Þjóðviljinn - 22.03.1972, Blaðsíða 11

Máðvíkudlaigur 22. marz 1972 — ÞJÖÐVTLJINN — SlÐA 11
SAMHENGIÐ í HLUXUNUM
Verð á minkapelsum mun
hækka an allt að 20% nœsta
henist segja þeir sem vit hiafa
á þeim máhun og ved fylgj-
ast með framivindu mála. Þessi
hækkiun sprettur að sjálf-
sögðu aí þvú að verð á minka-
sikinnium fer nú haekkandi á
heimsmarkaði.
Morgunblaðið.
AT DEÍVA SEX
Vit vita 0Í1, at feroyingiar
ikki dríva minni sex enn aðrar
natiánir. At ffleári 15-16 ára
gomuil eisini fáast við slíkt.
Hvi skulu so hesi ungu longu
tá taka abyrgd, tey neyvan
eru for fyri at bera? Er tað
itoki eitt siag av andaiigum
morði, at gentan 16 ára gomul
mamma verður hildin aftur
dragast við bamapengar í tí
tíðini, hann stouidi lært? Ella
aí omman, sum helst viildi
fingið frið. nú stoai fláasit við
bom om igien? Sjálv haivi eg
ongar erflarinigar, hvat hesum
síðsta viðvíkur, men eg
hef ði ikkd hugsað mær til at
bevði ikki hugsað mær til ait
ommuibamum.
(Uesendabréf úr
14. september).
ÆÐRl STJÓRNMÁU
Efitirfarandi saga er sögð í
ísiriaei af gyðingum sem þang-
að eru nýfiluttir frá Sovétrikj-
unum: Það er í sovézkri borg,
að gainii ráhbíninn deyr. Þrír
eru heizt taldir koma til
greina í sæti hans. En enginn
er hæfur. Einn þetokir tailmúd
en etoki marxismann. Annar
þekkir marxismann en etoki
talmúd. Sá þriðji þekikir bæði
talmúd og marxismiann. En
hann er gyðingur ...
AÐ HUGSA SÉR
Auigiýsingum er beint að
þeim sem kaupa vörumar.
(Alt for damerne).
HALTU SVO FRAM
STEFNUNNI
— Síðae Olsen forstjóri
kom er toomið meira kerö á
hlutina. Það er engin vinna
lengur á laugardögum og
sunnudögum.
(Borgundarhólmarinn).
^ ( r
— Ég kaupi aidrei úr með
sekúnduvísi. Víst veit ég að
tíminn líður, en ég vil helzt
koonast hjá þvi að sjá það.
Salon Gahlin.
\
JON CLEARY:
VEFUR
HELGU
— Hún er í Englandi, er við
framlhaidsnám í Cambridge. Hún
leit á Savanna um leið og hann
kom inn með þrjá bjóra og gos-
diykk á flúruðum körfubaldía.
Hún tók við gosfiöskunni af
honum en leit etoki á hana. —
Ég var að seigja þeim frá
Margréti. Þú heflur veitt henni
allt sem hún þarfhaðist
— Ekki aðeins ég. Þú lítoa.
Hann rétti Malone og Clements
sinn hvorn bjórinn, settist niðuir
og dreypti á sínum. — Við
erum að reyina að taka átovörö-
un um hvað gera stoai. Hvort
við eigum að skrifa og segja
hemni allt eða — guð minn góð-
ur!
Hann þagnaði ailt í einu og
greip fyrir augun. Hin höndin
skaif og bjórinn sullaðist niður
á bert hnéð. Þetta kom svo ó-
vænit að Malorne tók viðbragð;
bjórinn suilaðist út úr hans eigin
glasi. Það varð djúp þögn og að
utam bárust óviðkomandi Mjóð: í
næsta húsi hrópaði krakki að
Lanry hefði lamið sig, dti í ein-
hverjum garði hijómaði transi-
stortæki. Malone og dements
sátu stirðir og vandræðaiegir;
þeir voru vanir svona atvitoum
en þeim var aldrei um þau.
Jósefína Savanna starði andartak
á eigimmann sinn, an hún gekk
ekki til hans eins og Malome
hafði búizt við. Hins vegar leit
hún á lögreglumennina tvo,
dreypti á gosdrykknum sínum,
setti glasið á litið borð við hldð
sér og greip saman höndum. Það
hafði orðið sýnileg breyting á
henni. Það var eims og hrun
eiginmannsins hefði gert henni
ljóst að tími væri kominm tii
að byggja uipp á ný, sjálfa sig
og hamm. Það var hvoriki iHgimi
né ánægja í framkomu hennar.
