Þjóðviljinn - 06.10.1973, Síða 13

I.augardagur 6. október 1973. 1>JöÐVILJINN — SIÐA 13
POUL ÖRUM:
BOÐORÐIÐ
4
— Þá fer ég, sagði hún um leið
og hún herti beltið á frakkanum
sinum með rösku handtaki og
kippti honum niður á hliðunum á
sama kunnuglega mátann. — Ég
ætla á hárgreiðslustofuna fyrst.
— Af hverju? spurði ég og ýtti
teikniborðinu frá mér og virti
hana fyrir mér.
— Sérðu ekki hvað ég er agaleg
um höfuðið? sagði hún eins og ég
vissi að hún myndi segja. Þetta
voru vanabundin orðaskipti og á-
framhaldið var þannig: Nei, það
sérðu auðvitað ekki!
— Ég hef aldrei getað séð það,
sagði ég og bætti siðan nýju til-
brigði við orðaleikinn okkar:
Þegar ég er vindurinn þinn.
Já, þessi er góður, sagði hún
fálát, en gaf þó ekki annað til
kynna með þvl en þetta væri ekki
viðeigandi umræðuefni um há-
daginn. Þótt hún væri bráðum
þrjátlu og átta ára, hætti henni
ennþá til að roðna. Ég hafði dulda
skemmtun af þvi. Hún gekk
kringum skrifborðið til að sjá
hvað ég væri með á teikniborðinu,
og hundurinn sem hafði þann sið
að leggjast til svefns þvert á
tærnar á mér, vaknaði og reis upp
til að heilsa henni hlýlega.
— Láttu sokkana mína vera,
Jumbo! sagði hún.--Þú ert is-
kaldur á trýninu. Er hún mjög
erfið?
— Hver?
— Konan sem vill þetta hús.
— Frúin, ef þér er sama sagði
ég. — Minna má ekki gagn gera.
þegar maður er giftur forstjóra
og byggir tvö hundruð fermetra
hús. Hún er uppfull af frúarsiðum
sem erfitt er að fella inn i nýtilega
teikningu, einkum þar sem þær
stangast á.
— Það var henni likt.
— Þekkirðu hana?
— Ég gekk I skóla með Agnete
Jörgensen.
— Mehlsen.
— Hún hét Jörgensen I þá daga
og var fyrst trúlofuð búðarloku
hjá sveitakaupmanni. En svo
kom þessi forstjóri i spiliö.. Já,
hún hefur alltaf vitað hvað hún
vildi. Hún vill auðvitað stjórna
þér á allan hátt i sambandi við
innréttinguna?
— Ég læt nú ekki stjórna mér.
Brúðkaup
28. júll voru gefin saman i hjóna-
band i Laufáskirkju af séra Bolla
Gústafssyni ungfrú Valgerður
Eggertsdóttir og Hilmar Stefáns
son. Heimili þeirra er að Lyng-
holti 5 Akureyri.
Ljósm: NORÐURMYND
Akureyri,
simi: 12807.
— Jæja, ekki það?
— Aðeins innan þess þrönga
ramma sem fagleg samviska min
setur mér.
— Það var og? sagði Marianne.
— En þetta er sem sé likt henni.
Hvað á þetta að vera?
Hún benti á herbergi sem ég
átti i nokkrum örðugleikum með
að fella inn i rammann. Og hún
hafði auðvitað tekið eftir þvi.
— Hana langar i vetrargaró,
sagði ég. — En hann þarf helst að
vera nokkrum þrepum neðar en
setustofan. Það hefur einhvers
staöar heillað hana.
— Já, segjum það, sagði
Marianne i óljósum hæðnistón.
Hún studdi framhandleggnum á
öxl mér og það var notalegt að
finn ylinn frá henni við hnakkann.
Ég sagði:
— En ég verð vist að hryggja
hana með þvi, að sleppa lækkun-
inni, ef einhver glóra á að vera i
húsinu. Lóðin hentar ekki til þess.
— Vetrargarður! sagði
Marianne.
— Ertú öfundsjúk?
