Þjóðviljinn - 30.11.1973, Side 6

6 SIÐA — ÞJÓÐVILJINN Föstudagur 30. nóvember 1973.
UOmiUINN
MÁLGAGN SÓSIALISMA
VERKALYÐSHREYFINGAR
OG ÞJÓÐFRELSIS.
Útgefandi: Útgáfufélag Þjóöviljans
Framkvæmdastjóri: Eiöur Bergmann
Jtitstjórar: Kjartan Ólafsson
Svavar Gestsson (áb)
Fréttastióri: Evsteinn Þorvaldsson
Kitstjórn, afgreiösla, auglýsingar:
Skólav.st. 19. Simi 17500 (5 linur)
Askriftarverö kr. 360.00 á mánuöi
Lausasöluverö kr. 22.00
Prentun: Biaöaprent h.f.
ÞAÐ SEM ER, OG HITT SEM EKKI ER
Það er mikið búið að skrifa um „varnir
íslands” að undanförnu. Greinilega fer
ekki milli mála, að þeir sem ráða húsum i
Morgunblaðshöllinni eru enn sama sinnis
og fyrir þremur árum þegar svo var kom-
ist að orði i Morgunblaðinu að „hin mesta
hætta, sem að íslandi geti steðjað, væri að
skammsýn Bandarikjastjórn teldi sam-
kvæmt samningum skylt að láta undan ó-
viturlegum óskum islenskra stjórnvalda
um heimkvaðningu varnarliðsins”.
Slik skrif verða vart skilin á annan veg
en þann, að i þeim felist tilmæli til banda-
riskra stjórnvalda um að virða ákvarðan-
ir löglegra islenskra stjórnvalda um is-
lensk málefni að vettugi, en taka sér þess i
stað með hervaldi rétt til yfirráða á is-
lensku landssvæði.
Þvi láti Bandarikjastjórn undan óskum
fslendinga og virði rétt okkar sem sjálf-
stæðs rikis, ,,þá gæti þess verið skammt
að biða, að úti væri um ísland”, eins og
komist var að orði i Morgunblaðinu i skrif-
um helsta sérfræðings blaðsins um utan-
rikismál.
Morgunblaðið hefur oft verið krafið
skýringa á þessum ummælum og öðrum
slikum, nú siðast i Þjóðviljanum fyrir fá-
um dögum. En Morgunblaðið telur sig
enga skýringu þurfa að gefa á slikum um-
mælum, en heldur þess i stað áfram að út-
mála voðann, sem okkar biði, ef sú stefna
núverandi rikisstjórnar nái fram að
ganga, að Islendingar búi einir i landi sinu
án erlendrar hersetu.
Það er mikið alvörumál, að útbreidd-
asta blað landsins skuli boða kenningar af
þvi tagi, sem tilvitnanirnar úr Morgun-
blaðinu, er við minntum enn á hér að
framan, eru til marks um. Við leyfum
okkur að fullyrða, að slik takmarkalaus
trú á erlent herveldi og fullkomin auð-
mýkt frammi fyrir dýrð þess sé vandfund-
in meðal stjórnmálamanna i nálægum
löndum. Og það er ástæða til að íslending-
ar almennt staldri við og hugleiði, hvar sá
stjórnmálaflokkur, sem skartar „sjálf-
stæði” i nafni sinu, er eiginlega á vegi
staddur i samskiptum sinum við erlent
vald.
Björn Bjarnason segir i grein sinni i
Morgunblaðinu um „varnir íslands” sið-
asta þriðjudag, að á sviði alþjóðamála
skipist veður oft skjótt i lofti, — og er það
rétt. En i þessu sambandi er vert að hafa i
huga, að kröfur Morgunblaðsins um her-
setu Bandarikjamanna á islandi eru alveg
jafn ákafar, hvernig svo sem málin velt-
ast i heimspólitikinni. Sé ástandið talið ó-
friðvænlegt, þá er sagt, að einmitt þess
vegna sé hersetan okkur nauðsyn, en horfi
aftur friðvænlegar i samskiptum stórveld-
anna, þá er blaðinu ósköp einfaldlega snú-
ið við og sagt að nú megum við einmitt alls
ekki láta herinn fara, vegna þess að for-
ráðamenn risaveldanna séu nú að jafna
málin sin á milli, og þess vegna megi ekki
raska jafnvæginu á meðan.
