Þjóðviljinn - 12.11.1972, Blaðsíða 13

Sunnudagur 12. nóvember 1972 iÞJÓÐVILJINN — SÍÐA 13.
30]
Alistair Mair:
Það
var sumar í
um og hvort nokkurn tima yrði
hægt að kaupa nýjan bil. Þegar
hann kom til baka var gremja
hennar orðin reiðiblái.
— Bob Barrie, sagði hann um
leið og hann lokaði á eftir sér. —
Bróðursonur Johns. Hann biður
ekki boðanna.
— Og hvað kom út úr þvi?
— Hann kemur hingað á
laugardaginn klukkan átta.
— Jæja, sagði Elisabet. — Það
er þó alltaf nokkuð.
— Ef til vill, sagði Peter. — Við
vitum það eftir viku.
Hann settist niður og kveikti sér
i nýrri sigarettu.
— Ég var að hugsa, sagði
Elisabet.
Um hvað?
— Hve miklu þú hefur tapað á
þessu svindilbraski hans.
— Allt i allt? Hann yppti öxl-
um. — Ég hef ekki hugmynd um
það. Trúlega um það bil þrjú eða
fjögur hundruð pundum á ári. Ef
til vill meiru.
— Og geturðu ekki farið i mál...
tja, við hvern? Dánarbúið eða
ekkjuna eða einhvern?
— Ég veit það ekki, sagði Peter
ihugandi. — Frú McLean minntist
á það. Hún sagði: Ef þú ætlar i
mál við dánarbúið, þá sparaðu
þér það. Þú færð ekki eyri.
— Og er það rétt hjá henni? Ég
á við að þú hefur verið féflettur.
Mér finnst að þú ættir að geta
krafizt hvers einasta eyris sem
McLean dró ser.
— Það get ég sjálfsagt, sagði
Peter. — Ég held að henni
skjátlist. Með þessar sannanir i
höndunum, þá held ég að ég gæti
unnið málið. En ég ætla ekki i
mál.
— Og af hverju i ósköpunum
ekki?
Hann brosti.
— Vegna þess, elskan min, að
nú dreymir mig aðeins um rólegt
lif. Nóg að gera en ekki of mikið.
Skyttiri þegar ég er i skapi til
þess. Silungsveiði þegar vel
stendur á. Meiri timi með kon-
unni minni —-
— En það er ekki sanngjarnt!
Þú lætur hann komast upp með
þetta.
— Hann kemst ekki upp með
neitt, sagði Peter. — Hann er
dauöur. Og fjandakornið sem ég
ætla að flækja mér i málaferli og
þras til þess eins að ná mér niðri á
dauðum manni.
— En ég átti ekki við að þú
næðir þér niðri. Ég átti við það, að
þú fengir aftur peningana þina.
— Tja, ég veit ekki um það. Ef
til vill gæti ég fengið þá aftur, ef
ég færi i mál... ef þeir eru þá ekki
svo þrælfestir i einhverju að ekki
sé hægt að hreyfa við þeim. Og ef
til vill myndi ég gera það, ef ég
hefði einhverjar áhyggjur af
afkomu okkar i framtiðinni. En
eins og málum er háttað, þá ætla
ég ekki i mál.
Undrunarsvipur kom á hana.
— Attu við að þú hafir ekki
áhyggjur af afkomu okkar fram-
vegis?
Hann kimdi.
— Siður en svo.
— En góði minn, við erum með
þúsund punda yfirdrátt. Við
höfum aldrei verið áhyggjulaus
um afkomuna siðan Susan fædd-
ist.
Hann kinkaði kolli.
— Ég veit það. Og samt hef ég
ekki áhyggjur.
— Þú ættir að minnsta kosti að
hafa það. Það er þessi yfirdrátt-
ur, húsið er veðsett, billinn er að
hrynja niður —
— Biddu hæg. Hann lyfti hend-
inni til að þagga niður i henni.
— Stilltu þig andartak og hlust-
aðu. Ég var að reikna heima-
dæmin min.
— Jæja, en það er eins gott að
skýringin sé viðunandi —.