— Ot i hanaí Nei, ég sem hef
þig
Hún lagði höndina á ennið á
mér og þrýsti hnakkanum á mér
aö sér sem snöggvast. Við höfðum
verið gift i tvö ár, en ennþá fylltist
ég hlýju yfir návist hennar i hvert
skipti sem hún kom inn til min.Og
vaknaði lika i hvert sinn sem mér
varð hugsaö til þess hvernig allt
hefði verið áður en við hittumst..
Ég sleppti blýantinum, lyfti hönd-
unum og þrýsti handleggi hennar,
og hún stóð kyrr og ég sat kyrr 1
þessum stellingum góða stund áð-
ur en hún losaði sig.
Þetta var i siöasta sinn sem við
áttum þetta saman. Þetta nota-
iega öryggi.
— Nei, nú verð ég að fara, ef ég
á ekki aö koma of seint, sagði
Marianne. — Það er maður að
koma upp brekkuna. Heldurðu að
hann sé að finna þig?
Ég leit út um gluggann.
Maðurinn var að koma upp
brekkuna, eins og tekið var til
orða, þótt hún sé ekki nema smá
bunga á veginum þar sem hann
beygir. En þar birtist fólk sem er
á leiðinni til okkar og fyrst sér
maður höfuð og axlir, svo fer það
upp bunguna og sýnir sig sem
snöggvast i fullri stærð áður en
hallar undan fæti á ný og siðasta
spölinn sést þaö frá mitti og upp-
úr meðfram limgeröinu hjá næstu
lóð.
En maðurinn stansaði efst á
bungunni og stóð eins og dökk
skuggamynd og bar við gráan
aprilhimin. Hann stóð þarna og
horfði i áttina að húsinu okkar og
frakkinn var óhnepptur og hend-
urnar hafði hann neðarlega á
mjöömunum með þumalfingurna
aftur og hina i buxnavösum, oln-
bogar og axlir vissu fram. Þaö
l var ekki hægt að greina andlitiö
’ úr þessari fjarlægð. En hafi ég
ekki þekkt hann allra fyrst, þá
gerði ég það á næsta andartaki.
Þessi stelling var mjög einkenn-
andi fyrir hann.
— Er þetta einhver sem þú
þekkir? spurði Marianne.
— Ég veit ekki...
Ég laug hikandi —ef það var þá
lygi. Það gat svo sem verið að
28. júli voru gefin saman i hjóna-
band af séra Rögnvaldi Finn-
bogasyni ungfrú Elisabet
Kristjánsdóttir Hliðavegi 6 Siglu-
firði og Sæmundur Sæmundss.
vélstjóri Kleppsvégi 30 Reykja-
vik. Heimili þeirra er að Hliða-
vegi 6 Siglufirði.
Ljósm: NORÐURMYND
Akureyri, simi: 12807.
mér skjátlaðist. Það voru sex eða
sjö ár siðan ég hafði siðast séð
Alex. En ef það var hann — og i
rauninni var ég i engum vafa um
það — þá neyddist ég til að ljúga.
Hann var ekki maður sem Mari-
anne átti að kvnnast.
— Ætli það sé ekki einhver
iðnaðarmaður, sagði ég. —Ef
hann er þá — Ef hann er þá að
koma hingað. Ég átti við það, en
ég kom þvi ekki út úr mér. Ég var
hræddur um að röddin kæmi upp
um mig. Það var eitthvað ónota-
legt, næstum ógnþrungið við hina
skyndilegu komu hans þarna á
hólinn.og ég hélt áfram að góna út
um gluggann, en Marianne sagði:
— É g fer þá.
Ég kinkaði kolli viðutan. Það
var eins og hver önnur heppni að
hún skyldi vera að fara.
— John? sagði hún.
— Ha?
— Liturðu yfirleitt nokkurn
tima á mig?
Ég sleit mig lausan frá
glugganum. Hún stóð i dyrunum
og þetta átti að vera gamansemi.
En var ekki einhver kviði i
augnaráði hennar, likt og hún
hefði hugboð um að eitthvað væri
á seyði sem hún fengi enga aðild
aö?