Nú segir Morgunblaðið það siðlaust at-
hæfi, að ætla sér að njóta verndar NATO
án þess að hafa hér erlendan her. — Sem
góðum drengjum sé okkur sæmra að
leggja fram land okkar til afnota. Við sem
höldum uppi kröfu um úrsögn úr NATO
þurfum reyndar ekki að þola samvisku-
kvalir i þessu sambandi, en ástæða er til
að benda á, að þessar ásakanir Morgun-
blaðsins um siðleysi hljóta fyrst og fremst
að hitta þá menn fyrir, lifandi og látna,
sem árið 1949 beittu sér fyrir inngöngu ís-
lands i NATO, en þó aðeins með ákveðnu
skilyrði, sem Bandarikjamenn féllust á, —
að aldrei yrði erlendur her eða herstöðvar
á íslandi á friðartimum.
í grein Björns Bjarnasonar i Morgun-
blaðinu á þriðjudag standa þessi orð:
„Hver veit nema Þjóðviljinn haldi þvi
fram, takist kommúnistum að gera tsland
varnarlaust, að það sé ógnun við öryggi
Sovétrikjanna og þess vegna þurfi að gera
ráðstafanir til að róa þau?”
Og væri það nú ekki alveg voðalegt, ef
Þjóðviljinn héldi þessu fram? Sjálfsagt
telur Björn Bjarnason að svo sé, og við er-
um honum innilega sammála, — en nú er
það bara svo eins og allir vita, að Þjóðvilj-
inn hefur aldrei haldið sliku fram, svo að
greinarhöfundur Morgunblaðsins á hér i
höggi við eigið hugarfóstur, enda er ekki
vitnað i ein eða nein ummæli i Þjóðviljan-
um, heldur sagt „hver veit nema Þjóðvilj-
inn haldi þvi fram”?!!! — Já, hver veit?
En ástæða þess, að við vekjum athygli á
þessum sérkennilega málflutningi hér er
sú, að nákvæmlega það, sem talað er um i
Morgunblaðinu að Þjóðviljinn kynni nú að
segja einhvern timann i framtiðinni, er nú
endurtekið dag eftir dag i Morgunblaðinu,
með þeirri einu breytingu að setja verður
„NATO-rikin” i stað „Sovétrikin”, —
þ.e.a.s., að „varnarlaust” ísland sé ógnun
við öryggi NATO-rikjanna og þess vegna
verði að gera ráðstafanir.
Þegar við vekjum athygli á mjög alvar-
legum ummælum i Morgunblaðinu og ger-
um það með beinum orðréttum tilvitnun-
um, þá er ekki reynt að svara, heldur okk-
ur gerðar upp annarlegar skoðanir og sagt
siðan „hver veit nema Þjóðviljinn haldi
þvi fram?”
Hér er ósköp einfaldlega um að ræða
muninn á þvi sem er og hinu sem er ekki,
og þurfum við ekki að vekja athygli blaða-
lesenda á bilinu, sem er þar á milli.
Hitt viljum við benda á, að þeir sem á
annað borð telja ákvörðunarréttinn um
eigin málefni betur kominn annars staðar
en hjá okkur sjálfum,eru liklegir til að láta
sig það ekki öllu skipta þegar á hólminn
kemur, hver heldur i bandið.
Frá Keldnastöðinni:
Nærri þriggja
miljóna ár«
legur styrkur
til visnu-
rannsókna
Á þessu ári, frá 1. sept. 1973,
hefur Tilraunastöð Háskólans i
meinafræði á Keldum fengið
styrk til visnurannsókna frá
National Institutes of Health i
Bandarikjunum. Nemur styrkur-
inn rúmlega 33.000 dollurum (ná-
lega 2.780.000 krónum) árlega i
fimm ár. Styrkurinn er veittur á
nöfn þeirra Guðmundar Péturs-
sonar læknis, forstöðumanns til-
raunastöðvarinnar Páls A. Páls-
sonar yfirdýralæknis og dr. med.
Guðmundar Georgssonar, en
samvinna verður höfð við dr. Ne-
al Nathanson, prófessor i Balti-
more, sem hefur beitt sér manna
mest við að útvega þetta
styrktarfé.
Dr. Neal Nathanson er prófess-
or i faraldsfræði við John Hop-
kins-háskóla i Baltimore og hefur
komið nokkrum sinnum að Keld-
um til viðræðna við starfsmenn
tilraunastöðvarinnar um rann-
sóknir á visnu. Visna er sem
kunnugt er sauðfjársjúkdómur,
sem virðist hafa verið einskonar
fylgifiskur þurramæðinnar. Hún
er hæggengur smitsjúkdómur
tengdur miðtaugakerfi, veldur
Framhald á 14. siðu
Eftir 20 ára
blaðamannsferil
Þegar Ingólfur brenndi u/tplagið af
„Suðurlandi” og Guðmundur
sagði upp störfum sem ritstjóri
„Gatið im hk"
Guömundur Danielsson kemur
viða við i bók sinni Vefarar keis-
arans. Hér er ein teikninga
Ólafs TH. Ólafssonar úr bók-
inni. Fylgir teikningin kaflanum
Uppi á húsþökum.
