Þjóðviljinn - 30.10.1973, Blaðsíða 8

8 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Þriöjudagur 30. október 1973
ÞriOjudagur 30. október 1973 ÞJÓÐVILJINN — StÐA 9
RÆTT VIÐ VIGDÍSI FINNBOGADÓTTUR, LEIKHÚSSTJÓRA LEIKFÉLAGS REYKJAVÍKUR
Foreldra- og
kennarafélag
Fossvogsskóla
stofnaö
Vigdis F'innbogadóttir.
Það er ekki einungis að ís-
lendingar séu bókaþjóð
með eindæmum, heldur
sækja þeir líklega leikhús
af meira kappi en þekkist
nokkursstaðar annars-
staðar á byggðu bóli. Al-
menningi leikur þar af
leiðandi stöðugt forvitni á
að vita hvað helst sé á döf-
inni í leikhúsmálunum,
hvaða verk standi til að
sýna á næstunni, hvað líði
fyrirætlun um stofnun leik-
listarskóla og byggingu
borgarleikhúss. Hvort-
tveggja það síðasttalda
hefur staðið til í þó nokkur
ár án þess að mikið hafi
orðið úr framkvæmdum.
Þjóðviljinn ræddi fyrir
skömmu við Vigdísi Finn-
bogadóttur, leikhússtjóra
Leikfélags Reykjavikur, og
byrjaði þá á því að leita
frétta af borgarleikhúsinu
tilvonandi, sem raunar
hafði heyrst að hefði átt að
hefja byggingu á fyrir all-
mörgum árum.
Oröiö
borgar-
leikhús fyrst
skjalfest
1953 — nú,
20 árum
síðar,
viröast
fram-
kvæmdir á
næsta leiti.
— Jú, þetta er búið að vera i bi-
gerð um alllangt skeið, sagði Vig-
dis. — Það var svotil strax og
Þjóðleikhúsið hóf starfsemi sina
og ákveðið var að Leikfélagiö
héldi áfram leikhúsrekstri, að
farið var að tala um að komast i
hús sem samsvaraði kröfum
timans. En nýjasta forsaga
málsins er sú, að húsbyggingar-
sjóður hefur verið að safna fé á
undanförnum árum og gengur
það mjög vel. Vorið 1972 þótti svo
orðið raunhæft að fara að hyggja
eitthvað að byggingamálum, að
framkvæmdum. Þá skipaði Leik-
félag Reykjavikur nefnd, sem
skyldi gera úttekt á þeim stöðum,
sem standa til boða. Þá stóðu
málin þannig, að litlar vonir voru
til þess að lóð fengist i mið-
bænum, þvi að húsið þarf bæði að
vera stórt og háreist, þar eð það
þarf að vera á þvi turn, sem
byggður er yfir leikssviðið. I
raunasviði, og að sá salur taki eitt
til tvö hundruð manns i sæti.
Borgarleikhús fyrst á blað
— Er ekki miklu lengra siðan
að stóð til að hefja byggingu
borgarleikhúss?
— 1953 höfðu þau undur gerst
hjá Leikfélagi Reykjavikur i Iðnó
að leikárið hafði skilaö hagnaði. A
aðalfundi það ár stakk Brynjólfur
Jóhannesson leikari, þáverandi
formaður félagsins, upp á þvi að
hagnaðurinn yrði lagður i sjóð,
sem nefndur yrði Húsbyggingar-
sjóður. Þarna er orðið borgar-
leikhús fyrst skjalfest. Siðan var
efnt til happdrættis og hafðar
tvær barnasýningar i Háskólabiói
og svo fóru leikarar Leikfélags
Reykjavikur að taka sig saman
og skipuleggja sérstakar leik-
sýningar til ágóða fyrir þennan
sjóð. Það urðu allt einstaklega
vinsælar leiksýningar. Fyrst voru
teikna húsið. Þeir eru Guð-
mundur Kr. Guðmundsson,
Ólafur Sigurðsson og Þorsteinn
Gunnarsson. Þorsteinn er að
sjálfsögðu okkar maður þar, það
kemur sér mjög vel að uppi skuli
vera á tslandi maður, sem er
bæði arkitekt og leikari og ger-
þekkir leikhúsið innanfrá.