— Hvort ég geri, sagði ég. — Ég
geri ekkert annað.
— Það er lika eins gott! Ég verð
komin aftur um sexleytið. Bless á
meðan.
— Blessuð, vina min.
Ég reyndi eftir megni að endur-
gjalda bros hennar. Svo fór hún
loks; það var léttir. Alex stóð enn
á hæðinni i sömu stellingu. Það
var honum likt að taka sér stöðu
og draga allt á langinn meðan
hinn aðilinn hafði enga hugmynd
um hvað hann ætlaði sér.
Utihurðin skelltist og ég heyrði .
fótatak Marianne fjarlægjast.
Svo birtist hún úti á veginum og
gekk upp brekkuna framhjá Alex.
Hann hreyfði sig ekki fyrr en
hún var komin á móts við hann.
Þá lét hann hendurnar allt i einu
siga og heilsaði með skáhaliri
höfuðhneigingu sem i senn virtist
kurteisleg og striðnisleg. Skyldi
hún hafa skilið þessa kveðju hans
á þann hátt að hann vissi hver hún
væri og hefði sinar hugmyndir um
það? Æ, fjandinn hirði hann!
Ég sá að hún kinkaði kolli á
móti, og vonandi hafði hún ekki
áttað sig á þvi að eitthvað sér-
stakt byggi undir framkomu
hans. 1 sveitaþorpi eru margir
sem kinka kolli á förnum vegi,
bæði til kunnugra og ókunnugra.
Marianne hvarf niður brekkuna
og um leið gekk Alex niður
hallann hinum megin og gekk að
innkeyrslunni og siðan hvarf
hann mér sýn þar sem ég sat við
skrifborðið. Það marraði i
mölinni en fótatakið hætti áður en
hann kom að tröppunum. Hvað
var hann að gera?
Hundurinn, sem haföi lagt sig
aftur ofaná tærnar á mér, rak upp
hvellt gellt, urraði siðan illilega,
og ég hrökk i kút, þegar ég ætlaði
að standa upp og koma auga
hann. Ég hefði átt að geta mér
þess til.
Alex hafði beygt út af ak-
brautinni og gengið nokkur skref
eftir flisaröðinni sem liggur með-
fram húsinu. Hann stóð og horfði
á mig inn um gluggann, minna en
tvö skref frá mér. Hann hafði
gaman af að koma fólki á óvart á
þennan hátt.
— Hæ, Johs, sagöi hann.
Rödd hans barst ekki gegnum
gluggann, en ég gat séð hann
segja þ^tta og það voru ekki liðin
sex eða sjö ár. Það var eins og
það hefði verið i gær sem hann
horfði siðast á mig meö sposkum
og óræðum augunum undan
ljósum brúnum.
Ég kinkaði kolli til hans. Ég gat
ekki gert neitt annað.
4
— Já, kannski að ég fái annan
snafs þrátt fyrir allt, sagði ég við
framreiðslustúlkuna, þegar hún
birtist i innstu dyrunum til að at-
huga hvort mig vanhagaði um
eitthvað.
— Þrátt fyrir allt? .sagði hún.
— Já, ég var rétt i þessu að
kveða niður góðu áformin min.
Hún brosti viðurkenningarbrosi
eins og henni þætti þetta hrósvert
af mér og kom með flöskuna.
— Tvöfaldan?
— Nei, bara einfaldan i þetta
sinn.
— Haldið þér að þér fáið ekki
slagsiðu?
— Ég er svo vanur þvi, sagði
ég. — Maður verður að haltra
Laugardagur október
7.00 Morgunútvarp Veður-
fregnir kl. 7.00, 8.15 og 10.10.
Fréttir kl. 7,30, 8.15 (og
forustugr. dagbl.), 8.00 og
10.00. Morgunbæn ki. 7.45
Morgunstund barnanna kl.
8.45: Guðni Kolbeinsson les
niðurlag sögunnar ,,Nafn-
lausu eyjunnar" eftir Ingólf
Jónsson frá Prestsbakka.
Tilkynningar kl. 9.30. Létt
lög á milli liða Tónleikar kl.