Þjóðviljinn skýrði frá þvi á sl.
sumri er Guðmundur Daniels-
son, rithöfundur, sagði upp
starfi við málgagn Sjálfstæðis-
flokksins á Suðurlandi, „Suður-
landi”, eins og blaðið heitir.
Guðmundur Danielsson hefur
nú sent frá sér bók þar sem
meðal annars segir frá skiptum
hans við aðstandendur „Suður-
lands”, auk margs annars efnis,
sem er i bókinni.
26. mai skrifaði Guðmundur
Danielsson grein i Suðurland og
krafðist úrsagnar lslands úr
NATO vegna ofbeldis NATO-
flotans á fslandsmiðum. Grein
Guðmundar hét „Aðild okkar að
NATO er einskis virði” og féll
slik grein að sjálfsögðu ekki i
kramið. 1 framhaldi greinarinn-
ar stóð Guðmundur að sam-
þykkt i hreppsnefnd Selfoss-
hrepps sem byggðist efnislega á
grein hans úr „Suður-
landi”, en tillögumaður i
hreppsnefndinni var fulltrúi Al-
þýðubandalagsins, Bergþór
Finnbogason.
Siðar skrifaði Guðmundur
greinina „Guðinn NATO og guð
vors lands” 9. júni 1973. Er hún
birt i lok bókarinnar. 1 formál-
anum gerir Guömundur
Danielsson nánari grein fyrir
bók sinni. Hann skýrir frá þvi,
að i ár séu 20 ár liðin siðan hann
endurreisti blaðið Suðurland og
gerðist ritstjóri þess. Fyrstu tiu
árin hafi blaðiö verið óháð
stjórnmálaflokkum, en 1963
komst blaðið „i eigu Ingólfs
Jónssonar, þingmanns og þá-
verandi ráöherra, sem gerði
það að málgagni Sjálfstæðis-
flokksins i Suðurlandskjör-
dæmi”.
Sjálfur kveðst Guðmundur
alla ævi hafa verið utan flokka.
Guðmundur segir „Ritstjórn
min fyrir Ingólf Jónsson gekk
ekki alltaf hljóðalaust, og á
miðju sumri i ár lauk henni með
þvi að allt upplag 11. tölublaðs
var brennt að mér forspurðum
og fjarverandi. Þetta var vegna
smágreinar sem ég nefndi
„Guðinn NATO og guð vors
lands”, einnig vegna örstuttrar
fundarsamþykktar, sem stjórn
Ungra Sjálfstæðismanna hafði
beðið mig fyrir til birtingar og
fyrirspurnar til dýralæknisins á
Hellu undir fullu nafni fyrir-
spyrjanda. Strax og ég frétti
þetta sagði ég af mér ritstjórn-
inni. Blaðið var siðan „hreins-
að” og þvi næst endurprentað,en
kom út „hauslaust” sem þýðir
að hvorki var getið ritstjóra.út-
gefanda né ábyrgðarmanns,
enda var mér þverlega neitað
um að birta yfirlýsingu þess
efnis að frá og með þessu tölu-
blaði væri ég ekki lengur rit-
stjóri Suðurlands og að nú þakk-
aði ég lesendum blaðsins fyrir
sálufélagið”.
Og siðan segir Gúðmundur að
bókin „Vefarar keisarans” sé
skrifuð i tilefni 20 ára blaða-
mennsku. Er viða komið við i
bókinni sem er 288 bls.; útgef-
andi Prentsmiðja Suðurlands.
Bein lína til
Eskifjarðar
Fimmtudaginn 29. nóvember
1973 kl. 16.30 ' var opnuð sjálf-
virk simstöð á Eskifirði. Svæðis-
númer er 97, notendanúmer 6100-
6399. Stöðin er gerð fyrir 300 nr.
en fjöldi notenda er 204. Fjöldi
sveitasima er 12, fjöldi sveitalina
2 og fjöldi vallina til svæðis-
stöðvarinnar á Reyðarfirði 14.
(Frá póst- og simamálastjórn)
Brjóstbirta og
náungakærleikur
1 bókinni Brjóstbirta og ná-
ungakærleikur segir Torfi á Þor-
steini RE 21 frá sitthverju til sjós
og lands beggja vegna réttvisinn-
ar
Hinn kunni afla- spila- og gleði-
maður, Torfi Halldórsson, sem
löngum hefur verið kenndur við
bát sinn Þorstein RE 21, heldur á-
fram sögu sinni, þar sem henni
lauk i fyrri bók hans Klárir i bát-
ana, en sú bók hans kom út á sl.
ári og hlaut hinar bestu viðtökur.
Orn og örlygur gefa Brjóstbirt-
una út.