Þjóðviljinn - 26.07.1973, Blaðsíða 8

8 StÐA — ÞJÓÐVILJINN Fimmtudagur 26. júli 1973.
JON CLEARY:
Sendi-
fulltrúinn
hafði náð aftur stillingu sinni,
honum hafði jafnvel tekizt að fá
aftur eðlilegan litarhátt; enn einu
sinni undraðist Malone rósemi
mannsins. Hann ýtti konunum
tveimur til dyra, stuggaði blið-
lega við Sheilu sem sagði ekkert,
en var bersýnilega treg til að
fara. Um leið og Sheila gekk út,
leit hún á Malone, en hann leit
undan. Hvers vegna i fjandanum
er ég með sektarkennd? hugsaði
hann. Samúð var eins og veira,
hún gerði mann meyran. Quentin
stóð i dyrunum og horfði á eftir
Sheilu, hún var horfin úr sjónmáli
Malones, en hann gizkaði á að
einhver boð hefðu farið á milli
þeirra með augnaráðinu, hann sá
þess merki á andliti Quentins,
jafnvel þótt hann sæi aðeins
vangasvip mannsins. bá gekk
Quentin aftur inn i stofuna, nú i
gervi sendiherrans.
— Vita Kinverjarnir um þetta?
— Ef þeir gera það, þá hafa
þeir ekkert sagt okkur, sagði
Denzil. — Við vorum heppnir —
það var einkennisklæddur lög-
regluþjónn.sem uppgötvaði likið.
Coburn undirforingi fór þangað
og fór með bilinn og likið heim á
Yardinn.
— Hann hlunkaðist niður i
kjöltu mér i hvert sinn sem ég tók
beygju, sagði Coburn við Malone,
þá tók hann eftir vandlætingar-
svipnum á Denzil. — Ég biðst af-
sökunar.
— Haldið þér, að Kinverjarnir
beri ábyrgðina? spurði Quentin.
— Þaðheldég ekki. Ekki svona
við húsdyrnar hjá sjálfum sér.
Nei honum hefur verið komið
þarna fyrir. Og við getum vist
gizkað á hver hefur stjórnað þvi.
En ég veit ekki hvers vegna.
Hann var nógu þreyttur til að við-
urkenna einhverja fáfræði. — Ég
skil konur ekki sérlega vel þegar
bezt lætur. Og sálarlif austur-
landakvenna er vist ofvaxið min-
um skilningi.
— Ertu viss um að þetta sér
verk Madömu Cholon? sagði Mal-
one.
— Hefurðu einhverjar aðrar
tillögur? Denzil var þreytulegur,
ekki hæðinn. Malone hikaði, hristi
siðan höfuðið. Denzil hélt áfram.
— Við erum ekki einu sinni farnir
að ræða við Kinverjana. Ég talaði
um þetta við aðstoðarlögreglu-
stjórann, sagði honum, að þér
vilduð komast hjá blaðaumtali
um þetta. Hann álitur, að ekki sé
hægt að halda þessu leyndu til
frambúðar — allra sizt þegar um
klára morð er að ræða.
— Er liklegt, að blöðin fái pata
af þessu? sagði Quentin.
— Ekki strax, nema þeim sé
gefin visbending. En þau verða
búin að frétta það eftir einn eða
tvo daga. Við getum ekki fleygt
Jamaica i ána og gleymt honum
siðan. Denzil leit á vinskápinn. —
Það væri svo sem ágætt ef það
væri hægt.
Quentin var næstum alveg bú-
inn að jafna sig, nóg til þess að
taka eftir augnaráði Denzils.
Hann leit á Malone eins og til að
biöja hann að gera sér greiða.
Malone hellti Skota i tvö glös og
rétti þau Denzil og Coburn.
42
— Þetta er vist ekki viðeigandi,
sagði Denzil. — En dagurinn hef-
ur verið býsna langur. Yðar skál,
herra minn.
— Þakk fyrir, sagði Quentin og
forðaðist að lita á Malone. —
Jæja, það eru Kinverjarnir. Ef
þeir vita þetta ekki riu þegar,
þurfið þér þá að segja þeim það?
Undir eins, á ég við?
— Denzil dreypti á drykknum,
hann kunni að meta gott whiský
og framlag sendifulltrúans var
betra en á mörgum sendiráðum.
— Eiginlega ekki. Likið fannst á
götunni, ekki á lóð þeirra. Ef við
gerum þeim aðvart, þá væri það
aðeins fyrir kurteissakir eða for-
vitni. Ég held við getum haft
hemil á hvorutveggja fyrst um
sinn. Hve langan tima viljið þér?
— Ég hefði gjarnan viljað heilt
ár. Quentin brosti, dálitið vandr-
æðalega eins og hann hefði sagt ó-
smekklegan brandara. Hann var
uppiskroppa með tima, bæði fyrir
sjálfan sig og friðarstefnuna. —
En tuttugu og fjórir timar ættu að
nægja. Ráðstefnunni lýkur á
morgun, i siðasta lagi á laugar-
dagsmorgun.