Borgaryfirvöldin hafa tilkynnt
okkur að lóðin verði byggingar-
hæf siðla næsta ár. Þá vonum við
að teikningar liggi fyrir og að
hægt verði að byrja á verkinu, að
minnsta kosti að grafa fyrir
grunninum.
— Og munu sjálfsagt margir
mæla að timi sé til kominn?
— Væntanlega. Iðnó tekur að-
eins tvö hundruð og þrjátiu
manns i sæti, og ástandið er orðið
svo bagalegt að það er varla hægt
að reka hér leikhús, svo nokkur
bragur sé á, nema með geysilegu
átaki. Allar búningsaðstæður eru
— Peter Shaffer er Eng-
lendingur og kom fram á þessu
hressandi skeiði, sem rann upp i
Bretlandi á árunum milli fimmtiu
og sextiu. Timabili þeirra ungu
reiðu. Hann var nú að visu aldrei
sérstaklega reiður, en er á
svipuðu aldurskeiði og þeir
Osborne, Wesker og Pinter og
talinn i þeirra hópi. Það verk
hans. sem má telja hið besta frá
honum, skrifaði hann 1968 og
heitir Five Finger Exercice. Það
er dálitið i anda þessara verka,
sem þeir voru að skrifa þá. Það er
fjölskylduuppgjör og spenna;
þessir menn beindu sjónum
sinum að miðstéttinni aðallega,
byrjuðu á þvi að gera nokkra út-
tekt á henni, á þvi hvernig það
væri að vera miðstéttar-
manneskja. Shaffer er nokkurs-
konar hirðskáld hjá þjóðleik-
húsinu breska og hefur skrifað
mikið fyrir það.
Að minnsta kosti
eitt klassískt
ádeiluverk á ári
nefndinni voru: Jón Sigurbjörns-
son leikari, Guðmundur Pálsson
framkvæmdastjóri Leikfélagsins
og Steinþór Sigurðsson list-
málari og leikmyndateiknari
félagsins. Sér til aðstoðar höfðu
þeir tvo menn frá borginni, Jón
Tómasson, skrifstofustjóra og
Gústaf E. Pálsson, þáverandi
borgarverkfræðing. Þessi nefnd
lauk störfum i fyrrahaust, og
hafði þá komist að þeirri niður-
stöðu að óska eftir lóð undir leik-
húsið i nýja miðbænum við
Kringlumýrarbraut. Félags-
fundur Leikfélags Reykjavikur
samþykkti svo að óska eftir lóð á
þessum stað við borgaryfirvöldin.
Utreikningar lagöir fram
Það næsta sem gerðist i málinu
var að Leikfélagið fór fram á það
við þrjá menn, að þeir athuguðu
hve stórt húsið þyrfti að vera,
hvernig það þyrfti að vera búið
tæknilega, svo að það gæti svarað
kröfum framtiðarinnar. Þessir
þrir menn voru Þorsteinn
Gunnarsson leikari og arkitekt,
Steinþór Sigurðsson og Gústaf E.
Pálsson, sem þá hafði látið af
störfum sem borgarverkfræðing-
ur. Og þeir eru nú nýbúnir að
reikna út stærðir, eða málsetja
sem kallað er, væntanlega
byggingu. 1 vor tóku þeir þre-
menningar sér á hendur ferð til
útlanda og skoðuðu nýjustu leik-
hús i Sviss, Hollandi, Þýskalandi
og Englandi. Þeir hafa nú lagt
fram sina útreikninga, sem
hljóða upp á það, að þetta hús
undir væntanlegt borgarleikhús
þarf að vera um þrjátiu þúsund
rúmmetrar að stærð, og þá er
miðað við bað að bað sé aðal-
salur, sem taki fjögur hundruð og
fimmtiu til fimm hundruð manns
i sæti, og einnig er gert ráð fyrir
litlum sal með æfinga- og til-
það þættir úr gömlum revium,
Það var um aldamótin, Þegar
amma var ung, og svo Spansk-
flugan. 1 fyrra var það Nú er það
svart maður, og svo erum við
með i bigerð enn eina sýningu á
hressandi gamanleik i vetur. Það
hefur sem sagt tekið tuttugu ár
frá þvi að byrjað var að safna i
Húsbyggingarsjóð og þangað til
fyrir hendi var næg djörfung til að
hrinda málinu i framkvæmd.
— Var ekki upphaflega fyrir-
hugað að byggja nýja leikhúsið
hér i gamla miðbænum?
