra banda- rískra kvikmyndaframleið- enda og þokkadísa.) ÞAÐ ER HANN Það hefur verið kunnugt um langt skeið að það þarf kjark til að fylgja fram hugsjónum Alþýðufloksins um frelsi, jafn. rétti ög bræðralag. Ég endurtek það þarf kjark til þess — og ÓSKA- STUND LITLI PETUR Sajgan af Litla Pétri byrjaði í Óska- stundinni seinast í nóvember. Hér kem- Ur nú framhaldið. en við skulum rifja aðeins upp byrjunina. Þegar Litli Pétur fædd’ist. var hann minni en nokkurt annað barn þess vegna var hann kall- aður Litli Pétur. Hann var líka tahnn wra álfabarn, eða umskiptingur. Það var líka vegna þess, að hann var svo dökkur yfirlitum. Litla Pétri leiddist þetta og því fór hann í burtu, að leita hamingjunnar annars staðar. Hann hjtti fljótlega kerlingu eina. heldur skrítna útlits. Hún var harmbrungin. vegna bess að karlinn hennar hafði lokazt inni í jarðholu. Jarðhola þessi var kölluð kléttshola 00 nú freistaði Litli Pétur bess. að h'iálpa ka-rfinum útúr henni. Og héí-na ke’mur framhaldið, en fyrst fáið bið end'inn, eins og hann var í ríövpfh beróskas tundinni: „Situr karíinn þama?“ spurði Litli Pétur. „Heyrírðu ekk-i til hans?“ sipurði kerlin gin og fór að hágráta. Þá heyrði Litli Pétur, að það var eimhver að hrópa og kalla á bak við hnullungana. Hann fór bá óðara úr treyjunni sinni, því að eins og auðskil- ið er. þá þóttist hann mundu ná fast- ari tökum á hnullungunum. ,,Óhí, óhæ!“ þeir voru efcki svo af- skaplega þungir, þrátt fyrir allt. Kerling fékk «ú aftur karlinn sinn. En hvemig hann var í sjón að sjá. Hann bar sig illa, eins og geta má nærri, þvi að hann var bæðj illa útleikinn og glorhungraður. Nú bað hann um vatn og það mátti nú varla minna vera. kerling snerist um karlinn símalandi og talaði huldufólksmál, en það skildi Litli-Pétur ekki; þegar mesti móðurinn var runninn af henni, þá talaði hún aft- ur skiljanlegt mál og sagði. að hún ætlaði nú þegar í stað að fara að steikja froska handa karli sínum. Bauð hún Litla-Pétri að standa dálítið við og fá sér bita með þeim; en Litli-Pétur af- þakkaði það, því að hann var óvanur að éta froskaste'ik. „En hvað eigum við þá að láta þig hafa að launum fyrir hjálpina?“ spurði karlinn. „því að eitthvað viltu þó hafa fyrir snúð þinn.“ „Hann vill ef til vill, þiggja töfra- stafínn okkar,“ sagði kerling í hljóði og deplaði augunutn, „við höfum riú engin not af honum lengur, svona görnl- ul eins og við erum orðín.“ „Mikil gjöf er það, en mikið verk og mikil laun fara saman. Þú hefur reynzt vel í dag, Litli-Pétur, eins og hver annar fullt'íða maður.“ Að svo mæltu gekk huldukarlinn inn í dimm- asta homið á Idefanum og leitaði þar 'úundarkorn í kolsvartasta myrkrinu. Tóks kom hann þrammandi með staf, sem var eins og hvert annað göngu- prik. „Héma skaltu nú fá grip. sem er É'ramhald á 3. síðu- UMSJÓN: NÍNA BJÖRK ÁRNADÓTTIR Álfarnir á ný j ár sdagskv öld Eitt nýjársdagskvöld stóð svo á í Skógum að seint var kveikt í göngum eður dyrum; því það var gatnall vani, og helst enn við víða, að ljós er látið lifa 'jólanótt og nýjárs niðri í bæjum. Enn var í Sfcógum fólk í fjósi því kýr var að bera um dagsetursleyti og þá kýrin var þorin var kálfurinn inn borinn; en þá inn í þæinn var komið með kálfinn þá var sagt í dyrunum: „Það er leiðinlegt að það er kveikt svo seint héma fremúr venju.“ Þá var strax ljós kveikt og látið lýsa um dyrrnar og göngin. Þetta var hufchi- maður er þetta sagði; hann vildi ei láta af vana bregða að lýst væri sér og sínum þetta kveld. Stúfur litli og jólatréð Einu sinni var lítill jólasveinn. Hann var svo lítill, að fótkið tók ekki eftir honum. Honum þótti það svo leiðin- legt, að hamm labbaði út í skóg. Hamn labbaði og labbaði, en allt í einu sá hamn lítið grenitré sem brosti til hans Hann varð svo ánægður af því það tók eftir honium, að hann settist hjá þvi og fór að tala við það um heima og. geima. En svo kom myrkrið og hann varð að fa*ra heim, því annars myndi Framhald á 3. Jólasveinarnir eru ekki farnir heini til sín ennþá — Óskastundinni hafa borizt þessar jólasveinamyndir.

x

Þjóðviljinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.