Þjóðviljinn - 31.12.1971, Blaðsíða 5

BBStaaagar 3L. deseanfter ISW — !ÞiJ<teVILJmN — SlÐA 5
T5*n ácamót gerast margir landar U'msvifamiklir og vel
trúaðir á mátt sinn og megin, og við Stanglmenn erum
engin undanteikning frá þeim þjóðarsdð. I því sambandi
leggjutn við nú undir okkur heil-a síðu af ábyrgðarmifclu
st'jómarblaði fyrir viðtöl sem við höfum búið til prent-
unar. Em ýmsir menkir menn spurðir að því, hvern þeir
telji „mann ársins“ 1971, og væntum við þess fastlega
að allir megi vel við una.
Fyrst svara nokkrir aðilar spumingunni: Hver er mað-
ur ársins? — og þá koma aðrir ti'l skjalanna og gefa yfir-
lýsingu um efnið: Þessi er maður ársins 1971.
Hver er
maður ársins?
ÓLI TYNES
Á aöalfundi samtaka vorra
í gærkvöldi var Öli Tynes
blaðamaður frá Morgunblaðinu,
Reykjavík, íslandi einróma
kjörinn maður ársins. stop.
Með því að verða við áskorun
hundruða starfsbræðra sinna á
N atofundi að útvega þeim af-
rit af leyniræðu utanríkisráðh.
Isilands, draga fomt hand-
rit úr rammgerum hirzlum
íslenzku utanríkisþjónustunnar,
stimpla það með kartöflu-
stimpli: trúnaðarmál og telja
síðan hinum vestudheirnisku
blaðamönnum trú um að skjal-
ið innihéldi fréttir dagsins og
leika síðan sama leik við yfir-
boðara sína á hinu borgaralega
málgaigni Morgunblaðinu, hefur
bann sýnt frábæra hugdirfð og
æðruleysi. Stop. Jaiflnf rarnt er oss
ánægja að tilkynna að Óli Tyn.
es hefur verið sæmdur Kim
Philby orðu háns rauða vinnu-
þreks af fjórðu gráðu og dvelur
nú við góða heilsu sér til hvíld-
ar og æfinga skammt utan við
Moskvu.
Alþjóðasamband lýðræðis-
sinnaðra blaðamanna,
Úlitsa Kagebe, Moskvu.
ÓLAFUR RAGNARSSON
SJÓNVARPSSTJARNA.
Fyrir hin hlutlausu eyru og
ólitu augu, sem herra Ragnars-
son getur að gæddur sé í grein
þeirri er hann reit í Morgun-
blað'ið fyrir sfcömmu, er hann
Endurvekjum trú á Iandvættir, sagði próf. Sigurður Nordal f.vrir skominu, og hafi hann heill og sæll mælt. Hér birtum við
eina heimild til staðfestingar á þessari trú, mynd af Viðeyjar skrímslinu, sem ljósmyndari Stangls tók úti við sundin blá hér
á dögunum. Það gerir ekki fiski mein, hvað þá trillubátum lág tekjumanna, heldur gleypir það | sig annarleg öfl sem að strönd-
um þessa lands sækja. — Og komi nú Bretar í þorskastríð ef þeir bara þora.
fletti ofan af þekkingu Gísla
Gunnarssonar, neytanda, á
ferðum rússneska flotans hér
við land.
Ferðaskrifstofa Atlanzhafs-
bandalagsins, Briissel.
BRYNJÓLFUR BJARNASON
Þau viðvörunarorð hijótum
við að láta gjallá að maður
ársins er enginn annar en höf-
uðsmaður hinnar rauðu hirðar
Kremlverja á íslandi: Brynjólf-
ur Bjarnason. Loksins, loksins
hefur honum tekizt að koma
fjórum lærisveinum Stalíns í
ráðherrastóla á íslandi og hin-
um fimmta os_ laundrjúgasta
í fonsetastól ASÍ. Ó. mætti ég
fremur sjá Freymóð leika í
klámmynd, nakinn.
Kristján Albertsson.
NANNA EGILS BJÖRNSSON
Ég kæri mig ekki um að
ræða rökstuðning miiyi við
blöðin.
Jón Þórarinsson.
P-s. Heldur ekki um drengja-
kórinn.
JÓN ÞÓRARINSSON, DAG-
SKRÁRSTJÓRI
Fyrir fágað skynbragð á hinn
listræna neista í bandarístori
kvikmyndalist á tímabilinu frá
1851 til 1951.
SABKOÞ
' (Samtök aldraðra banda-
rískra kvikmyndaframleið-
enda og þokkadísa.)