— Draumurinn var sá að
byggja það hérna handa við
Tjörnina. Það strandaði um tima
á ráðhúsinu, sem stóð til að byggt
yrði hér við hliðina á okkur. Og
svo rann þessi draumur endan-
lega út i sandinn, vegna setningar
alþjóðalaga um aðflug að flug-
velli, sem útiloka að byggt sé svo
hátt hús, sem leikhúsið þarf að
vera, á þessu svæði.
— En hefur þessi töf ekki
komið sér illa? Nú hafið þið
safnað i Húsbyggingarsjóð af
miklum dugnaði, en maður veit
nú hvernig svoleiðis vill fara i
verðbólgu og gengisfellingum.
— Sjóðunum hefur verið vel
ráðstafað, það er að segja þeir
hafa verið settir i fasteignir.
Leikfélagið á nú talsvert verð-
mæta fasteign inni i Súðavogi,
sem Húsbyggingarsjóður stendur
undir. Við höfum notað þessa
byggingu fyrir verkstæði.
Arkitektar ráðnir
Hvenær er svo reiknað með að
byrjað verði á verkinu?
Næsta skrefið eftir að mál
setningin var tilbúin var að gera
sér grein fyrir hvernig fram-
haldið yrði, og á félagsfundi núna
þrettánda október var samþykkt
að ráða þrjá arkitekta til að
einhverjar þær frumstæðustu
sem sögur fara af, enda húsið
siðan um aldamótin.
Adeila á snobb og *
útlendingahatur
— Hvað er að frétta af verk-
efnunum i vetur?
— Við frumsýnum yfirleitt
fimm verk á leikári. Við erum
þegar búin að frumsýna tvö, það
erað segja verk Edwards Albee;,
Ótrygg er ögurstundin, og
breska gamanleikinn Svarta
kómediu eftir Peter ShSffer.
Hann er nú sannast best að segja
valinn að nokkru með tilliti til
þess, að við þurfum alltaf að hafa
gangandi gamanleik til að fá gull
i kassann. Sökum þess hve húsið
er litið eru þvi þröng takmörk sett
hve mikið hver sýning getur gefið
af sér, og við erum leiguaðilar i
húsinu, þurfum að borga háa
leigu. Til þess að hægt væri að
reka þetta án þess að greiða
mikið með þvi, þá þyrftum við að
fá miklu meira en fullt hús á
hverja sýningu.
— Hvað er meira um Svarta
kómediu að segja?
— Við erum að gera okkur
vonir um að hún verði dálitið
spaugileg og að fólk hafi gaman
af henni. A yfirborðinu verkar
þetta ef til vill sem heldur létt-
væg kómedia, en i raun og veru er
talsverður broddur i henni, af þvi
að það er svo mikið að gerast á
sviðinu. Það er i þessu ádeila á
snobb, og lika er deilt á negra- og
útlendingahatur. Persónusköpun
er i besta lagi, eins og leikhús-
manns á borð við Peter Shaffer er
von og visa.
— Hvað er frekar um hann að
segja?
Brynjólfur í sama hlutverki
og fyrir 25 árum
— Og jólin?
— Þá tökum við upp gamla
þræði. Við ætlum þá að sýna
Volpone eftir Ben Johnson, sam-
timamann Shakespeares,
reyndar i leikgerð Stefáns Zwieg.
Þessi leikur var sýndur hérna i
Iðnó fyrir aldarfjórðungi og gerði
mikla lukku. Maður ætti nú
kannski ekki að vera að flika þvi,
að maður muni ljóslifandi lista-
viðburði heil tuttugu og fimm ár
aftur i timann, þegar það er
svona móðins að vera bráðungur,
en þessi sýning stendur mér fyrir
hugskotssjónum sem eitthvað al-
veg sérstakt. Ég var þá i
menntaskóla og upplifði i fyrsta
sinn að til er leikstill og fannst
það undursamlegt að til skyldi
vera svo eldgömul og skemmtileg
klassik, sem væri ævintýi allra
tima. Þetta varð sem sagt sögu-
fræg sýning, sem allir helstu
leikarar Leikfélags Reykjavikur
þá voru með i. Og það skemmti-
lega i þessu núna er að Brynjólfur
Jóhannesson, sem i gömlu
sýningunni fór með eitt af aðal-
hlutverkunum, fer nú með það
sama hlutverka aftur. Þeir sem
muna þetta langt aftur i timann
geta glaðst með mér yfir þvi, þvi
að Brynjólfur var alveg forkostu-
legur i þessu hlutverki.