Þetta var ákvörðun komu sem
trúði enn á sjálfsblekkingu: það
þurfti ekld annað en ioka augun-
um fyrir Ihinu illa, trúa aðeins á
hið góða. Það kaemu ekki framar
aðrar konur inn í líf eiginmanns-
ins, hann hafði lært lexíu sina,
héðan af myndi hann eilska hana
eina, yrði göður eiginmaður og
faðir samtovæmt þeirri mynd sem
hún hafði skapað af honum.
Malone hóstaði. — Ég héld við
varðum að halda áfram, herra
Savanma. Ég er ef til vill hrein-
skilnari en ég ætti að vera, en
við áMtum ekki að þér hafið kom-
ið nærri morðinu á Hélgu Brand.
62
En við höfum ékki enn fengið
að vita hvað þér gerðuð í þessa
tvo tíima dagirnn sem hún dó.
Hvar vonuð þér?
Jósefína Savanna hafði verið
að horfa á Malone, léttírinn
skein úr svip hennar þagar hún
heyrði hann segja að hann ætti
ekki hlut að morðinu; en hún
leit snöggt á eiginmann sinn
aftur. Hún greip höndunum þétt-
ar sarnan í kjöltu sér og fing-
umiir hvitnuðu. Svipurinn á and-
liti hennar var auðráðinn, líkt
og hún hefði hrópað: Guð minn
góður, það er þó ekki önnur
kona!
Savamma tók höndina flrá aug-
unum; hann var voteygur, en
hann haflði efcki látið undan grát-
inum. Maione var feginn 'því: hon-
úm þótti miður þegar jmanni
hvarf alQt þnek. Savanna starði
á lögreglumennina, leit ekki
einu sinni á konu sína. Loks
sagði hann: — Ég get ekki sann-
að að ég hafi verið neins staðar.
Ég ók bana — ók til Bondi. Ég
sat þar í bílnum langa stund,
— kannski Wtukkutíma eða hiálf-
an annan, ég veit það varila. Ég
— ég aetlaði að segja Helgu að
allt væri búið óktoar í milli.
Jósefína Savanna róaðist; feg-
inleikinn kom aftur í svip henn-
ar. En Malone vissi að Sajvanna
var að ljúga, þótt nú væri hvorki
staður né stund til að núa honum
því um nasir: það var eitthvað
sem Savanna kæröi sig ékki um
að viðurikenna fyrir flraman konu
sína. — Af hverju ætluðuð þér
að hsetta að hitta hana? Var
hún að reyna að beita yður fjár-
kúgun?
glettur
Savanna hló, þurrum. gieði-
snauðum hlátri. — Hvemig er
hægt að kúga fé út úr igjaldi-
þrota manni? Hún vissi hive iilILa
staddur ég er.
— Þú hefur aldnei sagt mór
það. Rödd eiginkonu hans var
Mjómlaus, í hemni var hvorki
undrun né ásökun.
Nú leit Savanna á hana eins og
einhver hætta vaeri liðin hjá. —
Ég vildi Mífa þér við áhyggjum.
— Umhyggjusvipurinn var ósvik-
inn: nú er hann ekki að Ijúga,
hugsaði Maione. — Það var nóg
að annað dktoar hefði það.
— Eigum við nokkra peninga
til? En svo beit hún á vörina og
leit á Malone og Clements. —
Ég biðst afsötounar. Við getum
talað um þetta seinna, maðurinm
minn og ég.
Malone spurði nototourra spurn-
inga enn, en þær voru aðeins
formsatriði. Samitalinu var lokið
að einni spumiimgu undansikilinni,
og hann vildi ékki bera hana
fram í áheym Jósefímu Savanna.
Hann gaf Clemewts merki og
hann lauk við bjórinn sinm og
þeir stóðu upp báðir tveir.
Malone leit á myndina af dött-
ur þeirra. — Ég myndi ekki
segja henni neitt að svo stöddu.
Það er ekki alveg víist að við
þurfum að kalla yður fyrir rétt.
Hjónin litu hivort á amnað, svo
kinkaði Savanna kolli: — Þökk
fyrir undirforingi.
Leynilögregluþjónamir tveir
tovöddu Jósefinu Savanna og hún
tók kveðju þeirna kæruleysislega;
hún hafði um mitoilvægari Muti
að hugsa, hún ætlaði að byggja
upp nýtt líf með eiginmanni sin-
um á rúsitum hins gamla. Sav-
anna fylgdi Malone og Clements
niður að hTiði.
