Þjóðviljinn - 12.08.1973, Blaðsíða 9

Þjóðviljinn - 12.08.1973, Blaðsíða 9
SIGLUFJÖRÐUR BLAÐAUKI Sunnudagur 12. ágúst 1973. ÞJÓÐVILJINN — SÍÐA 9 Verkalýðs- félagið Uömlu húsin viö höfnina þoka nú fyrir nýju frystihúsi, sem Þormööur rammi ætlar aö láta byggja. Félagsstarf styrktist er konur og karlar sameinuðust um félag Óskar Garibaldason: Hingaö kemur fólk meö margvísleg vandamál. Á skrifstofu verkalýðsfélagsins Vöku sat Oskar Garibaldason og hafði í mörgu að snúast. Auðséð var, að þetta er lifandi vinnustaður, þar sem margir koma. — Hvaö ertu búinn aö starfa lengi hér, óskar? — Ég er búinn að vera hér samfleytt siðan 1953, en áður var ég hér hjálparkokkur. — Ertu fæddur hér? — Ég er fæddur hér hinum megin við jarðgöngin, i Engidal, en hef verið hér siðan ég var 10 ára. Ég var hér i skóla, er allt mitt fólk fórst i snjóflóði. — Hvað finnst þér hafa breytzt i þessu starfi á siöustu árum? Nú er gjarnan talað um stofnun I sambandi viö verkalýðs- hreyfinguna. — Já, það er kannski ekki fjarri lagi, að hreyfingin hafi breytzt úr þvi að vera félags- skapur ólaunaðra áhugamanna sem tóku til við félagsstörf er vinnudegi lauk i það að vera stofnun, sem leitað er til eins og venjulegrar opinberrar skrif- stofu. Aftur á móti er þessi stofnun okkar hér ekki einhæf i sinni þjónustu, ég held að hingað komi fólk með allt milli himins og jarðar til að greiða úr. — Þiö eruð kannski einskonar félagsráðgjafar á stundum? — Ætli megi ekki nánast segja það. — Þetta hefur alltaf veriö öfiugt félag, sem hefur haft lifandi samband viö sitt fólk. — Það var anzi öflugt og var um langan tima leiðandi hvað kaupgjald snertir. Sumir hafa kallað það róttækni — við vorum frægir fyrir erjur á sinum tima. Annars hefur alltaf verið góður félagsandi hér, og þó að alltaf hafi verið ágreiningur og átök milli atvinnurekenda og verkafólks þá voru þetta samt beztu vinir þess á milli — yfirleitt var þrátt fyrir þetta mjög gott andrúmsloft i bænum og er enn. Með breyttum atvinnuháttum breytist þetta samt smátt og smátt. Siglu- fjörður er reyndar frægur fyrir félagslegan anda. — Eru ekki konurnar I þessu félagi líka? — Jú, við sameinuðum félögin Brynju og Þrótt árið 1966, og mér finnst félagstarfið hafa styrkzt við að fá konurnar inn, þær eru góðir félagar og taka sin störf al- varlega. Nú er þetta eitt félag með deild- um, og innan vébanda þess allir launþegar nema rafvirkjar bæjarstarfsmenn og opinberir starfsmenn. Það eru deiidir með sjómönnum, járnsmiðum, byggingariðnaðarmönnum, bil- stjórum og verkamönnum. — llvaö er félagiö þá mannmargt? — Milli 8-900 manns. Það er nokkur hreyfing á þessu, unglingarnir ganga i félagið og flytja siðan burtu. Félagsgjaldið er 1500 krónur á ári, jafnt fyrir alla og skólafólk borgar hluta úr gjaldi. Þeir sem eru sextiu ára og eldri borga hálft gjald og þeir sem eru sjötugir og eldri borga ekkert. Við höfum haft lifeyrissjóð frá 1970 og erum i sjóði með nokkrum öðrum félögum hér vestur um — konunum á Sauðárkróki, Fljóta- mönnum, Blönduósi, Skaga- strönd, Hólmavik, Drangsnesi. Höfuðstöðvarnar eru hér. Hið opinbera borgar þeim gömlu lif- eyri þar til 1985 en þá á okkar sjóður að vera orðinn það öflugur að hann geti annazt þessar greiðslur. — Geturöu nefnt mér dæmi um greiöslur til eldra fólksins? — Þvi miður eru þessar greiðsluralltof misjafnar: það er galli á okkar lögum. Þessar lif- eyrisgreiðslur eru frá 10 til 20 þúsund á ári upp i 60 þúsund. — Er launajafnrétti I reynd hér? — Já, kaupgjald er það sama, en þvi er ekki að neita, að karl- menn sitja anzi mikið fyrir um vinnu. Þeir eru hafðir i vinnu, þótt litið sé að gera, en konurnar sendar heim. Þeir njóta for- réttinda hvað það snertir. — Hvernig er ykkar daglegu störfum háttaö? — Við innum af hendi öll venju- leg skrifstofustörf og að auki höf- um við útreikninga og greiðslur á atvinnuleysisbótum. Lifeyris- sjóðurinn er hérna lika, svo við höfum talsvert mikið að gera. Þetta er fyrsta árið sem við erum tveir hér á skrifstofunni, en með mér starfar Kolbeinn Frið- bjarnarson, bæjarfulltrúi, og er hann einkum með lifeyrissjóðinn. Það er talsverð vinna við at- vinnuleysisbæturnar, hér hefur verið það stopul atvinna, að nokkuð margir fá bætur. — En nú er nóg atvinna... — Nei, langt frá þvi. Að visu er ágæt atvinna núna, en i vetur voru fáar vikur heilar. En einmitt núna, þegar allir ættu að hafa nóg að gera, þá lokar Sigló-sild, en þar starfa 70-100 manns. Við vit- um ekki hvað það stopp verður langt, enda ekki búið að kaupa neitt hráefni. Það standa vonir til að hráefni fáist frá Færey jum eða Noregi, en mér þykir ósennilegt. að það hráefni verði unnið fyrr en um áramótin. — Kom þessi stöövun ekki á óvart? — Nei, ekki beint. Á timabili var reiknað með.að sildveiði yrði leyfð núna i haust hér við land, en nú hefur bannið á sildveiðum verið framlengt og þá var skiljan- lega ekkert hráefni fyrir hendi. KAUPUM FISK TIL VINNSLU Seljum ís og beitu Rekum fiskverkun og útgerð ÞORMÓÐUR RAMMI HF. SIGLUFIRÐI

x

Þjóðviljinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.