Volpone er eins og menn vita
mikil ádeila á gullgræðgi manns-
ins, sneisafullt af skemmtilegum
uppátækjum annarra til að kom-
ast yfir meiri aura og gaman er
að horfa á, ekki sist af þvi að við
vitum að svona erum við alls ekki
sjálf.
Sannleikurinn er sá að ég hefði
kosið að hér væri rikjandi sú
stefna, að leikhúsið tæki til
flutnings verkefni, sem höfðuðu
að einhverju leyti til þjóðfélags-
>
(ii'in i m>rki i i Svartri kónit-diu. I'rá \instri: \ ulgerður I)an, llelgi
Skulastin, lljalti KognvaIdsson og llalla Guðniundsdóttir. Tvö þau
siðasttiildu t-ru fulltrúar yngstu lcikarakyuslóðarinnar og eru að stiga
sin l'yrstu s|ior á leiksviðinu.
' ' "
vandamála, gamalla og nýrra, og
þá sérstaklega nýrra. Og ég hefði
viljað hafa þá stefnu hér að við
sýndum að minnsta kosti eitt slikt
klassiskt verk á ári, og röðuðum
svo i kringum það islenskum
verkum fyrst og fremst eða nú-
timaverkum erlendum, sem
hefðu i sér þjóðfélagslegan
ádeilubrodd.
Selurinn hefur mannsaugu
— Þið keppið sem sagt að þvi
að fá innlend verk um þjóðfélags-
vandamál úr samtimanum,
samanber leikrit Birgis Sigurðs-
sonar?
— Já, öll keppum við að þvi að
hvetja menn til að skrifa fyrir
leikhúsið, en þá koma þessi
vandakvæði að það er svo litið til
af peningum, og það skapar vita-
hring. Annarsvegar að biðja
höfund að skrifa verk, sem hann
hefur að svo komnu máli enga
tryggingu fyrir að verði tekið, og
hinsvegar hvort leikhúsið eigi að
borga fyrirfram fyrir verk, sem
enginn veit hvernig verður. Þetta
eru að minum dómi stærstu vand-
kvæðin við að fá menn til þess að
skrifa, það er að leikhúsið hefur
ekki ráð á að leggja fram fé til
þess, sem ekki nýtist. Þvi miður
er það staðreynd, að það eru ekki
nema örfáir höfundar, sem þegar
hafa haslað sér völl og vitað er
um að ráða við leikhúsið sem list-
rænt tjáningartæki. Það er mjög
erfitt að skrifa fyrir leikhús. Það
gildir auðvitað allt önnur aðferð
en notuð er til þess að skrifa fyrir
annan vettvang.
— önnur leikrit á þessu ári?
— Nú fer þjóðhátíðarárið i
hönd, og á þessu leikári vitum við
þegar að við munum sýna að
minnsta kosti tvö ný islensk verk.
Annað þeirra er Kertalog eftir
Jökul Jakobsson, sem hlaut verð-
laun hér i leikritasamkeppni
þegar Leikfélagið varð sjötiu og
fimm ára, og hitt er nýtt leikrit
eftir Birgi Sigurðsson, sem heitir
Selurinn hefur mannsaugu. Og
svo eru vonirnar stórar um að .
eitthvað fleira kunni að fljóta á
fjörurnar.
Kynslóðabil i leikarastétt-
inni.
— Og hvað er að frétta af ykkur
i sambandi við þjóðhátiðarárið?
— Við höfum leikhúsið opið á
komandi sumri af þvi tilefni,
leikum sumarlangt, sem við
höfum aldrei gert áður. Þetta er
til þess að gefa þeim, sem koma
til borgarinnar vegna þjóð-
hátiðarinnar, kost á að komast i
leikhús. Þá viljum viö heldst vera
með islensk verk.
— Er eitthvað ákveðið um það?
— Við munum allavega sjá um
ákveðna dagskrá fyrir þjóð-
hátiðina sjálfa, sem fram fer hér i
Reykjavik, og hún verður á
gamansömúm nótum. Það verður
að minnsta kosti eitthvað úr
gömlum Reykjavikurrevium, og
svo vonumst við til þess að geta
komið með eitthvað af nútima-
framleiðslu.