— Það er hún. Það er mergur-
inn málsins. Og þetta er i fyrsta
skipti sem ég hef haft nákvæmar
staðreyndir að byggja á. Og
leyfðu mér nú að skýra þetta.
Hann tók upp blað með talnadálk-
um. — Athugaðu fyrst og fremst
að frá og með deginum i dag
renna heildartekjurnar til min.
— Þangað til þú færð félaga,
sagði Elisabet i skyndi.
— Satt er það.
— Og þú varst búinn að lofa
þvi. Þú lofaðir að taka þennan
Bob Barrie.
— Ef mér lizt á hann, já.
— En ef þér lizt ekki á hann, þá
verðurðu samt að fá einhvern
annan . Ég á við, að þú varst
búinn að lofa þvi, Peter.
— Allt i lagi,ég lofaði þvi. Og ég
ætla að standa við það. En hver sá
sem kemur byrjar ekki næsta
mánudag. Það gæti liðið mán-
uður, jafnvel þrir. En frá þvi
núna og þangað til einhver annar
kemur renna allar tekjurnar til
min. Og trúðu mér, það nægir til
þess að talsvert saxast á yfir-
dráttinn. Eða þá að það fer langt i
bilverð, hvort sem þú vilt heldur.
Hún virtist efablandin.
— Það er alveg vist, sagði
Peter. — Trúðu mér. Og athugum
þetta svo nánar. Setjum svo að
einhver kæmi i félag við mig upp
á fjörutiu prósent.. og þú manst ef
til vill að ég byrjaði með þrjátiu
og fimm —
— Ég man það.
— Allt i lagi, setjum svo að
hann byrji með fjörutiu. Eftir
þeim tölum sem ég hef nú i
höndunum, þá fengi ég um það bil
ellefu hundruð pundum meira á
ári en ég hef nokkurn tima fengið
— En aðeins eitt ár.
— Já, að visu, Siðan myndi
þetta jafnast þar til sá nýi fengi
jafnan hlut, segjum eftir þrjú ár.
En þessi ár fengi ég samt sem
áður svo miklu hærri laun en ég
hef nokkurn tima fengið, að ég
gæti hæglega losnað við veðlániö
og jafnað yfirdráttinn á þeim
tima. Og þá, elskan, jafnvel þá,
þegar ég verð kominn niður i
fimmtiu prósent, þá fengiég saml
sem áður að minnsta kosti fjögur
hundruð pundum meira á ári en
ég hef fengið. Hann hallaöi sér
aftur á bak. — Og nú ættirðu að
skilja, hvers vegna ég hef ekki
áhyggjur af framtiðinni.
— Já, sagði Elisabet. — Ég skil
það.
Það sem hún skildi raunar bezt
i svipinn voru þreytuhrukkurnar
sem árin höfðu rist á enni hans og
kringum augun, niður með
munninum, og hvitt sáldrið i
svörtu hárinu.
— Hann hefur verið reglulegur
óþokki, sagði hún lágum rómi.
— Já, sagði Peter. — Ósvikinn
óþokki af fyrstu gráðu. En það
skiptir ekki máli lengur. Nú er
aðalatriðið að héðan af er okkur
borgið.
Það var engin ástæða til þess að
hrollur færi um hana. Hún reyndi
að fela það fyrir honum með þvi
að rétta honum tóma glasið.
— Ef eitthvað er eftir, sagði
hún, — þá ætla ég að fá lögg þér til
samlætis.
Þegar hann færði henni drykk-
inn dokaði hann við hjá henni.
— Ég veit ekki við hvaða við-
brögðum ég bjóst, sagði hann, —
en ég bjóst við einhverju. Þú hef-
ur ekki sagt neitt.
— Ég sagði að hann hefði verið
óþokki.
— Sem skiptir ekki meginmáli.
— En það gerir þaö.Húnleit upp
til hans. — Það skiptir máli. 1
nokkra klukkutima hefur þú verið
að glöggva þig á þessu. Þú hefu.r
haft tima til að venjast hugmynd-
inni. Og nú ertu farinn að hugsa
um framtiðina og að afkoman
verði betri hjá okkur og það skipti
engu máli framar, hvernig hann
fór með okkur. En i svipinn er
mér það efst i huga. Ef til vill get
ég farið að hugsa um framtiðina á
morgun, en i kvöld kemst ég ekki
yfir það að við skulum i sautján
ár hafa barizt i bökkum, með
eilifar fjárhagsáhyggjur, og svo
var það allt honum að kenna.