— Hvernig miðar henni?
— Ekki alltof vel, þvi miður.
En maður verður að vona — En
rödd hans var eins og i manni sem
misst hafði vonina; hann var
smám saman að verða blindur á
framtiðina.
Denzil lauk við drykkinn sinn
og sleikti þunnar varirnar. —
Þetta er frábært whiský, herra
minn.
— Það getið þér þakkað bryt-
anum minum. Hann veit hvar á
að ná i allt það bezta. Hann segir
mér, að ég sé eini maðurinn i
London, sem ekki er skozkur og
fær þetta sérstaka whiský.
— Ekki er að spyrja að Ung
verjunum, sagði Denzil. — Jæja,
við getum saltað þetta til laugar-
dags, ef þér óskið þess. Það gefur
okkur lengri tima til að komast að
þvi hver Jamaica var i raun og
veru. Gæti ég kannski fengið
herra Malone lánaðan smástund?
Malone gat séð sina eigin undr-
un speglast i svip Quentins, en
sjálfur sagði hann ekkert, lét Qu-
entin um að svara: — Auðvitað.
Ég fer ekkert út i kvöld. Ég á von
á einum eða tveimur fulltrúum af
ráðstefnunni.
— Coburn undirforingi verður
hér. Til vonar og vara.
— Haldið þér að gerð verði enn
ein. — Quentin stamaði litillega —
morðtilraun?
— Ég held þér séuð býsna vel
varinn núna. Ef þér farið ekki að
heiman nema á ráðstefnuna á
morgun, þá þurfa þeir að senda
einhvern inn i húsið til að komast
að yður. Og til þess eru engir
möguleikar, nema þeir sendi á-
rásarsveit. Yður er sama þótt
Coburn undirforingi virði fyrir
sér gesti yðar i kvöld, með fullri
háttvisi auðvitað? Hann leit á
Coburn og brosti þótt brosið væri
þreytulegt vottaðifyrir hlýju i þvi.
— Hann gengur kannski ekki með
látlaus bindi, en að öðru leyti er
hann mjög háttvis.
Coburn fitlaði við fjólurauða
bindið og kimdi. — Ég skal segja
stúlkunni minni að hún sé siðspill-
andi.
Denzil hélt áfram að brosa, nýtt
samband virtist hafa myndazt
milli mannanna tveggja. — Gættu
þess bara, að enginn siðspillandi
komizt hingað inn i kvöld. Hann
leit aftur á Quentin. — Yður ætti
að vera óhætt. Ef ráðstefnunni
lýkur á morgun, ættu allar á-
hyggjur yðar að vera úr sögunni.
Við skulum koma út áður en þú
talar frekar af þér, hugsaði Mal-
one. Hann gekk á undan út úr
stofunni og fram á ganginn og
velti fyrir sér, hvers vegna Denzil
vildi fá hann með sér út úr húsinu
i kvöld. Hann leit upp og sá eitt-
hvað gult á hreyfingu efst i stig-
anum: Sheila hafði verið klædd
gulum kjöl. En þegar hann stanz-
aöi ög horfði beint upp á stiga-
pallinn, þá sá hann ekki neitt,
hann fann að Sheila Quentin gaf
honum gætur, en hann sá hana
ekki. Þetta kom honum úr jafn-
vegi, setti hana allt i einu á bekk
með venjulegum glæpamanni.
Hann leit við, sá að Coburn stóð
einn meðan Denzil sagði eitthvað
við Quentin. Hann gekk til undir-
foringjans.
—■ Gefðu frú Quentin gætur
lika. Hann talaði i lágum hljóð-
um. — Sjáðu um,að hún fari ekki
út úr húsinu. Ef hún reynir það,
þá segðu.að ég hafi gefið fyrir-
mælin.
Coburn var annaðhvort þreytt-
ur eða þrautþjálfaður: hann
sýndi engin undrunarmerki. —
Heldurðu,að þeir myndu reyna
viö hana?
— Það er hugsanlegt. Allir
virðast orðnir skotmark.
— Hvað um einkaritarann?
Hann gat eins tekið túlkun Cob-
urns fullgilda. — Já, þeir kynnu
jafnvel að reyna við hana. Sjáðu
um að þau fari ekkert út.
— En ef Quentin vill fara út?
Fimmtudagur 26. júli
7.00 Morgunútvarp Veður-
fregnir kl.7.00 8.15 og 10.10
. Fréttir kl. 7.30, 8.15 (og
forustugr. dagbl.), 9.00 og
10.10 Morgunbæn kl. 7.45.
Morgunleikfimi kl. 7.50
Morgunstund barnanna kl.