— Hvað er að segja um efni
leikritanna i vetur?
— Þetta verk Jökuls er mjög
skemmtilegt og átti greinilega
ásamt Pétri og Rúnu skilið að fá
verðlaun i leikritasamkeppninni.
Það fjallar um ungt fólk og setur
okkur i býsna mikinn vanda.
Vegna þess að leiklistarskóli
hefur ekki verið starfandi i nokk-
ur ár, er hreinlega að myndast
kynslóðabil I leikarastéttina. Við
þyrftum að hafa i þessu leikriti
tvær manneskjur innan við tvi-
tugt. Við eigum að visu ágæta
unga leikara, en þeir eru allir að
færast nær þritugu, og það er
ákaflega erfitt að láta ungan
mann leika menntaskólanema, og
svo sést hann kannski niðri við
Tjörn með þrjú-fjögur börn á
skemmtigöngu einhvern sunnu-
dagsmorguninn. Þetta leikrit
Jökuls fjallar um sálræn vanda-
mál. Ég held að óhætt sé að segja
að það sé allt öðru visi en leikritin
hans hafa verið til þessa.
— Og Birgir?
— Birgis leikrit er mjög
skemmtilegt lika. Það er mikil
þjóðfélagsádeila. Það fjallar um
lifsþægindakapphlaupið og verð-
mætamatið yfirleitt. Hann tekur
þarna fyrir mann, sem ætlar sér
að komast áfram og lendir i
ýmsum vandræðum vegna þess
að hann hefur ekki séð fyrir i for-
tið, hvers hann átti að gæta þá, til
þess að standast daginn i dag.
Leiklistarskóli
— Vel á minnst, leiklistarskól-
inn. Bólar ekkert á honum enn-
þá?
— Leikfélag Reykjavikur,
Þjóðleikhúsið og Félag islenskra
leikara hafa sameiginlega keppt
að þvi undanfarið, eöa i næstum
þvi ár, að reyna að koma á fót
einhverju leiklistarnámi til að
brúa biliö þangað til rikisleik-
listarskóli tæki til starfa.En það
hefur reynst erfiðara en okkur
óraði fyrir. Við ætluðum sannast
best að segja að reyna að koma á
stofn skóla núr.a i haust,
og höfðum hugsað okkur að reka
forskóla fram að áramótum. Þar
yrðu teknir inn nemendur til
reynslu og grundvallarþjálfunar,
og siðan yrðu um áramótin tekin
próf. Frá áramótum hefðum við
viljað hefja skólahald af fullum
krafti I heilsdagsskóla og námið
tæki siðan 3 ár. En nú hefur þetta
dregist svo að útséð er um að
þetta geti byrjað fyrir jól. Allir
þeir sem við hefðum viljað fá til
þess að kenna eru bundnir, svo að
þetta er allt- i lausu lofti ennþá.
Leikhúsin eru svo fjárvana, aö
þau geta alls ekki staðið undir
slikum skóla sjálf, þau eiga undir
högg að sækja hjá hinu opinbera
með fé, að minnsta kosti til þess
að borga kennslukostnað. Og við
höfum enn ekki fengið neitt end-
anlegt svar frá ráðuneytinu um
fjárveitingu.
— En rikisleiklistarskólinn?
— Þaðer gert ráð fyrir honum i
frumvarpinu um Þjóðleikhús,
sem á að leggja fyrir Alþingi
núna i vetur, hvernig sem fer nú
með það.
Ekkert tjald á milli
— Að siðustu, Vigdis, væri
kannski ekki úr vegi að vikja að
gildi leikhússins i nútimamannlifi
yfirleitt. Leikhúsið er forn
stofnun, og á siðustu timum hafa
komið fram nýjar túlkunarað-
ferðir, sem keppa við það, kvik-
myndin, sjónvarpið. Hversvegna
á maður til dæmis að fara I leik-
hús fremur en á bió? — Það er
sjálfsagt að fara bæði i leikhús og
á bió. En leikhúsið heldur sinu
gildi fullkomlega i nútimaheimin-
um, þrátt fyrir allar þær mörgu
aðferðir til að stytta fólki stundir
sem búið er að finna upp. Ef þú
sést inn i bió i svellþykkum
vetrarfrakka, þá ertu ekki i neinu
sambandi við náungann. En ef þú
sest inn i leikhús klæddur eins og
heima hjá þér eða jafnvel i spari-
fötunum, þá ertu strax kominn i
nánara samband við manneskj-
una við hliðina á þér, þótt þú
þekkir hana ekki nokkurn skap-
aðan hlut. Þið njótið þess sem
fram fer fremur saman en myndi
vera i kvikmyndahúsi. Og sú
staðreynd að lifandi manneskjur
fjalla um áhugamál
þin eða einhver mál, sem þú
kannt aö fá áhuga á, gerir að
verkum að þetta færist nær þér.