Þessum eina manni. Og mér
þykir það leitt, en ég get ekki
hugsað um annað en það.
Hann lagði höndina á dökkt hár
hennar og strauk það og lét fing-
urna siðan hvila i hnakkagrófinni.
— Elskan.
— Fyrirgefðu, sagði hún veik-
um rómi, — en konur eru ekki
sérlega sáttfúsar. Ef hann væri
ekki dauður, þá myndi ég fara
heim til hans i kvöld og kála hon-
um.
Hann settist ofaná sokka-
hrúguna sem var allt i kringum
hana.
— En hann er dauður. Þetta er
allt saman liðiö. Það er tilgangs-
laust að hamra á þvi.
Hún sneri sér að honum.
— En það er ekki liðið, hrópaði
hún. — Það liður aldrei. Það er
það sem þú virðist ekki skilja. Við
erum það sem við erum, vegna
þess að McLean gerði okkur það.
Á sautján árum breytti hann okk-
ur úr þvi sem við vorum þá og i
það sem við erum nú, og enginn
mannlegur máttur getur breytt
þvi aftur. Og það er ekki liðið og
það liður aldrei hjá.
Peter teygði sig eftir giasinu
hennar og rétti henni það.
— Þér veitir ekki af þessum
viðbótardrykk, sagði hann blið-
lega.
— Gerðu svo vel.
Hún tók við glasinu og drakk og
að þvi búnu þokaði hún sér nær
honum, kúrði sig upp að honum.
— Mér ... mér þykir þetta leitt,
sagði hún.
— Það er ástæðulaust. Með
annarri hendi teygði hann sig eft-
ir sigaréttu og kveikti i henni. —
Segðu mér eitt. Hvað erum við?
Hún hallaði sér upp að öxl hans.
— Ég veit það ekki, sagði hún..
— Það gerir mig einmitt hrædda.
Hún sneri til höfðinu, svo að hún
gæti horft i augu hans. — Ég veit
ekki annað en það sem ég sé,
Peter. Ég veit ekki hvernig öll
þessi ár hafa farið með þinn innri
mann. Ég veit ekki einu sinni
hvernig þau hafa farið með mig.
Ég veit það eitt, að hvorugt okkar
er eins og i gamla daga. Og dauði
McLeans og betri afkoma, jafnvel
nýr starfsfélagi... ekkert af þessu
getur breytt neinu um það.
Hann tók um hönd hennar og
bar hana upp að vörunum.
— Þú hefur ekki breytzt, sagði
hann bliðlega. — Þú ert ennþá
dásamleg.
— Ég er eldri, sagði hún.
— Ekki i minum augum.
— En ég er það. Og ég er
kaldhæðnari. Það er i mér ein-
hver harka sem ekki var áður. Og
ég er ekki viss um að ég sé sér-
lega ánægð með sjálfa mig lengur
— Elskan!
— En það er satt. Og ef árin
hafa farið þannig með mig,
hvernig hafa þau þá farið meö
Þig?
— Ég held að breytingin sé ekki
ýkja mikil, sagði Peter. — Nema
mig dreymir um rólegt lif. Það er
ekki mikið eftir af metnaðinum.
Það er sennilega breyting. Jafn-
vel til batnaðar. En að þvi slepptu
GLENS
BRIDGE
Yandasamt val
Þessi gjöf kom upp i ,,undan-
rásum” á franska meistaramót-
inu i bridge fyrir nokkrum árum.
Val beztu lokasagnar og þá leið-
irnar sem liklegastar voru til
vinnings, lágu ekki i augum uppi,
en viö tvö borðanna tókst sagn-
hafa að vinna, þrátt fyrir beztu
vörn.
N
sp. AG98
hj. K6
ti. A964
sp. 6532
hj. D3
ti. K1075
la. D109
s
sp. D7
hj. A8753
ti. D.
la. A5432
Sagnir: Norður gefur. Noröur-
Suður á hættunni.