8.45: Heiðdis Norðfjörð
heldur áfram lestri
sögunnarum „Hönnu Mariu
og villingana” eftir Magneu
frá Kleifum (6). Tilkynn-
ingar kl. 9.30. Létt lög á
milli liða. Morgunpopp kl.
10.25: Sly and the Family
Stone syngja og leika.
Fréttir kl. 11.00. Hljóm-
plötusafnið (endurt. þáttur
G.G.)
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar
13.00 A frívaktinni Margrét
Guðmundsdóttir kynnir
óskalög sjómanna
14.30 Siðdegissagan: „Eigi má
sköpum renna” eftir Harry
Fergusson Þýðandinn Axel
Thorsteinson les (18).
15.00 Miðdegistónleikar/John
Williams og Filadelfiu-
hljómsveitin leika Konsert
fyrir gitar og hljómsveit
eftir Rodrigo: Eugene
Ormandy stjórnar. Victoria
de los Angeles syngur
spænska söngva.
16.00 Fréttir. Tilkynningar
16.15 Veðurfregnir.
16.20 Popphornið
17.05 Tónleikar. Tilkynningar
18.45 Veðurfregnir. dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Tilkynningar.
19.20 Daglegt mál Helgi J.
Halldórsson cand mag.
talar
19.25 Landslag og leiðir
Gestur Guöfinnsson talar
um Þórsmörk
19.50 Leikrit Leikfélags
Reykjavikur: „Atóm-
stöðin” eftir Haildór
Laxness Tónlist: Þorkell
Sigurbjörnsson Leikstjóri:
Þorsteinn Gunnarsson Per-
sónur og leikendur: Ugla,
Margret Helga Jóhannes-
dóttir. Búi Arland, Gisli
Halldórsson. Frú Arland,
Sigriður Hagalin
Arngrimur (Bubu), Guð-
mundur Magnússon Guðný
(Aldinblóð), Valgerður
Dan. Þórður (Bóbó), Einar
Sveinn Þórðarson,
Organistinn, Steindór Hjör-
leifsson. Móðir organistans,
Auróra Halldórsdóttir.
Kleópatra, Margrét Ólafs-
dóttir. Guðinn Briljantin,
Borgar Garðarsson, Guðinn
Benjamin, Harald G.
Haraldsson. Ófeimna lög-
. reglan, Jón Sigurbjörnsson.
Feimna lögreglan, Pétur
Einarsson. Prestur,
Gunnar Bjarnason. Stúlka i
brauðsölubúð, Soffia
Jakobsdóttir. Piltur i brauð-
sölubúð, Sigurður Karlsson,
Falur, Brynjólfur
Jóhannesson. Séra Trausti,
Karl Guðmundsson.
Barðjón, Sveinn Halldórs-
son Forsætisráðherrann,
Þorsteinn Gunnarsson
22.00 Fréttir
22.15 Veðurfregnir Eyjapistiil
22.35. Manstu eftir þessuTón-
listarþáttur i umsjá Guð-
mundar Jónssonar pianó-
leikara.
Fréttir i stuttu máli. Dag-
skrárlok.
ffRflRKBtil
INDVERSKUNDRAVERÖLD
Nýkomið: margar gerðir af fallegum
útsaumuðum mussum úr indverskri
bómull. Batik —efni I sumarkjóla. Nýtt
úrval skrautmuna til tækifærisgjafa.
Einnig reykeisi og reykelsisker I miklu.
úrvali.
JASMÍN
Laugavegi 133 (við Hiemmtorg)
Auglýsið í
Þjóðviljanum
JOÐVIUINN
Brúðkaup
Þann 16/6 voru gefin saman I
hjónaband i Isafjarðarkirkju af
séra Lárusi Guðmundssyni,
Ásthildur Þórðardóttir og Elias
Skaptason. Heimiii þeirra er að
Seljalandsvegi 77 Isafirði. (LEO
Ljósmyndastofa)
Þann 5/5 voru gefin saman i
hjónaband i Garðakirkju af séra
Braga Frikrikssyni, Halldóra
Sigurðardóttir flugfreyja og
Viðar Simonarson kennari.
Heimili þeirra er að Miðvangi 4
Hafnarfiröi. (Stúdió Gests)
Laugardaginn 7. aprll voru gef-
in saman i Kópavogskirkju af
séra Þorbergi Kristjánssyni,
Þórunn I. Ingvarsdóttir og
Eðvald Sigurðsson. Heimili
þeirra verður að Fögrubrekku 7
Kóp. (Ljósmyndastofa Þóris)
Höfum ávallt fyrirliggjandi allar stærðir skraut-
hringja á hjólbarða, bæði alhvíta og hvíta með
svartri rönd.
Sendum gegn póstkröfu hvert á land sem er.
GÚMMÍVINNUSTOFAN H.F.
Skipholti 35 — Reykjavík — Sími 30688