10.25. Morgunkaffið kl.
10.50: Þorsteinn Hannesson
og gestir hans ræða um út-
varpsdagskrána.
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar.
13.00 óskalög sjúklinga
Krístin Sveinbjörnsdóttir
kynnir.
14.30 A iþróttavellinum Jón
Asgeirsson segir frá.
15.00 Vikan, sem var
Umsjónarmaður : Páll
lieiðar Jónsson.
16.00 Fréttir.
16.15 Veðurfregnir. Tiu á
toppnuni örn Petersen sér
um dægurlagaþátt.
17.20 i uniferðinni Þáttur i
umsjá Jóns B. Gunnlaugs-
sonar.
18.00 Tónleikar. Tilkynn-
ingar.
18.30 Fréttir.
18.45 Veðurfregnir.
18.55 Tilkynningar.
19.00 Veðurspá. Hæfilegur
skaninitur. Gisli R. Jóns-
son og Július Brjánsson
bregða á leik.
19.40 Austurriskt kvöld a. Dr. ■
Þorvarður Helgason
spjallar um land og þjóð. b.
Tónlist eftir Mozart,
Schubert, Schönberg, Berg
og Wébern. c. Lestur úr
ritum eftir Heimito von
Doderer o.fl.
21.05 Hljóniplöturabb Guð-
mundur Jónsson bregöur
plötum á fóninn.
22.00 Fréttir.
22.15 Veðurfregnir.
22.30 Danslög
23.55 Fréttir i stuttu máli.
Dagskrárlok.
o cj
O
17.00 Enska knattspyrnan
17.50 tþróttir Umsjónar-
maður Ömar Ragnarsson.
Illé
20.00 Kréttir
20.20 Veður og auglýsingar
20.25 Brellin hlaðakona
Breskur gamanmynda-
flokkur. Þýðandi Heba
Júliusdóttir.
20.50 Sinion og Garfunkel
Bandarisk kvikmynd um
hina vinsælu poppsöngvara
Paul Simon og Arthur
Garfunkel. Rætt er við þá
félaga um þá sjálfa, tón-
listina og sitt hvað fleira.
Einnig flytja þeir i mynd-
inni mörg sinna vinsælustu
laga. Þýðandi Jóhanna Jó-
hannsdóttir.
21.40 Eiginkonan ótrúa (La
femme infidele).Frönsk bió-
mynd. Leikstjóri Claude
Chabroi. Aðalhlutverk
Stephane Audran, Maurice
Ronet og Michel
Duchaussoy. Þýðandi Dóra
Hafsteinsdóttir. Mynd
þessi, sem er gerð fyrir ör-
fáum árum, fjallar um ung
hjón. Hann kemst að raun
um, að eiginkonan er i
tygjum við annan mann.
iiann drepur keppinaut sinn
og tekst að fjarlægja verks-
ummerki, en þrátt fyrir það
kemst lögreglan á sporið og
tekur að spyrja hann spjör-
unum úr.
23.15 Ilagskrárlok
RAFLAGNIR
SAMYIRKI
annast allar almennar raflagnir. Ný-
lagnir, viðgerðir, dyrasima og kall-
kerfauppsetningar.
Teikniþjónusta.
Skiptið við samtök sveinanna.
Verkstæði Barmahiíð 4
SÍMI 15460 milli 5 og 7.
FÉLAG \mim HLJÓMUSTARMAIA
#útvegar ybur hljóðfæraleikara
og hljómsveitir við hverskonar tækifœri
Vinsamlegast hringið í 202SS miiii ki. i4-i7
Indversk undraveröid.
Vorum að taka upp mjög glæsilegt og fjölbreytt
úrval af austurlenskum skraut- og listmunum
m.a. Bali-styttur, veggteppi, gólf-öskubakka,
smádúka, batik-kjólefni, indversk bómuliarefni,
töfl úr margskonar efniviði, málmstyttur, vörur
úr bambus og margt fleira nýtt.
Einnig margar tegundir af reykeisi og reykelsis-
kerum. Gjöfina sem gleður fáið þér i
Jasmin Laugavegi 133.