ÞAÐ ER HANN
Það hefur verið kunnugt um
langt skeið að það þarf kjark
til að fylgja fram hugsjónum
Alþýðufloksins um frelsi, jafn.
rétti ög bræðralag. Ég endurtek
það þarf kjark til þess — og
ÓSKA-
STUND
LITLI PETUR
Sajgan af Litla Pétri byrjaði í Óska-
stundinni seinast í nóvember. Hér kem-
Ur nú framhaldið. en við skulum rifja
aðeins upp byrjunina. Þegar Litli Pétur
fædd’ist. var hann minni en nokkurt
annað barn þess vegna var hann kall-
aður Litli Pétur. Hann var líka tahnn
wra álfabarn, eða umskiptingur. Það
var líka vegna þess, að hann var svo
dökkur yfirlitum. Litla Pétri leiddist
þetta og því fór hann í burtu, að leita
hamingjunnar annars staðar. Hann hjtti
fljótlega kerlingu eina. heldur skrítna
útlits. Hún var harmbrungin. vegna
bess að karlinn hennar hafði lokazt inni
í jarðholu. Jarðhola þessi var kölluð
kléttshola 00 nú freistaði Litli Pétur
bess. að h'iálpa ka-rfinum útúr henni.
Og héí-na ke’mur framhaldið, en fyrst
fáið bið end'inn, eins og hann var í
ríövpfh beróskas tundinni:
„Situr karíinn þama?“ spurði Litli
Pétur.
„Heyrírðu ekk-i til hans?“ sipurði
kerlin gin og fór að hágráta.
Þá heyrði Litli Pétur, að það var
eimhver að hrópa og kalla á bak við
hnullungana. Hann fór bá óðara úr
treyjunni sinni, því að eins og auðskil-
ið er. þá þóttist hann mundu ná fast-
ari tökum á hnullungunum.
,,Óhí, óhæ!“ þeir voru efcki svo af-
skaplega þungir, þrátt fyrir allt.
Kerling fékk «ú aftur karlinn sinn.
En hvemig hann var í sjón að sjá. Hann
bar sig illa, eins og geta má nærri, þvi
að hann var bæðj illa útleikinn og
glorhungraður. Nú bað hann um vatn
og það mátti nú varla minna vera.
kerling snerist um karlinn símalandi
og talaði huldufólksmál, en það skildi
Litli-Pétur ekki; þegar mesti móðurinn
var runninn af henni, þá talaði hún aft-
ur skiljanlegt mál og sagði. að hún
ætlaði nú þegar í stað að fara að steikja
froska handa karli sínum. Bauð hún
Litla-Pétri að standa dálítið við og fá
sér bita með þeim; en Litli-Pétur af-
þakkaði það, því að hann var óvanur
að éta froskaste'ik.
„En hvað eigum við þá að láta þig
hafa að launum fyrir hjálpina?“ spurði
karlinn. „því að eitthvað viltu þó hafa
fyrir snúð þinn.“
„Hann vill ef til vill, þiggja töfra-
stafínn okkar,“ sagði kerling í hljóði
og deplaði augunutn, „við höfum riú
engin not af honum lengur, svona görnl-
ul eins og við erum orðín.“
„Mikil gjöf er það, en mikið verk
og mikil laun fara saman. Þú hefur
reynzt vel í dag, Litli-Pétur, eins og
hver annar fullt'íða maður.“ Að svo
mæltu gekk huldukarlinn inn í dimm-
asta homið á Idefanum og leitaði þar
'úundarkorn í kolsvartasta myrkrinu.
Tóks kom hann þrammandi með staf,
sem var eins og hvert annað göngu-
prik.
„Héma skaltu nú fá grip. sem er
É'ramhald á 3. síðu-
UMSJÓN: NÍNA BJÖRK ÁRNADÓTTIR
Álfarnir á
ný j ár sdagskv öld
Eitt nýjársdagskvöld stóð svo á í
Skógum að seint var kveikt í göngum
eður dyrum; því það var gatnall vani,
og helst enn við víða, að ljós er látið
lifa 'jólanótt og nýjárs niðri í bæjum.
Enn var í Sfcógum fólk í fjósi því
kýr var að bera um dagsetursleyti og
þá kýrin var þorin var kálfurinn inn
borinn; en þá inn í þæinn var komið
með kálfinn þá var sagt í dyrunum:
„Það er leiðinlegt að það er kveikt
svo seint héma fremúr venju.“
Þá var strax ljós kveikt og látið lýsa
um dyrrnar og göngin. Þetta var hufchi-
maður er þetta sagði; hann vildi ei
láta af vana bregða að lýst væri sér og
sínum þetta kveld.
Stúfur litli og
jólatréð
Einu sinni var lítill jólasveinn. Hann
var svo lítill, að fótkið tók ekki eftir
honum. Honum þótti það svo leiðin-
legt, að hamm labbaði út í skóg. Hamn
labbaði og labbaði, en allt í einu sá
hamn lítið grenitré sem brosti til hans
Hann varð svo ánægður af því það tók
eftir honium, að hann settist hjá þvi og
fór að tala við það um heima og.
geima. En svo kom myrkrið og hann
varð að fa*ra heim, því annars myndi
Framhald á 3.
Jólasveinarnir eru ekki farnir heini til sín
ennþá — Óskastundinni hafa borizt þessar
jólasveinamyndir.