— Ætlið þér etoki að segja
oktour hvar þér voruð þenman
dag? sagði Malone.
Savanma yppti öxlium í eiins
konar uppgjöf. — Ég er búinm að
segja yður. —
Malone andvarpaöi. — Þér er-
uð ékki að reyna halda Mífi-
skildi yfir einhverjum öðrum —
annarri konu?
— Þér voruð búntr að spyrja
mig um þetta áður, sagði Sav-
arrna rólega. — Nei.
Það er önnur koma, hugsaði
Malone; en í raundmni skipti hún
ekki máli lengur. Hann för ékiki
nánar út í þetta, heidur stakk
hendimni í vasann, tók upp
tuggðu éldspýtuna sem hamn
hafði sýnt Hélidon.
— Þekkið þér nokitourn sem
gerir þetta — tyggur eldspýtur?
Savanna hikaði aðeins andar-
tak; en Malone varð að viður-
kenna að hikið hefði getað staf-
að af einskærri undrun. — Ég
veit það ékki. Það getur verið.
En ég get víst ekki naflngreint
neinn. Gera ekki margir karl-
menn þetta?
— Ekki svo margir? sagöi
Malone. — Verið þér sælir, herra
Savanna. Þegar þér ákveðið að
segja ökkur hvar þér voruð þenn-
an tíma á mámudagimn þá er
ekki annað en hringja til okkar.
Annars getum við náð í yður
hér, er ekki svo?
Savamna leit heim til hússins;
korian hans stóð hjá útidyrunum
eins og draugaleg likneskja: —
Hvert ætti ég svo sem annað
að flara?
— Hvert förum við nú? spurði
Clememts um leið og þeir settust
upp í bílinn. — Á skrifStoflu
Gibsons eða heim til hans?
Malone leit á úrið sitt. — Ef
þú værir roskinn mllTi, hvar
myndirðu þá vera klukkan hálf-
fimm á föstudegi — á skdfstof-
unni eða heima?
— Ef ég vœri milli, rosfcinn
eða eikki þá væri ég aldrei á
skrifstofunni.
— Satt segirðu, láttu bara
snikjudýrseðlið stjóma þér.
— Þessi var góður, sagði Clem-
ents og snýtti sér-í tíunda skipt-
ið á hálftíma. — Þú ert farimn
að tala með menmingarblæ sáð-
an þú trúlofaðist þessari
hollenziku dömu- Hann sveigði í
áttina að Pipertamga. — Hvað
héldurðu um Savamna?

sjónvarpið
Miðvikudagur 21. marz.
18.00 SiggL Þýðandi Kristrún
Þórðardóttir. Þulur Anna
Kristín Amgrímsdóttir.
18.10 Teifcnimynd.
18.15 Ævintýri í norðurskógum.
25. þáttur. Dularfulla askjam.
Þýðandi Kristrún Þórðardótt-
ir.
18.40 Slim John. Enskukennsla
í sjónvarpi. 17. þáttur endur-
tekiinn.
18.55 HUé.
20.00 Fréttir.
20.25 Heimur hafisins. Italskur
fræðslumyndaflokkur. 10.
þáttur. í leit að fjársjóðum.
Þýðandi og þuhrr öskar
Ingimarsson.
21.20 Inn í stouggann (La proie
pour l‘ombre). Frönsk bíó-
mynd frá árimu 1961. Leák-
stjóri Alexamdre Astruc. Að-
alMutverk Arunie Girardot,
Christian Marquord og Daniél
Gélin. Þýðandd Dóra Haf-
steinsdóttir. Myndir greinir
frá framagjamri komu, sem
þykir eiginmaðurinn veita sér
ónógan stuðning. Hún yfir-
gefiur hann því, og tekur sarnt-
an við annan, sem hún telur
mumi verða sér meir til fram-
dráttar.
22.55 Daigskrárlok.
útvarpið
Miðvikudagur 22. marz:
7,00 Morgumútvanp. Veðurfr. kl.
7,00, 8,15 og 10,10. Friéttir kl.
7,30, 8,15 (og forustugr. dag-
blaðianna), 9,00 og 10,00. —
Morgunbæn tol. 7,45. Morg-
unleikflimi kl. 7,50. Morgun-
stumd bamanna kl. 9,15: —
Kristján Jónsson heldur á-
fram .Jjtilli sögu um litla
kisu“ eftír Loft Guömunds-
son (2). Tilkynningar kl.9,30.