Vestur Norður Austur Suður
— 1 gr pass 4h j....
Vestur lét út tigulsjöu og Boul-
enger tók hana með ásnum i
borðí, enda heföi veriö næsta
hæpiö að reyna að svina með
drottninguna blanka. Hvernig
spilaði hann siðan til að vinna
' fjögurra hjarta sögnina gegn
beztu vörn?
Svar: Þegar sagnhafi hefur
trompað tigul, og siðan reynt að
svina spaðadrottningu, tekur
Austur á kóng sinn, og lætur út
lauf. Boúlenger tók þá á ás og
kóng i laufi, siðan á ás og gosa i
spaða, trompaði aftur tigul og tók
á ás og kóng i hjarta.
Staðan er þá þessi:
sp. 9 ti. 9 la. 7
hj. 8 la. 5 4 hj. G 10 ti. G.
Blindur var inni og með þvi að
trompa enn einu sinni tigul
tryggöi sagnhafi sér tiunda slag-
inn.
Meistari Theron
Frakkar hafa löngum átt
marga af beztu bridgespilurum
heims, eins og iðulega hefur
sannazt á aiþjóðamótum. Einn
þeirra var dr. Georges Theron,
sem við höfum áður kynnzt nokk-
uð i þessum þáttum, en hann lézt
fyrir ekki alllöngu, aðeins 47 ára
gamall. Theron var i frönsku
sveitinni á heimsmeistaramótinu
i Rio de Janeiro, og spilaði þá sem
jafnan á móti Desrousseaux.
A
sp. K104
hj. G1094
ti. G832
la. G8
Hér er ein gjöf frá Rio-mótinu.
Breiðið yfir hendurnar i Austri og
Vestri, svo að ykkur veitist auð-
veldara aö setja ykkur i spor
sagnhafans Therons i Suðri.
N
sp. D G 10
hj. 8
ti. Á G 7 6
la. K 10 7 6 2
V
sp. 9 5 4 3
hj. D 9 6 4
ti. K 3 2
la. 9 8
A .
sp. K 6
hj. A 10 5 3
ti. D 10 9 5
la. D G 4
s
sp. A 8 7 2
hj. K G 7 2
ti. 8 4
la. A 5 3
Sagnir: Vestur gefur. Báðir
hættunni.
Vcstur Norður Austur Suður
pass 1 ti. 1 hj. 1 sp.
3 hj. pass pass dobl
pass 3 sp. pass 3 gr.
Vestur lét út hjartafjarkann,
út hjartaþrist. Hvernig fór
Theron i Suðri að vinna þrjú
grönd gegn beztu vörn?
Athugasemd um sagnirnar.
Tigulopnunin er undantekning
frá þeirri meginreglu, sem flestir
munu fylgja, með jafn veika hönd
og Norður hefur, og skiptinguna
5—4 i iafngildum litum — en hún
er þó næsta algeng.
Hjartasögn Áusturs kann að
virðast undarleg með aðeins
fjögur spil i litnum, þvi að slikt
yfirboð gerir venjulega ráð fyrir
fimmlit, en Austur verður þó ekki
sakfelldur fyrir hana. Spaðalitur
hans er of stuttur, til þess að hann
kalldobli, og skerist hann ekki
þegar i stað i leikinn, á hann á
hættu að veröa að láta vita um
styrkleika handar sinnar, eftir að
sagnaröðin er komin of hátt, til
þess að ráðlegt sé fyrir hann að
segja nokkuð.
Þegar Suöur hefur doblað þrjú
hjörtu, segir Norður þrjá spaða,
þvi hann á aðeins visan einn slag i
varnarstöðu, á tigulásinn.
Við hitt borðið urðu sagnirnar
aðrar, enda opnaöi Norður þar
ekki.
Vestur Norður Austur Suður
pass pass i ti. dobl
pass 3 gr. pass pass
Austur lét út hjartaþrist, og
sagnhafinn, Kantar, vann einnig
sina grandsögn, enda valdi hann
sömu leið til vinnings og Theron.