Þjóðviljinn - 01.09.1972, Blaðsíða 10

10
. SIÐA — ÞJÓÐVILJINN Föstudagur L september 1972
Yandinn í landhelgis-
málinu er ekki síður
á innlendum yettvangi
Nýting auðœfa landgrunnsins i
okkar þágu er erfitt viðfangsefnl,
ekki siður en styrjöld sú sem fram-
undan er við Breta og V- Þjóðverja
Þannig fórust Markúsi
Þorgeirssyni sjómanni
orð er hann rakst hér inn
á blaðið fyrr i vikunni til
þess að verða við þeirri
ósk okkar Þjóðvilja-
manna að veita okkur
viðtal um landhelgis-
mál.
Markús rær trillu
sinni, Kristinu GK 90,
frá Hafnarfirði á hand-
færi á sumrin, en til
netaveiði á veturna.
Frystikista
í lúxusklassa
Af fjölbreyttu úrvali ITT frystikista og
kæliskápa viljum við vekja sérstaka athygli
á þessari 250 li'tra frystikistu sem er
í lúxusklassa
en það þýðir að frágangur allur er til
fyrirmyndar
Ljós er í loki, læsing, og hjól undir kistunni
VERÐIÐ ER KR. 29.500
VERZLUNIN

Sl
íil
Skólavörðustíg 1-3 - Sími 13725
— Veiztu nokkuö hve róið er á
mörgum trillum i landinu,
Markús?
— Mér er ekki kunnugt um það.
Það vantar heildarskrá frá
skráningarstjórum yfir trill-
urnar.
A Vestfjörðum einum voru þó
skráðir 450 m. á trillur i fyrra,
en það kom i ljós þegar verið var
aö gaufa við fæðispeninga.
— Hver eru helztu miðin hjá
ykkur trillukörlunum i Firðinum?
— Faxaflóinn sjálfur. Það á að
heita svo, að við höfum miðin þar
i friði, en við erum farnir að rek-
ast á togbáta og skip úti á Sviöi,
og sumir spyrja hvort togveiðar
séu leyfðar út af Keflavikinni
þegar dimmir.
Ef við imprum á þessum
átroðningi við skrifstofumenn
Landhelgisgæzlunnar, hlaupa
þeir undan og visa hver á annan.
Þessar togveiöar eru að hefjast
nú, þrátt fyrir svokallað visinda-
legt eftirlit.
— Ekki er langt siðan miðin við
Eidey voru hin ágætustu færa-
fiskimið. Hvernig er þeim komið
nú?
— Eldeyjarmiðin eru ekki slik
lengur. Þetta svæði, sem er ein
ákjósanlegasta uppeldisstöð fyrir
ungviði, þorsk, ýsu og ufsa, er nú
að eyðast. Þarna höfum við orðið
áhorfendur að þvi, að trollbátar
með humar-, rækju- og fiskitroll
hafi sópað upp ungviöi og hent þvi
i sjóinn hálfdauðu eða steindauðu,
og þetta er látið viðgangast undir
eftirliti fiskifræðinga. Þarna er
það sterk uppeldisstöð, að þar á
að vera algjör friðun, og mundi
nægja að friðaðar væru 2 til 3
milur út frá Eldeynni.
— Hvernig er ástandið á öðrum
miðum, svo sem út af Krisuvikur-
bjargi?
— Meðal annars á þessum stað,
út af Krisuvikurbjargi, hrygnir
sildin. Um það leyti sem hún býst
til að hrygna er fuglalifið hvað
mest, en á þessum stað og tima
hafa trollbátarnir heimild til að
toga upp i landsteina, sérstaklega
á Hraunsvik og Hælsvik, þar sem
eru einkar ákjósanlegir staðir
fyrir ungviðið.
Með núverandi landhelgislinu
og heimildum fá trollbátar óá-
reittir, frá Grindavik sérstak-
lega, að útrýma öllu lifi á þessum
stöðum undir visindalegu eftir-
liti núlifandi fiskifræðinga.
— Hvað áttirðu við með þvi, að
ekki yrði siður vandi við að fást i
landhelgismálinu hér innanlands
en sá sem við höfum við að glima
gagnvart Bretum og V-Þjóðverj-
um?
— Frá 1. september 1958 þegar
við færðum út i 12 milur, hefur
það gerzt, að rányrkja i Faxafóa
er orðin slik undir yfirstjórn Jóns
Jónssonar fikifræðings, að loka
varð Faxaflóa, en þó ekki fyrr en
allt lif var búið þar.
Togbátar á Eldeyjarsvaðinu og
út að Grindavik eru að þurrka
svo upp þessi mið, án aðstoðar er-
lendis frá, að afkoma þessara
skipa byggist nú á framlagi úr
Hlutatryggingasjóði, sumar og
vetur, en skilinn er eftir auður
akur.
Það er þvi krafa okkar smá-
bátamanna, þegar ákveða á
framtið okkar sjálfra, og ákveðið
verður hvernig nytja eigi land-
grunnið, að veiðisvæði verði
skipulögð eftir hólfafyrirkomu-
lagi, þar sem tekið yröi tillit til
stærða skipa og veiðarfæra.
Sem dæmi vil ég nefna, að skip-
um allt að 12 tonnum verði leyft
aö veiða í friði fyrstu 3 milurnar
út frá ströndu með þeim veiðar-
Markús Þorgeirsson
Markús við færarúlluna um borð í Kristínu.
færum sem þeim hentar. Það er
mikilsvert atriði, að við fáum
svæði fyrir okkur sem næst land-
inu, þvi við getum ekki sótt langt
á miðin, vegna hættu af veðrum,
og svo höfum við ekki vélakost til
að sækja mjög djúpt, og alls ekki i
keppni við aðra og stærri báta.
Utar i hólfakerfinu mættu svo
koma stærri skip og betur búin.
Nú er þessum málum svo kom-
ið:
11 tonna bátur leggur net sin
t.d. i Syðri-Sandvik við Reykja-
nes, og fær gott i netin. Þegar
hann svo kemur til að vitja um
daginn eftir eru bátar af stærð-
inni 150—300 tonn búnir að kaf-
leggja netin fyrir honum. Þannig
geta afkomumöguleikar okkar á
trillunum horfið á einni nóttu.
Þetta getur ekki gengið svona
til lengdar. Þvi vil ég segja þetta:
Veturinn er okkar dýrmætasti
landhelgisvörður, og þann vörð
leggja hvorki Bretar né Þjóð-
verjar að velli. Ef við stöndum
saman sterk eins og veturinn
getur orðið sterkastur og traust-
astur vörður, þurfum við ekkert
að óttast.
Ennþá er hafið sá lifgjafi sem
þjónar okkur mest og bezt, sé rétt
á málum haldið.
-úþ.