Það eru meiri likur á þvi, að
manneskja i leikhúsi fari að
hugsa um það, sem er að gerast,
að það kveiki i henni. Ég álit
þannig að leikhus sé meiri lista-
kveikja, meiri andleg kvekja, en
kvikmyndahús. Þvi að i kvik-
myndahúsi er dautt tjaldið alltaf
á milli áhorfandans og þess^ sem
flytur boðskapinn eða söguna.
dþ.
Vilja
efla
„opinn
skóla”
í Foss-
vogi
Fjölsóttur stofnfundur For-
eldra- og kennarafélags F"oss-
vogsskóla var haldinn 23. okt. A
fundinum voru samþykkt lög
fyrir félagið og eru þau sniðin
eftir lögum sams konar félags við
Hliðaskóla. t stjórn voru kosin:
Jón Reynir Magnússon formaður,
Bergur Jónsson, Héðinn
Emilsson og Þyri Laxdal af hálfu
foreldra og úr hópi kennara Sig-
riður Guðmundsdóttir, Valborg
Oddsdóttir og Kári Arnþórsson
skólastjóri.
Markmið félagsins er að vinna
að heill og hamingju nemenda
skólans og styrkja skólann i hvi-
vetna.
Markmiði sinu hyggst félagið
ná með þvi m.a.,
H -..að veita skólanum lið til
þess áð miveraiidi kennslu-
fyrirkomulag (opinn skóli) búi
við sem bestar aðstæður,
• ...að veita skólanum aðstoð
vcgna ákveðinna verkefna og
slarfa i skólanum,
■ ...að koina á umræðufundum
um skóla- og uppcldismál al-
mennt i samráði við skólann,
B ...að koma fram með óskir um
hrcytingar á starfi skólans,
p ...að fjalla um félagslega
aðstöðu barna i skólahverfinu.
Fyrsta verkefni félagsins er að
vinna að þvi að byggingu Foss-
vogsskóla verði lokið sem fyrst
svo að börn úr hverfinu geti lokið
þaðan barnaprófi. Eins og er
getur skólinn ekki tekið við nem-
endum eldri en 9ára og verða þvi
eldri nemendur að sækja Skóla i
öðru borgarhverfi.
Fossvogsskóli er eini opni
skólinn i borginni og er þetta
annað árið sem hann starfar sem
slikur. Foreldra og kennara-
félagið vill leggja áherslu á að
áfram verði haldiö með þetta
kennsluform, sem virðist lofa
mjög góðu,og skólanum verði
búin hin besta aðstaða til þess.
1 skólanum eru nú mikil
þrengsli, þvi að sá sem byggður
hefur verið og skólinn starfar nú
i, er fyrir 300 nemendur en þar
eru nú tæplega 450 börn við nám.
Auk þess sem það getur skapað
nemendum mikla erfiðleika i
námi, ef þeir þurfa að hverfa frá
skólanum á miðju barnastigi,og
er ófært að ekki skuli sköpuð
aðstaða til þess að opni skólinn
geti haft nemendur til loka barna-
stigs og þannig fengist full
reynsla af honum. Þetta varðar i
raun allt skólahald i landinu, þvi
að sú reynsla sem þannig fengist
gæti gerbreytt kennslufyrir-
komulagi almennt eins og raun
hefur á orðið viða erlendis þar
sem þetta fyrirkomulag hefur
verið tekið upp.
Félagið væntir þess, að borgar-
stjórn og fræðsluyfirvöld sjái sér
fært að halda áfram byggingu
eins og upphaflega var ráð fyrir
gert, svo að þessi merkilega íil-
raun, sem skólinn hefur hafið,
verði ekki stöðvuð i miðjum
kliðum og þeirri reynslu, sem
þegar hefur fengist, verði á glæ
kastað.