Þingfréttir kL 9,45. Létt lög
milli liða. Úr riitum Helga
Pjeburs toL 10,25: Atli Hraiun-
fjörð ies um hnattasamband.
11,00 Fréttir. — Föstuhugleáð-
ing: &éna Bjöm O. Bjöomsson
flytur. — Kirkjutórilist: Sig-
urveig Hjaltested og Guðrn.
Jónsson synigja Passíusólma-
lög viö undirleik dr. Páls Is-
óliflssonar. — Bicardo Mira-
vet leilkur á orgél Offertór-
íum eftir Zipoli, PréLúdiu og
fúgu í d-moll eftir Buxte-
hude og Prélúdiu' og flúgu í
C-dúr eftir Böhm (ÍHljóðritun
frá tónlistarhótíð í París í
sumar).
12,00 Dagskráin. Tónleikar. TSl-
kynningar.
12,25 Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynnimgar. Tónleikar.
13.15 Þóttur um, heálbrigðismál.
Eggert Steinþórsson læltonir
talar um réttindi og skyldur
fólks í sjúknasamlögum-
13.30 Við vinnuna. Tónleikar.
14.30 Síðdegissagan „Draumur-
inn um ástina“ eftir Hugrúnu.
Hofundur les (8).
15,00 Fréttir. Tilkynnángar. —
15.15 Miðdegistómleikar: íslenzk
tónldst. — a) „Fomir dansar"
fyrir hljómsveit eftir Jón Ás-
geirssom. SinfóníuMjlómsveit
íslands leitour; Páll P. Póls-
son stj.
þ) Sónata nr. 2 eftir Hallgf.
Helgason. Rögnvaldur Sdgiur-
jónsson ledkur á píanó.
c) Lög eftir Skúla Halldórs-
son, Marfcús Kristjánsson,
Jónas Tömasson, Karl O. Riun-
ólfsson og Knút R. Magnús-
son. Kristinm Hallssion syixg-
ur.
d) Komsert fyrir kammer-
hljómsveit eftir Jón NordaL
Sinflóm'uMjómsveit Islands
leikur; Bohdan Wodiczkostý.
16.15 Veðurflregnir. — Andra-
rímur hinar nýju. Sveinbjöm
Beinteinsson kveður þriðju
rímu rímnaflokiks eftir Hanru'
es Bjamason og Gísla Konr
róðsson.
16.35 Lög leifcin á tonéfiðlu-
17,00 Préttdr.
17,10 Tónlistarsaiga. Atfli Heimir
Sveinsson tónskáld sér um
þáttinn.
17,40 Litíi bamatíminn. Anna
Skúladóttir og Valborg Böðiv-
arsdlóittir sjá um tímann.
18,00 Tónleikar. Tilikynningar.
18.45 Veðurflr. Dagskrá kvölds-
ins —
19,00 Fréttir. TUkynnimgar.
19.30 Daglegt mál. Sverrir Tóm-
asson cand. mag. flybur þátt-
inn.
19.35 ABC. Asdís Stoúlad'óttir
sér um þótt úr daiglega lifinu.
20,00 Stundiarbil. Flreyr Þórar-
insson kynndr hljómsveitiina
Rolling Stones.
20.30 „Virkdsvetur“ eftir Bjöm
Th. Bjömsson. Þriðji hluti
endurfl. Steindiór Hjörledfission
les og stjómar leikflutningi
á samitalsköflum sögunniar.
21.35 Lögréttusamþykktin árið
1253. Þriðja erindi Jóns Gíslar
sonar pósttfuiltrúa. Gunnar
Stefánsson les.
22,00 Fréttir.
22.15 Veðurfr. Lestur Passíur-
sóflma (44).
22,25 Kvöldsagan „Ástmögur Ið-
unnar“ eftir Sverri Kristj-
ánsson. Jöna Sigurjónsdlóttir
les (13).
22.45 Djassþáttur í umsjó Jöns
Múla Ámasonar.
23.30 Fréttir í stuttu málL —
Dagslkrárlofo —
AVVVV\WVVVWVVVVV\VVVVVVVVVVVVWIVVVVVVVVVVVVAVVVWVVVVVVVVWVVVVVVVVVVVVVWANV
Útbreiðið Þjóðviljann
/VVVVVVVVVVVVVVVVMWVVVVVVVVYaWVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVYaWVVYWV\WVVVVVVVVVVV¥V'